ปีที่แล้วตื่นเต้นและลุ้นมากถึงขนาดขอให้ไทยได้แชมป์ ปีถัดไปไม่ได้ก็ไม่เป็นไร

แต่ปีนี้พอถึงเวลาจริงๆ รู้สึกอยากชนะ อยากได้แชมป์ ไม่ชอบการถูกเหยียดแม้ว่าจะไม่ใช่เราเริ่มแต่เป็นคนอื่นเริ่ม เมื่อวานก่อนฟอร์มการเล่นบางคนหรือหลายคนไม่ค่อยดีเลย ชวนหงุดหงิดแต่ทำไงได้ไม่ใช่โค้ชที่จะกำหนดคนที่อยากให้ลงแล้วได้ลง

บางคนเลี้ยงไปถึงเส้นหลังไปต่อไม่ได้ เตะอัดอีกฝ่ายเอาลูกทุ่ม ลูกเตะมุมก็ยังดี แต่ปล่อยให้ลูกออกแบบน่าเสียดาย

พอถูกนำเวลาเหลือน้อยเห็นได้ชัดว่าทีมไทยก็จิตตกได้เหมือนกัน แค่อาเซียนแต่แบกเกียรติไว้บนบ่าจนเล่นกันไม่ออก
ถ้าวันพรุ่งนี้เกียรติที่มีทำให้เล่นยากนัก ก็ถอดทิ้งบ้างเหอะ เป็นแค่นักเตะที่ไม่ใช่ชุดดีที่สุดเพราะโค้ชไม่ใช่ลงไปเสาะหาขุดหา แค่นักเตะที่อยากชนะ ไม่ใช่นักเตะที่ดีที่สุดของอาเซียน ของเอเชีย หรือของโลก เป็นแค่นักเตะที่อยากได้ชัยชนะ อยากสู้จนครบ90นาที

ปีนี้ไม่เหมือนครั้งที่แล้วแล้วนะ จะไม่มีใครโทรมาให้กำลังใจ ไม่มีเสียงโทรศัพท์จากรพ.ศิริราช มีเพียงพลังสามัคคี ใช้สติใช้ปัญญาลงสนามนะ หากมองหากำลังใจ บนอัฒจันทร์มีให้เสมอ หากอยากได้ยินเสียงเหมือนครั้งที่แล้ว มองขึ้นไปบนฟ้านะ

พรุ่งนี้คนไทยทุกคนจะสู้ไปกับนักเตะไทยและทีมงานทุกคน อย่าประมาท

ถวายแชมป์ปีนี้อีกครั้งนะ