มีวาสนาคงได้ครองคู่ ไร้วาสนาจำต้องพลัดพราก
มีวาสนาคงได้พบพาน ไร้วาสนามิอาจพบเจอ
ขวัญสลายใจรันทด แสนกำสรดยามลาจาก
ร้อยกรอง ฟู่ลาจาก เจียงเยียน พ.ศ.๙๘๗-๑๐๔๘
โลกเอ๋ย ข้าขอถาม
ความรักคืออะไรหนอ จึงมอบให้กันด้วยชีวิต
คู่สันนิวาส จากฟ้าใต้ แผ่นดินเหนือ
โบยบินคู่กันมา หลายเหมันต์และคิมหันต์กาล
เริงสราญชวนชื่น มาขมขื่นยามพรากจาก
กวีนิพนธ์เนินหงส์(นกหงัน) หยวนเฮ่าเหวิน พ.ศ.๑๗๓๓-๑๘๐๐
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หยวนเฮ่าเหวินและเพื่อนกวี เดินทางไปสอบจอหงวน ระหว่างทางพบพรานดักนก เล่าให้ฟังว่า
วันนี้ดักหงส์ได้ตัวหนึ่งจึงฆ่ากิน คู่ที่รอดไปได้ร้องคร่ำครวญ ไม่ยอมบินจากไป กลับบินพุ่งดิ่งลงพื้นจนตาย
หยวนเฮ่าเหวินได้ฟังแล้วสลดใจมาก จึงซื้อซากหงส์ตัวนั้นมาฝัง และแต่งกลอนจารึกไว้ที่เนินหงส์
สู้ยอมอดกลั้นไม่อาจเอื้อม แต่มิเสื่อมซาคิดพิศมัย
จะฝังรักสลักรูปไว้ภายใน มอบหทัยเทิดเธอมิรู้ลืม
นางเอกตั้งใจบำเพ็ญตบะใกล้ครบพันปี มีเผลอไปฉกชาวบ้านบ้างที่มาลบหลู่ถือเป็นเรื่องเล็ก
ขอแค่ตัวเอ้ที่มาทวงหนี้จากชาติก่อนไม่มาราวีพอ บริวารยอมพลีชีพเพื่อเจ้าแม่
ทั้งที่หลายครั้ง เรียกพายุ ฝนกระหน่ำ น้ำหลากไปทำลายพิธีแต่มิได้นำพาในตอนหลัง
ชะรอยคงเป็นกรรมมาบังตา ทำให้กระทำการวู่วาม ไม่ฟังคำท่านปู่ตักเตือน
ทำให้เสียคนงาม คนหล่อ ไปอย่างน่าเสียดาย
น่าจะไปช่วยจัดการแทนเจ้าแม่ในตอนท้าย จนกลายเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก
ระดับเจ้าแม่บันดาลคลื่นใหญ่ยักษ์ถล่มทั้งเมือง จนราบเป็นหน้ากลองได้
ต่อให้ผู้ร้ายเรียกก๊อดซิล่ามาได้ หาได้ครนามือเจ้าแม่ไม่
ลำพังเสกคลื่นใหญ่ ไต้ฝุ่น ก็หนักแล้ว ยังมีไฟกรด พ่นพิษ แม้แต่เทพยดายังมิอาจทานได้
แม้พระศิวะเมื่อครั้งกลืนพิษพญานาควาสุกิไว้ มิให้ตกไปยังโลกตอนกวนเกษียรสมุทร จนทำให้พระศอดำคล้ำ
เรื่องมาจนสายเกินแก้
สำคัญที่พระเอก ผิดคำสาบาน
แถมไม่บอกด้วยว่าผิดคำสาบานจะต้องเจออะไร เป็นการสาบานที่แปลกดี
ปากบอกไม่ใส่ใจใคร่รู้ ถึงที่มาของนางเอก สาบานแค่เอาใจผู้สาว
พอเจอเขาว่า ถ้าทำแล้วไม่มีอะไร จะไม่ตามรังควานอีก กลับหลงเชื่อซะงั้น
ถ้าไม่มีความลับกับเมีย เรื่องคงไม่บานปลายเช่นนี้
แค่เล่าให้ฟัง รับรองว่าเจ้าแม่ต้องบอกให้พระเอก ไปบอกผู้ร้ายว่าติดแล้วไม่เห็นเป็นอะไร
แต่นี่พอเห็นนางเอกเป็นครึ่งคนครึ่งงู แค่เข้าใกล้ยังไม่กล้า
ขนาดพระอภัยมณีอยู่กับนางผีเสื้อสมุทร ยังไม่เหินห่างขนาดนี้เลย
เพราะนางแปลงร่างเป็นโฉมสะคราญตลอด แทบไม่ต่างจากคำแก้ว
งานนี้ไม่มีฝนตก น้ำป่าหลาก ไม่งั้นนางเอกหนีไปหลบที่เทวาลัย จนพ้นคลาสไปแล้ว
เดินกลับมาอีกทีกลายเป็นผู้สาวบ้านป่า ชาวดอนไม้ป่าได้หน้าแตกจนต้องไปดูข้าวนึ่งที่ลืมไว้
จากนั้นคำแก้ว คำปอง เดินทางกลับพระนคร ด้วยรถตู้ที่จอดทิ้งไว้(ตอนมีงูเปรตมาขวาง) โดยสวัสดิภาพ
สองคนแม่ลูกอยู่บ้านเดียวกับพระเอก เป็นแม่บ้านแม่เรือน พระเอกไปเรียนต่อจนจบ
ส่วนจารึกที่ถ่ายภาพ ทำสำเนาเก็บไว้ และรูปปั้นเจ้าแม่เป็นหลักฐานทางโบราณคดีสำคัญ
ทำให้อ.ทัศนัยและคณะสำรวจ มีชื่อเสียง ถึงการค้นพบมรุกขนคร โดยการรับรองของ ดร.สุภัทร
ส่วนคนขับรถ และนักศึกษาที่ตายได้จัดพิธีศพให้ โดยบอกกับญาติผู้เสียชีวิตว่า
ตายเพราะอุบัติเหตุจากการสำรวจถ้ำใต้เทวาลัย ซึ่งหินถล่มทับปิดปากถ้ำแล้ว ไม่สามารถนำศพออกมาได้
หลังจากลำเจียก รอดจากคมเขี้ยวเจ้าแม่ไปได้ เพราะพระเอกขอ
เจ้าแม่ได้กลับเมืองบาดาล ไปรับโทษกับเจ้าปู่ โดยให้เจ้าแม่ถือศีลในเมืองบาดาล
ห้ามกลับขึ้นไปอีก แต่ให้ขึ้นไปผิวน้ำเพื่อปล่อยลูกไฟได้ ปีละครั้ง
เพื่อแสดงความรักที่มีต่อพระเอก และเป็นพุทธบูชา
ส่วนที่เจ้าแม่สบถ ก่อนจะสำเร็จโทษบรรดาผู้ร้าย เจ้าปู่เห็นว่าไม่ได้มีโทษถึงขนาดนั้น
การกระทำครั้งนี้มีได้มีเสีย พวกนั้นทำเกินกว่าเหตุ ส่วนเจ้าแม่ทำไปเพราะถูกรังแกเกินว่าจะนิ่งเฉยได้
ความผิดที่ต้องชดใช้เป็นเรื่องในอนาคต ตอนนี้เจ้าแม่เสวยบุญเป็นนาค เทวชั้นจตุมหาราชิกา สวรรค์ชั้นที่๑
เจ้าปู่จึงเห็นควรว่า ให้หลานรักถือพรตพรหมจรรย์ บำเพ็ญเพียรเพื่อผ่อนหนักเป็นเบาให้อนาคต เมื่อจุติไปเกิดยังภพภูมิอื่น
ส่วนพระเอก สำนึกผิดที่ทำให้เรื่องราวบานปลาย จึงตัดสินใจบวชไม่สึก
ถ้าพระเอกตายไปเกิดยังสวรรค์ดาวดึงส์ ชั้นที่๒ ซึ่ง ๑ วัน ชั้นนี้ เท่ากับ ร้อยปีโลกมนุษย์
พอนางเอกจุติไปชดใช้กรรมจนหมด พระเอกใช้เวลาไปน้อยกว่ามาก
ยิ่งไปเกิดสวรรค์ ชั้นที่๖ ซึ่ง ๑ วัน ชั้นนี้ เท่ากับ ๑,๖๐๐ปีโลกมนุษย์
ต่อให้นางเอกไปใช้กรรม ชั่วกัปชั่วกัลป์ หรือ 3.2768 ล้านล้านล้านล้านปี โดยประมาณ
พระเอกใช้เวลารอบนสวรรค์น้อยกว่าอยู่ดี ยิ่งได้ไปเกิดเป็นพรหม
สงสัยนางเอกจะต้องรอพระเอกแทน เพราะพรหมแต่ละชั้นเสวยสุขนานระดับหลายกัปขึ้นไปทั้งสิ้น
ละครตอนจบ ผู้จัดใส่cg เต็มที่ แม้เนื้อเรื่องจะยืดและช้าในช่วงแรก แต่พอเจ้าแม่สำแดงเดช
งานนี้ไม่มีกั๊ก ตั้งแต่ฉากเจ้าแม่เสกคลื่นยักษ์ถล่มมรุกขนคร จนถึงสำเร็จโทษผู้ร้ายที่เทวาลัย
ถ้าทางช่องเพิ่มงบในการผลิต เนื้อเรื่องช่วงปัตตนครอีก จะสนุกกว่านี้อีกมาก
ถือว่าผู้จัด เล่าเรื่องได้ดี กระชับ เข้าใจง่าย และเจียดงบไปทำcg ได้ดีมีคุณภาพประทับใจผู้ชม
เป็นการยกระดับละครโทรทัศน์ไปอีกขั้น และเพิ่มรายได้ให้กับทางช่อง
แม้จะมีการนำมาฉายซ้ำต่อเนื่องทุกวัน กลับทำให้กระแสนิยมแรงดีไม่มีตก
ยิ่งทำให้สนุกด้วยซ้ำ เพราะดูต่อเนื่อง มีโฆษณาคั่นน้อย ทำให้รู้ว่าตัดต่อกระชับ เดินเรื่องเร็ว
ที่ดูนานเพราะโฆษณาเยอะ ซึ่งผู้ชมรับได้ และการชมย้อนหลังภาพจะกระตุก ไม่คมชัด ติดมืด
ซึ่งการทำมาฉายใหม่ มีการปรับฉากที่มืดไป ให้สว่างขึ้นหลายช่วงในแต่ละตอน
แต่ตอนที่๗ ถึงตอนจบไม่ได้ปรับให้สว่างขึ้น ทำให้ดูมืดมากในบางฉาก
ยิ่งฉากที่ถ่ายกลางวัน แล้วปรับมาให้ดูเป็นกลางคืน ดูดำไปหมดมองไม่เห็นรายละเอียด
การนำภาษาถิ่น มาบรรยายไทย ทำให้ผู้ชมได้อรรถรสในการชมอย่างเต็มที่ และได้กลุ่มผู้ชมที่กว้างกว่าเดิม
คุณภาพในการผลิตงานที่ประณีต ใกล้เคียงภาพยนตร์
บท นักแสดง และการกำกับที่ดี ทำให้ผู้ชมเข้าถึงเรื่องราว และอินไปกับตัวละคร
ขอขอบคุณช่อง3 ผู้จัดและคณะ ที่ผลิตงานคุณภาพให้ผู้ชมได้เสพบันเทิงคดีที่รื่นรมย์
หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะรักษาคุณภาพงานให้ดียิ่งๆขึ้นไป
ท้ายนี้ผิดพลาดประการใด ผู้ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ขอบคุณครับ
อ้างอิง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หนังสือสกัดจุดยุทธจักรมังกรหยก
http://pantip.com/topic/32664515
http://www.vichadham.com/kup.html
http://witpoko.com/?p=448
นาคี พบกันน้อยนิด จากกันเนิ่นนาน
มีวาสนาคงได้พบพาน ไร้วาสนามิอาจพบเจอ
ขวัญสลายใจรันทด แสนกำสรดยามลาจาก
ร้อยกรอง ฟู่ลาจาก เจียงเยียน พ.ศ.๙๘๗-๑๐๔๘
โลกเอ๋ย ข้าขอถาม
ความรักคืออะไรหนอ จึงมอบให้กันด้วยชีวิต
คู่สันนิวาส จากฟ้าใต้ แผ่นดินเหนือ
โบยบินคู่กันมา หลายเหมันต์และคิมหันต์กาล
เริงสราญชวนชื่น มาขมขื่นยามพรากจาก
กวีนิพนธ์เนินหงส์(นกหงัน) หยวนเฮ่าเหวิน พ.ศ.๑๗๓๓-๑๘๐๐
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สู้ยอมอดกลั้นไม่อาจเอื้อม แต่มิเสื่อมซาคิดพิศมัย
จะฝังรักสลักรูปไว้ภายใน มอบหทัยเทิดเธอมิรู้ลืม
นางเอกตั้งใจบำเพ็ญตบะใกล้ครบพันปี มีเผลอไปฉกชาวบ้านบ้างที่มาลบหลู่ถือเป็นเรื่องเล็ก
ขอแค่ตัวเอ้ที่มาทวงหนี้จากชาติก่อนไม่มาราวีพอ บริวารยอมพลีชีพเพื่อเจ้าแม่
ทั้งที่หลายครั้ง เรียกพายุ ฝนกระหน่ำ น้ำหลากไปทำลายพิธีแต่มิได้นำพาในตอนหลัง
ชะรอยคงเป็นกรรมมาบังตา ทำให้กระทำการวู่วาม ไม่ฟังคำท่านปู่ตักเตือน
ทำให้เสียคนงาม คนหล่อ ไปอย่างน่าเสียดาย
น่าจะไปช่วยจัดการแทนเจ้าแม่ในตอนท้าย จนกลายเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก
ระดับเจ้าแม่บันดาลคลื่นใหญ่ยักษ์ถล่มทั้งเมือง จนราบเป็นหน้ากลองได้
ต่อให้ผู้ร้ายเรียกก๊อดซิล่ามาได้ หาได้ครนามือเจ้าแม่ไม่
ลำพังเสกคลื่นใหญ่ ไต้ฝุ่น ก็หนักแล้ว ยังมีไฟกรด พ่นพิษ แม้แต่เทพยดายังมิอาจทานได้
แม้พระศิวะเมื่อครั้งกลืนพิษพญานาควาสุกิไว้ มิให้ตกไปยังโลกตอนกวนเกษียรสมุทร จนทำให้พระศอดำคล้ำ
เรื่องมาจนสายเกินแก้
สำคัญที่พระเอก ผิดคำสาบาน
แถมไม่บอกด้วยว่าผิดคำสาบานจะต้องเจออะไร เป็นการสาบานที่แปลกดี
ปากบอกไม่ใส่ใจใคร่รู้ ถึงที่มาของนางเอก สาบานแค่เอาใจผู้สาว
พอเจอเขาว่า ถ้าทำแล้วไม่มีอะไร จะไม่ตามรังควานอีก กลับหลงเชื่อซะงั้น
ถ้าไม่มีความลับกับเมีย เรื่องคงไม่บานปลายเช่นนี้
แค่เล่าให้ฟัง รับรองว่าเจ้าแม่ต้องบอกให้พระเอก ไปบอกผู้ร้ายว่าติดแล้วไม่เห็นเป็นอะไร
แต่นี่พอเห็นนางเอกเป็นครึ่งคนครึ่งงู แค่เข้าใกล้ยังไม่กล้า
ขนาดพระอภัยมณีอยู่กับนางผีเสื้อสมุทร ยังไม่เหินห่างขนาดนี้เลย
เพราะนางแปลงร่างเป็นโฉมสะคราญตลอด แทบไม่ต่างจากคำแก้ว
งานนี้ไม่มีฝนตก น้ำป่าหลาก ไม่งั้นนางเอกหนีไปหลบที่เทวาลัย จนพ้นคลาสไปแล้ว
เดินกลับมาอีกทีกลายเป็นผู้สาวบ้านป่า ชาวดอนไม้ป่าได้หน้าแตกจนต้องไปดูข้าวนึ่งที่ลืมไว้
จากนั้นคำแก้ว คำปอง เดินทางกลับพระนคร ด้วยรถตู้ที่จอดทิ้งไว้(ตอนมีงูเปรตมาขวาง) โดยสวัสดิภาพ
สองคนแม่ลูกอยู่บ้านเดียวกับพระเอก เป็นแม่บ้านแม่เรือน พระเอกไปเรียนต่อจนจบ
ส่วนจารึกที่ถ่ายภาพ ทำสำเนาเก็บไว้ และรูปปั้นเจ้าแม่เป็นหลักฐานทางโบราณคดีสำคัญ
ทำให้อ.ทัศนัยและคณะสำรวจ มีชื่อเสียง ถึงการค้นพบมรุกขนคร โดยการรับรองของ ดร.สุภัทร
ส่วนคนขับรถ และนักศึกษาที่ตายได้จัดพิธีศพให้ โดยบอกกับญาติผู้เสียชีวิตว่า
ตายเพราะอุบัติเหตุจากการสำรวจถ้ำใต้เทวาลัย ซึ่งหินถล่มทับปิดปากถ้ำแล้ว ไม่สามารถนำศพออกมาได้
หลังจากลำเจียก รอดจากคมเขี้ยวเจ้าแม่ไปได้ เพราะพระเอกขอ
เจ้าแม่ได้กลับเมืองบาดาล ไปรับโทษกับเจ้าปู่ โดยให้เจ้าแม่ถือศีลในเมืองบาดาล
ห้ามกลับขึ้นไปอีก แต่ให้ขึ้นไปผิวน้ำเพื่อปล่อยลูกไฟได้ ปีละครั้ง
เพื่อแสดงความรักที่มีต่อพระเอก และเป็นพุทธบูชา
ส่วนที่เจ้าแม่สบถ ก่อนจะสำเร็จโทษบรรดาผู้ร้าย เจ้าปู่เห็นว่าไม่ได้มีโทษถึงขนาดนั้น
การกระทำครั้งนี้มีได้มีเสีย พวกนั้นทำเกินกว่าเหตุ ส่วนเจ้าแม่ทำไปเพราะถูกรังแกเกินว่าจะนิ่งเฉยได้
ความผิดที่ต้องชดใช้เป็นเรื่องในอนาคต ตอนนี้เจ้าแม่เสวยบุญเป็นนาค เทวชั้นจตุมหาราชิกา สวรรค์ชั้นที่๑
เจ้าปู่จึงเห็นควรว่า ให้หลานรักถือพรตพรหมจรรย์ บำเพ็ญเพียรเพื่อผ่อนหนักเป็นเบาให้อนาคต เมื่อจุติไปเกิดยังภพภูมิอื่น
ส่วนพระเอก สำนึกผิดที่ทำให้เรื่องราวบานปลาย จึงตัดสินใจบวชไม่สึก
ถ้าพระเอกตายไปเกิดยังสวรรค์ดาวดึงส์ ชั้นที่๒ ซึ่ง ๑ วัน ชั้นนี้ เท่ากับ ร้อยปีโลกมนุษย์
พอนางเอกจุติไปชดใช้กรรมจนหมด พระเอกใช้เวลาไปน้อยกว่ามาก
ยิ่งไปเกิดสวรรค์ ชั้นที่๖ ซึ่ง ๑ วัน ชั้นนี้ เท่ากับ ๑,๖๐๐ปีโลกมนุษย์
ต่อให้นางเอกไปใช้กรรม ชั่วกัปชั่วกัลป์ หรือ 3.2768 ล้านล้านล้านล้านปี โดยประมาณ
พระเอกใช้เวลารอบนสวรรค์น้อยกว่าอยู่ดี ยิ่งได้ไปเกิดเป็นพรหม
สงสัยนางเอกจะต้องรอพระเอกแทน เพราะพรหมแต่ละชั้นเสวยสุขนานระดับหลายกัปขึ้นไปทั้งสิ้น
ละครตอนจบ ผู้จัดใส่cg เต็มที่ แม้เนื้อเรื่องจะยืดและช้าในช่วงแรก แต่พอเจ้าแม่สำแดงเดช
งานนี้ไม่มีกั๊ก ตั้งแต่ฉากเจ้าแม่เสกคลื่นยักษ์ถล่มมรุกขนคร จนถึงสำเร็จโทษผู้ร้ายที่เทวาลัย
ถ้าทางช่องเพิ่มงบในการผลิต เนื้อเรื่องช่วงปัตตนครอีก จะสนุกกว่านี้อีกมาก
ถือว่าผู้จัด เล่าเรื่องได้ดี กระชับ เข้าใจง่าย และเจียดงบไปทำcg ได้ดีมีคุณภาพประทับใจผู้ชม
เป็นการยกระดับละครโทรทัศน์ไปอีกขั้น และเพิ่มรายได้ให้กับทางช่อง
แม้จะมีการนำมาฉายซ้ำต่อเนื่องทุกวัน กลับทำให้กระแสนิยมแรงดีไม่มีตก
ยิ่งทำให้สนุกด้วยซ้ำ เพราะดูต่อเนื่อง มีโฆษณาคั่นน้อย ทำให้รู้ว่าตัดต่อกระชับ เดินเรื่องเร็ว
ที่ดูนานเพราะโฆษณาเยอะ ซึ่งผู้ชมรับได้ และการชมย้อนหลังภาพจะกระตุก ไม่คมชัด ติดมืด
ซึ่งการทำมาฉายใหม่ มีการปรับฉากที่มืดไป ให้สว่างขึ้นหลายช่วงในแต่ละตอน
แต่ตอนที่๗ ถึงตอนจบไม่ได้ปรับให้สว่างขึ้น ทำให้ดูมืดมากในบางฉาก
ยิ่งฉากที่ถ่ายกลางวัน แล้วปรับมาให้ดูเป็นกลางคืน ดูดำไปหมดมองไม่เห็นรายละเอียด
การนำภาษาถิ่น มาบรรยายไทย ทำให้ผู้ชมได้อรรถรสในการชมอย่างเต็มที่ และได้กลุ่มผู้ชมที่กว้างกว่าเดิม
คุณภาพในการผลิตงานที่ประณีต ใกล้เคียงภาพยนตร์
บท นักแสดง และการกำกับที่ดี ทำให้ผู้ชมเข้าถึงเรื่องราว และอินไปกับตัวละคร
ขอขอบคุณช่อง3 ผู้จัดและคณะ ที่ผลิตงานคุณภาพให้ผู้ชมได้เสพบันเทิงคดีที่รื่นรมย์
หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะรักษาคุณภาพงานให้ดียิ่งๆขึ้นไป
ท้ายนี้ผิดพลาดประการใด ผู้ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ขอบคุณครับ
อ้างอิง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้