ที่มาตั้งกระทู้ไม่ต้องการหาใครผิด ใครถูก
แต่บางครั้งรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน ท้อเหลือเกิน ใครที่อยู่ในสภาวะเดียวกันบ้างค่ะ
บางครั้งก็ยอมรับสภาพได้ก็จะนิ่ง แต่บ้างวันท้อก็รู้สึกกระวนกระวายไม่นิ่ง และเป็นทุกข์มาก ทั้งครอบครัวเหมือเราเป็นหัวเรือ ถ้าเราไม่นิ่ง ปัญหาจะเกิดขึ้น
ต้องสะกดใจให้นิ่ง ยอมรับสภาพ ยอมรับสิ่งที่เลือกเอง เรื่องเงินพอหาได้เพราะเราทำกิจการส่วนตัวค้าขาย บ้าน รถเราผ่อนเองหมดแล้ว
แต่เรื่องใจมันแย่ค่ะ สามียังอยู่ค่ะ แต่ไม่ค่อยรับผิดชอบและมีหนี้ส่วนตัว(ส่วนตัวที่เขาไม่ยอมบอก)เยอะมากแต่ก็มีให้บางนิดหน่อยๆจริงๆ อันนี้ตัดประเด็นไปค่ะ เพราะเราข้ามจุดนี้มาแล้ว เพื่อจะรักษาครอบครัว (การหย่าไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา เพราะมันจะเหมือนเดิม)
แต่ปัญหาอยู่ที่สภาพจิตใจ ถ้าเมื่อไรที่เราไม่ยอมรับ ไม่นิ่ง เมื่อนั้นจะมีปัญหาทันที อยากให้ผ่านไปได้จนกว่าลูกๆจะโตพอที่จะดูแลตัวเองได้
ขอกำลังด้วยค่ะ และขอบคุณที่รับฟัง
ถ้าภรรยาต้องเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัว ขอกำลังใจค่ะ
แต่บางครั้งรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน ท้อเหลือเกิน ใครที่อยู่ในสภาวะเดียวกันบ้างค่ะ
บางครั้งก็ยอมรับสภาพได้ก็จะนิ่ง แต่บ้างวันท้อก็รู้สึกกระวนกระวายไม่นิ่ง และเป็นทุกข์มาก ทั้งครอบครัวเหมือเราเป็นหัวเรือ ถ้าเราไม่นิ่ง ปัญหาจะเกิดขึ้น
ต้องสะกดใจให้นิ่ง ยอมรับสภาพ ยอมรับสิ่งที่เลือกเอง เรื่องเงินพอหาได้เพราะเราทำกิจการส่วนตัวค้าขาย บ้าน รถเราผ่อนเองหมดแล้ว
แต่เรื่องใจมันแย่ค่ะ สามียังอยู่ค่ะ แต่ไม่ค่อยรับผิดชอบและมีหนี้ส่วนตัว(ส่วนตัวที่เขาไม่ยอมบอก)เยอะมากแต่ก็มีให้บางนิดหน่อยๆจริงๆ อันนี้ตัดประเด็นไปค่ะ เพราะเราข้ามจุดนี้มาแล้ว เพื่อจะรักษาครอบครัว (การหย่าไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา เพราะมันจะเหมือนเดิม)
แต่ปัญหาอยู่ที่สภาพจิตใจ ถ้าเมื่อไรที่เราไม่ยอมรับ ไม่นิ่ง เมื่อนั้นจะมีปัญหาทันที อยากให้ผ่านไปได้จนกว่าลูกๆจะโตพอที่จะดูแลตัวเองได้
ขอกำลังด้วยค่ะ และขอบคุณที่รับฟัง