ตอนแรกตั้งใจจะตั้งกระทู้ DIY ล้วนๆแต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขออนุญาตแบ่งปันเรื่องราวของแมวจรจัดตัวหนึ่งนะครับ
เด็กชายดำแบ๊ก
เมื่อกลางปีที่แล้ว บ้านที่คนมีอันจะกินซื้อทิ้งไว้ให้มดให้แมงอยู่หลังหนึ่ง แถวซอยบ้านผม จู่ๆก็มีคนมาตัดหญ้าที่ขึ้นจนรก และทำความสะอาดบริเวณรอบๆ
บ่ายวันนั้น ผมก็สังเกตว่าที่บ้านผมมีสองแม่ลูกคู่หนึ่ง เข้ามานั่งๆนอนๆในบริเวณ มัน(พวกเขา)เป็นแมวสีดำสนิททั้งคู่
ผมไม่ใช่คนรักแมว ไม่เคยเลี้ยง แต่ก็ไม่ได้เกลียด ผมไม่ได้รู้สึกอึดอัดอย่างไรกับสองแม่ลูกที่ว่า
ทั้งสองเป็นแมวเถื่อนเต็มสายเลือด ผมไม่สามารถเข้าใกล้มันได้เกินกว่า 3-4 เมตร อย่างไรก็ตามผมเข้าใจว่า ไม่นาน มันก็คงไปอยู่ที่อื่นตามประสาแมวจร
ทว่า หลังจากที่ทั้งคู่ค้นพบว่ามันสามารถกินอาหารได้จากหลุมหมักขยะเปียก และกินน้ำได้จากอ่างปลา ทุกวันพอลุกจากเตียงและมองสวนหน้าบ้าน ผมจะเห็นแมวตัวลูกวิ่งเล่นบนสนาม วิ่งปีนต้นไม้ และ ไปยาลการเล่นซนประสาเด็กน้อย
หลังจาก ไอ่ดำแบ๊ก (Dimebag ตั้งชื่อจาก ไดม์แบ็ก หรือดาร์ริล แอบบ็อต สุดยอดมือกีตาร์ผู้ล่วงลับของวงเฮฟวี่ระดับตำนาน) เติบโตขึ้นมาเป็นแมวหนุ่ม
แม่มันก็มาบ้านผมนานๆที และปัจจุบันก็ไม่มาเลย เข้าใจว่าคงเพนจรไปที่อื่นแล้ว
ภาพแมวน้อยดำแบ๊ก สมัยยังเด็กๆ ดูก็รู้ว่าจับยาก
ความสัมพันธ์จของผมกับดำแบ๊กดีขึ้น มันเริ่มเข้าใกล้บ้าง กินอาหารจากมือบ้าง
ผมจึงประสบความสำเร็จในการหลอกจับมัน (หลอกเอาอาหารไว้ในกรง) เพื่อไปให้หมอฉีดวัคซีน
นั่นคือครั้งแรกและครั้งสุดท้าย มันหายไปจากบ้าน 3 วันหลังจากกลับจากคลินิค มันกลับมาอีกครั้งเพื่อขอข้าวกิน ทว่ามันไม่อนุญาตให้ผมเข้าใกล้อีกต่อไป ถ้าท่านใดมีเคล็ดลับในการจับแมว แนะนำได้ครับ
จริงๆแล้วหมอแนะนำว่าควรทำหมัน มันจะเชื่อง ผมสงสารในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน จึงให้หมอฉีดวัคซีนอย่างเดียว ครับ ต่อมา ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่จับมันตอน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังตอนหลัง
ที่วางจานข้าวแมว
ช่วงแรกๆผมให้เศษอาหาร ซื้อปลาทูแมวมาคลุกข้าวบ้าง
อย่างไรก็ตาม เพื่อลดความยุ่งยากในการคลุกข้าว ผมเปลี่ยนมาให้อาหารเม็ดแทน
ผมพบว่าแมวนั้นกินข้าวทีละน้อย แต่กินเรื่อยๆ เวลาที่มันเว้นช่วง ทำให้มดขึ้น ต้องล้างจานข้าว
นั่นจึงเป็นที่มาของกระทู้นี้ (อารัมภบทยาวมาก)
ภาพสำเร็จครับ
DIY ที่วางจานอาหารแมวแบบยกพื้น(กันมดขึ้น) และ แมวจร story
เด็กชายดำแบ๊ก
เมื่อกลางปีที่แล้ว บ้านที่คนมีอันจะกินซื้อทิ้งไว้ให้มดให้แมงอยู่หลังหนึ่ง แถวซอยบ้านผม จู่ๆก็มีคนมาตัดหญ้าที่ขึ้นจนรก และทำความสะอาดบริเวณรอบๆ
บ่ายวันนั้น ผมก็สังเกตว่าที่บ้านผมมีสองแม่ลูกคู่หนึ่ง เข้ามานั่งๆนอนๆในบริเวณ มัน(พวกเขา)เป็นแมวสีดำสนิททั้งคู่
ผมไม่ใช่คนรักแมว ไม่เคยเลี้ยง แต่ก็ไม่ได้เกลียด ผมไม่ได้รู้สึกอึดอัดอย่างไรกับสองแม่ลูกที่ว่า
ทั้งสองเป็นแมวเถื่อนเต็มสายเลือด ผมไม่สามารถเข้าใกล้มันได้เกินกว่า 3-4 เมตร อย่างไรก็ตามผมเข้าใจว่า ไม่นาน มันก็คงไปอยู่ที่อื่นตามประสาแมวจร
ทว่า หลังจากที่ทั้งคู่ค้นพบว่ามันสามารถกินอาหารได้จากหลุมหมักขยะเปียก และกินน้ำได้จากอ่างปลา ทุกวันพอลุกจากเตียงและมองสวนหน้าบ้าน ผมจะเห็นแมวตัวลูกวิ่งเล่นบนสนาม วิ่งปีนต้นไม้ และ ไปยาลการเล่นซนประสาเด็กน้อย
หลังจาก ไอ่ดำแบ๊ก (Dimebag ตั้งชื่อจาก ไดม์แบ็ก หรือดาร์ริล แอบบ็อต สุดยอดมือกีตาร์ผู้ล่วงลับของวงเฮฟวี่ระดับตำนาน) เติบโตขึ้นมาเป็นแมวหนุ่ม
แม่มันก็มาบ้านผมนานๆที และปัจจุบันก็ไม่มาเลย เข้าใจว่าคงเพนจรไปที่อื่นแล้ว
ภาพแมวน้อยดำแบ๊ก สมัยยังเด็กๆ ดูก็รู้ว่าจับยาก
ความสัมพันธ์จของผมกับดำแบ๊กดีขึ้น มันเริ่มเข้าใกล้บ้าง กินอาหารจากมือบ้าง
ผมจึงประสบความสำเร็จในการหลอกจับมัน (หลอกเอาอาหารไว้ในกรง) เพื่อไปให้หมอฉีดวัคซีน
นั่นคือครั้งแรกและครั้งสุดท้าย มันหายไปจากบ้าน 3 วันหลังจากกลับจากคลินิค มันกลับมาอีกครั้งเพื่อขอข้าวกิน ทว่ามันไม่อนุญาตให้ผมเข้าใกล้อีกต่อไป ถ้าท่านใดมีเคล็ดลับในการจับแมว แนะนำได้ครับ
จริงๆแล้วหมอแนะนำว่าควรทำหมัน มันจะเชื่อง ผมสงสารในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน จึงให้หมอฉีดวัคซีนอย่างเดียว ครับ ต่อมา ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่จับมันตอน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังตอนหลัง
ที่วางจานข้าวแมว
ช่วงแรกๆผมให้เศษอาหาร ซื้อปลาทูแมวมาคลุกข้าวบ้าง
อย่างไรก็ตาม เพื่อลดความยุ่งยากในการคลุกข้าว ผมเปลี่ยนมาให้อาหารเม็ดแทน
ผมพบว่าแมวนั้นกินข้าวทีละน้อย แต่กินเรื่อยๆ เวลาที่มันเว้นช่วง ทำให้มดขึ้น ต้องล้างจานข้าว
นั่นจึงเป็นที่มาของกระทู้นี้ (อารัมภบทยาวมาก)
ภาพสำเร็จครับ