ก็ไม่มีไรมาก แค่อยากขอพื้นที่ระบายเท่านั้นเองค่ะ แหะ ๆ
จขกท. พึ่งกลับมาอยู่บ้านกับแม่ได้ประมาณ 7 - 8 เดือนนี้
เนื่องจากไปเรียน และไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ มา 9 ปี พอลาออกจากงานก็กลับมาช่วยงานที่บ้าน (บ้านอยู่ต่างจังหวัด)
ก็เลยได้มาอยู่กับแม่ตลอดเวลา 24 ชม. กินนอนด้วยกันตลอด
ส่วนพ่อไปทำงานอยู่อีกจังหวัด จะกลับเฉพาะเสาร์ อาทิตย์
จขกท. ก็พอรู้อยู่บ้างว่ามีแม่ขี้ด่า ก็พยายามหางานทำที่กรุงเทพ
ไปเรียนที่กรุงเทพ คือตอนวัยรุ่นนั้นมันก็ต้องการอิสระเป็นธรรมดา
แต่อยู่ไปอยู่มา ก็มีปัญหาที่ทำงานคือ ใช้งานล้นมือ ประจวบเหมาะกับที่บ้านกิจการรุ่งเรืองดีมาก
แม่เลยให้ลาออกมาช่วยกิจการที่บ้าน บวกกับตอนนั้นอกหักพอดี อยู่ก็ไม่มีใคร กลับมาอยู่บ้านดีกว่า ไม่ต้องกินข้าวคนเดียว
นอนคนเดียว เที่ยวคนเดียว เพื่อนอ่ะหรอ มีสามีแต่งงานมีลูกกันไปหมดแล้ว เลยตัดสินใจกลับมาอยู่บ้าน
ตอนนั้นคิดว่า ยังไงเราก็ยังมีพ่อแม่ที่อยากกินข้าวกับเราอยู่
พอกลับมาอยู่บ้านเดือนแรก ๆ ก็โอเค ๆ อยู่ แม่ดีใจลูกกลับบ้าน ชวนไปกินข้าวร้านอาหาร ทำนู่น ทำนี่ให้กิน
พอทำงานกันไปเริ่มมาละคำด่า พูดไปด่าไป เราก็คิดว่า เราทำงานไม่ได้เรื่องจริง ๆ ก็ฟัง ๆ ไป ปรับปรุง เปลี่ยนแปลงไม่ให้โดนด่า
นานวัน ๆ เอ๊ะ ทำไมเราโดนด่าเรื่องเดิม ๆ ก็แกหาเรื่องด่าได้ตลอดอ่ะ แต่ตอนนั้นคิดแค่ว่าแม่แกพลั้งปากด่าไปเรื่อยมั้ง ก็ไม่ได้คิดไร
มาวันนี้คือแม่เราพึ่งซื้อบ้านใหม่ ตลอดมา นี่อยู่บ้านเก่า ๆ โทรม ๆ ก็ไม่ค่อยได้ทำความสะอาด ก็แหวก ๆ เดินเอาได้
พอมาอยู่บ้านใหม่เท่านั้นแหละ แม่นี่เปี๊ยนไป๋ขั้นสุด ฝุ่นไม่ให้มีสักเม็ด ต้องทำความสะอาดบ้านทุกวัน (ซึ่งก่อนหน้านี้แม่ทำความสะอาดบ้านปีละ 2 ครั้งเท่านั้น)
ห้องน้ำนี่อาบน้ำเสร็จต้องเอาผ้าชุบน้ำยาถูพื้นมาถูทุกครั้งหลังอาบน้ำเสร็จ เช้าเย็น
แกบอกห้ามใช้น้ำยาขัดห้องน้ำเดี๋ยวพื้นเป็นรอย และน้ำยามันจะกัดพื้นกระเบื้อง (ในใจเราคิดว่าฆ่าเชื้อได้จริงหรอ ใคร ๆ เค้าก็ใช้กันแม่ไปเอาทฤษฎีนี้มาจากไหน)
ยิ่งไปกว่านั้น เอาไม้ถูพื้นที่ถูห้องน้ำเสร็จ มาถูบ้านต่อ
เห้ย!! มันใช่หรอ ถูพื้นก็ถูพื้น ถูห้องน้ำก็ห้องน้ำดิ คือมันเหมือนเอาน้ำที่อาบที่มีแต่ฟองสบู่มาถูพื้นต่อ แม่บอกมันใส่น้ำยาแล้ว มันสะอาด ซึ่งเราก็ต้องทำตามที่สั่งไม่งั้นโดนด่าแน่
ผ้าม่านที่บ้านนี่เปิดเข้ามาเสร็จก็ต้องจัดช่อให้สวย ๆ ให้มันเท่า ๆ กัน ตลอดเวลา มือถือไรมานี่ต้องรีบวางมาจัดช่อก่อน ไม่งั้นโดนอีก
เรื่องกินข้าว คือก็กินไปด่าไป เนื่องจากเราอ้วน ห้ามเรากินนู่นนี่ ซึ่งบางทีอารมณ์มันอยากอ่ะ คนจะเป็นเมนส์มันจะอยากของหวาน ๆ อ่ะ
พอไปซื้อของชอบมากิน ด่าอีก จะซื้อมากินทำไม มันอ้วน พูดจนอยากจะอ๊อกออกมาต่อหน้าเลย คือด่าไป ทำหน้าทำตาอารมณ์เสียมากที่ซื้อมากิน พวกโรตี บัวลอย ขนมไทย
คือด่าเสียชาติเกิดมาก (ซึ่งแม่ไม่รู้ว่าอาหารที่เรากินอ่ะ แคลลอรี่น้อยกว่าข้าวหมูกรอบ ข้าวมันไก่ที่แม่กำลังกินอยู่อีก) แต่ก็พูดไม่ได้ พูดไปก็หาว่าเถียง
คือถ้าแม่พูดไรมา ก็คือฟังอ่ะ ถ้าอธิบายกลับไป แกด่ากลับทันควันเลย ทำไมแม่พูดชอบเถียงฮะ นิสัยไม่ดี บางทีก็ชอบด่าต่อหน้าลูกค้า คือเราไม่อายหรอกที่แม่ด่าเราอ่ะ
แต่เราคิดว่า แม่เขาไม่อายลูกค้าบ้างหรอ ว่าลูกค้าจะมองแม่เป็นคนยังไง
ที่วันนี้มาระบายเพราะอยู่กับแม่ตลอด 24 ชม. 10 วันละ ปกติยังมีออกไปข้างนอกบ้าง ช่วงนี้ Big Cleaning day ทำความสะอาดบ้านยกใหญ่ เลยโดนเยอะหน่อย ถ้าทำงาน ยังมีช่วงที่ไม่โดนบ้าง นี่อยู่กันสองคน นั่งมองตากันทั้งวัน โดนทั้งวัน คือบางเรื่องไม่ต้องด่าบ้างก็ได้ป่ะ เรื่องเล็กน้อยมาก ๆ แต่ด่ายังกับเรื่องใหญ่โต หน้าตา อารมณ์ มาเต็ม เลยทำให้เรามานึกย้อนกลับไปตั้งแต่เด็ก ๆ แม่เราก็ด่าเราแบบนี้มาตลอดนี่หว่า คือพูด 2 คำ ด่า 3 คำ แต่ตอนเด็กเราไม่คิดไรมาก เพราะโดนแป็ปๆ ก็มีอย่างอื่นให้ทำ ตอนเรียนก็มีเรื่องเรียน ตอนทำงานก็มีเรื่องงาน แต่ตอนนี้อยู่บ้านไง ชีวิตก็มีแค่นี้ พ่อ แม่ ครอบครัว เลยมานั่ง ๆ คิดว่า เราจะรองรับอารมณ์กับแม่ขี้ด่าแบบนี้ยังไง คือ จะบอกไม่ให้ด่าหรอ เป็นไปไม่ได้ อธิบายหรอ ก็คิดว่าคงไม่ฟัง ปกติก็อธิบายนะ แต่คิดว่าไม่เกิดประโยชน์ เงียบ ๆ ดีกว่า คงต้องฝึกจิตให้ฟังหูทวนลมได้อ่ะ ถึงจะอยู่รอด
เพื่อน ๆ ใครมีประสบการณ์ เอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ยังไง แชร์กันค่ะ
ปล.งดดราม่า ว่า แม่กูคือแม่ของเรา อันนี้ไม่เอานะคะ ไม่ใช่ประเด็นที่จะสื่อค่ะ
แชร์ประสบการณ์ มีแม่พูด 2 คำ ด่า 3 คำตลอดเวลา
จขกท. พึ่งกลับมาอยู่บ้านกับแม่ได้ประมาณ 7 - 8 เดือนนี้
เนื่องจากไปเรียน และไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ มา 9 ปี พอลาออกจากงานก็กลับมาช่วยงานที่บ้าน (บ้านอยู่ต่างจังหวัด)
ก็เลยได้มาอยู่กับแม่ตลอดเวลา 24 ชม. กินนอนด้วยกันตลอด
ส่วนพ่อไปทำงานอยู่อีกจังหวัด จะกลับเฉพาะเสาร์ อาทิตย์
จขกท. ก็พอรู้อยู่บ้างว่ามีแม่ขี้ด่า ก็พยายามหางานทำที่กรุงเทพ
ไปเรียนที่กรุงเทพ คือตอนวัยรุ่นนั้นมันก็ต้องการอิสระเป็นธรรมดา
แต่อยู่ไปอยู่มา ก็มีปัญหาที่ทำงานคือ ใช้งานล้นมือ ประจวบเหมาะกับที่บ้านกิจการรุ่งเรืองดีมาก
แม่เลยให้ลาออกมาช่วยกิจการที่บ้าน บวกกับตอนนั้นอกหักพอดี อยู่ก็ไม่มีใคร กลับมาอยู่บ้านดีกว่า ไม่ต้องกินข้าวคนเดียว
นอนคนเดียว เที่ยวคนเดียว เพื่อนอ่ะหรอ มีสามีแต่งงานมีลูกกันไปหมดแล้ว เลยตัดสินใจกลับมาอยู่บ้าน
ตอนนั้นคิดว่า ยังไงเราก็ยังมีพ่อแม่ที่อยากกินข้าวกับเราอยู่
พอกลับมาอยู่บ้านเดือนแรก ๆ ก็โอเค ๆ อยู่ แม่ดีใจลูกกลับบ้าน ชวนไปกินข้าวร้านอาหาร ทำนู่น ทำนี่ให้กิน
พอทำงานกันไปเริ่มมาละคำด่า พูดไปด่าไป เราก็คิดว่า เราทำงานไม่ได้เรื่องจริง ๆ ก็ฟัง ๆ ไป ปรับปรุง เปลี่ยนแปลงไม่ให้โดนด่า
นานวัน ๆ เอ๊ะ ทำไมเราโดนด่าเรื่องเดิม ๆ ก็แกหาเรื่องด่าได้ตลอดอ่ะ แต่ตอนนั้นคิดแค่ว่าแม่แกพลั้งปากด่าไปเรื่อยมั้ง ก็ไม่ได้คิดไร
มาวันนี้คือแม่เราพึ่งซื้อบ้านใหม่ ตลอดมา นี่อยู่บ้านเก่า ๆ โทรม ๆ ก็ไม่ค่อยได้ทำความสะอาด ก็แหวก ๆ เดินเอาได้
พอมาอยู่บ้านใหม่เท่านั้นแหละ แม่นี่เปี๊ยนไป๋ขั้นสุด ฝุ่นไม่ให้มีสักเม็ด ต้องทำความสะอาดบ้านทุกวัน (ซึ่งก่อนหน้านี้แม่ทำความสะอาดบ้านปีละ 2 ครั้งเท่านั้น)
ห้องน้ำนี่อาบน้ำเสร็จต้องเอาผ้าชุบน้ำยาถูพื้นมาถูทุกครั้งหลังอาบน้ำเสร็จ เช้าเย็น
แกบอกห้ามใช้น้ำยาขัดห้องน้ำเดี๋ยวพื้นเป็นรอย และน้ำยามันจะกัดพื้นกระเบื้อง (ในใจเราคิดว่าฆ่าเชื้อได้จริงหรอ ใคร ๆ เค้าก็ใช้กันแม่ไปเอาทฤษฎีนี้มาจากไหน)
ยิ่งไปกว่านั้น เอาไม้ถูพื้นที่ถูห้องน้ำเสร็จ มาถูบ้านต่อ
เห้ย!! มันใช่หรอ ถูพื้นก็ถูพื้น ถูห้องน้ำก็ห้องน้ำดิ คือมันเหมือนเอาน้ำที่อาบที่มีแต่ฟองสบู่มาถูพื้นต่อ แม่บอกมันใส่น้ำยาแล้ว มันสะอาด ซึ่งเราก็ต้องทำตามที่สั่งไม่งั้นโดนด่าแน่
ผ้าม่านที่บ้านนี่เปิดเข้ามาเสร็จก็ต้องจัดช่อให้สวย ๆ ให้มันเท่า ๆ กัน ตลอดเวลา มือถือไรมานี่ต้องรีบวางมาจัดช่อก่อน ไม่งั้นโดนอีก
เรื่องกินข้าว คือก็กินไปด่าไป เนื่องจากเราอ้วน ห้ามเรากินนู่นนี่ ซึ่งบางทีอารมณ์มันอยากอ่ะ คนจะเป็นเมนส์มันจะอยากของหวาน ๆ อ่ะ
พอไปซื้อของชอบมากิน ด่าอีก จะซื้อมากินทำไม มันอ้วน พูดจนอยากจะอ๊อกออกมาต่อหน้าเลย คือด่าไป ทำหน้าทำตาอารมณ์เสียมากที่ซื้อมากิน พวกโรตี บัวลอย ขนมไทย
คือด่าเสียชาติเกิดมาก (ซึ่งแม่ไม่รู้ว่าอาหารที่เรากินอ่ะ แคลลอรี่น้อยกว่าข้าวหมูกรอบ ข้าวมันไก่ที่แม่กำลังกินอยู่อีก) แต่ก็พูดไม่ได้ พูดไปก็หาว่าเถียง
คือถ้าแม่พูดไรมา ก็คือฟังอ่ะ ถ้าอธิบายกลับไป แกด่ากลับทันควันเลย ทำไมแม่พูดชอบเถียงฮะ นิสัยไม่ดี บางทีก็ชอบด่าต่อหน้าลูกค้า คือเราไม่อายหรอกที่แม่ด่าเราอ่ะ
แต่เราคิดว่า แม่เขาไม่อายลูกค้าบ้างหรอ ว่าลูกค้าจะมองแม่เป็นคนยังไง
ที่วันนี้มาระบายเพราะอยู่กับแม่ตลอด 24 ชม. 10 วันละ ปกติยังมีออกไปข้างนอกบ้าง ช่วงนี้ Big Cleaning day ทำความสะอาดบ้านยกใหญ่ เลยโดนเยอะหน่อย ถ้าทำงาน ยังมีช่วงที่ไม่โดนบ้าง นี่อยู่กันสองคน นั่งมองตากันทั้งวัน โดนทั้งวัน คือบางเรื่องไม่ต้องด่าบ้างก็ได้ป่ะ เรื่องเล็กน้อยมาก ๆ แต่ด่ายังกับเรื่องใหญ่โต หน้าตา อารมณ์ มาเต็ม เลยทำให้เรามานึกย้อนกลับไปตั้งแต่เด็ก ๆ แม่เราก็ด่าเราแบบนี้มาตลอดนี่หว่า คือพูด 2 คำ ด่า 3 คำ แต่ตอนเด็กเราไม่คิดไรมาก เพราะโดนแป็ปๆ ก็มีอย่างอื่นให้ทำ ตอนเรียนก็มีเรื่องเรียน ตอนทำงานก็มีเรื่องงาน แต่ตอนนี้อยู่บ้านไง ชีวิตก็มีแค่นี้ พ่อ แม่ ครอบครัว เลยมานั่ง ๆ คิดว่า เราจะรองรับอารมณ์กับแม่ขี้ด่าแบบนี้ยังไง คือ จะบอกไม่ให้ด่าหรอ เป็นไปไม่ได้ อธิบายหรอ ก็คิดว่าคงไม่ฟัง ปกติก็อธิบายนะ แต่คิดว่าไม่เกิดประโยชน์ เงียบ ๆ ดีกว่า คงต้องฝึกจิตให้ฟังหูทวนลมได้อ่ะ ถึงจะอยู่รอด
เพื่อน ๆ ใครมีประสบการณ์ เอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ยังไง แชร์กันค่ะ
ปล.งดดราม่า ว่า แม่กูคือแม่ของเรา อันนี้ไม่เอานะคะ ไม่ใช่ประเด็นที่จะสื่อค่ะ