คุณเคยระบายปัญหาของตัวเองบ้างมั้ยคะ? แล้วคุณเคยเบื่อที่จะรับฟังปัญหาของคนอื่นบ้างมั้ยคะ?
คือตอนนี้เราเป็นอย่างหลังค่ะ ไม่รู้ทำไมคนรอบตัวถึงเห็นเราเป็นผู้รับฟังที่ดีก็ไม่รู้ ชอบเอาปัญหามาระบายให้เราฟังกันจัง ซึ่งบางครั้งเราก็มีปัญหาเหมือนกัน ปัญหาเดียวกันก็มี แต่คงเพราะเรามันเป็นคนพูดไม่น่าสนใจมั้งคะ พอเราระบายปัญหาของตัวเองบ้างคนฟังก็มักจะฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างดีก็ตอบเป็นคำสั้นๆ ประมาณ อืม, จริงอ่อ, โห, ฯลฯ ยิ่งถ้าพิมพ์ไปในเฟสนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ตอบมาแค่ 555 ก็มี ที่เคยเจอหนักสุดคือพอเขาพูดเรื่องตัวเองเสร็จ เราอยากพูดบ้างเลยเล่าเรื่องของเราไป เขาก็พูดต่อไปเรื่อยๆ ทำเหมือนกับว่าเราไม่ได้พูดอยู่ จนเราต้องเงียบไปเองและเป็นฝ่ายรับฟังเขา (นี่พูดจริงๆ ไม่ได้เว่อร์เลย) ไม่ได้เป็นแค่คนเดียวด้วยนะ คนส่วนใหญ่รอบตัวเราเป็นแบบนี้กันหมด คือคนที่เขาฟังเราก็มีแหละแต่ส่วนน้อย ผลัดกันเล่าปัญหาของตัวเองไรงี้
เราก็เข้าใจนะว่าคนในสังคมส่วนใหญ่อยากเป็นผู้พูดมากกว่าผู้ฟัง โดยเฉพาะการระบายปัญหาของตัวเองจะทำให้คนเรารู้สึกสบายใจขึ้น คนบางคน (ก็ส่วนใหญ่นะเท่าที่สัมผัสมา) ไม่ได้ต้องการคำแนะนำอะไรหรอก แค่อยากระบายปัญหาให้ใครสักคนรับฟัง แค่นี้ก็พอใจแล้ว (เหมือนเราในตอนนี้แหละ) แต่คุณเคยคิดถึงหัวอกคนที่ต้องมารับฟังปัญหาของคุณบ้างมั้ย? เราก็เข้าใจอีกนะว่าปัญหาบางเรื่องมันพูดไม่ได้กับทุกคน แต่คุณพูดแล้วก็ต้องฟังคนอื่นพูดบ้าง อย่าคิดว่าตัวเองมีปัญหาอยู่คนเดียว
สุดท้ายนี้ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ นอกจากเราอยากจะระบายแล้วเรายังอยากให้คนที่อ่านอย่าทำนิสัยแบบนี้นะ เราเชื่อว่าคนแบบเราก็ยังมีอีกมาก เป็นคนประเภทพูดไม่เก่งคนอื่นเลยคิดว่าเป็นผู้ฟังที่ดี มนุษย์เรามีสองหูหนึ่งปากเนอะ ต้องใช้ให้มันเหมาะสมตามสัดส่วนด้วย
ป.ล. ใครประสบภาวะเดียวกับเราแชร์กันได้นะคะ การตั้ง-ตอบกระทู้ก็เป็นการระบายความเครียดที่ดีอีกทางหนึ่งเหมือนกัน
ทำไมเราต้องเป็นที่ระบายปัญหาของคนอื่นทุกที?
คือตอนนี้เราเป็นอย่างหลังค่ะ ไม่รู้ทำไมคนรอบตัวถึงเห็นเราเป็นผู้รับฟังที่ดีก็ไม่รู้ ชอบเอาปัญหามาระบายให้เราฟังกันจัง ซึ่งบางครั้งเราก็มีปัญหาเหมือนกัน ปัญหาเดียวกันก็มี แต่คงเพราะเรามันเป็นคนพูดไม่น่าสนใจมั้งคะ พอเราระบายปัญหาของตัวเองบ้างคนฟังก็มักจะฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างดีก็ตอบเป็นคำสั้นๆ ประมาณ อืม, จริงอ่อ, โห, ฯลฯ ยิ่งถ้าพิมพ์ไปในเฟสนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ตอบมาแค่ 555 ก็มี ที่เคยเจอหนักสุดคือพอเขาพูดเรื่องตัวเองเสร็จ เราอยากพูดบ้างเลยเล่าเรื่องของเราไป เขาก็พูดต่อไปเรื่อยๆ ทำเหมือนกับว่าเราไม่ได้พูดอยู่ จนเราต้องเงียบไปเองและเป็นฝ่ายรับฟังเขา (นี่พูดจริงๆ ไม่ได้เว่อร์เลย) ไม่ได้เป็นแค่คนเดียวด้วยนะ คนส่วนใหญ่รอบตัวเราเป็นแบบนี้กันหมด คือคนที่เขาฟังเราก็มีแหละแต่ส่วนน้อย ผลัดกันเล่าปัญหาของตัวเองไรงี้
เราก็เข้าใจนะว่าคนในสังคมส่วนใหญ่อยากเป็นผู้พูดมากกว่าผู้ฟัง โดยเฉพาะการระบายปัญหาของตัวเองจะทำให้คนเรารู้สึกสบายใจขึ้น คนบางคน (ก็ส่วนใหญ่นะเท่าที่สัมผัสมา) ไม่ได้ต้องการคำแนะนำอะไรหรอก แค่อยากระบายปัญหาให้ใครสักคนรับฟัง แค่นี้ก็พอใจแล้ว (เหมือนเราในตอนนี้แหละ) แต่คุณเคยคิดถึงหัวอกคนที่ต้องมารับฟังปัญหาของคุณบ้างมั้ย? เราก็เข้าใจอีกนะว่าปัญหาบางเรื่องมันพูดไม่ได้กับทุกคน แต่คุณพูดแล้วก็ต้องฟังคนอื่นพูดบ้าง อย่าคิดว่าตัวเองมีปัญหาอยู่คนเดียว
สุดท้ายนี้ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ นอกจากเราอยากจะระบายแล้วเรายังอยากให้คนที่อ่านอย่าทำนิสัยแบบนี้นะ เราเชื่อว่าคนแบบเราก็ยังมีอีกมาก เป็นคนประเภทพูดไม่เก่งคนอื่นเลยคิดว่าเป็นผู้ฟังที่ดี มนุษย์เรามีสองหูหนึ่งปากเนอะ ต้องใช้ให้มันเหมาะสมตามสัดส่วนด้วย
ป.ล. ใครประสบภาวะเดียวกับเราแชร์กันได้นะคะ การตั้ง-ตอบกระทู้ก็เป็นการระบายความเครียดที่ดีอีกทางหนึ่งเหมือนกัน