คือ เรื่องเรามีอยู่ว่า เรามีแฟนอยู่คนนึง เรารักกันมานานแล้วประมาณ1ปีกว่าๆ เราเจอกันในเฟสอนิเมะ เวลาเราโกรธหรือมีเรื่องทะเลาะกับแม่เราจะโทรไประบายกับเขา เราสบายใจมากเมื่อมีเขาคอยรับฟังเรื่องต่างๆ เวลาอยู่บ้านคนเดียวกมรเขานี่แหละโทรมาคุยงั้นงี้ไม่ให้เหงา เวลสไฟดับเรากลัวความมืดมาก เราโทรหาพ่อแล้วแหละ พ่อแกก็แค่ปลอบไม่ให้กลัว ส่วนแม่เขาก็ไปกับพ่อเลี้ยงของเรา และน้อง(ลูกของแม่กับพ่อเลี้ยงเราเอง)ด้วย
อยู่มาวันนึงแม่ทะเลาะกับเราหนักมาก เราจึงโทรหาพ่อขอไปอยู่ด้วย พ่อให้เราไปอยู่ด้วยไม่ได้ ให้ทนอยู่กับแม่ไปก่อนเราเลยได้ไปอยู่กับย่า ส่วนตัวแล้วเราไม่อยากอยู่เลย เราเคยอยู่แล้วช่วงนึงก่อนที่จะไปอยู่กับแม่ แล้วหลังจากที่เราไปนอนบ้านย่า เราไปเที่ยวกับเเฟน นัดกันว่าจะนอนค้างด้วยหน่อย มันดึกแล้ว (เรายังไม่บอกพ่อกับแม่เพราะพวกท่านไม่สนับสนุนให้มีแฟน) พอตอนเช้า เกิดเรื่องขึ้น เรากลับบ้านไปก็เจอเทศนาเต็มที่ แต่เราสงสารพ่อ พ่อซึมไปเลยวันนั้น เราเข้าใจว่าเราผิดนะ แต่พอเราไปเที่ยวกับเขาอีก1ครั้งเราโทรไปขอพ่อโดยตรง พ่อด่าเราชุดใหญ่=_= เราก็เลยขอเลิกกับเขาเพราะกลัวว่าพ่อจะเสียใจ สุดท้ายเรากลัไปอยู่กับแม่
พอมาเมื่ออาทิตที่แล้ว เรื่องก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แม่ไปบ้านตาที่หนองคาย พ่อมาบอกให้เราไปนอนกับย่า เราไม่อยากไปก็เลยบอกพ่อตามตรง คือ พ่อหาว่าเราเถียง ? เรสก็มีสิทธินะ ทีเมื่อก่อนเราอยู่บ่อยๆ ยังไม่เดือดร้อนกันเลย สุดท้ายพ่อหลุดปากมาว่า "เดี๋ยวจะหนีไปเ_็ดกับผู้ชายไง" คือ เราโมโหนะ คิดว่าพ่อจะเข้าใจเรามากที่สุดแล้ว เราพยายามตั้งใจเรียน. ตั้งใจเล่นกีฬาต่างๆจนได้ไปแข่งขัน พยายามทำฝห้พ่อภูมิใจ เราเหนื่อยแต่พ่อคงเหนื่อยกว่าที่ต้องส่งเราเรียน หลังจากที่เราไปบ้านย่า เราตัดสินฝจให้เพื่อนไปส่งที่บ้านแม่ เราคิดว่สพ่อคงเข้าใจเลบไม่โทรมา แต่พออาทิตต่อมาคิดว่าพ่อจะหายโกรธบ้าง เปล่าค่ะ เปล่าเลยยยยย
พ่อจะไม่ส่งเราเรียนต่อ ม.4แล้ว เราเคยบอกพ่อว่าจะไปสายอาชีพ พ่อแนะนำให้ไปสามัญ เราเลยพยายามจะทำให้ได้ตามที่พ่ออยากให้เราไป สุดท้าย เกรดกลางเทอมเราได้3.2เราเอาไปพูดให้พ่อฟัง เราบอกพ่อว่า เหลืออีกเทอมนึง หนูจะไปต่อสามัญให้พ่อช่วยส่งได้มั้ย นั่นแหละค่ะ รู้กันแล้ว ว่าคำตอบคือะไร เราโทรไปง้อพ่อ พ่อไม่สนอะไรแล้วค่ะ พอถามแม่ แม่ก็บอกให้เราเลิกเรียนแล้วมาเลี้ยงน้องสิ แม่จะทำงาน คือ หนูอยากเรียน มีเงินส่งพ่อแม่ เหมือนเพื่อนคนอื่น แล้วแม่แกก็บ่นๆว่าหาเรื่องอะไรกันนักหนา. จัดการกันเอง
จะจบ ม.3แล้ว สงสัยเราคงต้องหาเงินเรียนเองล่ะมั้ง
ทำยังไงดีคะ ที่พ่อจะหายโกรธ เราไม่ดื้ออยู่แล้วไง พ่อบอกอะไรก็ฟังอะ แค่เรื่องเดียวคือเรื่องนอนที่บ้านนี่จะตัดกันดลยเหรอ
ไม่ได้เรียนต่อ เพราะมีปัญหากับพ่อแม่
อยู่มาวันนึงแม่ทะเลาะกับเราหนักมาก เราจึงโทรหาพ่อขอไปอยู่ด้วย พ่อให้เราไปอยู่ด้วยไม่ได้ ให้ทนอยู่กับแม่ไปก่อนเราเลยได้ไปอยู่กับย่า ส่วนตัวแล้วเราไม่อยากอยู่เลย เราเคยอยู่แล้วช่วงนึงก่อนที่จะไปอยู่กับแม่ แล้วหลังจากที่เราไปนอนบ้านย่า เราไปเที่ยวกับเเฟน นัดกันว่าจะนอนค้างด้วยหน่อย มันดึกแล้ว (เรายังไม่บอกพ่อกับแม่เพราะพวกท่านไม่สนับสนุนให้มีแฟน) พอตอนเช้า เกิดเรื่องขึ้น เรากลับบ้านไปก็เจอเทศนาเต็มที่ แต่เราสงสารพ่อ พ่อซึมไปเลยวันนั้น เราเข้าใจว่าเราผิดนะ แต่พอเราไปเที่ยวกับเขาอีก1ครั้งเราโทรไปขอพ่อโดยตรง พ่อด่าเราชุดใหญ่=_= เราก็เลยขอเลิกกับเขาเพราะกลัวว่าพ่อจะเสียใจ สุดท้ายเรากลัไปอยู่กับแม่
พอมาเมื่ออาทิตที่แล้ว เรื่องก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แม่ไปบ้านตาที่หนองคาย พ่อมาบอกให้เราไปนอนกับย่า เราไม่อยากไปก็เลยบอกพ่อตามตรง คือ พ่อหาว่าเราเถียง ? เรสก็มีสิทธินะ ทีเมื่อก่อนเราอยู่บ่อยๆ ยังไม่เดือดร้อนกันเลย สุดท้ายพ่อหลุดปากมาว่า "เดี๋ยวจะหนีไปเ_็ดกับผู้ชายไง" คือ เราโมโหนะ คิดว่าพ่อจะเข้าใจเรามากที่สุดแล้ว เราพยายามตั้งใจเรียน. ตั้งใจเล่นกีฬาต่างๆจนได้ไปแข่งขัน พยายามทำฝห้พ่อภูมิใจ เราเหนื่อยแต่พ่อคงเหนื่อยกว่าที่ต้องส่งเราเรียน หลังจากที่เราไปบ้านย่า เราตัดสินฝจให้เพื่อนไปส่งที่บ้านแม่ เราคิดว่สพ่อคงเข้าใจเลบไม่โทรมา แต่พออาทิตต่อมาคิดว่าพ่อจะหายโกรธบ้าง เปล่าค่ะ เปล่าเลยยยยย
พ่อจะไม่ส่งเราเรียนต่อ ม.4แล้ว เราเคยบอกพ่อว่าจะไปสายอาชีพ พ่อแนะนำให้ไปสามัญ เราเลยพยายามจะทำให้ได้ตามที่พ่ออยากให้เราไป สุดท้าย เกรดกลางเทอมเราได้3.2เราเอาไปพูดให้พ่อฟัง เราบอกพ่อว่า เหลืออีกเทอมนึง หนูจะไปต่อสามัญให้พ่อช่วยส่งได้มั้ย นั่นแหละค่ะ รู้กันแล้ว ว่าคำตอบคือะไร เราโทรไปง้อพ่อ พ่อไม่สนอะไรแล้วค่ะ พอถามแม่ แม่ก็บอกให้เราเลิกเรียนแล้วมาเลี้ยงน้องสิ แม่จะทำงาน คือ หนูอยากเรียน มีเงินส่งพ่อแม่ เหมือนเพื่อนคนอื่น แล้วแม่แกก็บ่นๆว่าหาเรื่องอะไรกันนักหนา. จัดการกันเอง
จะจบ ม.3แล้ว สงสัยเราคงต้องหาเงินเรียนเองล่ะมั้ง
ทำยังไงดีคะ ที่พ่อจะหายโกรธ เราไม่ดื้ออยู่แล้วไง พ่อบอกอะไรก็ฟังอะ แค่เรื่องเดียวคือเรื่องนอนที่บ้านนี่จะตัดกันดลยเหรอ