ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากมันรู้สึกดีเวลาเจอ เพื่อนก็แกล้งแบบให้มีธุระไปแถวๆนั้นที่เค้าอยู่บ่อยๆมันก็เริ่มรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆพอหลังๆเจอกันแบบหน้าตกใจมากอยู่หลายครั้งไม่รู้เค้าเรียกว่าเรื่องบังเอิญหรือพรมลิขิตกันแน่ ใจสั่นตัวสั่นยิ้มทุกครั้งเวลาได้ยิ้นชื่อและได้เห็นเค้า แต่ช่วงหลังๆเค้าก็มองเราด้วยสายตาแปลกๆไม่รู้เค้าคิดอะไรอยู่
ช่วยหน่อยน้าใครมีวิธีบ้างใจเรามันไปแล้วหลงรักครูแถมครูเป็น...ยากจัง