เรื่องราวน่าอับอายนี้เกิดขึ้นเมื่อต้นปีที่ผ่านมานี้เองค่ะ สามีอายุย่าง 51 ส่วนเรา 45   มีลูกด้วยกันหนึ่งคนอายุ 13   ปกติสามีเป็นคนรักลูก รักครอบครัวมาก ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางมาก่อน เลิกงานกลับบ้าน ทานข้าวบ้านพร้อมหน้าพร้อมตา  
     อยู่มาวันนึง จู่ๆ สามีก็มาถามว่า ถ้าเค๊าขอมีบ้านที่สองได้มั๊ย ใครๆ ก็มีกันทั้งนั้น พร้อมยกตัวอย่างเพื่อนเค๊าว่าคนนั้นก็มีกิ๊ก คนนี้ก็มีเมียน้อย ซื้อคอนโดให้อยู่ ตอนแรกเราคิดว่าเค๊าพูดเล่น แต่ถามไปถามมาก็ยอมรับว่าคบกับผญ.คนนึง พูดคุยถูกใจ และคิดจะจริงจังด้วย แต่เค๊าจะเลี้ยงดูเรากับลูกเหมือนเดิม ยังงัยก็ไม่ทิ้ง  เราได้แต่ถามว่าเราผิดอะไร ทำไมทำกับเราแบบนี้ ทำไมถึงได้เห็นแก่ตัว ไม่คิดถึงใจเราบ้าง เค๊ากลับบอกว่า ให้เราคบกับผช.คนอื่นก็ได้ ไม่ว่า จะได้แฟร์ๆ  เรายิ่งช๊อค ไม่คิดว่าคำพูดนี้จะหลุดจากปากผช.ที่แต่งงาน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นสิบๆ ปี เราเสียใจมากมาย ร้องไห้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ คิดวนเวียนอยู่เลยวัน แฟนเราก็พยายามทำทุกทางเพื่อให้เรายอม ไม่พูด ไม่คุยกับเรา ไม่โทรหา ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่ในบ้าน  สุดท้ายมาขอเราหย่า บอกปล่อยเค๊าไปเถอะ ชีวิตเค๊าอดทนกับเรามามากพอแล้ว อย่ามาเหนี่ยวรั้งเค๊าไว้เลย ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เพราะเค๊าไม่ได้รักเราเหมือนเดิมแล้ว...