ภาพจาก http://www.artbridgechiangrai.org/category/artists/

โลกงามงดปรากฏยิ่งทุกสิ่งสรร
อัศจรรย์สิ่งนั้นคือความแตกต่าง
ช่างพร่างแพรวแวววับเหมือนจับวาง
ทุกสิ่งสร้างก็ต่างรู้สู่สมดุลย์

อนาถหนอความพอดีเหมือนหนีหาย
บางคนหน่ายคิดผิดพลาดประกาศหนุน
ความแตกต่างคือทางเลวไม่ลงทุน
จึงต้องลุ้นสงครามเสื่อมทรามครอง



ภาพจาก http://www.scene4.com/archivesqv6/sep-2012/0912/janineyasovantthai0912.html

อยากทำคนให้เท่าเทียมเหมือนกันหมด
แต่ปรากฏความเท่านั้น ... มันทั้งผอง
เป็นพวกอยากได้ทุกอย่างไปครอบครอง
จึงป่าวร้องอ้างโน่นนั่นอยู่ร่ำไป

ความแตกต่างจึงวางท่ามความพลาดพลั้ง
เกิดเป็นความเกลียดชังใครทนได้
จากสวรรค์สร้างเสกสมอารมณ์ใจ
เขาทำให้เป็นนรกตกโลกันต์

เมื่อไหร่จะเข้าใจความแตกต่าง
ว่ามันเป็นสิ่งสร้างอย่างสร้างสรรค์
เราจะหลงลืมได้อย่างไรกัน
ว่าเรานั้นสำคัญหมดปรากฏตน



(http://www.scene4.com/archivesqv6/sep-2012/0912/janineyasovantthai0912.html)

ควรเอาความแตกต่างมาสร้างโลก
ที่โสโครกก็ให้งามไปทุกหน
คนละมือคนละไม้อุทิศตน
คนละวันวันละคนทนทำไป

คนเราควรเคารพความแตกต่าง
อย่าไปทำบางอย่างให้หมองไหม้
อย่าไปกล้าปกครองจิตบังคับใจ
แล้วทำให้ใครๆคิดเหมือนตน

เอาความต่างมาบรรเลงเพลงขานขับ
ให้สดับความไพเราะเหมาะทุกหน
ถ้าโน๊ตเพลงมีตัวเดียวคงอับจน
คงทุกทนไม่มีเพลงบรรเลงคำ



ความแตกต่างจึงเหมาะวิเคราะห์ได้
แต่ถ้าแบ่งเป็นฝักฝ่ายคงชอกช้ำ
มีบทเรียนให้ดูเลยไม่เคยจำ
ยังกระทำเลียนแบบในทางทราม

คงต้องปล่อยให้อำนาจความแตกต่าง
ได้เปิดทางให้ได้เห็นเป็นอร่าม
อาจต้องใช้เวลาโยงหลายโมงยาม
ถึงจะเห็นความงามนิยามเอย.



โลกที่งดงามด้วยความแตกต่าง.