เคยถามพ่อกับแม่ไหมครับ คบกันมายังไง ดูแลกันมาแบบไหนถึงอยู่กันมาสี่สิบสามสิบปี...ไม่เบื่อกันบ้างเหรอ?

อาจจะด้วยอะไรก็ตามแต่เนาะ ความสัมพันธ์สมัยนี้ก็มาไวไปไวดุจจรวด

เคยสงสัยหรือถามพ่อกับแม่บ้างไหมครับ ว่าคบกันมายังไง ทำไมถึงคบกันมาได้นานขนาดนี้

ของบ้านเรา

แม่ : "หึ ไม่ได้อยากจะคบกันมาถึงขนาดนี้หรอก แต่นอกจากแม่แล้วก็ไม่มีใครเอาพ่อแกไปดูแลหรอก ///นั่งตัดเล็บปรายตาไปที่พ่อ"

พ่อ : "แม่แกก็พูดไปงั้นแหละ ถามสิว่าเมื่อก่อนใครช่วยแม่แกแบกปลาขายที่สะพานปลา"

แม่ : "โอ๊ย คม(ชื่อพ่อ) แกอย่ามาพูดดี สภาพแบบนี้ใครจะเอา"

พ่อ : "อ้าวแม่ พูดงี้ได้ไงล่ะ พ่อก็ออกจะหล่อ"

แม่ :  "พอๆ ไปทำงานทำการได้แล้ว คืนนี้ซื้อแป้งเย็นเข้าบ้านด้วย แป้งหมดแล้ว"

ก็นั้นแหละฮะ... บ้านเราเป็นแบบ 'แม่อธิปไตยครับ' ระบอบการปกครองที่มีท่านแม่เป็นใหญ่ ทุกอย่างต้องฟังแม่ แม่รู้ แม่เห็น

แล้วเคยถามพ่อกับแม่บ้างไหมครับ

คบกันมายังไงถึงอยู่กันยืดขนาดนี้?
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 15
พ่อกับแม่เราด่ากัน ทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน แต่เขาสองคนก็รักกันมากนะ เขาเหมือนเป็นทั้งคู่บุญแล้วก็คู่เวรคู่กรรมกัน

ตอนช่วงปลายๆของทั้งสองคน แม่เราป่วยเป็นอัมพฤกษ์ ส่วนพ่อเริ่มเป็นอัลไซเมอร์

มีวันนึงเราซื้อขนมกับผลไม้มาให้พ่อกับแม่ แต่ต้องแยกของกินของสองคน เพราะบางอย่างแม่กินไม่ได้

เราบอกกับพ่อว่า...นี่ผลไม้ของพ่อนะ นี่ขนมของแม่ พ่ออย่าเอาผลไม้ไปให้แม่กินนะเดี๋ยวเม็ดติดคอ

บอกเสร็จเราก็เดินขึ้นบ้านไปเปลี่ยนเสื้อ สักพักเราลงมาข้างล่างเห็นพ่อไปนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ซักผ้าหน้าบ้าน เลยย่องไปดูว่าเขาทำอะไร ภาพที่เห็นคือ....

พ่อเอามีดไปแคะเม็ดน้อยหน่าออกทีละเม็ด ทีละเม็ด เราเลยถาม พ่อทำอะไร พ่อบอกว่า แกะเม็ดน้อยหน่าให้แม่เอ็ง แม่เอ็งเขาอยากกิน แต่ต้องเอาเม็ดออก เดี๋ยวติดคอเขา เราปล่อยให้พ่อทำต่อไป แต่ก็ยืนดูอยู่ห่าง เขาไปนั่งแคะเม็ดออกเป็นชั่วโมง แล้วก็ได้น้อยหน่าเละๆใส่ชามมาลูกนึง เราบอกแม่ว่า... อ่ะ!!!ผู้ชายเอาใจ แกะเม็ดน้อยหน่าให้ด้วย อิจฉาอ่ะ แม่กินไปร้องไห้ไป แกคงซึ้ง

แต่อารมณ์นั้นเราคิดเลยนะ จะมีใครมาทำให้เราแบบนี้บ้างมั้ยในชีวิตนี้ พ่อกับแม่เราเสียปีดียวกัน ห่างกันหกเดือน พอคนนึงไม่อยู่อีกคนก็ตรอมใจตาม
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
พวกท่านอยู่ในยุคสมัยที่ เวลาอะไรเสียก้อจะซ่อม เพราะเห็นคุณค่าของสิ่งของที่ใช้มา ผูกพันกันมา คุณค่าของคู่ชีวิต ถึงความรักลดน้อน้อยลง แต่ยังมีสายใย ความผูกพัน เมตตากัน เพราะฉนั้นเวลาที่ใช้ร่วมทุกข์ สุข ด้วยกันมายาวนาน จึงมีค่าในด้านความรู้สึกมากมาย
ไม่สามารถทิ้งกัน แต่จะอยุ่ด้วนกันฉันท์เพื่อนคู่คิด

แต่คนสมัยนี้อยู่ในยุคที่ เวลาอะไรเสียก้อทิ้ง มองหาของใหม่ ซื้อใหม่
มองความรัก ฉาบฉวย ไม่ผูกมัด ไม่ผูกพัน
อาจเป็นเพราะเทคโนโลยีที่ล้ำเกินไป
ความคิดเห็นที่ 20
เราไม่ค่อยชอบที่บอกว่าคนสมัยนี้รักง่ายหน่ายเร็ว
เราว่ายุคสมัยมันเปิดกว้างมากกว่า คบก็บอกคบ เข้ากันไม่ได้ก็แยกทางกันไป

ลองคิดดูว่าสมัยก่นเจอคู่ไม่ดีก็ตกนรกทั้งชีวิต ไม่กล้าเลิกกันเพราะกลัวอาย สมัยนี้คู่ที่รักกันนานๆก็ถมเถไป หรือพวกกินอยู่กันเป็นยี่สิบสามสิบปีเลิกตอนแก่ก็ไม่ได้น้อยไปกว่ากัน

ฉะนั้นเราว่ายุคสมัยไม่ใช่ตัวแปรว่าความรักจะง่ายขึ้น มันเป็นเรื่องส่วนบุคคลมากกว่า
ความคิดเห็นที่ 10
พ่อกับแม่เราคบกันมานานเป็นสิบๆปีครอบครัวอบอุ่นมาก  ท่านรักกันดีพูดจาหยอกล้อกัน เชื่อใจกัน จนกระทั่งไม่นานมานี่ที่เริ่มมีโซเชี่ยล  พ่อเราแอบเผลอนอกใจค่ะ  ครอบครัวเริ่มไม่ค่อยดี  แม่อยากหย่ากับพ่อ  แต่พ่อไม่อยาก  พ่อเราปรับปรุงตัวทุกอย่าง  แต่สายไปแล้วค่ะ  แม่เรากลายเป็นคนชอบระแวง  ชอบจับผิด  ไม่ฟังพ่อ  ไม่เชื่อใจพ่อ  บรรยากาศในครอบครัวแตกต่างจากเมื่อก่อนมากค่ะ  

เรารู้สึกว่าสมัยที่ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก ไม่มีโซเชี่ยลที่เข้าถึงง่าย  ทำให้พวกท่านฝ่าฟันอะไรมาด้วยกันเยอะอ่ะค่ะ  ทำให้ท่านรักกันมากขึ้น  ถ้าเทียบกับสมัยนี้ที่อะไรๆก็ง่าย  จีบกันก็ไม่ยาก  ให้อารมณ์แบบง่ายๆก็น่าเบื่อเร็วอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ   เราก็อธิบายไม่ค่อยถูก55555
ความคิดเห็นที่ 14
พ่อกับแม่เราอยู่กันมา 34 ปีละ
เราไม่เคยถามว่าคบกันได้ไง ทำไมแต่งงาน พ่อกับแม่ก็ไม่เ่าด้วย ชอบเล่าแต่ตอนเราเกิดมาแล้ว เลี้ยงเรายังไง เจ็บท้องนานมั้ยกว่าจะคลอดไรงี้
แต่พ่อเล่าว่า สมัยก่อนพ่อเที่ยวเยอะมาก เที่ยวหนักมาก ขนาดที่มีเราแล้ว ก็ยังเที่ยว ขอเงินแม่ไปเที่ยว
แล้วเราแพ้นมผง (เมื่อก่อนยังไม่รณรงค์นมแม่กันขนาดนี้) กินได้อยู่ยี่ห้อเดียวที่แพงมากๆๆๆๆ เวลาพ่อขอตังค์แม่ แม่ก็ให้
จนวันหนึ่ง เราไม่กี่เดือน ยังเบบี๋อยู่ พ่อเดินออกจากบ้านแล้วก็คิดได้ว่า ทำไมไม่เก็บไว้ซื้อนมให้ลูกกิน ตอนนั้นบ้านก็ต้องเช่าอยู่
แล้วแม่ก็ไม่เคยบ่น คำน้อยก็ไม่เคยว่าที่พ่อออกไปเที่ยว ทั้งที่แม่ก็เหนื่อยเหมือนกัน ทั้งเข้าเวร ทั้งเลี้ยงเรา
พ่อก็เลยกลับบ้าน แล้วก็คืนเงินแม่ ตั้งแต่นั้นมา ก็ไม่ออกไปเที่ยวอีกเลย แถมเลี้ยงเราคนเดียวตอนกลางคืน เวลาแม่ไปเข้าเวร 5555

ทุกวันนี้ก่อนเรากลับมาทำงานต้องบอก อย่าเถียงกันน้า อย่าทะเลาะกันน้า
เพราะพ่อขี้หงุดหงิด ใจร้อน อารมณ์ร้อน แต่แม่จะใจเย็น แต่ขี้ลืม
แล้วแม่ชอบเซ้าซี้ ซื้อนู่นซื้อนี่ให้กิน เวลาใครบอกไม่เอา แต่แม่ก็ซื้อมา
ที่ตลกคือ เราลูกคนเดียวไง ตอนเรากลับบ้าน เวลากลางวัน พ่อก็จะบ่นแม่ให้ฟัง
พอตอนกลางคืน ที่เราขึ้นห้องมาดูทีวีกับแม่แล้ว แม่ก็จะบ่นพ่อให้ฟัง บ่นแบบขำๆ กันทั้งคู่
พ่อบอกว่า ไม่เคยโกรธแม่หรอก เพราะรู้ว่าแม่นิสัยยังไง แม่ทำอะไรเพื่อพ่อกับเราตั้งเยอะ ทำไมต้องเอาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาประเด็น
ส่วนแม่ก็เหมือนกัน แม่ชอบบอกว่า พ่อทำอะไรให้เรากับแม่ตั้งเยอะ (ประโยคเดียวกันเปี๊ยบ) พยายามให้พวกเราสบายที่สุด แม่เลยจะใจเย็นมาก
แต่บางทีเหนื่อยมากๆ แม่ก็ฟิวขาด ลูกกับพ่อร้อนใส่ แม่ไม่คุยด้วยเลยหนึ่งวัน 5555

สุดท้ายมันก็คือ ความเข้าใจอ่ะค่ะ
พ่อกับแม่เราบอกว่า ความรักมันก็หมดไป ที่มีอยู่ความผูกพัน ความเข้าใจ
ปรับตัวเข้าหากัน นึกถึงความดีที่แต่ละคนทำไว้ให้มากๆ ผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งเยอะ
ถ้าเข้าใจกัน ก็จะประคับประคองกันไปได้
เชื่อมั้ยว่า ตั้งแต่เกิดมาจนอายุเท่านี้ เราไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันเลย มีแต่บ่นใส่กัน พ่อบ่นว่าแม่ทำอาหารเค็ม แม่บ่นว่าพ่อทำไมไม่เก็บเครื่องดูดฝุ่น 5555
แต่เถียงกันทะเลาะกันนี่ไม่มีเลย
ความคิดเห็นที่ 1
คนสมัยก่อน อดทน เป็น

เด็กสมัยนี้............ถ้าพ่อแม่สอนมาดีก็โชคดีไปครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่