ทนต่อหรือพอแค่นี้

มีปัญหากับแฟนค่ะ มีมานานแล้ว เค้าเป็นพ่อม่ายค่ะมีลูกอยู่แล้ว 2 คน แต่ลูกอยู่กับเมียเก่าเขา คบกันได้2 เดือน แล้วท้อง เลยแต่งงานกันเพราะที่บ้านเราบังคับค่ะ แรกๆก้อดีหรอกค่ะ พอหลังแต่งเท่านั้นแหละ เรามีปัญหาเรื่องเงิน ปกติเงินเดือนเขาจะให้บ้านนู้น แล้วเบี้ยเลี้ยงเขาจะให้เรา แต่เรามารู้ทีหลังว่าเบี้ยเลี้ยงจริงๆอะเขาได้เยอะมาก แต่เขาให้เราแค่นิดเดียว แถมมาใช้กับเราอีก พอเราท้องแก่ใกล้คลอด เราออกจากงานไม่มีเงินเดือน มาอยู่บ้าน เขาไม่เคยส่งให้เราอีกเลยค่ะ อ้างว่าได้แค่เงินเดือน แล้วเบี้ยเลี้ยงไม่ได้ ค่าหอเราก้อต้องจ่ายเอง (ทั้งๆที่เราไม่ได้อยู่มีแต่มันยุ) ตอนคลอด แม่เราก้อเปนคนจ่าย ค่าของเตรียมซื้อให้ลูกทุกอย่างเป็นเงินเก็บเราและเงินแม่เราค่ะ เขาไม่เคยออกค่าอะไรเลย เงินก้อไม่เคยส่งให้ พอเรากลับมาทำงาน เราต้องเปนคนจ่ายทุกอย่างเลย เขาไม่มีเงินสักบาท บอกว่าเพื่อนยืม (ให้เพื่อนยืมแต่ให้ลูกเมียตัวเองลำบากเนี่ยนะ ) เราเสียเงินไปกับมันเรื่องด่านสองครั้งเลยค่ะ เป่าแอลกอฮอล์กับฉี่ม่วง ซึ่งเราก้อไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมันเล่นรึป่าว มันก้อบอกมันไม่ได้เล่น แล้วทำไมถึงฉี่ม่วงได้ เงิน 2 หมื่นไม่ใช่หามาง่ายๆนะ ยิ่งช่วงนี้เงินกำลังช็อต เราต้องไปเอาเงินเกบที่เกบไว้ซื้อของให้ลูกมาให้มัน เพราะมันบอกจะไปยืมแม่เราค่ะ เรารู้สึกแย่มากถ้าไปยืมแม่ เพราะแม่เปนคนเลี้ยงและใช้จ่ายทุกอย่างให้ ถ้าไม่ให้มันก้อโกรธเรา เคยมาหาลูกแค่ครั้งเดียวค่ะ และครั้งล่าสุดมาแล้วทะเลาะกัน เพราะมาหาลูก แต่ไม่เคยอยู่บ้าน (ฝากลูกไว้กับแม่ที่ ตจว) ไปบ้านเพื่อนไปกินเหล้า เราเลยว่ามันให้เกรงใจแม่บ้าง เพราะวันนั้นแม่ทำกับข้าวรอมันค่ะ แต่มันไปกินเหล้ากลับบบ้านดึก ลูกปากบอกว่ารักแต่ไม่เคยเหลียวแล มันโกรธเรามากค่ะไม่ยอมมานอนด้วย พอเช้ามาจะกลับ กทม มันก้อเอาแต่นอนๆเราก้อทำงานบ้าน เราเลยบอกว่า ช่วยไปหาข้าวให้แม่กินหน่อย มันเลยบอกมันไม่ทำ ใครจะทำไรก้อทำ เสียงมันโกรธเรามากอะ ซึ่งเราก้อ งง เราทำผิดอะไร เราเลยต้องไปทำกับข้าวเอง มันก้อเกบของแล้วบอกเราว่า ไปก่อนนะ แล้วขับรถออกไป เราวิ่งตามมัน แต่มันไม่แลเหลียวเลยค่ะ มันไม่คิดเลยว่าเราจะกลับยังไง จะมีรถกลับรึป่าว แล้วของอีกเยอะแยะที่เราต้องแบกกลับอีก เราเสียใจบอกไม่ถูก ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ปกติมีปันหาแบบนี้เราไม่เคยบอกแม่เราเลยค่ะแต่ครั้งนี้ต้องบอก เราเลยเข้าไปหาแม่ แล้วบอกว่า เขาไปแล้วนะ เขาทิ้งหนูแล้ว เขาไม่สนว่าหนูจะกลับยังไงเลย เราก้อร้องไห้ แม่เราก้อมาปลอบเรา แกก้อร้องไห้ตาม เป็นครั้งที่เราเจ็บที่สุดคือแม่เราร้องไห้ แล้วมองลูกที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรกำลังหลับอยู่ มันเหมือนใจจะขาด  แม่เราเลยโทรไปต่อว่า มันเลยโทรมาด่าเราต่อว่าไปฟ้องแม่ คือมันก็เหนๆยุแล้วปะ ว่าขับรถออกไปแบบนั้น  มันก้อบอกเลิกเรา บอกเราว่าจะขนของออก แล้วก้อว่าเราผิดอย่างนั้นอย่างนี้ เราพูดไม่ออก เราไม่ฟังมันพูดเลยค่ะ แต่สุดท้ายแม่ก้อบอกให้เรากลับไปกับมันมันจะมารับ แกห่วงเรื่องของเยอะ และหาตั๋วกลับไม่ได้ ได้แต่บอกเราว่าอย่าไปทะเลาะกับเขาอีก เดียวเขาทิ้งลงข้างทาง เราเลยกลับมา แบบนั่งเงียบเราก้อไม่คุยอะไร แต่มันเหมือนพยายามจะคุยกับเรา  แต่กลับมาก้อไม่ได้พูดอะไรกันค่ะ เราก้อคิดว่าจะเลิกน่ะค่ะ แต่ไม่รู้มันจะปล่อยเราไปรึป่าว เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เองค่ะ เราพยายามจะทำไรคนเดียว มาทำงานเองคนเดียว ไม่รู้ว่ามันจะมาง้อเรารึป่าว แต่ท่าทางมันเกลียดเรามากเลยนะ เราควรทำอย่างไรดีคะ แล้วเรื่องลูกเราจะตัดขาดความเปนพ่อลูกเขาเลยดีไหม เราไม่อยากให้ลูกมารับรู้ว่าเขามีพ่อเลวๆแบบนี้