หลายๆคนอาจจะคิดว่าการเป็นแฟนกันก็แค่การให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงทำให้อีกฝั่งรักให้ได้ก็พอ แต่ในความจริงแล้ว ฝ่ายที่ถูกเข้าหาเอง หากมีใจขึ้นมาก็ต้องพยายามทำให้อีกฝ่ายรักตัวเองให้ได้ด้วย หลายคนอาจจะสงสัย คนที่เริ่มจีบก่อน ไม่ได้แปลว่าต้องรักก่อนเหรอ ? คำตอบคือไม่มีใครรักใครจริงได้ หากยังไม่รู้จักตัวตนของอีกฝ่ายเพียงพอ มันมีแต่ชอบ กับหลง

ชอบคืออะไร ชอบคือรักแต่เปลือกนอก เห็นอีกฝ่ายหน้าตาหล่อสวยน่ารัก มีกริยามารยาทท่าทางน่าสนใจ แต่ไม่ได้รู้ว่าข้างในลึกแล้วนิสัยใจคออีกฝ่ายเป็นอย่างไร คบกันแล้วจะรู้สึกดีเหมือนเดิมไหม แบบนี้เรียกว่าชอบ

หลงคืออะไร หลงคือรักแบบมโน คิดเองเออเองว่าอีกฝ่ายดีหรือแย่กว่าความเป็นจริง มองข้ามข้อดี ข้อเสียที่ควรจะสังเกตเห็นได้ชัดตั้งแต่แรก ละเมอเพ้อพกไปเองว่าเขาคู่ควรกับเรา ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันไม่ใช่

คนเราจะรักใครสักคนได้จริงๆ ก็ต่อเมื่อได้ศึกษาเรียนรู้อีกฝ่ายอย่างทะลุปรุโปร่งทั้งภายนอกและภายใน โดยปราศจากใจอคติหรือลุ่มหลง แล้วมีความสุขกับตัวตนของคนๆนั้นโดยไม่มีข้อแม้ใดๆเท่านั้น คนแบบนี้ถึงจะเรียกได้ว่า "คนที่ใช่" แบบไม่ได้คิดไปเอง

เวลาที่ใครสักคนเข้ามาจีบ หรือทำความรู้จักเรา เขาไม่สามารถรู้ไปถึงเบื้องลึกภายในจิตใจที่เราเป็นได้จริงๆหรอก เขาแค่ถูกใจกับเปลือกนอกของเราที่แสดงให้เขาได้เห็นเท่านั้น ถ้าอยากให้เขารักเราไปนานๆ เราเองก็อย่านิ่งนอนใจ ต้องทำอะไรสักอย่างให้เขารักเรามากกว่าเดิมด้วย

ปัญหามันจะเกิดขึ้น ถ้าสุดท้ายแล้วเขาพบว่าเบื้องลึกภายในจิตใจของเรานั้น ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ เช่น ไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน นิสัยไม่ถูกจริต ความคิดไม่เท่ากัน หรือศีลไม่เสมอกัน ฯลฯ

วิธีแก้ไขมี 2 ทาง คือแก้ไขตัวเราเอง กับเดินหนีออกมาแล้วหาคนใหม่ ถ้าเราเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นอย่างที่เขาต้องการได้ โดยที่เราไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจ ก็ทำไปซะไม่เสียหายอะไร แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เรารู้สึกว่าการเปลี่ยนตัวเองมันฝืนใจเรามากเกินไปซะ แนะนำให้เดินหนีออกมาแล้วหาคนใหม่ที่ใช่จริงๆดีกว่า

อ้อ แล้วก็อย่าลืมว่าคนบางคนมันก็ตื้นเขินเกินไปที่จะเข้าถึงเบื้องลึกของจิตใจคนอื่นได้ ใช่ คนบางคนมันก็ไม่ต้องการความหวังดีและจริงใจจากคนอื่นหรอก มันต้องการแค่เพียงเปลือกนอกของคุณเท่านั้น คนแบบนี้ต่อให้คุณประเคนสิ่งดีงามที่คุณมีให้มันไปเท่าไหร่ มันก็เห็นคุณเป็นของเล่นให้มันเท่านั้น ตัดได้ก็ตัดออกไปจากชีวิตซะ ไม่คุ้มค่าที่จะเก็บไว้ใกล้ตัว