ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ได้เมานะ แต่เพราะที่เราต้องไปติวหนังสือให้มันที่บ้าน ก็ด้วยความที่ว่าเป็นเพื่อนกัน ก็เลยไม่ได้คิดระวังหรือระแวงอะไร เวลาประมาณ 4 ทุ่ม เราก็สอนๆไปตามปกติ วันนั้นพ่อแม่เพื่อนก็อยู่ด้วยแต่เราติวให้บนห้อง อยู่ในห้อง 2 คน เพื่อนก็ลุกจากเก้าอี้ ขึ้นมากอดเราไว้ แล้วพูดกับเราว่า " เราชอบแกมานานแล้ว ตั้งแต่ตอนที่แกมีแฟน " ( ตอนนั้นเราเลิกกับแฟนพอดี ) เราก็ตกใจ มันก็กอดเราไว้ เราก็คิดว่าแค่กอดคงไม่เป้นอะไรหรอก ลึกๆเราก้ชอบมันอยุ่แต่ด้วยความที่มันเฟรนด์ลี่เกินไป ก็คิดว่าถ้าได้คบกันจริงๆเราคงต้องเสียใจตลอดแน่ๆ เราคงทนไม่ได้แน่ๆ ก็เลยไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเงียบแล้วยอมให้กอด พอดึงสติได้ก็เลยบอกว่าเราไปเอาน้ำข้างล่างก่อนนะเดี๋ยวมาติวให้ต่อ พอเราลุกขึ้นมันก็ผลักลงที่นอน แล้วก็มีอะไรกันในคืนนั้น พอเช้ามาก็ทำตัวตามปกตติแต่ก็ไม่ปกติเพราะเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นแบบไม่น่าให้อภัยตัวเอง ในความคิดตอนนั้นคิดว่าหลังจากนี้เราจะออกจากชีวิตมันให้เร็วที่สุด เราก็ตัดสินใจลบมันออกจากการเป็นเพื่อนในเฟส หายไปเกือบเดือนมันก็ทักมาใหม่ บอกว่าคิดถึง แล้วก็แอดเฟรนมาใหม่ พร้อมทิ้งท้ายไว้ว่าอย่าหายไปไหนอีกนะ ตอนนั่นไปสอบที่ตจว เพื่อนก็ทักมาถามจะไปด้วยกันมั้ย ก้คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วแหละ เลยตัดสินใจไปด้วยกัน มีอะไรกันเป็นรอบที่สอง ความรุ้สึกตอนนั้นมันก้อยากหายไปจากชีวิตมันอีก แต่รับปากมันไว้ก็เลยไปไหนไม่ได้ คอยดูแลคอยเป้นห่วง มันคุยกับใครเราก็หึง ก็งอล มันก็คอยง้อ ตอนนี้ก้ต่างคนต่างมีแฟน ก็ยังคอยให้คำปรึกษาเวลาที่เราไม่มีใครก็รู้ว่ายังมีกันอยุ่เสมอ แต่สถานะเพื่อน ทั้งๆที่ก้ต่างคนต่างรุ้สึกมากกว่านั้น มีใครเป้นแบบนี้บ้างค่ะ