"เป็นชายรักชายนะครับไม่ว่านะครับ"
คือผมอายุ19พี่เขาอายุ27ผมกับพี่เขาทำงานที่เดียวกันสนิทกันได้สักพักเริ่มไปมาด้วยกันไปกินข้าวด้วยกันนอนกลางวันพักผ่อนด้วยกัน
(คืองานที่พวกผมทำคือเกี่ยวกับคอนเสิร์ตหมอลำภาคอีสานนะครับนอนกลางวันทำงานกลางคืน)จนกระทั่งหลายวันต่อมาผมเกิดอาการท้องร่วงอาหารเป็นพิษไม่มีแรงเหนื่อยเลยขอลางานประมาณอาทิตย์นึงพอผมกลับมาบ้านพี่เขาก็ทักมาหาถามข่าวแล้วเราก็คุยกันถามกันไปมาทุกวันผมเริ่มชอบพี่เขาขึ้นมาเวลาถามก็ถามแบบว่ากินข้าวยังไม่สบายหายยังทำไรอยู่อยู่กับใครอะไรประมาณนี้คุยกันไปโทรหากันคุยกันครั้งละเกือบชั่วโมงเกือบทุกวันมีวันหนึ่งผมจึงตัดสินใจบอกพี่เขาไปผ่านแชทว่า"มีอะไรจะบอกคือผมชอบพี่พี่จะว่าไง พี่เขาเลยตอบกลับมาว่าก็คุยๆกันไปคงไม่ว่านะแล้วก็ส่งติ๊กเกอร์รูปหัวใจมา" ผมก็บอกว่าโอเครรอได้จะทำให้พี่รักให้ได้ เขาก็ส่งเปนยิ้มหัวเราะมาวันต่อมาผมเริ่มจีบบอกพี่เขาว่า"คิดถึงผมถามเขากลับว่าแล้วคิดถึงกันบ้างไหม เขาก็ตอบกลับมาว่าคิดถึงผมบอกว่ารักพี่นะแล้วรักผมไหมพี่เขาจึงตอบกลับมาเป็นสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ" ซึ่งแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมคิดไปไกลแล้ววันต่อมาอีกผมกับพี่เขาคุยๆไปเหมือนเดิมผมก็บอกเหมือนเดิมว่า"คิดถึง" พี่เขาก็ตอบกลับว่า
"คิดถึงรีบกลับมานะ อยากกอด" คือทำไรไม่ถูกดีใจมากเลยทำเป็นถามไปว่า"จริงป่าว"เขาบอกว่า"จริง"และพี่เขาฝากผมซื้อกกน. และเสื้อเพราะมันหายบ่อยเขาบอกว่าเดี่ยวจะเอาเงินให้ผมบอกไปว่าไม่ต้องจะซื้อไปให้เอง.. " หลายวันต่อมาผมกลับไปทำงานเหมือนเดิม พองานเสร็จก็เจอหน้ากันชวนกันไปกินข้าวอาบน้ำปกติตามชีวิตหมอลำ
จากนั้นเราก็นอนในเต๊นท์ด้วยกันเขาบอกว่า "นอนๆ (เสียงเล็กๆที่จริงเขาไม่ได้เสียงเล็ก) บอกผมเถิบมาแล้วถามว่าผมว่า"ให้กอดไหม" ผมเลยบอกว่า"แล้วแต่เลย" พี่เขาจึงกอดผมเรานอนกอดกันจนกระทั่งมือไม่หยุดนิ่งเขาบอกให้ผมล้วงกอดใสเสื้อค่อยอุ่น เรากอดกันจนกระทั่งล้วงของกันโดยพี่เขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
"คือผมอมให้เขา ทำให้เขาทำให้กันไปมา(เราทำภายนอกกันนะครับไม่ได้ทำภายในสอดใส่อะไร)จนกระทั่งพี่เขาไม่ไหวช่วยตัวเองเสร็จใส่หน้าท้องผม ส่วนผมไม่เสร็จนะกลัวเปื้อน ผมจึงมองมาหาไม่รูเอาไรเช็ดจึงหยิบถุงยางที่ซื้อเสื้อมาให้พี่เขาเอามาเช็ด จากนั้นแล้วเราก็นอนกอดกันปกติเขาตัวใหญ่ผมจึงเป็นฝ่ายนอนกอดเขา ซึ่งวันนั้นผมมีตวามสุขมากแต่มันไม่จบแค่นั้นหนะสิ
วันต่อมาพอเสร็จงานไปกินข้าวอะไรด้วยกันเรานอนแยกกันพี่เขาไปนอนกับพวกคนอื่นที่รู้จัก แต่ใกล้กันกับผมนะ ผมจึงบอกพี่เขาว่าวันหลังมานอนด้วยกันนะพี่เขาตอบว่า"ขี้เกียจเก็บเต๊นท์ถ้าไม่เหนื่อยงานนะ"
จากนั้นก็ไม่ได้นอนด้วยกันอีกเลย พอเช้าจะไปกินข้าวผมชวนเขาไปแต่เหมือนพี่เขาไม่อยากไปไม่อยากคุยกับผมเขาบอกจะไปห้องน้ำแต่ไปนานมากซึ่งหลังจากไปห้องน้ำเขาออกไปกับเพื่อนต่อไปกินข้าวไปนอนโดยไม่ชวนไม่บอกผมปล่อยให้ผมรอ ผมจึงโทรหาเขาตั้งหลายสายก็ไม่รับทักไปก็ไม่ตอบ จนกระทั่งผมโทรในแชทไปบ่อยๆบอกว่า..........
"ไม่มีเพื่อนไปไหนทำไมไม่ชวน" รู้ป่าวพี่เขาตอบกลับมาว่าไงตอบกลับในแชทมาว่า
"ต้องอยู่ให้ได้ ตอนไม่มีพี่ยังอยู่ได้ตอนนี้ไม่อยากคิดไรกับใคร
เหนื่อย ปวดหัว
ที่จริงพี่กับแฟนเรายังไม่ได้เลิกกันเราแค่ห่างกันเฉยๆ(คือตอนผมจีบแต่ก่อนพี่เขาบอกในชีวิตพี่เขามีแฟนแค่2คนเขาเจ็บมาเยอะเลยไม่อยากจะรักใครแต่ตอนนี้มาบอกเขากับแฟนแค่ห่างกันมันยังไงๆอยู่นะ)
พี่รักน้องเป็นแฟนไม่ได้จริงๆท้อก็ต้องสู้ต่อไปขอโทษด้วย...น้องรัก"
😢😢😢😢😢😢
มันเจ็บมากแล้วพี่มาให้ความหวังผมทำไมถ้าบอกตรงๆตั้งแต่ต้นตอนผมบอกรักผมก็จะได้ทำใจได้เป็นแค่พี่น้องกันแต่นี้มันเจ็บมากทุกวันนี้ผมยังลืมพี่เขาไม่ได้เลยเราต้องทำงานด้วยกันเห็นหน้ากันนั่งรถคันเดียวกันผมทำใจไม่ได้ลืมไม่ได้ผมบอกเรื่องในเต๊นท์มันยังอยู่ในหัวผมอยู่เลยเขาบอกว่า...เขาขอโทษถ้างั้น...
มันเจ็บมากๆๆอธิบายไม่ถูกผมรักพี่เขามากไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อนในชีวิตทำไรให้ได้หมดเพื่อพี่เขาทุกวันนี้ผมยังต้องเจอเขาอีกทุกวัน..เจอหน้าก็ไม่กล้าทักไรมาก😢😢😢
นี้แหละครับเรื่องเล่าของผมที่เจอมาเมื่อกี้....ขอบคุณที่อ่านนะครับขอบคุณจริงๆ
มีเรื่องอยากเล่าให้ฟังครับ ยังทำใจไม่ได้ลืมไม่ได้18+
คือผมอายุ19พี่เขาอายุ27ผมกับพี่เขาทำงานที่เดียวกันสนิทกันได้สักพักเริ่มไปมาด้วยกันไปกินข้าวด้วยกันนอนกลางวันพักผ่อนด้วยกัน
(คืองานที่พวกผมทำคือเกี่ยวกับคอนเสิร์ตหมอลำภาคอีสานนะครับนอนกลางวันทำงานกลางคืน)จนกระทั่งหลายวันต่อมาผมเกิดอาการท้องร่วงอาหารเป็นพิษไม่มีแรงเหนื่อยเลยขอลางานประมาณอาทิตย์นึงพอผมกลับมาบ้านพี่เขาก็ทักมาหาถามข่าวแล้วเราก็คุยกันถามกันไปมาทุกวันผมเริ่มชอบพี่เขาขึ้นมาเวลาถามก็ถามแบบว่ากินข้าวยังไม่สบายหายยังทำไรอยู่อยู่กับใครอะไรประมาณนี้คุยกันไปโทรหากันคุยกันครั้งละเกือบชั่วโมงเกือบทุกวันมีวันหนึ่งผมจึงตัดสินใจบอกพี่เขาไปผ่านแชทว่า"มีอะไรจะบอกคือผมชอบพี่พี่จะว่าไง พี่เขาเลยตอบกลับมาว่าก็คุยๆกันไปคงไม่ว่านะแล้วก็ส่งติ๊กเกอร์รูปหัวใจมา" ผมก็บอกว่าโอเครรอได้จะทำให้พี่รักให้ได้ เขาก็ส่งเปนยิ้มหัวเราะมาวันต่อมาผมเริ่มจีบบอกพี่เขาว่า"คิดถึงผมถามเขากลับว่าแล้วคิดถึงกันบ้างไหม เขาก็ตอบกลับมาว่าคิดถึงผมบอกว่ารักพี่นะแล้วรักผมไหมพี่เขาจึงตอบกลับมาเป็นสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ" ซึ่งแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมคิดไปไกลแล้ววันต่อมาอีกผมกับพี่เขาคุยๆไปเหมือนเดิมผมก็บอกเหมือนเดิมว่า"คิดถึง" พี่เขาก็ตอบกลับว่า
"คิดถึงรีบกลับมานะ อยากกอด" คือทำไรไม่ถูกดีใจมากเลยทำเป็นถามไปว่า"จริงป่าว"เขาบอกว่า"จริง"และพี่เขาฝากผมซื้อกกน. และเสื้อเพราะมันหายบ่อยเขาบอกว่าเดี่ยวจะเอาเงินให้ผมบอกไปว่าไม่ต้องจะซื้อไปให้เอง.. " หลายวันต่อมาผมกลับไปทำงานเหมือนเดิม พองานเสร็จก็เจอหน้ากันชวนกันไปกินข้าวอาบน้ำปกติตามชีวิตหมอลำ
จากนั้นเราก็นอนในเต๊นท์ด้วยกันเขาบอกว่า "นอนๆ (เสียงเล็กๆที่จริงเขาไม่ได้เสียงเล็ก) บอกผมเถิบมาแล้วถามว่าผมว่า"ให้กอดไหม" ผมเลยบอกว่า"แล้วแต่เลย" พี่เขาจึงกอดผมเรานอนกอดกันจนกระทั่งมือไม่หยุดนิ่งเขาบอกให้ผมล้วงกอดใสเสื้อค่อยอุ่น เรากอดกันจนกระทั่งล้วงของกันโดยพี่เขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
"คือผมอมให้เขา ทำให้เขาทำให้กันไปมา(เราทำภายนอกกันนะครับไม่ได้ทำภายในสอดใส่อะไร)จนกระทั่งพี่เขาไม่ไหวช่วยตัวเองเสร็จใส่หน้าท้องผม ส่วนผมไม่เสร็จนะกลัวเปื้อน ผมจึงมองมาหาไม่รูเอาไรเช็ดจึงหยิบถุงยางที่ซื้อเสื้อมาให้พี่เขาเอามาเช็ด จากนั้นแล้วเราก็นอนกอดกันปกติเขาตัวใหญ่ผมจึงเป็นฝ่ายนอนกอดเขา ซึ่งวันนั้นผมมีตวามสุขมากแต่มันไม่จบแค่นั้นหนะสิ
วันต่อมาพอเสร็จงานไปกินข้าวอะไรด้วยกันเรานอนแยกกันพี่เขาไปนอนกับพวกคนอื่นที่รู้จัก แต่ใกล้กันกับผมนะ ผมจึงบอกพี่เขาว่าวันหลังมานอนด้วยกันนะพี่เขาตอบว่า"ขี้เกียจเก็บเต๊นท์ถ้าไม่เหนื่อยงานนะ"
จากนั้นก็ไม่ได้นอนด้วยกันอีกเลย พอเช้าจะไปกินข้าวผมชวนเขาไปแต่เหมือนพี่เขาไม่อยากไปไม่อยากคุยกับผมเขาบอกจะไปห้องน้ำแต่ไปนานมากซึ่งหลังจากไปห้องน้ำเขาออกไปกับเพื่อนต่อไปกินข้าวไปนอนโดยไม่ชวนไม่บอกผมปล่อยให้ผมรอ ผมจึงโทรหาเขาตั้งหลายสายก็ไม่รับทักไปก็ไม่ตอบ จนกระทั่งผมโทรในแชทไปบ่อยๆบอกว่า..........
"ไม่มีเพื่อนไปไหนทำไมไม่ชวน" รู้ป่าวพี่เขาตอบกลับมาว่าไงตอบกลับในแชทมาว่า
"ต้องอยู่ให้ได้ ตอนไม่มีพี่ยังอยู่ได้ตอนนี้ไม่อยากคิดไรกับใคร
เหนื่อย ปวดหัว
ที่จริงพี่กับแฟนเรายังไม่ได้เลิกกันเราแค่ห่างกันเฉยๆ(คือตอนผมจีบแต่ก่อนพี่เขาบอกในชีวิตพี่เขามีแฟนแค่2คนเขาเจ็บมาเยอะเลยไม่อยากจะรักใครแต่ตอนนี้มาบอกเขากับแฟนแค่ห่างกันมันยังไงๆอยู่นะ)
พี่รักน้องเป็นแฟนไม่ได้จริงๆท้อก็ต้องสู้ต่อไปขอโทษด้วย...น้องรัก"
😢😢😢😢😢😢
มันเจ็บมากแล้วพี่มาให้ความหวังผมทำไมถ้าบอกตรงๆตั้งแต่ต้นตอนผมบอกรักผมก็จะได้ทำใจได้เป็นแค่พี่น้องกันแต่นี้มันเจ็บมากทุกวันนี้ผมยังลืมพี่เขาไม่ได้เลยเราต้องทำงานด้วยกันเห็นหน้ากันนั่งรถคันเดียวกันผมทำใจไม่ได้ลืมไม่ได้ผมบอกเรื่องในเต๊นท์มันยังอยู่ในหัวผมอยู่เลยเขาบอกว่า...เขาขอโทษถ้างั้น...
มันเจ็บมากๆๆอธิบายไม่ถูกผมรักพี่เขามากไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อนในชีวิตทำไรให้ได้หมดเพื่อพี่เขาทุกวันนี้ผมยังต้องเจอเขาอีกทุกวัน..เจอหน้าก็ไม่กล้าทักไรมาก😢😢😢
นี้แหละครับเรื่องเล่าของผมที่เจอมาเมื่อกี้....ขอบคุณที่อ่านนะครับขอบคุณจริงๆ