รู้สึกหงุดหงิดมากกับคนที่คิดอะไรเองไม่เป็นต้องรอคนมาบอกมาพูดอยู่ตลอดเวลา  เข้าใจว่าคนเราก็ไม่ได้ฉลาดกันทุกคนร้อยพ่อพันแม่จะมาให้เหมือนกันหมดได้ยังไง แต่คือบ้างครั้งมันก็เกินไป มันซื่อบื่อจนดูโง่ไปเลย ขาดความมั่นใจ เคยไม่สบายแล้วไม่ได้ไปเรียนเลยถามเรื่องงานที่อาจารย์สั่ง ไม่รู้ก็แทนที่จะบอกไม่รู้ ดันพูดมั่วสุ่มสี่สุ่มห้า เราก็สงสัยรายละเอียดงานเลยถามเพื่อนคนอื่น งงเป็นไก่ตาแตกกันหมดเลย ไม่ชอบที่สุดคืองานกลุ่ม มันน่ารำคานมากที่พวกที่ไม่มีหัวคิด ไม่ได้ทำอะไรเลย ดีแต่เสนอตัวกับใช้คำพูดอยากเป็นผู้นำกลุ่มทำนั่นนี่ แต่ตัวเองคือ.. ไม่ได้ลงมือออกความคิดเห็นหรือลงมือทำเลย  อีกอันที่ไม่ชอบคือเถียงแบบไม่มีมูล สมมุติว่าอาจารย์สั่งงานว่า ให้ไปทำตารางอาหารมาส่งจันทร์หน้า เราก็ไปบอกเพื่อนในกลุ่มว่าอย่าลืมส่งงานนะ เธอคนนั้นก็จะเถียงขึ้นมาว่าอาจารย์ไม่ได้สั่งนิ เราก็บอกสั่งนะได้ไปเรียนรึเปล่า เธอคนนั้นก็บอกไปเรียนอยู่แต่ไปสายไม่เห็นได้ยินเถียงกันพักใหญ่ๆ แต่ไม่น่าจะมีงาน เราเลยเอาเลคเชอร์งานที่จดไว้ให้ดู แล้วนางก็พูดว่านี่ไงอันนี้แหละจะหมายถึงว่าให้ทำงานอันนี้แหละ ซึ้งยอมรับตามตรงเลยว่าหงุดหงิดมากกก  เรื่องที่สมควรคิดเองดันซื่อบื้อคิดเองไม่ได้  เรื่องคนอื่นล่ะชอบไปคิดแทนเขา