ไม่รู้ผมคิดมากไปไหมเพราะผมเป็นคนชอบพูดคนเดียวเวลาเครียดๆ ก็เล่นตลกกับตัวเองแบบพูดตลกๆ ขำคนเดียว แต่ผมไม่ได้บ้านะครับ
ตอนแรกก็รู้สึกว่าไม่ผิดแปลกจากคนอื่น พอตอนนี้เข้า 27 แล้ว มานึกได้ว่า เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอน ม.ต้น ยันตอนนี้ชักเริ่มคิดว่ากรูบ้าแต่ไม่รู้ตัวเปล่าวะ
ได้แต่ตั้งคำถามในใจไม่กล้าถามใคร คือนิสัยของผมจะแบบ เวลาอารมณ์เครียดจะสามารถเล่นตลกกับตัวเองได้ ให้ตัวเองขำกร๊ากหรือแอบไปขำในห้องน้ำได้คนเดียวบ่อยๆ เวลาพูดจากับน้องกับคนใกล้ตัวหรือแม้แต่พ่อแม่ บางทีก็พูดแบบปัญญาอ่อน อย่างเช่น เจอเพื่อน เพื่อนถามกินไร จะบอกว่าวันนี้อยากินบักหุหลำทอดกรอบวะ เสียงแบบกวนส้นสุดๆ แล้วก็ขำคนเดียวแบบเพื่อนงง แล้วบอกต่อว่ามืงหนักและ คำปัญญาอ่อนที่ผมชอบคิดขึ้นมาเองบ้าง เอาจากใกล้ตัวมาแต่งบ้าง อยางเช่น ทักทายน้องชายตัวเองว่า เห้ ฟาโร วันนี้ฟาโรโปเตียวสบายดีไหม น้องก็จะตอบกลับ บ้าน

อะ มันบ่อยจนผมชักจะคิดว่าตัวเองบ้าหรือเปล่าแต่ไม่รู้ตัว แต่ข้อดีของการที่มีนิสัยแบบนี้คือ ผมมักจะไม่เคยเครียดเกินชั่วโมงเลย เครียดทีไรหาเรื่องคุยตลกกับตัวเองนึกถึงคำพูดบ้าบอแล้วมันก็ขำกับตัวเองทุกครั้ง เลยอยากรู้ว่ามีใครนิสัยแบบเดียวกับผมบ้างไหมครับ อยากรู้จริงๆว่าผมไม่ได้เป็นคนเดียว ขอบคุณครับ
มีใครมีนิสัยแบบชอบพูดคุยคนเดียว แล้วพูดกับคนอื่นแบบปัญญาอ่อนบ้าง แต่ตัวเองปกตินะ
ตอนแรกก็รู้สึกว่าไม่ผิดแปลกจากคนอื่น พอตอนนี้เข้า 27 แล้ว มานึกได้ว่า เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอน ม.ต้น ยันตอนนี้ชักเริ่มคิดว่ากรูบ้าแต่ไม่รู้ตัวเปล่าวะ
ได้แต่ตั้งคำถามในใจไม่กล้าถามใคร คือนิสัยของผมจะแบบ เวลาอารมณ์เครียดจะสามารถเล่นตลกกับตัวเองได้ ให้ตัวเองขำกร๊ากหรือแอบไปขำในห้องน้ำได้คนเดียวบ่อยๆ เวลาพูดจากับน้องกับคนใกล้ตัวหรือแม้แต่พ่อแม่ บางทีก็พูดแบบปัญญาอ่อน อย่างเช่น เจอเพื่อน เพื่อนถามกินไร จะบอกว่าวันนี้อยากินบักหุหลำทอดกรอบวะ เสียงแบบกวนส้นสุดๆ แล้วก็ขำคนเดียวแบบเพื่อนงง แล้วบอกต่อว่ามืงหนักและ คำปัญญาอ่อนที่ผมชอบคิดขึ้นมาเองบ้าง เอาจากใกล้ตัวมาแต่งบ้าง อยางเช่น ทักทายน้องชายตัวเองว่า เห้ ฟาโร วันนี้ฟาโรโปเตียวสบายดีไหม น้องก็จะตอบกลับ บ้าน