ทำยังไงถึงจะเจอเพื่อนแท้สักคน???

สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ19เเล้วแต่ยังไม่มีเพื่อนแท้สักคน เพื่อนที่แบบไปไหนไปกัน มีปัญหาอะไรก็สามารถเล่าให้มันฟังได้  ไม่ใส่หน้ากากเข้าหากันหรือแกล้งคบเราเป็นเพื่อนไปวันๆ คือเราก็มีเพื่อนเยอะนะ เป็นคนเพื่อนเยอะตั้งแต่เด็กแล้ว อยู่ม.ต้นก็มีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงตอนเรียนก็สนิทกันมากโอเคเลยแหละ แต่พอเริ่มขึ้นม.ปลายก็เริ่มห่างกันเพราะอยู่คนละห้อง ตอนม.ต้นเรามีดูโอ้อยู่คนหนึ่งสมัยนั้นบีบีมันกำลังฮิตเขาก็จะชอบขึ้นตัสว่าดูโอ้เราเป็นใครไรทำนองนี้ เราสนิทกะเพื่อนคนนี้มากแต่หลังๆมามันพาเราเหลวไหล   ชอบโดนเรียน ชอบพาไปมั่วสุ่ม นิสัยมันเปลี่ยนไปเราเลยห่างๆแต่บ้านมันรวยมากนะ แตกต่างกะเราที่ฐานะปานกลาง ตอนม.ต้นมันชอบชวนเราไปเที่ยว เราก็ไม่ค่อยมีตังค์ แต่งตัวก็ยังไม่ค่อยเป็นออกแนวเชยๆเราก็เริ่มรู้สึกและว่ามันทำตัวออกห่าง เราก็อ่ะเข้าใจเลยห่างกันไป ปัจจุบันเจอหน้าก็ทักแต่ไม่ค่อยสนิทเท่าแต่ก่อน เราคิดว่าหลักๆมาจากเรื่องฐานะทางบ้าน พอม.ปลายเรามีเพื่อนสนิทอยู่3คน เป็นกลุ่มอ่ะรวมเราด้วยก็เป็น4คน ช่วงนั้นแฮ้ปปี้มากกก เพราะในกลุ่ม4คนเราเข้าใจกัน มีงานกลุ่มก็ทำด้วยกันมาตลอด เพื่อนคนไหนจดงานไม่ทันก็ช่วยบอก ช่วยเคลียร์งานให้ คือดีมาก ในแต่ละคนก็จะมีนิสัยที่แตกต่างกันสุดๆแต่ก็ทำความเข้าใจกันมาตลอดไม่มีปัญหา จนกระทั่งมีปัญหากันด้วยเรื่องงานกลุ่มนี่แหละ เราทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มคนนึง คืองานนี้เรากับเพื่อนอีก2คนช่วยกัน แต่เราทำเยอะสุด ทำจนดึกดื่นแต่อีกคนไม่ทำไรเลย อ้างนู้นอ้างนี่ตลอดเรารู้นิสัยมันแต่เราไม่พูดเพราะทุกคนก็มีข้อดีข้อเสียกันหมด จนถึงวันพรีเซ้นงาน เพื่อนที่เราทะเลาะด้วยบอกว่าจะพรีงานเอง เราจึงบอกไปว่า "ไม่ได้ทำเดี๋ยวพรีไม่ได้ มันจะไม่เข้าใจ"เพราะคำพูดคำนี้ทำให้มันโกรธและไม่คุยกับเราไป2เดือน ช่วงนั้นเราเครียดมากไปขอโทษมันก็นิ่งใส่ แถมยังไปพูดอะไรก็ไม่รู้ให้เพื่อนอีก2คนไม่คุยกับเรา ชอบแขวะเราในห้อง เราเจ็บใจมากพูดตรงๆ เราต้องอยู่คนเดียวมา2เดือน ต้องไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่น ย้ายไปย้ายมา ยิ่งตอนเรียนพละมันมีเรียนกระบี่กระบองเราต้องคู่กะมัน แต่ด้วยความที่ทะเลาะกันมันเลยไปคู่คนอื่นแล้วกลายเป็นว่าเราต้องซ้อมคนเดียว สอบกระบี่คนเดียว จนเพื่อนกลุ่มอื่นถามว่าทะเลาะกันหรอ เราก็เล่าให้ฟังกับเพื่อนกลุ่มใหม่ที่เราไปอยู่ด้วย เขาก็เข้าใจเราดีนะ จนเราไปอยู่กลุ่มด้วยในที่สุดและเราก็แบบไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวพร้อมกัน กลุ่มใหม่นี้มี6คน รวมเราไปด้วยก็7 กลุ่มใหม่นี้ชอบเรามาก เราเป็นคนเฮฮาพอเข้ามาในกลุ่มก็ดูมีสีสันขึ้นเยอะ กลุ่มนี้เป็นเด็กเรียนที่สุดในห้อง ทำไรก็มีแต่ครูชม กลุ่มเพื่อนที่ฉันทะเลาะด้วยก็เริ่มเข้ามาคุยกับฉัน เริ่มชวนคุยและมาตีสนิทกับกลุ่มใหม่ฉัน ฉันรู้ว่าเพราะอะไร แต่ฉันกฺพยายามคิดในแง่บวก จนทั้งสองกลุ่มมาอยู่ด้วยกันแต่กลายเป็นฉันเป็นคนที่ถูกลืมไปซะงั้น เพื่อนมักจะลืมฉันตลอด ทำไรก็จะไม่ค่อยนึกถึงฉัน บางครั้งไปเข้าห้องน้ำพร้อมกันก่อนกินข้าว พอฉันออกมาอีกทีเพื่อนก็หาย ลืมฉันทุกครั้ง 3คนนั้นเพิ่มความเฮฮาในกลุ่มจนเพื่อนกลุ่มใหม่ลืมฉันไปเลย ฉันน้อยใจนะจนบางครั้งร้องไห้เลยด้วยซ้ำ (ฉันเป็นคนเเคร์เพื่อนมาก) เพื่อนก็ลืมฉันมาตลอดจนฉันเริ่มชินกะมันไปแล้วจนกระทั่งม.6เลยแหละ จนฉันเข้ามหาลัยเพื่อนเก่าก็มีนัดกันบ้างฉันก็มานะแต่เหมือนมาเจอกันเป็นพิธีซะมากกว่า เพื่อนในกลุ่มที่รวมกันแล้ว10คน เขาก็จะครบคู่กันหมด ใครคู่ใครก็ไปเที่ยวกันเสมอเลย มีแต่ฉันเนี่ยแหละที่ไม่มีคู่เพื่อนสนิทในกลุ่ม เหมือนส่วนเกิน55555(ในเลข5มีน่ำตาซ่อนอยู่) ในมหาลัยฉันหวังว่าจะมีเพื่อนแท้สักคนแต่มันกลับหายากกว่าตอนมัธยมซะอีก มีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหา เฟคทั้งนั้นฉันดูออก เหนื่อยยยยย เหนื่อยกับการปั้นหน้า อยากทราบว่าคนที่เข้าหาเพื่อนแท้ๆได้เข้าหาได้ยังไง กว่าจะเจอเพื่อนแท้เขาดูกันยังไง ทำยังไงเขาถึงได้เพื่อนดีดี