นี่คือกระทู้แรกผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะค่ะ
เราเป็นคนไม่ชอบคนกินเหล้าค่ะ
เพราะเรามีปมมาตั้งแต่เด็กเพราะแม่กิน ทางบ้านแม่กินทุกคน รวมทั้งยาย
แต่เราไม่ได้ถูกเลี้ยงมาจากฝั่งแม่ค่ะ เพราะพ่อแม่เลิกกันเพราะแม่ติดเที่ยว
เรามีปู่กับย่าเลี้ยง พ่อเป็นคนไม่ดื่มเหล้าค่ะ ครอบครัวเราอบอุ่นทีเดียว
ซึ่งต่างจากทางบ้านยาย พอปิดเทอมทางฝั่งแม่จะมารับไปเที่ยวบ้านยายซึ่งเราไม่อยากไปแต่ย่าบอกว่าสงสารแม่เค้าเค้าคิดถึง แต่เราไปก้อเห็นแม่กินเหล้ากะญาติพี่น้องทุกที
เราพูดกับตัวเองเสมอว่าไม่อยากมีแฟนกินเหล้า ซึ่งก็กลายเป็นยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
ก่อนอื่นต้องบอกว่าเรามีลูกแล้วสองคนค่ะ ซึ่งไม่ใช่กะแฟนคนนี้ เพราะที่เราเลิกกับแฟนเก่าก็เพราะเค้าติดเพื่อน ติดเหล้า ติดเกม แต่เรามาคบกับแฟนคนนี้ได้3ปีแล้วค่ะ ที่เรารักเค้า เพราะเค้ารักลูกเรามาก มากกว่าพ่อของลูกเราซะอีก
ค่าเทอมค่าเรียนแฟนเราหาให้ ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่ามาเค้าไม่เคยส่งเงินให้ลูกค่ะ
เอาใจใส่เราดีมาก ก่อนหน้านี้เราอยู่กรุงเทพฯเช่าห้องอยู่ด้วยกันค่ะ พ่อแม่เค้าย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด ในแรกๆที่รู้จักกันเค้าก้อกินค่ะ กินทุกวันเพราะพ่อแม่พี่น้องเค้ากิน กินเป็นชีวิตจิตใจ แต่ตอนที่เรามาอยู่กรุงเทพฯด้วยกันเค้าก็ไม่ค่อยได้กินค่ะ เพราะเราไม่กิน
เค้าเองก้อนานๆทีขอซื้อขวดนึง
แต่เพราะช่วงนั้นเราไม่มีเงินด้วยค่ะ
อยู่กันอย่างลำบากมากจริงๆ
สุดท้ายก็ทนไม่ไหว จะลองไปหากินที่ต่างจังหวัดที่แม่แฟนไปอยู่ค่ะ ฝากลูกไว้กับปู่กับย่า (ขอพูดนิดนึงเดี๋ยวมีดราม่า ทางบ้านฉันพอมีฐานะนะค่ะไม่ได้รวยแต่ไม่ได้ลำบาก แต่ที่ลำบากเพราะฉันไม่อยากให้พ่อรู้ มารู้อีกทีก็ตอนที่ฉันจะไปอยู่ต่างจังหวัด) พ่อคัดค้านแต่ฉันบอกปู่กับย่าว่าอยากลองไปขายของ เพื่ออะไรๆจะดีขึ้น ปู่ย่าอยากให้ไปขายของค่ะ แต่วันที่ไปแกร้องไห้บอกว่า ต่อจากนี้ไปเราจะต้องไปอยู่ตัวคนเดียวแล้วนะไม่มีใครคอยทำอะไรให้แล้วนะร้องไห้กันใหญ่) แต่สุดท้ายก้อเก็บเสื้อผ้ามาค่ะ วันแรกแฟนเราประเดิมเลยค่ะ ฉลองไชยกับมาอยู่ในอ้อมกอดแม่สุดที่รัก กินเสร็จออกไปต่อกะเพื่อนแต่พาเราไปด้วย เค้าเมาในแบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน อวดเก่งว่าข้านี่ใหญ่ ข่มรุ่นน้องคนนั้นคนนี่ ขี้โม้จนเรางง
เห้ยมันจะแตกต่างอะไรขนาดนี้ เราโมโหหน้าชาตัวชาเลยค่ะ ตัดสินใจคว้ามอเตอร์ไซค์จะขับกลับกรุงเทพฯ เค้าเอารถใครไม่รู้ขี่มากับรุ่นน้อง มาอ้อนวอนให้เรากลับ เค้าจะเลิกกิน หลังจากนั้นได้อีกสองวัน แม่เค้าชวนกินกันในบ้าน เรานี่ได้แต่เดินน้ำตาตกเข้าห้องพูดอะไรไม่ได้
เคยทะเลาะกันใหญ่อยู่ครั้งนึงค่ะ เราสรุปว่าถ้าเค้าไม่เลิกเหล้าก้อเลิกกะเราซะ เค้าก้อเลือกเราค่ะ ไม่กินไปสักพัก แล้วอยู่ๆแฟนเรากะแม่เค้าทะเลาะกันไล่เราออกจากบ้าน เราโมโหมากค่ะมาพาลที่เรา เราโทหาพ่อจากที่ไม่ได้คุยกันมาเป็นเดือน เล่าให้พ่อฟัง พ่อถามว่าเราจะกลับบ้านหรือจะอยู่ต่อเราเพิ่งได้ตลาดที่ขายของ เราขายดีมากพอมีเงินแต่ไม่มากเลยจะยืมพ่อไปเช่าบ้านอยู่ พ่อโอนมาให้ตอนนั้นเลยค่ะเป็นจำนวนเงินพอสมควร แล้วพ่อเราก็วางไป(แต่ตอนนี้พ่อเราเข้าใจแหละภูมิใจที่เรายืนได้ด้วยตัวเองขออวดเรื่องดีๆสักหน่อย)
เราจึงไปหาบ้านเช่าได้หลังนึงย้ายออกให้วันนั้นเลยค่ะ เค้าห่างจากครอบครัวเราก็สบายใจไปเปราะนึง เค้าไม่กินอยู่สักพักค่ะ แต่ความซวยมันก็มาเยือนว่าด้วยเรื่องเวรกรรมฉันคงเคยเอาเหล้าไปใส่บาตรพระแน่เลยค่ะ เจ้าของบ้านที่เช่าดันติดเหล้าคอเดียวกัน บอกได้คำเดียวค่ะ ยิ่งกว่าแม่มันอีก😂😂😂 ชวนแฟนเรากินด้วยกันครั้งแรกเราก็เห็นเป็นมารยาทเลยให้กินค่ะ ไม่คิดว่าวันนั้นจะรามมาถึงวันนี้ แต่เจ้าของบ้านนิสัยดีมากนะค่ะ คอยช่วยเหลือเรามาตลอด แต่ก็เสียที่กินเหล้านี่แหละค่ะ แฟนพี่เจ้าของบ้านก็เหมือนเราค่ะ เบื่อเหนื่อยไม่อยากทะเลาะเพราะเค้ามีลูกด้วยกัน
ประเด็นสำคัญที่ฉัรไม่อยากให้เค้ากินเลยนะค่ะคือ
1. กินแล้วเบรคไม่อยู่ มีแสนหมดแสน(เงินแสนนี่สมมุตินะค่ะ55)
2.นิสัยเปลี่ยนเป็นคนละคน ชอบข่มคนอื่น ขี้โม้มาก ชอบคิดว่าตัวเองเก่ง เวลาเมานี่พร้อมมีเรื่องเสมอ
3.ถ้าบอกว่ากินนิดหน่อยนี่แสดงว่าเมาเหมือนหมา แต่ถ้าวันไหนมันบอกวันเกิดคนนั้นคนนี้ นี้นอนตายตรงนั้นเลยค่ะ
4.เคยทะเลาะกันตอนเมาแล้วตีกันค่ะ เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่มีแฟนมาไม่เคยโดนทำร้ายร่างกาย เค้าคนแรก แต่เค้าก็สัญญาไว้ว่าจะไม่ทำอีก และก็ไม่เคยทำค่ะ มีแต่อึดจะสู้แต่ก็ไม่ทำ
แต่ตอนนี้การกระทำเค้ายิ่งทำให้เรารู้สึกหมดรัก สามปีที่ผ่านมาอยู่ดีกินดีค่ะ แต่ทะเลาะกันทุกวัน เคยหนีกลับบ้านเค้าก็ไปตาม เราสงสารพ่อสงสารที่บ้านกลัวอายเค้าเราเลยต้องกลับ กลับมาทนทั้งๆที่ในใจนี่อยากจะบ้า เราเคยเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เค้าเลยเลิกกินเหล้าไปพักนึงจนเราหายเค้าก็เป็นอีก บางครั้งเคยคิดที่ว่าจากเป็นไม่ได้จากตายเลยละกัน แต่ก้อทำไม่ได้ค่ะ เพราะครอบครัวเราที่รักเรามากเพราะลูกเรา เราไม่เคยเอาปัญหานี่ไปปรึกษาพ่อ เพราะแค่เรื่องของพ่อก็อาจจะเครียดอยู่แล้ว แต่ก่อนเรามีอะไรเราจะเล่าให้พ่อฟังทุกเรื่อง แต่พอเราเจอเรื่องแบบนี้เราเล่าให้พ่อฟังไม่ได้ ใจนึงเราก็กลัวพ่อเราจะมองแฟนเราไม่ดี เพราะที่บ้านเรารักแฟนเราค่ะ เราไม่เคยเล่าเรื่องไม่ดี ที่สำคัญเค้ามาอยู่บ้านเราเค้าไม่เคยกินค่ะ เพราะรู้ว่าพ่อเราไม่ชอบ เราควรทำไงดีค่ะ จะพาเค้ากลับบ้านอยู่บ้านก็ต้องมาเริ่มต้นหาที่ทางทำมาหากินใหม่ แต่เราเคยวางแพลนกันไว้ว่าเก็บตังได้สักก้อนจะกลับมาอยู่กับครอบครัวเราเค้าหวงลูกเราเพราะลูกเราก็โตขึ้นทุกวัน เค้าให้ความหวังเราทุกครั้งที่ทะเลาะและจะเลิกกับเค้า เราก็ใจอ่อนหวังว่าสักวันเค้าจะดีขึ้น แต่รอจนตอนนี้ทนไม่ไหวจะรอแล้วค่ะ พอมีวิธีมั้ยค่ะ เราเครียดจริงๆ
แฟนติดเหล้าค่ะ เค้ากินกันทั้งครอบครัว เราควรทำยังไงดี???
เราเป็นคนไม่ชอบคนกินเหล้าค่ะ
เพราะเรามีปมมาตั้งแต่เด็กเพราะแม่กิน ทางบ้านแม่กินทุกคน รวมทั้งยาย
แต่เราไม่ได้ถูกเลี้ยงมาจากฝั่งแม่ค่ะ เพราะพ่อแม่เลิกกันเพราะแม่ติดเที่ยว
เรามีปู่กับย่าเลี้ยง พ่อเป็นคนไม่ดื่มเหล้าค่ะ ครอบครัวเราอบอุ่นทีเดียว
ซึ่งต่างจากทางบ้านยาย พอปิดเทอมทางฝั่งแม่จะมารับไปเที่ยวบ้านยายซึ่งเราไม่อยากไปแต่ย่าบอกว่าสงสารแม่เค้าเค้าคิดถึง แต่เราไปก้อเห็นแม่กินเหล้ากะญาติพี่น้องทุกที
เราพูดกับตัวเองเสมอว่าไม่อยากมีแฟนกินเหล้า ซึ่งก็กลายเป็นยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
ก่อนอื่นต้องบอกว่าเรามีลูกแล้วสองคนค่ะ ซึ่งไม่ใช่กะแฟนคนนี้ เพราะที่เราเลิกกับแฟนเก่าก็เพราะเค้าติดเพื่อน ติดเหล้า ติดเกม แต่เรามาคบกับแฟนคนนี้ได้3ปีแล้วค่ะ ที่เรารักเค้า เพราะเค้ารักลูกเรามาก มากกว่าพ่อของลูกเราซะอีก
ค่าเทอมค่าเรียนแฟนเราหาให้ ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่ามาเค้าไม่เคยส่งเงินให้ลูกค่ะ
เอาใจใส่เราดีมาก ก่อนหน้านี้เราอยู่กรุงเทพฯเช่าห้องอยู่ด้วยกันค่ะ พ่อแม่เค้าย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด ในแรกๆที่รู้จักกันเค้าก้อกินค่ะ กินทุกวันเพราะพ่อแม่พี่น้องเค้ากิน กินเป็นชีวิตจิตใจ แต่ตอนที่เรามาอยู่กรุงเทพฯด้วยกันเค้าก็ไม่ค่อยได้กินค่ะ เพราะเราไม่กิน
เค้าเองก้อนานๆทีขอซื้อขวดนึง
แต่เพราะช่วงนั้นเราไม่มีเงินด้วยค่ะ
อยู่กันอย่างลำบากมากจริงๆ
สุดท้ายก็ทนไม่ไหว จะลองไปหากินที่ต่างจังหวัดที่แม่แฟนไปอยู่ค่ะ ฝากลูกไว้กับปู่กับย่า (ขอพูดนิดนึงเดี๋ยวมีดราม่า ทางบ้านฉันพอมีฐานะนะค่ะไม่ได้รวยแต่ไม่ได้ลำบาก แต่ที่ลำบากเพราะฉันไม่อยากให้พ่อรู้ มารู้อีกทีก็ตอนที่ฉันจะไปอยู่ต่างจังหวัด) พ่อคัดค้านแต่ฉันบอกปู่กับย่าว่าอยากลองไปขายของ เพื่ออะไรๆจะดีขึ้น ปู่ย่าอยากให้ไปขายของค่ะ แต่วันที่ไปแกร้องไห้บอกว่า ต่อจากนี้ไปเราจะต้องไปอยู่ตัวคนเดียวแล้วนะไม่มีใครคอยทำอะไรให้แล้วนะร้องไห้กันใหญ่) แต่สุดท้ายก้อเก็บเสื้อผ้ามาค่ะ วันแรกแฟนเราประเดิมเลยค่ะ ฉลองไชยกับมาอยู่ในอ้อมกอดแม่สุดที่รัก กินเสร็จออกไปต่อกะเพื่อนแต่พาเราไปด้วย เค้าเมาในแบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน อวดเก่งว่าข้านี่ใหญ่ ข่มรุ่นน้องคนนั้นคนนี่ ขี้โม้จนเรางง
เห้ยมันจะแตกต่างอะไรขนาดนี้ เราโมโหหน้าชาตัวชาเลยค่ะ ตัดสินใจคว้ามอเตอร์ไซค์จะขับกลับกรุงเทพฯ เค้าเอารถใครไม่รู้ขี่มากับรุ่นน้อง มาอ้อนวอนให้เรากลับ เค้าจะเลิกกิน หลังจากนั้นได้อีกสองวัน แม่เค้าชวนกินกันในบ้าน เรานี่ได้แต่เดินน้ำตาตกเข้าห้องพูดอะไรไม่ได้
เคยทะเลาะกันใหญ่อยู่ครั้งนึงค่ะ เราสรุปว่าถ้าเค้าไม่เลิกเหล้าก้อเลิกกะเราซะ เค้าก้อเลือกเราค่ะ ไม่กินไปสักพัก แล้วอยู่ๆแฟนเรากะแม่เค้าทะเลาะกันไล่เราออกจากบ้าน เราโมโหมากค่ะมาพาลที่เรา เราโทหาพ่อจากที่ไม่ได้คุยกันมาเป็นเดือน เล่าให้พ่อฟัง พ่อถามว่าเราจะกลับบ้านหรือจะอยู่ต่อเราเพิ่งได้ตลาดที่ขายของ เราขายดีมากพอมีเงินแต่ไม่มากเลยจะยืมพ่อไปเช่าบ้านอยู่ พ่อโอนมาให้ตอนนั้นเลยค่ะเป็นจำนวนเงินพอสมควร แล้วพ่อเราก็วางไป(แต่ตอนนี้พ่อเราเข้าใจแหละภูมิใจที่เรายืนได้ด้วยตัวเองขออวดเรื่องดีๆสักหน่อย)
เราจึงไปหาบ้านเช่าได้หลังนึงย้ายออกให้วันนั้นเลยค่ะ เค้าห่างจากครอบครัวเราก็สบายใจไปเปราะนึง เค้าไม่กินอยู่สักพักค่ะ แต่ความซวยมันก็มาเยือนว่าด้วยเรื่องเวรกรรมฉันคงเคยเอาเหล้าไปใส่บาตรพระแน่เลยค่ะ เจ้าของบ้านที่เช่าดันติดเหล้าคอเดียวกัน บอกได้คำเดียวค่ะ ยิ่งกว่าแม่มันอีก😂😂😂 ชวนแฟนเรากินด้วยกันครั้งแรกเราก็เห็นเป็นมารยาทเลยให้กินค่ะ ไม่คิดว่าวันนั้นจะรามมาถึงวันนี้ แต่เจ้าของบ้านนิสัยดีมากนะค่ะ คอยช่วยเหลือเรามาตลอด แต่ก็เสียที่กินเหล้านี่แหละค่ะ แฟนพี่เจ้าของบ้านก็เหมือนเราค่ะ เบื่อเหนื่อยไม่อยากทะเลาะเพราะเค้ามีลูกด้วยกัน
ประเด็นสำคัญที่ฉัรไม่อยากให้เค้ากินเลยนะค่ะคือ
1. กินแล้วเบรคไม่อยู่ มีแสนหมดแสน(เงินแสนนี่สมมุตินะค่ะ55)
2.นิสัยเปลี่ยนเป็นคนละคน ชอบข่มคนอื่น ขี้โม้มาก ชอบคิดว่าตัวเองเก่ง เวลาเมานี่พร้อมมีเรื่องเสมอ
3.ถ้าบอกว่ากินนิดหน่อยนี่แสดงว่าเมาเหมือนหมา แต่ถ้าวันไหนมันบอกวันเกิดคนนั้นคนนี้ นี้นอนตายตรงนั้นเลยค่ะ
4.เคยทะเลาะกันตอนเมาแล้วตีกันค่ะ เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่มีแฟนมาไม่เคยโดนทำร้ายร่างกาย เค้าคนแรก แต่เค้าก็สัญญาไว้ว่าจะไม่ทำอีก และก็ไม่เคยทำค่ะ มีแต่อึดจะสู้แต่ก็ไม่ทำ
แต่ตอนนี้การกระทำเค้ายิ่งทำให้เรารู้สึกหมดรัก สามปีที่ผ่านมาอยู่ดีกินดีค่ะ แต่ทะเลาะกันทุกวัน เคยหนีกลับบ้านเค้าก็ไปตาม เราสงสารพ่อสงสารที่บ้านกลัวอายเค้าเราเลยต้องกลับ กลับมาทนทั้งๆที่ในใจนี่อยากจะบ้า เราเคยเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เค้าเลยเลิกกินเหล้าไปพักนึงจนเราหายเค้าก็เป็นอีก บางครั้งเคยคิดที่ว่าจากเป็นไม่ได้จากตายเลยละกัน แต่ก้อทำไม่ได้ค่ะ เพราะครอบครัวเราที่รักเรามากเพราะลูกเรา เราไม่เคยเอาปัญหานี่ไปปรึกษาพ่อ เพราะแค่เรื่องของพ่อก็อาจจะเครียดอยู่แล้ว แต่ก่อนเรามีอะไรเราจะเล่าให้พ่อฟังทุกเรื่อง แต่พอเราเจอเรื่องแบบนี้เราเล่าให้พ่อฟังไม่ได้ ใจนึงเราก็กลัวพ่อเราจะมองแฟนเราไม่ดี เพราะที่บ้านเรารักแฟนเราค่ะ เราไม่เคยเล่าเรื่องไม่ดี ที่สำคัญเค้ามาอยู่บ้านเราเค้าไม่เคยกินค่ะ เพราะรู้ว่าพ่อเราไม่ชอบ เราควรทำไงดีค่ะ จะพาเค้ากลับบ้านอยู่บ้านก็ต้องมาเริ่มต้นหาที่ทางทำมาหากินใหม่ แต่เราเคยวางแพลนกันไว้ว่าเก็บตังได้สักก้อนจะกลับมาอยู่กับครอบครัวเราเค้าหวงลูกเราเพราะลูกเราก็โตขึ้นทุกวัน เค้าให้ความหวังเราทุกครั้งที่ทะเลาะและจะเลิกกับเค้า เราก็ใจอ่อนหวังว่าสักวันเค้าจะดีขึ้น แต่รอจนตอนนี้ทนไม่ไหวจะรอแล้วค่ะ พอมีวิธีมั้ยค่ะ เราเครียดจริงๆ