ขอพื้นที่ระบาย....
เวลาที่เราป่วย นอกจากสุขภาพจะย่ำแย่แล้ว กำลังใจก็พลอยหดหายไปด้วย ยิ่งต้องมาทำงาน ตจว. คนเดียว ห่างไกลครอบครัว ก็ยิ่งหดหู่ใจ T^T
ตอนเด็ก ๆ เวลาไม่สบาย ป่วยจนต้องนอนโรงพยาบาล สิ่งที่กลัวที่สุดคือ
.
.
การโดนฉีดยา กลัวว่าตัวเองจะตายไหม >> เว่อร์นิด ๆ เพราะตอนเด็กไม่เคยแอดมิทที่โรงพยาบาล
แต่ท่ามกลางสิ่งที่เด็กตัวเล็ก ๆ หวาดกลัว จะมีความอบอุ่นและกำลังใจจาก พ่อ แม่ และครอบครัวเสมอ
แต่วันนี้...พอโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่ มีหน้าที่การงาน เวลาล้มหมอนนอนเสื่อ ต้องนอนโรงพยาบาล สิ่งที่เคยกลัว ไม่เหมือนเมื่อก่อน ไม่ได้หวาดกลัวการโดนฉีดยา แต่สิ่งที่กลัวที่สุด!! คือ ค่ารักษาพยาบาล T^T
โตแล้วก็ต้องดูแลตัวเอง แค่ค่ารักษาตัวเองยังต้องขอพ่อแม่ จขกท. รู้สึกแย่มากค่ะ ก็ได้แต่บอกพวกเขาว่าเราไหว ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องขับรถข้ามจังหวัดมา ค่ายาค่าหมอมีประกันสังคมจ่าย (ดีที่ไม่ต้องแอดมิท) ก่อนจะจบประโยคการสนทนากับแม่แค่ว่า "หนูดูแลตัวเองได้ค่ะ ปีใหม่แล้วเจอกันนะ"
โตแล้ว ก็ต้องดูแลตัวเอง ^^
เวลาที่เราป่วย นอกจากสุขภาพจะย่ำแย่แล้ว กำลังใจก็พลอยหดหายไปด้วย ยิ่งต้องมาทำงาน ตจว. คนเดียว ห่างไกลครอบครัว ก็ยิ่งหดหู่ใจ T^T
ตอนเด็ก ๆ เวลาไม่สบาย ป่วยจนต้องนอนโรงพยาบาล สิ่งที่กลัวที่สุดคือ
.
.
การโดนฉีดยา กลัวว่าตัวเองจะตายไหม >> เว่อร์นิด ๆ เพราะตอนเด็กไม่เคยแอดมิทที่โรงพยาบาล
แต่ท่ามกลางสิ่งที่เด็กตัวเล็ก ๆ หวาดกลัว จะมีความอบอุ่นและกำลังใจจาก พ่อ แม่ และครอบครัวเสมอ
แต่วันนี้...พอโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่ มีหน้าที่การงาน เวลาล้มหมอนนอนเสื่อ ต้องนอนโรงพยาบาล สิ่งที่เคยกลัว ไม่เหมือนเมื่อก่อน ไม่ได้หวาดกลัวการโดนฉีดยา แต่สิ่งที่กลัวที่สุด!! คือ ค่ารักษาพยาบาล T^T
โตแล้วก็ต้องดูแลตัวเอง แค่ค่ารักษาตัวเองยังต้องขอพ่อแม่ จขกท. รู้สึกแย่มากค่ะ ก็ได้แต่บอกพวกเขาว่าเราไหว ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องขับรถข้ามจังหวัดมา ค่ายาค่าหมอมีประกันสังคมจ่าย (ดีที่ไม่ต้องแอดมิท) ก่อนจะจบประโยคการสนทนากับแม่แค่ว่า "หนูดูแลตัวเองได้ค่ะ ปีใหม่แล้วเจอกันนะ"