สวัสดีค่ะ....ตามหัวข้อกระทู้เลยเนอะ
คือเราเนี่ย มักจะปิดกั้นตัวเองกะคนที่เข้ามาเสมอ แต่ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีใครหรอกนะ แต่พอมีคนเข้ามาจีบปุ๊ป จะมีความคิดและคำถามมากมาย ยกตัวอย่างเช่น เขามาจีบเราจริงจังรึป่าว หรือเขาแค่มาเล่นๆ บอกก่อนเลยว่าหน้าตาเราไม่ได้ดีหรอก อาศัยมุมกล้อง กะ เครื่องสำอางค์ เหมือนผู้หญิงทั่วไป ถามว่าเรามั่นใจในตัวเองมั้ย บอกเลยว่าไม่ แต่เราก็ไม่ซีเรียสกับหน้าตาหรอกนะ เพราะเราก็เฉยๆแล้ว เพราะยังไงก็คือเรา (อ้อบอกก่อนเลยว่า จขกท.ค่อนข้างหัวโบราณนิดนึง) แต่พอมีคนเข้ามาจีบปุ้ป เราก็จะซีเรียสเลย หน้าตาเราไม่ดีนะ หุ่นก็ไม่ดีเลย ก็จะกังวลมากจนไม่กล้าจะตกลงคบหากะใคร มันก็จริงแหละว่าทุกคนมักจะมองรูปลักษณ์ภายนอกเป็นอันดับแรกๆ แต่ปัญหาของเรามันมีอีกคือ เรามักจะกลัวว่าเขาเข้ามาเพราะแค่หวังเรื่องอย่าว่ารึป่าว เพราะตั้งแต่เราเกิดมาเรามักจะเจอผู้ชายเจ้าชู้...เริ่มจากพ่อก่อน พ่อเราเป็นผู้ชายเจ้าชู้ง่ายๆคือ มีหลายเมียเลยล่ะ ไหนจะแฟนเพื่อนเราอีก เรามักจะเห็นเพื่อนโดนผู้ชายทิ้งบ่อยๆ...เห็นเพื่อนเสียใจทุกคน บางคนพอท้องปุ้ป แฟนเขาก็เปลี่ยนไป จนทำให้เราเห็นภาพแบบนี้ซ้ำๆ หรือว่าเราจะอคติกะผู้ชายมากไป ....เราจึงลองคบกะผู้หญิง เพราะคิดว่ายังไงมันคงจะเข้าใจกันมากกว่า แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดอยู่ดีเพราะความเจ้าชู้ของเขา....เราจึงลองเปิดใจคบผู้ชายดู แรกๆเขาก็ดูจะโอเคนะ แต่คุยได้อาทิตย์เดียวเขาก็ชวนเราไปบ้านเขา...ด้วยความที่เรายังซื่อๆก็คิดว่าไม่เหมาะหนือป่าว แต่เขาก็อ้างว่าเดี๋ยวจะพาไปทำบุญที่วัด ไอ่เราก็แฮปปี้ไง คิดว่าเขาต้องเป็นคนดีแน่ๆ จึงไปบ้านเขา แต่พอไปปุ้ปมันก็แปลกๆเพราะไม่มีใครอยู่บ้านเลย แถมเขาก็ยังล็อคประตู เขาก็บอกว่าขอแต่งตัวแปป เราก็นั่งรอในบ้าน แต่จู่ๆเขาก็มากอดจูบ เราก็เห็นท่าไม่ดีจึงรีบผลักออก ตอนนั้นคือเริ่มกลัวมาก ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ เขาก็เข้ามาอีกแต่เราก็สู้แรงไม่ได้ เขาพยายามถอดกางเกงเรา...แต่โชคดีที่เราใส่กางเกงจีนขายาว จึงค่อนข้างถอดยาก เราเลยได้จังหวะผลักเขาออก แล้วบอกว่าให้หยุด เพราะเราจะกลับบ้าน....เขาก็ปล่อยเรากลับ.....หลังจากเหตุการนั้นทำให้เราขยาดและรู้สึกสมเพชตัวเอง และเมื่อมีคนมาจีบคุยไปได้แปปเดียว วกเข้าเรื่องอย่างว่าหรือคุยในเชิง18+ เราก็จะตีตัวออกห่างเลย บางครั้งเราก็เพื่อนคุยเรื่องแบบนี้กะผู้ชายคนอื่นเราก็ถามว่าไม่รู้สึกอะไรหรอ...เพื่อนมันก็ว่าไม่นะเรื่องธรรมดา (บอกก่อนว่า จขกท.ไม่ได้เป็นคนเรียบร้อย โลกสวยนะ เป็นคนที่ไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิงมากกว่าจะโกะๆซะมากกว่า) ตั้งแต่เหตุการนั้น เราก็อยู่เป็นโสดตลอด จะปิดกั้นผู้ชายที่เข้ามา อยู่คนเดียว ไปไหนมาไหน ทำอะไรคนเดียวทุกอย่าง และบางครั้งมันจะฟีลแบบว่า เหงามากกก จนเพื่อนต่างก็หาแฟนให้ เพื่อนบอกให้ลองคุย...พอเราเริ่มคุยความรู้สึกกังวล ความกลัวต่างๆมันก็กลับมาวนเวียนแบบนั้น จนต้องปฎิเสธผู้คนที่เข้ามา เราอยากจะถามว่าจะจัดการยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดี ใครเคยผ่านมาแล้วบ้าง?
ใครปิดกั้นเรื่องความรักบ้าง...มาๆคุยกัน
คือเราเนี่ย มักจะปิดกั้นตัวเองกะคนที่เข้ามาเสมอ แต่ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีใครหรอกนะ แต่พอมีคนเข้ามาจีบปุ๊ป จะมีความคิดและคำถามมากมาย ยกตัวอย่างเช่น เขามาจีบเราจริงจังรึป่าว หรือเขาแค่มาเล่นๆ บอกก่อนเลยว่าหน้าตาเราไม่ได้ดีหรอก อาศัยมุมกล้อง กะ เครื่องสำอางค์ เหมือนผู้หญิงทั่วไป ถามว่าเรามั่นใจในตัวเองมั้ย บอกเลยว่าไม่ แต่เราก็ไม่ซีเรียสกับหน้าตาหรอกนะ เพราะเราก็เฉยๆแล้ว เพราะยังไงก็คือเรา (อ้อบอกก่อนเลยว่า จขกท.ค่อนข้างหัวโบราณนิดนึง) แต่พอมีคนเข้ามาจีบปุ้ป เราก็จะซีเรียสเลย หน้าตาเราไม่ดีนะ หุ่นก็ไม่ดีเลย ก็จะกังวลมากจนไม่กล้าจะตกลงคบหากะใคร มันก็จริงแหละว่าทุกคนมักจะมองรูปลักษณ์ภายนอกเป็นอันดับแรกๆ แต่ปัญหาของเรามันมีอีกคือ เรามักจะกลัวว่าเขาเข้ามาเพราะแค่หวังเรื่องอย่าว่ารึป่าว เพราะตั้งแต่เราเกิดมาเรามักจะเจอผู้ชายเจ้าชู้...เริ่มจากพ่อก่อน พ่อเราเป็นผู้ชายเจ้าชู้ง่ายๆคือ มีหลายเมียเลยล่ะ ไหนจะแฟนเพื่อนเราอีก เรามักจะเห็นเพื่อนโดนผู้ชายทิ้งบ่อยๆ...เห็นเพื่อนเสียใจทุกคน บางคนพอท้องปุ้ป แฟนเขาก็เปลี่ยนไป จนทำให้เราเห็นภาพแบบนี้ซ้ำๆ หรือว่าเราจะอคติกะผู้ชายมากไป ....เราจึงลองคบกะผู้หญิง เพราะคิดว่ายังไงมันคงจะเข้าใจกันมากกว่า แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดอยู่ดีเพราะความเจ้าชู้ของเขา....เราจึงลองเปิดใจคบผู้ชายดู แรกๆเขาก็ดูจะโอเคนะ แต่คุยได้อาทิตย์เดียวเขาก็ชวนเราไปบ้านเขา...ด้วยความที่เรายังซื่อๆก็คิดว่าไม่เหมาะหนือป่าว แต่เขาก็อ้างว่าเดี๋ยวจะพาไปทำบุญที่วัด ไอ่เราก็แฮปปี้ไง คิดว่าเขาต้องเป็นคนดีแน่ๆ จึงไปบ้านเขา แต่พอไปปุ้ปมันก็แปลกๆเพราะไม่มีใครอยู่บ้านเลย แถมเขาก็ยังล็อคประตู เขาก็บอกว่าขอแต่งตัวแปป เราก็นั่งรอในบ้าน แต่จู่ๆเขาก็มากอดจูบ เราก็เห็นท่าไม่ดีจึงรีบผลักออก ตอนนั้นคือเริ่มกลัวมาก ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ เขาก็เข้ามาอีกแต่เราก็สู้แรงไม่ได้ เขาพยายามถอดกางเกงเรา...แต่โชคดีที่เราใส่กางเกงจีนขายาว จึงค่อนข้างถอดยาก เราเลยได้จังหวะผลักเขาออก แล้วบอกว่าให้หยุด เพราะเราจะกลับบ้าน....เขาก็ปล่อยเรากลับ.....หลังจากเหตุการนั้นทำให้เราขยาดและรู้สึกสมเพชตัวเอง และเมื่อมีคนมาจีบคุยไปได้แปปเดียว วกเข้าเรื่องอย่างว่าหรือคุยในเชิง18+ เราก็จะตีตัวออกห่างเลย บางครั้งเราก็เพื่อนคุยเรื่องแบบนี้กะผู้ชายคนอื่นเราก็ถามว่าไม่รู้สึกอะไรหรอ...เพื่อนมันก็ว่าไม่นะเรื่องธรรมดา (บอกก่อนว่า จขกท.ไม่ได้เป็นคนเรียบร้อย โลกสวยนะ เป็นคนที่ไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิงมากกว่าจะโกะๆซะมากกว่า) ตั้งแต่เหตุการนั้น เราก็อยู่เป็นโสดตลอด จะปิดกั้นผู้ชายที่เข้ามา อยู่คนเดียว ไปไหนมาไหน ทำอะไรคนเดียวทุกอย่าง และบางครั้งมันจะฟีลแบบว่า เหงามากกก จนเพื่อนต่างก็หาแฟนให้ เพื่อนบอกให้ลองคุย...พอเราเริ่มคุยความรู้สึกกังวล ความกลัวต่างๆมันก็กลับมาวนเวียนแบบนั้น จนต้องปฎิเสธผู้คนที่เข้ามา เราอยากจะถามว่าจะจัดการยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดี ใครเคยผ่านมาแล้วบ้าง?