ขอเกริ่นเล็กน้อยเพราะอยากให้รู้สาเหตุ เรื่องก็ตามหัวข้อนั่นแหละครับ
ผมทำงานร่วมกับเพื่อนสองคน งานนี้เป็นงานที่ต้องใช้ความคิดริเริ่มสร้างสรรค์
ผมได้รับมอบหมายมาและผมก็เริ่มคิดและเริ่มลงมือทำครับ
แล้วทีนี้ผมทำงานทุกอย่างตั้งแต่โครงร่างถึงผลงานสำเร็จ
ผมทำกับเพื่อนคนหนึ่งเรียกว่านาย ก ก็แล้วกันครับ ผมทำงาน แก้งาน เทียวปรึกษาเรื่องงานกับหลายๆฝ่ายจนงานดำเนินไปต่อได้
แต่นาย ข ครับ ตั้งแต่ผมเริ่มทำจนถึงเวลาเส้นตายที่ต้องส่งงานน่ะครับ นาย ข ก็เพิ่งจะโผล่มาแล้วพูดกับผมว่า
'ถ้าเรียกกุามันเสร็จตั้งนานแล้ว' ผมก็หมดคำจะพูดกับนาย ข เพราะงานนี้เขาควรจะทราบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าเขาควรจะมาทำเพราะงานนี้พวกเราต้องทำร่วมกัน. แล้วจะให้ผมเจียดเวลาไปตามคนที่ไม่สนใจงานไม่สนใจอะไรเลยอย่างเขาเหรอ?
ครับหลังจากนั้นผมก็เริ่มส่งงานให้เขาทำ. เขาบอกว่างานนี้ไม่เห็นจะดี ทำไมไม่ถามเขาให้เร็วกว่านี้ เขาจะหางานที่ดีกว่านี้ให้ ผมยื่นนิ่งมองนาย ข ก่อนจะไม่สนใจเขา เพราะเท่าที่ผมจำได้ เขาเป็นเด็กอาจารย์เคยไปแข่งงานหลายครั้ง(แต่ผมไม่ค่อยได้เห็นรางวัลจากผลงานเขาสักครั้ง) ผมหันหน้าหนีไปขากเขาก่อนจะขมุบขมิบปากเพราะเขาทำเหมือนว่าผมทำงานออกมาไม่ดีและเขาไม่เห็นด้วย ผมอยากจะถามว่าแล้วทำไมไม่มาทำจั้งแต่แรกแต่ก็ไม่ถามเพราะไม่อย ก็นำเสนอไปอย่างเต็มที่เพราะผมเป็นคนทำ
ในตอนที่กรรมการถามคำถามกับนาย ข ผมก็ปล่อยให้เขาถามนาย ข ไปถามหน้าที่ที่แบ่งกันมาก่อนหน้านี้ แต่นาย ข ก็หันกลับมาถามผมว่า
'งานเราชื่อเรื่องว่าอะไรนะ?' ตอนนั้นผมแทบจะด่าเขา เพราะแต่ชื่องานเขายังไม่รู้เลย เหมือนกับว่างานนี้มีแค่ชื่อนาย ข ประดับไว้เฉยๆ
ข้ามเหตุการณ์หลังจากนั้นไปล่ะกันครับ ผมขอข้ามไปเล่าตอนประกาศผล
ผมได้ยินนาย ข พูดว่า 'งานเราอันนี้ไม่ได้หรอก ไม่เห็นน่าสนใจ'. ผมมองหน้ากันกับนาย ก แบบมองตาก็รู้ความคิดเพราะผมกับนาย กรู้ว่านาย ข ไม่เห็นด้วยกับงานนี้
แต่......พอผลที่ออกมาคือ งานครั้งนี้ดี งานนี้ได้รับการชื่นชมจากกรรมการประเมิน
ครับและงานครั้งนี้ก็สร้างชื่อเสียงให้ผมและนาย ก รวมนาย ข อาจารย์ท่านอื่นๆที่รู้จักกับพวกผมก็ชื่นชม ชื่อชมนาย ข
คนเหล่านั้นชื่นชมว่านาย ข เก่งมาก สามารถทำงานได้ออกมาดีขนาดนี้
ในตอนที่ได้ยินหลายคนชมนาย ข ผมเกิดความรู้สึกเสียใจเล็กน้อยถึงมาก เพราะงานนี้ผมเป็นคนคิดไม่ใช่เหรอ ผมทำมันด้วยความทุ่มเทแต่คนที่ได้หน้ากลับเป็นคนที่ไม่ได้คิดไม่สนใจ จำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อของงานเนี่ยนะ
ผมเริ่มมีอคติกับเขา
จากนั้นหลังจากเหตุการณ์ข้างต้นผมกับอาจารย์ท่านหนึ่งที่เป็นหนึ่งในที่ปรึกษาได้ส่งผลงานนี้ไปที่สถานที่แข่งขันแห่งหนึ่ง
ผมกับ นาย กและนาย ข ต้องมาแก้งานเพราะมันยังไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไหร่ ในครั้งนี้นาย ข มาช่วยเพราะที่ปรึกษาบอก
งานก็เสร็จไปได้ด้วยดีแต่มีจุดหนึ่งที่ผมติดใจนาย ข คือ
มีคนมาอวยพรให้งานประสบความสำเร็จแต่เขากับพูดว่า
'ไม่เอา ไม่อยากทำต่อ'.
ผมมองเขาด้วยอคติมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วตอนนี้เลยรู้สึกไม่ชอบเขา ทั้งๆที่เขาได้หน้าเพราะงานนี้ชัดๆ
**ทึ่ผมพูดมาทั้งหมดก็แค่ต้องการความยุติธรรม เพราะงานนี้ผมเป็นคนทำเป็นคนเริ่มแต่ นาย ข ที่ไม่เห็นด้วยกับงานดันได้หน้า
ผมไม่ได้อิจฉาเขา เพราะผมเป็นคนทำผมรู้โครงสร้างของงาน ผมจะทำอีกก็ได้ แต่นาย ข กลับแย่งชิงผลงานทางปัญญานี้ไป และที่สำคัญที่ผมไม่ชอบคือ
'เขาไม่ปฏิเสธ!! เขายืดอกรับหน้าด้านๆเลยว่างานนี้เขาทำ!"
เขาทำไหม? เขาทำก็จริงเขาช่วยทำก็จริงแต่เขาทำถึงครึ่งของผมไหมก่อนจะหน้าด้ายมารับว่าเขาทำ
เอาล่ะตรับที่ผมพูดมาเป็นวรรคเป็เวรขนาดนี้แค่อยากระบายความรู้สึกของคนโดนแย่งงาน แต่ผมรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันก็มีอยู่ทั่วไปที่คน มักจะเอางานของคนอื่นไม่ว่าจะเป็นผลงานทางความคิดหรือวัตถุ หรืองานเขียนของคนอื่นแต่ดันไปเอามาเป็นของตัวเองให้ตัวเองได้มา เพียงเพราะความก้าวหน้าหรือแม้แต่เงิน ทั้งๆที่คนทำทำแทบตายเลือดตาแทบกระเด็นแต่โดนแย่งไปแบบนี้มันก็เสียใจเหมือนกัน
ผมแค่รู้สึกไม่ดีกับเรื่องแบบนี้เท่านั้น
##ผมต่อต้านเรื่องนี้ครับ ประเภทเอางานคนอื่นไปเพื่อความสำเร็จของตัวเอง
🙅🙅🙅🙅🙅🙅🙅🙅
คนที่เอางานคนอื่นไปเป็นของตัวเองนี่รู้สึกยังไงครับ? หรือว่าหน้าด้านจนไม่รู้สึก?
ผมทำงานร่วมกับเพื่อนสองคน งานนี้เป็นงานที่ต้องใช้ความคิดริเริ่มสร้างสรรค์
ผมได้รับมอบหมายมาและผมก็เริ่มคิดและเริ่มลงมือทำครับ
แล้วทีนี้ผมทำงานทุกอย่างตั้งแต่โครงร่างถึงผลงานสำเร็จ
ผมทำกับเพื่อนคนหนึ่งเรียกว่านาย ก ก็แล้วกันครับ ผมทำงาน แก้งาน เทียวปรึกษาเรื่องงานกับหลายๆฝ่ายจนงานดำเนินไปต่อได้
แต่นาย ข ครับ ตั้งแต่ผมเริ่มทำจนถึงเวลาเส้นตายที่ต้องส่งงานน่ะครับ นาย ข ก็เพิ่งจะโผล่มาแล้วพูดกับผมว่า
'ถ้าเรียกกุามันเสร็จตั้งนานแล้ว' ผมก็หมดคำจะพูดกับนาย ข เพราะงานนี้เขาควรจะทราบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าเขาควรจะมาทำเพราะงานนี้พวกเราต้องทำร่วมกัน. แล้วจะให้ผมเจียดเวลาไปตามคนที่ไม่สนใจงานไม่สนใจอะไรเลยอย่างเขาเหรอ?
ครับหลังจากนั้นผมก็เริ่มส่งงานให้เขาทำ. เขาบอกว่างานนี้ไม่เห็นจะดี ทำไมไม่ถามเขาให้เร็วกว่านี้ เขาจะหางานที่ดีกว่านี้ให้ ผมยื่นนิ่งมองนาย ข ก่อนจะไม่สนใจเขา เพราะเท่าที่ผมจำได้ เขาเป็นเด็กอาจารย์เคยไปแข่งงานหลายครั้ง(แต่ผมไม่ค่อยได้เห็นรางวัลจากผลงานเขาสักครั้ง) ผมหันหน้าหนีไปขากเขาก่อนจะขมุบขมิบปากเพราะเขาทำเหมือนว่าผมทำงานออกมาไม่ดีและเขาไม่เห็นด้วย ผมอยากจะถามว่าแล้วทำไมไม่มาทำจั้งแต่แรกแต่ก็ไม่ถามเพราะไม่อย ก็นำเสนอไปอย่างเต็มที่เพราะผมเป็นคนทำ
ในตอนที่กรรมการถามคำถามกับนาย ข ผมก็ปล่อยให้เขาถามนาย ข ไปถามหน้าที่ที่แบ่งกันมาก่อนหน้านี้ แต่นาย ข ก็หันกลับมาถามผมว่า
'งานเราชื่อเรื่องว่าอะไรนะ?' ตอนนั้นผมแทบจะด่าเขา เพราะแต่ชื่องานเขายังไม่รู้เลย เหมือนกับว่างานนี้มีแค่ชื่อนาย ข ประดับไว้เฉยๆ
ข้ามเหตุการณ์หลังจากนั้นไปล่ะกันครับ ผมขอข้ามไปเล่าตอนประกาศผล
ผมได้ยินนาย ข พูดว่า 'งานเราอันนี้ไม่ได้หรอก ไม่เห็นน่าสนใจ'. ผมมองหน้ากันกับนาย ก แบบมองตาก็รู้ความคิดเพราะผมกับนาย กรู้ว่านาย ข ไม่เห็นด้วยกับงานนี้
แต่......พอผลที่ออกมาคือ งานครั้งนี้ดี งานนี้ได้รับการชื่นชมจากกรรมการประเมิน
ครับและงานครั้งนี้ก็สร้างชื่อเสียงให้ผมและนาย ก รวมนาย ข อาจารย์ท่านอื่นๆที่รู้จักกับพวกผมก็ชื่นชม ชื่อชมนาย ข
คนเหล่านั้นชื่นชมว่านาย ข เก่งมาก สามารถทำงานได้ออกมาดีขนาดนี้
ในตอนที่ได้ยินหลายคนชมนาย ข ผมเกิดความรู้สึกเสียใจเล็กน้อยถึงมาก เพราะงานนี้ผมเป็นคนคิดไม่ใช่เหรอ ผมทำมันด้วยความทุ่มเทแต่คนที่ได้หน้ากลับเป็นคนที่ไม่ได้คิดไม่สนใจ จำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อของงานเนี่ยนะ
ผมเริ่มมีอคติกับเขา
จากนั้นหลังจากเหตุการณ์ข้างต้นผมกับอาจารย์ท่านหนึ่งที่เป็นหนึ่งในที่ปรึกษาได้ส่งผลงานนี้ไปที่สถานที่แข่งขันแห่งหนึ่ง
ผมกับ นาย กและนาย ข ต้องมาแก้งานเพราะมันยังไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไหร่ ในครั้งนี้นาย ข มาช่วยเพราะที่ปรึกษาบอก
งานก็เสร็จไปได้ด้วยดีแต่มีจุดหนึ่งที่ผมติดใจนาย ข คือ
มีคนมาอวยพรให้งานประสบความสำเร็จแต่เขากับพูดว่า
'ไม่เอา ไม่อยากทำต่อ'.
ผมมองเขาด้วยอคติมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วตอนนี้เลยรู้สึกไม่ชอบเขา ทั้งๆที่เขาได้หน้าเพราะงานนี้ชัดๆ
**ทึ่ผมพูดมาทั้งหมดก็แค่ต้องการความยุติธรรม เพราะงานนี้ผมเป็นคนทำเป็นคนเริ่มแต่ นาย ข ที่ไม่เห็นด้วยกับงานดันได้หน้า
ผมไม่ได้อิจฉาเขา เพราะผมเป็นคนทำผมรู้โครงสร้างของงาน ผมจะทำอีกก็ได้ แต่นาย ข กลับแย่งชิงผลงานทางปัญญานี้ไป และที่สำคัญที่ผมไม่ชอบคือ
'เขาไม่ปฏิเสธ!! เขายืดอกรับหน้าด้านๆเลยว่างานนี้เขาทำ!"
เขาทำไหม? เขาทำก็จริงเขาช่วยทำก็จริงแต่เขาทำถึงครึ่งของผมไหมก่อนจะหน้าด้ายมารับว่าเขาทำ
เอาล่ะตรับที่ผมพูดมาเป็นวรรคเป็เวรขนาดนี้แค่อยากระบายความรู้สึกของคนโดนแย่งงาน แต่ผมรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันก็มีอยู่ทั่วไปที่คน มักจะเอางานของคนอื่นไม่ว่าจะเป็นผลงานทางความคิดหรือวัตถุ หรืองานเขียนของคนอื่นแต่ดันไปเอามาเป็นของตัวเองให้ตัวเองได้มา เพียงเพราะความก้าวหน้าหรือแม้แต่เงิน ทั้งๆที่คนทำทำแทบตายเลือดตาแทบกระเด็นแต่โดนแย่งไปแบบนี้มันก็เสียใจเหมือนกัน
ผมแค่รู้สึกไม่ดีกับเรื่องแบบนี้เท่านั้น
##ผมต่อต้านเรื่องนี้ครับ ประเภทเอางานคนอื่นไปเพื่อความสำเร็จของตัวเอง
🙅🙅🙅🙅🙅🙅🙅🙅