บันทึกของฉัน
“พี่มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษ (English) น้องคิดสักนิด ชื่อนี้หาไม่ยากอยู่ในสิ่งที่น้องให้อยู่ประจำ คิดออกยัง… ถ้าคิดไม่ออกเดี๋ยวใบ้ให้ อยู่บน keybord (คีย์บอร์ด) เผื่อเขียนผิด อยู่ใกล้ๆตัว E ลองคิดให้ดี ไม่ใช่ W,R แน่นอน 555 ’’
เธอเองก็รู้ดีว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร พี่รหัสผู้ใจดีที่มาพร้อมกับคำใบ้ที่ทำเอาน้องปวดหัว ให้เวลาอยู่เกือบ2อาทิตย์ น้องก็ตามหาพี่จนเจอ 25 พ.ค 2559 เราเจอกันครั้งแรก ที่ลานดาวหน้าอาคาร6 พี่เอาน้ำส้มมาให้1ขวดพร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆเหมือนจะเขินแล้วเราก็มีรูปคู่รูปแรกถึงแม้จะไมได้อยู่ในฐานะแฟนก็เถอะ ยังจำได้ที่พี่บอกว่าอย่ากินมาม่าเยอะมันไม่ดี แล้วเราก็คุยกันตามภาษาพี่น้อง แล้ววันที่เรารอคอยก็มาถึง นั่นคือวันรับน้อง ตรงกับวันที่ 26 พ.ย 2559 วันนั้นพี่ใส่ชุด รด. พี่น่ารักมากเลย ได้แต่งหน้าให้พี่ แล้วที่ก็แต่งหน้าให้น้อง ยังจำได้ผ้าปิดตา2ชั้นที่พี่มัดให้ พี่อบอุ่นมากรู้มั้ย พี่จับมือน้องใว้ตลอดเลย ไม่คิดว่าพี่จะใจดีขนาดนี้ ขอบคุณสำหรับน้ำเปล่าเย็นแทนที่จะได้กินน้ำเกลือเหมือนคนอื่น555 ยังจำความรู้สึกตอนที่จูงแขนน้องวิ่งเข้าร่มได้น่ะ ป้ายชื่อเราเปียกน้องไม่เห็นใส่นึกว่าพี่เอามันทิ้งแล้ว เขียนสุดฝีมือเลยน่ะ แต่พอเห็นโพสที่พี่ถ่ายรูปลงแล้วปลื้มเลย หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน โทรหากัน จนบางทีนึกว่าเราเป็นแฟนกันซ้ะอีก555 น้องยอมรับว่าทำใจนานมากกว่าจะกล้าบอกว่าชอบพี่ แต่พี่ดันบอกว่าพี่รู้แล้ว คือเขินนะ555
แล้วพี่ก็บอกน้องว่า พี่ยังมีแฟนไม่ได้ พี่บอกให้ร้องรอถ้าพี่พร้อมวันไหนพี่จะบอกน้องคนแรก แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆบอกตรงๆน่ะ มีความสุขมาก แต่น้องขอโทษที่ไม่ได้รอพี่ แต่น้องยังคิดถึงพี่ตลอด ตั้งใจว่าจะเลิกรู้สึกเพราะมีแฟนแล้ว แต่พี่ก็กลับมาทำให้มันชัดเจนอีกครั้ง
ควรจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง
“พี่มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษ (English) น้องคิดสักนิด ชื่อนี้หาไม่ยากอยู่ในสิ่งที่น้องให้อยู่ประจำ คิดออกยัง… ถ้าคิดไม่ออกเดี๋ยวใบ้ให้ อยู่บน keybord (คีย์บอร์ด) เผื่อเขียนผิด อยู่ใกล้ๆตัว E ลองคิดให้ดี ไม่ใช่ W,R แน่นอน 555 ’’
เธอเองก็รู้ดีว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร พี่รหัสผู้ใจดีที่มาพร้อมกับคำใบ้ที่ทำเอาน้องปวดหัว ให้เวลาอยู่เกือบ2อาทิตย์ น้องก็ตามหาพี่จนเจอ 25 พ.ค 2559 เราเจอกันครั้งแรก ที่ลานดาวหน้าอาคาร6 พี่เอาน้ำส้มมาให้1ขวดพร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆเหมือนจะเขินแล้วเราก็มีรูปคู่รูปแรกถึงแม้จะไมได้อยู่ในฐานะแฟนก็เถอะ ยังจำได้ที่พี่บอกว่าอย่ากินมาม่าเยอะมันไม่ดี แล้วเราก็คุยกันตามภาษาพี่น้อง แล้ววันที่เรารอคอยก็มาถึง นั่นคือวันรับน้อง ตรงกับวันที่ 26 พ.ย 2559 วันนั้นพี่ใส่ชุด รด. พี่น่ารักมากเลย ได้แต่งหน้าให้พี่ แล้วที่ก็แต่งหน้าให้น้อง ยังจำได้ผ้าปิดตา2ชั้นที่พี่มัดให้ พี่อบอุ่นมากรู้มั้ย พี่จับมือน้องใว้ตลอดเลย ไม่คิดว่าพี่จะใจดีขนาดนี้ ขอบคุณสำหรับน้ำเปล่าเย็นแทนที่จะได้กินน้ำเกลือเหมือนคนอื่น555 ยังจำความรู้สึกตอนที่จูงแขนน้องวิ่งเข้าร่มได้น่ะ ป้ายชื่อเราเปียกน้องไม่เห็นใส่นึกว่าพี่เอามันทิ้งแล้ว เขียนสุดฝีมือเลยน่ะ แต่พอเห็นโพสที่พี่ถ่ายรูปลงแล้วปลื้มเลย หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน โทรหากัน จนบางทีนึกว่าเราเป็นแฟนกันซ้ะอีก555 น้องยอมรับว่าทำใจนานมากกว่าจะกล้าบอกว่าชอบพี่ แต่พี่ดันบอกว่าพี่รู้แล้ว คือเขินนะ555
แล้วพี่ก็บอกน้องว่า พี่ยังมีแฟนไม่ได้ พี่บอกให้ร้องรอถ้าพี่พร้อมวันไหนพี่จะบอกน้องคนแรก แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆบอกตรงๆน่ะ มีความสุขมาก แต่น้องขอโทษที่ไม่ได้รอพี่ แต่น้องยังคิดถึงพี่ตลอด ตั้งใจว่าจะเลิกรู้สึกเพราะมีแฟนแล้ว แต่พี่ก็กลับมาทำให้มันชัดเจนอีกครั้ง