วันหนึ่งในชีวิตผมที่คล้ายกับหนัง

ปีนั้นผมอายุ 16 วันนั้นเป็นวันเสาร์ช่วงเดือนธันวา อากาศค่อนข้างจะหนาวเหมือนตอนนี้วันนั้นผมกับเพื่อนอีก2คน พวกเราขี่จักรยานยนต์ออกมาค่อนข้างจะไกลจากบ้านพวกเรามาก มันเป็นคนละอำเภอกันเลยทีเดียว ผมกับเพื่อนๆ ตัดสินใจแวะจอดที่ร้านค้าแห่งหนึ่งพวกเราซื้อไอติมกินกันคนละแท่ง หลังจากนั้นไม่นานนักประมาณ 15นาทีได้แล้วมั้งถ้าผมจำไม่ผิด ก็มีเด็กผู้ชายอายุน่าจะเราราว 5 ถึง 6 ขวบคนนึงตัวอ้วนกลมน่ารักเดินร้องไห้เข้ามาหาเจ้าของร้านค้า ถามเจ้าของร้านขาไปสะอึกสะอื้นไปว่าเห็นพี่หนูไหม เจ้าของร้านบอกว่าออกไปส่งน้ำแข็งเดี๋ยวก็กลับมา หลังจากนั้นด้วยความถี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านของเพื่อนผมคนนึงมันถามเด็กคนนั้นว่าน้องไปโดนอะไรมา น้องตัวอ้วนคนนั้นก็ตอบว่าถูกพวกเด็กที่โตกว่าไล่ออกมาจากลานกว้างที่ชอบไปเล่นกับเพื่อนๆ แถมพวกนั้นเอาไม้ไล่ตีอย่างแรงก่อนที่จะมาที่ร้านด้วย พร้อมกับเปิดเสื้อด้านหลังให้ดูเป็นรอยค่อนข้างจะช้ำพวกผมเป็นแบบนี้กันมาตั้งแต่เด็กเด็กที่เวลาเห็นเด็ก ๆ รุ่นน้องโดนรังแกต่อให้ไม่รู้จักต่อให้ไม่เคยเจอกันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโมโหในความไม่ยุติธรรม จนในที่สุดเพื่อนของผมอีกคนหนึ่งที่เป็นคนอารมณ์ร้อนก็ถามว่าพวกมันอยู่ที่ไหน เจ้าของร้านก็พูดแทรกขึ้นมาว่าอย่ามีเรื่องกันแถวนี้เลยลุงขอละ ผมก็ตอบกับลุงไปว่าไม่ได้จะทำอะไรหรอกครับลุงก็แค่จะไปคุยด้วยเหตุผลก่อน จากนั้นเราก็เดินตรงไปที่ลานกว้างนั้น แต่ระหว่างทางเจอกับเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันอีกคนนึง เค้าถามกับพวกเราด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์นักว่าจะไปไหน ผมก็ตอบว่าจะไปจัดการคนชั่ว เมื่อได้ยินอย่างนั้นเค้าก็บอกว่างั้นไปด้วย ระหว่างทางเค้าก็บอกว่าเป็นพี่ชายของเด็กอ้วนคนนั้นนั่นเอง เมื่อใกล้จะถึงแล้วเราเจอกับเด็กรุ่นเดียวกันอีกสามคนที่กำลัง กำลังเถียงกันอย่างรุนแรงว่าค่าชั่วโมงร้านเกมที่ค้างไว้จะเอาที่ไหนไปจ่ายเขา พรุ่งนี้ถ้าไม่มีเงินไปจ่ายเขาเขาจะบอกพ่อแม่นะ ทันใดนั้นเองเพื่อนผมคนที่อารมณ์ร้อนก็เดินเข้าไปหาสองคนนั้นพร้อมกับยื่นเงินให้พวกนั้นคนละ 1000 บอกว่าถ้าอยากได้ค่าจ้างนี้ก็ต้องไปด้วยกัน พอพวกนั้นถามว่าจะไปทำอะไรเพื่อนผมก็ตอบว่าแค่ไปใช้แรงทำเรื่องที่ลูกผู้ชายถนัดสามคนนั้นดูท่าทางก็ไม่ใช่พวกรักสงบเท่าไหร่ก็เลยตอบตกลง สรุปแล้ววันนั้นเราไปกัน 7 คน เมื่อไปถึงเราพบกับกลุ่มเด็กประมาณ 20 ถึงเกือบจะ 30 คนได้ ดูจากการแต่งรถน่าจะเป็นพวกเด็กแว้น กำลังถือขวดเบียร์ขวด 285 อย่างสนุกสนานพร้อมกับเปิดเพลงเสียงดังสนั่นแต่ตรงลานกว้างบริเวณนั้นมันค่อนข้างจะห่างตัวหมู่บ้านจึงไม่แปลกที่เด็กเวรพวกนี้จะแย่งที่จากพวกรุ่นน้อง ถามว่าผลของการต่อสู้วันนั้นเป็นยังไงคือผมเพื่อนผมอีกสองคนน่ะไม่เป็นไรแต่สี่คนที่เราเจอระหว่างทางน่ะคนเเรกโดนแทง คนที่เป็นพี่ชายของเด็กอ้วนหัวแตกเย็บ 15 เข็ม อีกคนที่เป็นเพื่อนของคนที่โดนแทงแขนหัก ส่วนคนสุดท้ายที่เป็นเพื่อนของคนที่แขนหัก ถูกชกจนตาเขียวทั้งสองข้าง เหตุการณ์ดูจะเเย่สำหรับพวกเราจนกระทั่งเสียงรถตำรวจดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของร้านค้าที่พวกผมฝากรถเอาไว้มาพร้อมกับตำรวจ เด็กแว่นพวกนั้นถูกดำเนินคดีคนที่เป็นหัวหน้าใหญ่สุดอายุ 20 เข้าไปแล้วก็เลยถูกดำเนินคดี ส่วนพวกลูกน้องที่เหลือก็ถูกศาลเยาวชนพาตัวไป ส่วนพวกผมรอดจากความซวยนั้นมาได้หมายถึงรอดทุกคนเลยนะเพราะว่าพ่อแม่ของ 3 คนที่เพื่อนผมนั้นมีเส้นสายค่อนข้างจะใหญ่ ก่อนที่ผมกับเพื่อน ๆ จะกลับบ้านผมได้ถามชื่อของพวกนั้นพวกเราทำความรู้จักกันและสัญญาว่าถ้าหากมีอะไรเดือดร้อนให้โทรหากันได้ คุณคิดว่ามันเหมือนหนังเรื่องอะไรผมขอย้ำนะครับว่าที่เล่ามาทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงและวันนั้นเราไปกัน 7 คน