เราอยากอยู่โรงเรียนประจำ

ตอนนี้ก็ 3 ปีแล้วที่เราอยู่กับแม่ เราบอกเลย3ปีที่ผ่านมาเราไม่มีความสุขกับการอยู่บ้านเลย เรานั้นทุกข์เสมอ  จนตอนนี้เราอยากอยู่โรงเรียนประจำมากๆเลย โดยไม่ต้องเจอแม่ เราเบื่อแม่มาก มากที่สุด เสาร์'-อาทิตย์ เราก็อ้างไปเรียนพิเศษเสมอ เเต่ตกเย็นกลับบ้านมาเรารู้สึกลำคาญแม่สุดๆ เราบอกเลยว่าแม่เหมือนจะเป็นคนทำลายอนาคตเรา ตั้งแต่แม่มาเข้าธรรมะของอนุตรธรรม ศาสนาอะไรก็ไม่รู้ จนนำมาเปิดเป็นสถานธรรมที่บ้าน เราจะต้องตื่นมาไหว้พระ1000 บาททุกเช้า สวดมนต์ 3 จบ ตามทำเนียบของเขา ใช้เวลา30นาที ทุกเช้าเย็น มันจึงทำให้เราไปโรงเรียนสาย และทำการบ้านไม่เสร็จเสมอ เราจะต้องกินเจ แต่เราไม่กินโดยแอบแม่กินเนื้อสัตว์ เพราะพ่อให้กินตากับยายก็บอกให้กินไปเถอะ อย่าไปเชื่อแม่ให้มาก เราจะต้องทำงานทุกอย่างและซื้อของใช้ในบ้านด้วยเงินของเรา ถ้าไม่ซื้อแม่จะด่าและว่าเห็นแก่ตัว และจ่ายค่าเน็ตทุกเดือนจึงทำให้เรามีเงินใช้ไม่พอ จนต้องอดข้าวบ้าง แม่เรานั้นออกจากงานแต่มีพี่เราส่งให้ทุก เดือน แม่เราไมทำงานบ้านซักอย่างเลย และเป็นคนไม่มีระเบียบ สกปรก สิ่งที่เราไม่พอใจแม่คือ ยอมทุบห้องเพื่อนสถานธรรมจนทำให้เราไม่มีห้องส่วนตัว เวลาอ่านหนังสือก็ลำบาก แม่เราเห็นธรรมะสิ่งนี้ดีกว่าลูก จนพ่อเราต้องขอแยกทางแต่พ่อนั้นส่งเราเรียนต่อ และแม่ไม่เคยชมอะไรเราเลย เราสอบได้คะเเนนดี เกรดดี มีแต่ซ้ำเติมว่าเราเห็นแก่ตัว เงินทุกบาททุกสตางค์ที่พ่อส่งให้นั้น พ่อให้เราซื้อข้าวและขนมกินและค่ารถไปโรงเรียน เราเสียใจมากที่แม่เป็นแบบนี้ จนเราอยากไปอยู่โรงเรียนประจำ เราทนไม่ไหวแล้ว และแม่ชอบบอกกับพ่อว่าเเม่เลี้ยงเราดี ตามใจทุกอย่าง ความจริงไม่ใช่ เราอยากจะเรียนจบไว้ๆ เราจะหนีออกไปไกลๆ เเม่ไม่เคยเลี้ยงเราเลย มีแต่พ่อนั้นจ้างคนเลี้ยงให้เรา แต่อยู่ดีๆแม่ก็ไปขอคืน ตอนที่พ่อกับแม่จะแยกกัน พ่อก็ถามจะอยู่กับใคร แต่ตอนนั้นเราโดนแม่บังคับ เราเลยต้องมาอยู่กับแม่ เราเสียใจจริงๆ ตอนเด็กๆแม่เราไม่เป็นแบบนี้