เรื่องต่อไปนี้นี้เป็นเรื่องที่ฉันอยากจะบันทึกไว้ให้เป็นความทรงวัน ในวันที่ฉันทะเลาะกับเธอ ในวันที่ฉันโกรธเธอ ฉันจะเปิดอ่านเพื่อเตือนสติตัวเองว่า ฉันคือคนที่โชคดี
เดือนกันยายน 2558
เราพบกันครั้งแรกในวันปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ ฉันเป็นคนที่โง่ภาษาอังกฤษมาก เวลาที่ฉันจะคุยกับสตร๊าฟ ฉันต้องเปิด google translate. เธอได้เห็นมุมโง่ๆของฉันครั้งแรกคือ ฉันจ่ายเงินค่าเทอมไม่เป็น แล้วฉันต้องขอความช่วยเหลือจากสตร๊าฟที่อยู่แถวนั้น สตร๊าฟคนแล้วคนเล่าเข้ามาช่วยฉัน พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่สามารถช่วยฉันได้ เพราะพวกเขาไม่เข้าใจฉัน เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วบอกมาที่ฉัน แล้วเก็บเอาไปพูดกับเพื่อนมา ฉันเป็นคนโง่
เดือนตุลาคม 2558
ฉันเริ่มมีเพื่อนมาขึ้น ถึงขนาดบางคนบอกว่าฉัน popular มากๆ มีแต่คนชอบฉันเพราะด้วยเป็นคนที่มีบุคลิค เฮฮา สนุกสนาน ตลก ชอบทำให้คนอื่นยิ้ม นักเรียนต่างชาติในมหาวิทยาลัยน้อยคนมากที่ไม่รู้จักฉัน ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เธอเป็นคนญี่ปุ่นชื่อ แป้ง (นามสมมุติ) เธอมาแอบชอบเพื่อนสนิทของฉัน เธอซื้อตั๋วให้แป้งในวันปีใหม่เพื่อที่จะไปปราตี้กับแป้ง แต่เธอกลับเอาตั๋วที่เหลือให้แป้งนำมาให้ฉัน วอนฉันให้เอาไปขายที่มหาลัยเพราะฉันรู้จักคนเยอะ
เดือนกุมภาพันธ์ 2559
ฉันได้นก เศร้ามาก ฉันนกจากคนที่ฉันคุยด้วยมานานแสนนาน แต่ช่วงนั้นก็มีหนุ่มหน้ามนคนจีนแวะเวียนมาจีบฉัน ฉันคิดว่าเขาก็หน้าตาหน้ารักดี แต่เสียดายติดเกมส์และดูดบุหรี่ ฉันเลยจำเป็นต้องโบกมือบ๊ายบายเขาไป
เดือนมีนาคม 2559
พ่อหนุ่มจีนหน้าหล่อหุ่นดีมีกล้าม พ่อเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้า ฝากเพื่อนมาบอกว่าชอบฉัน ฉันก็ต้องโบกมือลาอีกเพราะพ่อหนุ่มคนนั้นดูดบุหรี่ แถมเราภาษาเกือบ 2 ปีแล้วยังไม่ผ่านสักที แถมเข้าเรียนบ้างไม่เข้าบ้าง ฉันไม่ชอบ bad boy เอาเสียเลย
ช่วงเดียวกันมีหนุ่มไทยโปรไฟล์ดี เข้ามาพูดคุยกับฉัน หล่อขาวตี๋ เรียนเก่งแต่เรียนอยู่คนละ state ไกลไปแถมรู้จักกันทางเฟซบุ๊คอีก เลยต้องโบกมือลากันไป
เดือนเมษายน 2559
เธอจะไปเที่ยวน้ำตกกับเพื่อนสนิทของฉันคือแป้ง แต่ยัยแป้งตัวดีนี่สิ๊ นางก็มีแฟนของนางอยู่แล้วที่ญี่ปุ่น นางเลยไม่สนใจพ่อหนุ่มน้อยของฉัน เอาง่ายๆนางไม่อยากไปเที่ยวกัน 2 คน งงไหม??? เริ่มงงแล้วใช่ไหม? งั้นเอางี้ขอแทนหนุ่มคนนั้นว่ามิกก็แล้วกัน ยัยแป้งนี่ก็ไม่อยากไปเที่ยวกับมิก 2 คน นางทางโทรชวนเราและผองเพื่อน
วันที่ 1 เมษายน 2559
ฉันไปเที่ยวน้ำตกกับยัยแป้งและมิกและผองเพื่อนของฉัน วันนั้นด้วยความที่ฉันเป็นคนสนุกสนานเลยทำให้เพื่อเฮฮากัน แล้วมิกก็มาขอเฟซบุ๊คของฉัน ฉันก็โอเคให้เขาไปเพราะก็เห็นเป็นเพื่อนกัน ก่อนแยกย้ายกันกลับฉันก็ไปขอความช่วยเหลือกับหนุ่มคนหนึ่ง เพราะฉันต้องสอบคณิตใน Academic classes เทอมแรกของฉัน เพราะเทอมนี้ฉันจะรอดพ้นจากการเรียนภาษาแล้วจร้าาาา นางเป็นคนที่เก่งคณิตมาก แต่นางปฏิเสธเราเพราะนางบอกว่า นางก็ move เร็วๆนี้
หลังจากไม่กี่วันต่อมา เจ้าหนุ่มมิกก็ทักเฟซบุ๊คฉันมา เธออาสาช่วยฉันในวิชาคณิตเอง เพราะเจ้าหนั่มมิกนี่ก็เรียนเก่งไม่ธรรมดา ฉันเลย ตกลงให้เธอช่วย
วันต่อมา เจ้ามิกส่งจ้อความมาหาฉันบอกว่าไปเที่ยวทะเลกัน ฉันก็เลยตอบตกลงไป และฉันก็ชวนผองเพื่อนของฉันราวๆ 30 คนไปแล้วกัน แล้วมิกก็โกรธกัน อ้าวก็ใครมักจะไปรู้ว่าจะไปกัน 2 คน เวบาไปไหนฉันก็ไปกับเพื่อนตลอด สรุปไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน มิกไม่ได้ไป
วันแรกที่เริ่มติวคณิต
นางเลิกเรียนตอนเที่ยง ส่วนฉันเลิกเรียนตอนบ่าย 3 นางก็นั่งรอฉัน พอฉันมาถึงปุ๊บ เรียนไปได้สัก 10 นาที ฉันก็บ่นมาหิวข้าว นางเลยพาไปกินข้าวแล้วเลี้ยงด้วย แล้วกลับมาโรงเรียนกะจะมาเรียนกับนางต่อ แต่ฉันดันง่วงเลยขอไปเดินห้างกับเพื่อนรักของฉันต่อแก้ง่วง ปล่อยนางนั่งหวอยอยู่โรงเรียนคนเดียว
ทำไมฉันถึงเป็นแฟนกับเธอ
เดือนกันยายน 2558
เราพบกันครั้งแรกในวันปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ ฉันเป็นคนที่โง่ภาษาอังกฤษมาก เวลาที่ฉันจะคุยกับสตร๊าฟ ฉันต้องเปิด google translate. เธอได้เห็นมุมโง่ๆของฉันครั้งแรกคือ ฉันจ่ายเงินค่าเทอมไม่เป็น แล้วฉันต้องขอความช่วยเหลือจากสตร๊าฟที่อยู่แถวนั้น สตร๊าฟคนแล้วคนเล่าเข้ามาช่วยฉัน พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่สามารถช่วยฉันได้ เพราะพวกเขาไม่เข้าใจฉัน เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วบอกมาที่ฉัน แล้วเก็บเอาไปพูดกับเพื่อนมา ฉันเป็นคนโง่
เดือนตุลาคม 2558
ฉันเริ่มมีเพื่อนมาขึ้น ถึงขนาดบางคนบอกว่าฉัน popular มากๆ มีแต่คนชอบฉันเพราะด้วยเป็นคนที่มีบุคลิค เฮฮา สนุกสนาน ตลก ชอบทำให้คนอื่นยิ้ม นักเรียนต่างชาติในมหาวิทยาลัยน้อยคนมากที่ไม่รู้จักฉัน ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เธอเป็นคนญี่ปุ่นชื่อ แป้ง (นามสมมุติ) เธอมาแอบชอบเพื่อนสนิทของฉัน เธอซื้อตั๋วให้แป้งในวันปีใหม่เพื่อที่จะไปปราตี้กับแป้ง แต่เธอกลับเอาตั๋วที่เหลือให้แป้งนำมาให้ฉัน วอนฉันให้เอาไปขายที่มหาลัยเพราะฉันรู้จักคนเยอะ
เดือนกุมภาพันธ์ 2559
ฉันได้นก เศร้ามาก ฉันนกจากคนที่ฉันคุยด้วยมานานแสนนาน แต่ช่วงนั้นก็มีหนุ่มหน้ามนคนจีนแวะเวียนมาจีบฉัน ฉันคิดว่าเขาก็หน้าตาหน้ารักดี แต่เสียดายติดเกมส์และดูดบุหรี่ ฉันเลยจำเป็นต้องโบกมือบ๊ายบายเขาไป
เดือนมีนาคม 2559
พ่อหนุ่มจีนหน้าหล่อหุ่นดีมีกล้าม พ่อเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้า ฝากเพื่อนมาบอกว่าชอบฉัน ฉันก็ต้องโบกมือลาอีกเพราะพ่อหนุ่มคนนั้นดูดบุหรี่ แถมเราภาษาเกือบ 2 ปีแล้วยังไม่ผ่านสักที แถมเข้าเรียนบ้างไม่เข้าบ้าง ฉันไม่ชอบ bad boy เอาเสียเลย
ช่วงเดียวกันมีหนุ่มไทยโปรไฟล์ดี เข้ามาพูดคุยกับฉัน หล่อขาวตี๋ เรียนเก่งแต่เรียนอยู่คนละ state ไกลไปแถมรู้จักกันทางเฟซบุ๊คอีก เลยต้องโบกมือลากันไป
เดือนเมษายน 2559
เธอจะไปเที่ยวน้ำตกกับเพื่อนสนิทของฉันคือแป้ง แต่ยัยแป้งตัวดีนี่สิ๊ นางก็มีแฟนของนางอยู่แล้วที่ญี่ปุ่น นางเลยไม่สนใจพ่อหนุ่มน้อยของฉัน เอาง่ายๆนางไม่อยากไปเที่ยวกัน 2 คน งงไหม??? เริ่มงงแล้วใช่ไหม? งั้นเอางี้ขอแทนหนุ่มคนนั้นว่ามิกก็แล้วกัน ยัยแป้งนี่ก็ไม่อยากไปเที่ยวกับมิก 2 คน นางทางโทรชวนเราและผองเพื่อน
วันที่ 1 เมษายน 2559
ฉันไปเที่ยวน้ำตกกับยัยแป้งและมิกและผองเพื่อนของฉัน วันนั้นด้วยความที่ฉันเป็นคนสนุกสนานเลยทำให้เพื่อเฮฮากัน แล้วมิกก็มาขอเฟซบุ๊คของฉัน ฉันก็โอเคให้เขาไปเพราะก็เห็นเป็นเพื่อนกัน ก่อนแยกย้ายกันกลับฉันก็ไปขอความช่วยเหลือกับหนุ่มคนหนึ่ง เพราะฉันต้องสอบคณิตใน Academic classes เทอมแรกของฉัน เพราะเทอมนี้ฉันจะรอดพ้นจากการเรียนภาษาแล้วจร้าาาา นางเป็นคนที่เก่งคณิตมาก แต่นางปฏิเสธเราเพราะนางบอกว่า นางก็ move เร็วๆนี้
หลังจากไม่กี่วันต่อมา เจ้าหนุ่มมิกก็ทักเฟซบุ๊คฉันมา เธออาสาช่วยฉันในวิชาคณิตเอง เพราะเจ้าหนั่มมิกนี่ก็เรียนเก่งไม่ธรรมดา ฉันเลย ตกลงให้เธอช่วย
วันต่อมา เจ้ามิกส่งจ้อความมาหาฉันบอกว่าไปเที่ยวทะเลกัน ฉันก็เลยตอบตกลงไป และฉันก็ชวนผองเพื่อนของฉันราวๆ 30 คนไปแล้วกัน แล้วมิกก็โกรธกัน อ้าวก็ใครมักจะไปรู้ว่าจะไปกัน 2 คน เวบาไปไหนฉันก็ไปกับเพื่อนตลอด สรุปไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน มิกไม่ได้ไป
วันแรกที่เริ่มติวคณิต
นางเลิกเรียนตอนเที่ยง ส่วนฉันเลิกเรียนตอนบ่าย 3 นางก็นั่งรอฉัน พอฉันมาถึงปุ๊บ เรียนไปได้สัก 10 นาที ฉันก็บ่นมาหิวข้าว นางเลยพาไปกินข้าวแล้วเลี้ยงด้วย แล้วกลับมาโรงเรียนกะจะมาเรียนกับนางต่อ แต่ฉันดันง่วงเลยขอไปเดินห้างกับเพื่อนรักของฉันต่อแก้ง่วง ปล่อยนางนั่งหวอยอยู่โรงเรียนคนเดียว