รักแรกพบ ไม่รู้จะเรียกรักแรกพบได้หรือเปล่าน่ะค่ะเอาเป็นว่าอ่านกันขำๆล่ะกัน
คือตัวเจ้าของกระทู้เองทำงานเป็นช่างถ่ายภาพค่ะหน้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง(ขอไม่เอ่ยถึงน่า)ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยค่ะแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกค้าชอบเรียกว่าพี่คือไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะว่าหน้าอ่อนแต่เราเองก็ไม่ได้หน้าแกสักหน่อยคือเราไม่รู้หรอกนะว่าช่างภาพทั่วไปเขาแต่งตัวหรือแต่งหน้ากันยังไง แต่เราจะเป็นคนที่ง่ายๆไว้ก่อนอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ออกจากห้องมาทำงานเลย จะแต่งหน้าในช่วงที่มีโอกาสพิเศษๆต่างๆเท่านั้นเช่น ไปเทียว ทำบุญ ไปสอบ งานตงงานแต่งอะไรต่างๆ แต่ถ้าไม่มีอะไรที่จะต้องทำให้แต่งหน้าหรือแต่งตัวมากๆเราก็จะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนรองเท้าแตะ หวีผมทาแป้งแล้วคือจบ
เหมือนวันนี้เราก็มาทำงานเหมือนปกติทุกวันค่ะเจอลูกค้าไม่ซ้ำหน้า แต่เจอลูกค้าในแต่ล่ะแบบไม่ช้ำกัน บางคนหน้าตาดีมาก บางคนธรรมดาแต่เราจะเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจว่าลูกค้าหน้าตาดีหรือไม่ดีค่ะ(คือจะไม้เก็บเอามาเพ้อ) จะโฟกัสกับงานแค่ว่าถ่ายลูกค้าแบบไหนถึงจะออกมาสวยมาหล่อที่สุดให้ได้ จนกระทั่งอยู่วันนี้ก็มีลูกค้าคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านค่ะ ถ่ายชุดครุยเป็นครุยเนติ เราก็พยายามยามจะช่วยเขาเพราะเจ้าตัวเขานั้นใส่ครุยไม่เป็นแต่นางเป็นคนที่เยอะมากถามโน้นถามนี้ไม่หยุดจนเราเซ็งๆไปแต่ก็ทำไงได้เขาเป็นลูกค้าก็ต้องตอบสิ พอแต่งตัวช่วยเขาเสร็จแล้ว สักพักได้ยินเหมือนเสียงคนขึ้นบันใดมาเราก็รู้แล้วล่ะว่าจะต้องมีลูกค้ามาถ่ายรูป แต่เราก็ยังก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรใส่มือไปเรื่อยเปลือยเพราะไม่อยากหันไปคุยกับคนที่ใส่ครุยเนติ เพราะนางส่องกระจกหามุมหล่ออยู่ซึ่งอยากจะบอกว่าไม่มี😆(ล้อเล่น) เราที่ยืนเซ็งอยู่ก็ถามลูกค้าอีกคนว่าถ่ายรูปชุดอะไรค่ะ
นางก็ตอบว่า ถ่ายชุด น.ศ.ครับ จังหวะที่ได้ยินเสียงคือไม่เท่าไหร่แต่พอหันมามองหน้านี้สิ เราแทบอยากจะกดปุ่มสต๊อปเพื่อที่จะกลับไปแต่งตัวแต่งหน้าติดขนตาทาปากขึ้นมาทันทีแต่ประเด็นคือมันทำไม่ได้ไง555(หน้าสดมาก)
เราก็บอกนางไปว่าผูกไทค์แล้วก็ถ่ายได้เลย แล้วก็ก้มกน้าก้มตาต่อเพราะเขิลอยู่จากนั้นเราก็ทำการถ่ายรูปให้อีกคนที่ใส่ชุดเนติเสร็จแล้วนางก็เดินลงไปจากห้องถ่ายรูปเหลือแค่เรากะคนที่จะถ่ายรูปใส่ชุดนักศึกษาค่ะ เราก็อยากจะถามนางนะว่าทำไมนางไม่ยอมผูกไทค์สักที สักพักนางหันมาถามว่าไทค์อันไหนครับ (โธ่พ่อคุณไม่รู้ก็ไม่ยอมถาม)เราก็เลยหยิบให้นางนางก็ถือไว้สักพักก่อนจะพูดว่า พี่ผูกให้ผมหน่อยได้ไหมครับผมผูกไม่เป็นจังหวะนั้นคือเรารู้สึกเขิลๆยังไงบอกไม่ถูกอ่ะเราพยายามติดกระดุมบนคอเสื้อของเขาอ่ะแต่มันทำยากเพราะสายตาเราไม่ดีก็เลยต้องซูมเข้าไปใกล้ๆ ถ้าเราตาไม่ฝาดเราก็แอบเห็นนะว่านางเองก็เขิลๆเช่นกัน จากนั้นอราก็พยายามผูกให้เขาให้เร็วที่สุดเพื่อเก็บอาการเขิลต่างๆแต่จริงๆคือใจเต้นตุ๊บตั๊บมากเลยคือจะบอกว่าเคยผูกไทค์ให้ลูกค้ามาเป็นร้อยๆคนเชื่อไหมค่ะว่ายังไม่มีใครสามารถทำให้จิตใจเราสั่นไหวได้เหมือนนางเลย ยิ่งตอนนางมองกลับอ่ะนะยิ่งแบบฟินหนักมากก่อนจะจบที่นางยกมือไหว้ ในใจได้ยินเสียงดังแพล๊งเหมือนแก้วแตกเป็นเสี่ยงๆเลยค่ะจุดนี้(คือหนูไม่ต้องไหว้ป้าก็ได้ไหมหน้าแกกะหน้าฉันก็ไล่ๆกันมานั้นแหละ)แต่ก็พยายามคิดบวกนะว่านางอาจจะเป็นเด็กมีสัมมาคารวะไรงี้
จากนั้นเราก็บอกให้นางไปนั่งเพื่อที่จะถ่ายรูปให้จะบอกว่าแต่ล่ะรูปนะนางยิ้มมีเสน่ห์มากๆเลยคะจิตช่างภาพก็ลอยๆเป็นพักๆ ณ ตอนนั้น พอถ่ายเสร็จนางก็เดินมาใกล้ๆแล้วพูดว่า พี่ครับถอดเนคไทค์ให้หน่อย (หึ? เอางี้เลยหรอคิดในใจเราก็แบบเอาว่ะลูดค้าคือพระเจ้าท่องไว้)ก็จัดการทำให้นางทุกอย่างแล้วก็รีบเดินลงบันใดลงมาอย่างรวดเร็วเลยค่ะเพราะจุดนั้นคือไม่ไหวแล้วเขิลหนักมาก555 ทั้งหมดก็ประมานนี้แหละเอามาเล่าให้ฟังขำๆนะ😊เพื่อนๆมีประสบการณ์รักแรกพบเหมือนกันบ้างรึเปล่ามาแชร์กันค่ะ อาจจะเป็นเพียงแค่ช่วงสั้นๆช่วงหนึ่งในชีวิตของเราเท่านั้นแต่มันก็มีสีสันมากๆไม่แน่ว่าอนาคตเราอาจจะได้เจอเขาหรือเธอคนนั้นอีกมันก็ไม่แน่เพราะชีวิตคนเราไม่แน่นอนค่ะบางคนที่เดินสวนทางกันไปมาเขาอาจจะเป็นคู่แท้กันก็ได้ใครจะไปรู้
เคยเจอรักแรกพบ?
คือตัวเจ้าของกระทู้เองทำงานเป็นช่างถ่ายภาพค่ะหน้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง(ขอไม่เอ่ยถึงน่า)ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยค่ะแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกค้าชอบเรียกว่าพี่คือไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะว่าหน้าอ่อนแต่เราเองก็ไม่ได้หน้าแกสักหน่อยคือเราไม่รู้หรอกนะว่าช่างภาพทั่วไปเขาแต่งตัวหรือแต่งหน้ากันยังไง แต่เราจะเป็นคนที่ง่ายๆไว้ก่อนอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ออกจากห้องมาทำงานเลย จะแต่งหน้าในช่วงที่มีโอกาสพิเศษๆต่างๆเท่านั้นเช่น ไปเทียว ทำบุญ ไปสอบ งานตงงานแต่งอะไรต่างๆ แต่ถ้าไม่มีอะไรที่จะต้องทำให้แต่งหน้าหรือแต่งตัวมากๆเราก็จะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนรองเท้าแตะ หวีผมทาแป้งแล้วคือจบ
เหมือนวันนี้เราก็มาทำงานเหมือนปกติทุกวันค่ะเจอลูกค้าไม่ซ้ำหน้า แต่เจอลูกค้าในแต่ล่ะแบบไม่ช้ำกัน บางคนหน้าตาดีมาก บางคนธรรมดาแต่เราจะเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจว่าลูกค้าหน้าตาดีหรือไม่ดีค่ะ(คือจะไม้เก็บเอามาเพ้อ) จะโฟกัสกับงานแค่ว่าถ่ายลูกค้าแบบไหนถึงจะออกมาสวยมาหล่อที่สุดให้ได้ จนกระทั่งอยู่วันนี้ก็มีลูกค้าคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านค่ะ ถ่ายชุดครุยเป็นครุยเนติ เราก็พยายามยามจะช่วยเขาเพราะเจ้าตัวเขานั้นใส่ครุยไม่เป็นแต่นางเป็นคนที่เยอะมากถามโน้นถามนี้ไม่หยุดจนเราเซ็งๆไปแต่ก็ทำไงได้เขาเป็นลูกค้าก็ต้องตอบสิ พอแต่งตัวช่วยเขาเสร็จแล้ว สักพักได้ยินเหมือนเสียงคนขึ้นบันใดมาเราก็รู้แล้วล่ะว่าจะต้องมีลูกค้ามาถ่ายรูป แต่เราก็ยังก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรใส่มือไปเรื่อยเปลือยเพราะไม่อยากหันไปคุยกับคนที่ใส่ครุยเนติ เพราะนางส่องกระจกหามุมหล่ออยู่ซึ่งอยากจะบอกว่าไม่มี😆(ล้อเล่น) เราที่ยืนเซ็งอยู่ก็ถามลูกค้าอีกคนว่าถ่ายรูปชุดอะไรค่ะ
นางก็ตอบว่า ถ่ายชุด น.ศ.ครับ จังหวะที่ได้ยินเสียงคือไม่เท่าไหร่แต่พอหันมามองหน้านี้สิ เราแทบอยากจะกดปุ่มสต๊อปเพื่อที่จะกลับไปแต่งตัวแต่งหน้าติดขนตาทาปากขึ้นมาทันทีแต่ประเด็นคือมันทำไม่ได้ไง555(หน้าสดมาก)
เราก็บอกนางไปว่าผูกไทค์แล้วก็ถ่ายได้เลย แล้วก็ก้มกน้าก้มตาต่อเพราะเขิลอยู่จากนั้นเราก็ทำการถ่ายรูปให้อีกคนที่ใส่ชุดเนติเสร็จแล้วนางก็เดินลงไปจากห้องถ่ายรูปเหลือแค่เรากะคนที่จะถ่ายรูปใส่ชุดนักศึกษาค่ะ เราก็อยากจะถามนางนะว่าทำไมนางไม่ยอมผูกไทค์สักที สักพักนางหันมาถามว่าไทค์อันไหนครับ (โธ่พ่อคุณไม่รู้ก็ไม่ยอมถาม)เราก็เลยหยิบให้นางนางก็ถือไว้สักพักก่อนจะพูดว่า พี่ผูกให้ผมหน่อยได้ไหมครับผมผูกไม่เป็นจังหวะนั้นคือเรารู้สึกเขิลๆยังไงบอกไม่ถูกอ่ะเราพยายามติดกระดุมบนคอเสื้อของเขาอ่ะแต่มันทำยากเพราะสายตาเราไม่ดีก็เลยต้องซูมเข้าไปใกล้ๆ ถ้าเราตาไม่ฝาดเราก็แอบเห็นนะว่านางเองก็เขิลๆเช่นกัน จากนั้นอราก็พยายามผูกให้เขาให้เร็วที่สุดเพื่อเก็บอาการเขิลต่างๆแต่จริงๆคือใจเต้นตุ๊บตั๊บมากเลยคือจะบอกว่าเคยผูกไทค์ให้ลูกค้ามาเป็นร้อยๆคนเชื่อไหมค่ะว่ายังไม่มีใครสามารถทำให้จิตใจเราสั่นไหวได้เหมือนนางเลย ยิ่งตอนนางมองกลับอ่ะนะยิ่งแบบฟินหนักมากก่อนจะจบที่นางยกมือไหว้ ในใจได้ยินเสียงดังแพล๊งเหมือนแก้วแตกเป็นเสี่ยงๆเลยค่ะจุดนี้(คือหนูไม่ต้องไหว้ป้าก็ได้ไหมหน้าแกกะหน้าฉันก็ไล่ๆกันมานั้นแหละ)แต่ก็พยายามคิดบวกนะว่านางอาจจะเป็นเด็กมีสัมมาคารวะไรงี้
จากนั้นเราก็บอกให้นางไปนั่งเพื่อที่จะถ่ายรูปให้จะบอกว่าแต่ล่ะรูปนะนางยิ้มมีเสน่ห์มากๆเลยคะจิตช่างภาพก็ลอยๆเป็นพักๆ ณ ตอนนั้น พอถ่ายเสร็จนางก็เดินมาใกล้ๆแล้วพูดว่า พี่ครับถอดเนคไทค์ให้หน่อย (หึ? เอางี้เลยหรอคิดในใจเราก็แบบเอาว่ะลูดค้าคือพระเจ้าท่องไว้)ก็จัดการทำให้นางทุกอย่างแล้วก็รีบเดินลงบันใดลงมาอย่างรวดเร็วเลยค่ะเพราะจุดนั้นคือไม่ไหวแล้วเขิลหนักมาก555 ทั้งหมดก็ประมานนี้แหละเอามาเล่าให้ฟังขำๆนะ😊เพื่อนๆมีประสบการณ์รักแรกพบเหมือนกันบ้างรึเปล่ามาแชร์กันค่ะ อาจจะเป็นเพียงแค่ช่วงสั้นๆช่วงหนึ่งในชีวิตของเราเท่านั้นแต่มันก็มีสีสันมากๆไม่แน่ว่าอนาคตเราอาจจะได้เจอเขาหรือเธอคนนั้นอีกมันก็ไม่แน่เพราะชีวิตคนเราไม่แน่นอนค่ะบางคนที่เดินสวนทางกันไปมาเขาอาจจะเป็นคู่แท้กันก็ได้ใครจะไปรู้