เปิดฉากมาที่เขตฝึกซ้อม Beta
การต่อสู้ระหว่างอิสึคุและบาคุโกกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริง!!

"อาจจะเป็นด้วยว่า เมื่อได้ต่อสู้กับฉัน"
"เขาก็จะสามารถปลดปล่อยความรู้สึกที่เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับมันดีออกมาได้"
"แต่ว่า ถึงแม้มันจะเป็นเช่นนั้นก็ตาม..."
"มันอาจจะเป็นความเห็นแก่ตัวของฉันก็ได้ แต่ฉันก็ไม่สามารถปล่อยให้เขาชนะโดยไม่สู้ได้"
"เมื่อมองย้อนไปแล้ว ความคิดของฉันในตอนนั้นมันออกจะบิดเบี้ยวไป"
"ตั้งแต่ชั้นอนุบาลมาจนถึงประถม"
"มัธยมต้น"
"แล้วก็มามัธยมปลาย"

อิสึคุ : ครั้งนี้ฉันไม่คิดที่จะเป็นกระสอบทรายให้นายหรอกนะ...คัตจัง!

"ที่ผ่านมาพวกเราอยู่ด้วยกันมาตลอด แต่กระนั้น..."
"เราก็ไม่เคยเปิดอกแสดงความรู้สึกที่แท้จริงให้กันและกันได้รู้เลย...แม้แต่ครั้งเดียว"

ว่าแล้วบาคุโกก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน!
เขาใช้พลังระเบิดส่งตัวเองขึ้นไปด้านบน ก่อนจะใช้พลังระเบิดอีกครั้งส่งตัวเองพุ่งลงมาจู่โจม!
อิสึคุหลบได้อย่างฉิวเฉียด แต่บาคุโกก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้อิสึคุได้ตั้งตัวและจู่โจมต่อ!!

บาคุโก : {อย่าให้มันได้มีโอกาสคิดอะไรทั้งนั้น!}

บาคุโกใช้พลังระเบิดต่อเนื่องส่งตัวหมุนวนเป็นวงล้อเข้ารุกไล่อิสึคุอย่างต่อเนื่อง! อิสึคุถอยแล้วถอยอีกแต่ก็ไม่สามารถทิ้งระยะห่างได้เลย!
อิสึคุคิดจะใช้เท้าเตะปัดมือของบาคุโกเพื่อสร้างจังหวะให้ตัวเอง แต่บาคุโกกลับอ่านออกและใช้พลังระเบิดสองจังหวะข้ามมาข้างหลังของอิสึคุและซัดหมัดเข้าที่ชายโครงเต็มๆ!!

อิสึคุโดยซัดจนปลิวไปชนกับราวกั้นถนน ก็พยายามใช้ความคล่องตัวลังกาหลังไปบนราวกั้นถนน แต่ยังไม่ทันจะทิ้งระยะ บาคุโกก็คว้าแขนของเขาไว้แล้วเหวี่ยงเขาออกไปกระแทกพื้นอีกทางหนึ่ง!!

"วิธีต่อสู้ตามปกติของฉันคือการคาดเดาการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ แล้วตัดสินใจไปตามความเหมาะสม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่สามารถทำแบบนั้นได้"
"ประสาทโต้ตอบที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในทันทีที่ตาเห็นนั่น…!"
"เห็นได้ชัดว่า...เขาพัฒนาขึ้นกว่าเดิมมากเลย…!"

อิสึคุกล่าวชมบาคุโกว่าเขาเก่งขึ้นกว่าก่อนมากจริงๆด้วย
แต่คำชมของอิสึคุนั้นกลับทำให้บาคุโกยิ่งโกรธหนักขึ้นไปอีก?!

บาคุโกบอกว่าเขาไม่เคยเข้าใจอิสึคุเลย ไม่ว่าเขาจะข่มเหงอิสึคุขนาดไหน อิสึคุก็จะกลับมาวนเวียนอยู่รอบตัวเขาเสมอ!
และเขาก็รู้สึกว่าเขากำลังโดนอิสึคุมองด้วยสายตาดูถูกดูแคลน...ทั้งที่อิสึคุไม่มีอะไรอยู่เลยแท้ๆ! แต่เขากลับรู้สึกว่าอิสึคุกำลังดูแคลนเขาอยู่ และตั้งมั่นที่จะก้าวข้ามเขาขึ้นไป เพราะรู้ว่าตัวเองมีความสามารถที่จะทำได้อยู่...และมันก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเสมอมา!!

อิสึคุที่ได้ยินความในใจของบาคุโกก็ถึงกับอึ้งไป...กับมุมมองที่บาคุโกมีต่อตัวเขา...

อิสึคุ : นายคิดกับฉัน...แบบนั้นงั้นรึ?
อิสึคุ : มันก็ธรรมดาล่ะนะ
อิสึคุ : ถ้าถูกใครดูถูกข่มเหงรังแกอยู่เป็นประจำล่ะก็ ฉันก็ไม่น่าจะอยากไปข้องแวะกับคนพรรค์นั้นอยู่แล้ว...
อิสึคุ : แต่ถึงอย่างนั้น..ก็อย่างที่นายพูดไปก่อนหน้านี้
อิสึคุ : ตัวฉันน่ะไม่มีอะไรเลยสักอย่าง และนั่นก็คือเหตุผลที่ว่า...
อิสึคุ : ถึงแม้ว่านายจะมีนิสัยแย่ๆหลายอย่าง
อิสึคุ : ความสามารถที่ทำได้ทุกอย่างของนายมันก็ทำให้นายดูสว่างเจิดจ้าจนฉันแสบตาเลย!
อิสึคุ : นายนั้นมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันไม่เคยมี...
อิสึคุ : สำหรับฉัน นายคือคนที่ยอดเยี่ยมและเป็นแรงบันดาลใจ...
อิสึคุ : คนที่อยู่ใกล้ตัวฉันยิ่งกว่าออลไมท์เสียอีก!!
อิสึคุ : และเพราะเหตุนั้น
อิสึคุ : ฉันจึงได้...

ตอนนั้นเองอิสึคุก็พุ่งเข้าใส่บาคุโก ซึ่งบาคุโกก็สังเกตุว่าเขาเร็วขึ้นยิ่งกว่าเมื่อกี้เสียอีก?!

"ความรู้สึกของฉันมันปั่นป่วนไปหมด!"
"แล้วฉันก็สูญเสียการควบคุมตัวเองไปเล็กน้อย"
"ขีดจำกัดสูงสุดที่ร่างกายของฉันจะรับไหว"
"ที่ผ่านมา จิตสำนึกของฉันจะจำกัดพลังของฟูลคาวไว้ที่ 5% มาตลอด"
"และที่น่าตกใจคือฉันไม่เคยรู้ตัวเลย..."
"ว่าที่ผ่านมาฉันได้ฝึกฝนตัวเองและเสริมสร้างร่างกายของตัวเองมาได้ขนาดไหน"

อิสึคุ : ในที่สุดฉันก็...ตามนายทันแล้ว!!

บาคุโกรู้ตัวว่าไม่สามารถหลบหลีกได้ทันแน่ จึงตั้งการ์ดป้องกันไว้ และโดนลูกเตะของอิสึคุเข้าเต็มๆ!

"ขีดจำกัดพลังสูงสุด 8%"