ผมเป็นเกย์นะครับ
ผมอยากระบาย ความรู้สึก ประสบการณ์ กับการติดHiv จากเซ็กครั้งเดียวที่จำไปตลอด
ผมไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนครับ มีแต่คนมาจีบแล้วก็หายไป หน้าตาผมก็กลางๆ แมนบ้างไม่แมนบ้าง ผมกำลังเรียนอยู่และเป็นสิ่งเดียวที่แม่เหลืออยู่ ส่วนแม่คือสิ่งเดียวในชีวิตผมเช่นกัน
ผมเรียนหนังสือเพื่อแม่ ส่วนแม่ก็ทำงานเพื่อผม
ผมถูกเลี้ยงมาชนิดยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม รู้แต่ทฤษฏี แต่เอาชีวิตไม่รอด เป็นคนขี้อายครับ
เรื่องมันเกิดขึ้นโดยการที่ผมไปเมากับเพื่อน เป็นคนเมาง่าย เลยขอตัวกลับห้องก่อน พอเราอยู่ห้องเราก็กดโทรศัพท์ไป จนคนที่ผมคุยๆอยู่ทักมา เขาขอมาที่ห้อง ผมปล่อยให้เขามา และเกิดเหตุการเสี่ยงขึ้น
หลังจากวันนั้นผมก็เฝ้าถามเขา ว่าเป็นโรคไหม เขาบอกว่าเขาไม่เป็น ปกติดี ผมซักไซร้จนมั่นใจและเชื่อใจเขาเพราะผมค่อนข้างโอเคกับเขา แต่หลังจากนั้นเขาก็มีแฟนไป
เจ็ดวันต่อมาผมเป็นหนองในเลยไปรักษาที่โรงพยาบาล พร้อมกับขอเจาะเลือด HIV แต่มันคงเร็วเกินไปเชื้อเลยไม่ปรากฏให้เห็น
ผมเข้ามาตรวจอีกครั้งในเดือนนี้ ผลออกมาว่า เป็นครับ หลังจากที่หมอเรียกไปคุยก็รู้สึกเหมือนตายซ้ำตายซ้อน เหมือนถูกโยนจากที่สูงๆ อากาศรอบตัวเย็นเฉียบ เงียบและวังเวง เห็นภาพตัวเองเข้าโลงซ้ำไปซ้ำมา หมดแล้วทั้งหมดของชีวิต เรียนก็ยังไม่จบ งานจากที่หายากต้องเรียกว่ายากมากเลย ผมทำสิ่งที่แม่สร้างให้ผม พังหมด ผมไม่กล้าพูดกับแม่ ผมกลัว.
ทั้งนี้ทั้งนั้นผมรักษาตัวรักนวลสงวนตัวมาตลอด แต่มาพลาดเพราะเหล้า เพราะผมเป็นมนุษย์สินะครับ เลยหนีไม่พ้นอบายมุข ที่อโคจร
ความผิดครั้งนี้ ทำให้ผมได้รู้ว่าผมอ่อนต่อโลกมากไป และไม่ได้มีค่ามีราคาอะไรเลย สิ่งที่ทำมาทั้งชีวิตจบลงเพียงเพราะเราเชื่อคนง่าย
ผมท้อแท้มากเลย แต่ผมคิดว่าวันหนึ่งผมจะมีโอกาศ ได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้ ครอบครัวที่ผมรักจะต้องมีความสุข
เกิดมาเพื่อตายแบบโดดเดี่ยว แฟนก็ไม่เคยมี
คนที่คิดว่าเสี่ยงลองไปตรวจนะครับ อย่างน้อยรู้ไว้ ก็ดีกว่า ส่วนคนที่เป็นแล้วตั้งใจแพร่เชื้อ เลิกนำมาแพร่ให้คนอื่นเถอะครับ คุณทำไปคุณก็ไม่มีทางหาย ชีวิตคนเรามันแลกกันไม่ได้หนอกครับ อย่าทำลายชีวิตคนอื่นมันเห็นแก่ตัว
จุดจบคนที่แพ้ต่อจิตไร้สำนึก (HIV) (ขอกำลังใจได้ไหมครับ)
ผมอยากระบาย ความรู้สึก ประสบการณ์ กับการติดHiv จากเซ็กครั้งเดียวที่จำไปตลอด
ผมไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนครับ มีแต่คนมาจีบแล้วก็หายไป หน้าตาผมก็กลางๆ แมนบ้างไม่แมนบ้าง ผมกำลังเรียนอยู่และเป็นสิ่งเดียวที่แม่เหลืออยู่ ส่วนแม่คือสิ่งเดียวในชีวิตผมเช่นกัน
ผมเรียนหนังสือเพื่อแม่ ส่วนแม่ก็ทำงานเพื่อผม
ผมถูกเลี้ยงมาชนิดยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม รู้แต่ทฤษฏี แต่เอาชีวิตไม่รอด เป็นคนขี้อายครับ
เรื่องมันเกิดขึ้นโดยการที่ผมไปเมากับเพื่อน เป็นคนเมาง่าย เลยขอตัวกลับห้องก่อน พอเราอยู่ห้องเราก็กดโทรศัพท์ไป จนคนที่ผมคุยๆอยู่ทักมา เขาขอมาที่ห้อง ผมปล่อยให้เขามา และเกิดเหตุการเสี่ยงขึ้น
หลังจากวันนั้นผมก็เฝ้าถามเขา ว่าเป็นโรคไหม เขาบอกว่าเขาไม่เป็น ปกติดี ผมซักไซร้จนมั่นใจและเชื่อใจเขาเพราะผมค่อนข้างโอเคกับเขา แต่หลังจากนั้นเขาก็มีแฟนไป
เจ็ดวันต่อมาผมเป็นหนองในเลยไปรักษาที่โรงพยาบาล พร้อมกับขอเจาะเลือด HIV แต่มันคงเร็วเกินไปเชื้อเลยไม่ปรากฏให้เห็น
ผมเข้ามาตรวจอีกครั้งในเดือนนี้ ผลออกมาว่า เป็นครับ หลังจากที่หมอเรียกไปคุยก็รู้สึกเหมือนตายซ้ำตายซ้อน เหมือนถูกโยนจากที่สูงๆ อากาศรอบตัวเย็นเฉียบ เงียบและวังเวง เห็นภาพตัวเองเข้าโลงซ้ำไปซ้ำมา หมดแล้วทั้งหมดของชีวิต เรียนก็ยังไม่จบ งานจากที่หายากต้องเรียกว่ายากมากเลย ผมทำสิ่งที่แม่สร้างให้ผม พังหมด ผมไม่กล้าพูดกับแม่ ผมกลัว.
ทั้งนี้ทั้งนั้นผมรักษาตัวรักนวลสงวนตัวมาตลอด แต่มาพลาดเพราะเหล้า เพราะผมเป็นมนุษย์สินะครับ เลยหนีไม่พ้นอบายมุข ที่อโคจร
ความผิดครั้งนี้ ทำให้ผมได้รู้ว่าผมอ่อนต่อโลกมากไป และไม่ได้มีค่ามีราคาอะไรเลย สิ่งที่ทำมาทั้งชีวิตจบลงเพียงเพราะเราเชื่อคนง่าย
ผมท้อแท้มากเลย แต่ผมคิดว่าวันหนึ่งผมจะมีโอกาศ ได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้ ครอบครัวที่ผมรักจะต้องมีความสุข
เกิดมาเพื่อตายแบบโดดเดี่ยว แฟนก็ไม่เคยมี
คนที่คิดว่าเสี่ยงลองไปตรวจนะครับ อย่างน้อยรู้ไว้ ก็ดีกว่า ส่วนคนที่เป็นแล้วตั้งใจแพร่เชื้อ เลิกนำมาแพร่ให้คนอื่นเถอะครับ คุณทำไปคุณก็ไม่มีทางหาย ชีวิตคนเรามันแลกกันไม่ได้หนอกครับ อย่าทำลายชีวิตคนอื่นมันเห็นแก่ตัว