พึ่งโดนบอกเลิก ทั้งๆที่ไม่อยากเลิก

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังสับสนรู้สึกอึดอัดจะระบายกับใครก็ไม่ได้ ขอพื้นที่ตรงนี้ขอกำลังใจ หรือความคิดเห็นหน่อยนะคะ
คือเราคบกับเเฟนมาคือเเบบผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก เยอะจริงๆ จนมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้เรากับเเฟนมาถึงจุดเปลื่ยนจากเคยดูเเลกัน เอาใจใส่กัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ไปทะเล ไปเที่ยวภูเขา เราทำอะไรมาด้วยกันเยอะมากๆ เราเคยท้องด้วยกันเเต่ว่าเราไม่เเข็งเเรงจนทำให้เสียลูกไปตอนท้องได้ตอนสองเดือน หลังจากที่เราทั้งสองเเท้งลูกไปแบบไม่ตั้งใจเราร้องไห้ทุกคืนเราเหมือนไม่เหลือใคร เราสองนเป็นกำลังใจให้กันมาตลอดเเต่เราไม่มาเจอกันเหมือนเมื่อก่อน เรายอมรับว่าตั้งเเต่เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเราเปลื่ยนไปมากๆ เรางี่เง่ากว่าเดิม โวยวายมากขึ้นเป็นสิบเท่า เอาเเต่ใจตัวเอง เราบังคับเเฟนทุกอย่างเเบบไม่มีเหตุผลเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมกลายเป็นคนเเบบนี้ เราคนเดิมเคยเป็นคนมีเหตุผลมากๆเป็นคนเข้าคนง่ายมีเพื่อนมีสังคมเยอะจนวันนั้นกลายเป็นจุดเปลื่ยนเราได้เเต่โทษตัวเองที่ปกป้องลูกไม่ได้เเต่เเฟนให้กำลังใจตลอด จนหลังๆเราอยู่เเต่บ้านก็เริ่มงอเเงมากขึ้นห้ามแฟนทุกอย่างเหมือนตัวเองกลสยเป็นบ้า ห้ามไปเตะบอลทั้งที่เมื่อก่อนเราไปนั่งเฝ้าด้วยซ้ำ ห้ามเขาไปหาเพื่อนทั้งเมื่อก่อนเราไม่เคยห้าม ห้ามทุกๆอย่างจริงๆเราทะเลาะกันทุกวันจนตอนนี้จะเดือนนึ่งเเล้วที่ทะเลาะกันเราบอกเลิกเขาตลอดเวลาเขาขัดใจ เขาก็ง้อนะเเต่หลังๆเราตกลงกันโอเคว่าจะช่วยๆกับปรับตัวเราพยายามพยายามทำให้ตัวเองกลับมาเหมือนเดิมจนทำได้ดีขึ้นมากๆให้ไปเล่นบอล อยู่กับเพื่อน ทำทุกอย่างเหมือนเดิมเเม้ตัวเองจะคิดมากบ้างเเต่เขากลับไม่เปลื่ยนอะไรเลยทั้งๆที่เขาสัญญาไว้เขาก็ไม่ทำ ยิ่งเราพยายามปรับยิ่งเหนื่อย เหมือนไม่ใช่ตัวเองเขาก็ไม่ใช่คนเดิมที่เคยทำให้เรารู้สึกเหมือนเมื่อก่อน จนตอนนี้เขาทนไม่ไหวเขาบอกว่าเขาเหนื่อยเหนื่อยที่ต้องทะเลาะกับเราเหนื่อยที่เป็นแบบนี้เหนื่อยที่ทะเลาะกันทุกวัน ทั้งๆที่หลังๆเขาไม่เคยปรับเราร้องไห้เพราะคำพูดของเขาทุกวันเขาชอบพูดประชด ชอบด่าชอบว่าเรา จนเมื่อกี้เขาบอกเราว่าพอเเล้วบอกเเค่ว่าให้เราโชคดีเเล้วขาก็วางไป ตอนนี้เราไม่รุ้จะทำไงดีเราก็ทำไรไม่ถูกเมื่อที่เราพยายามมันยังดีไม่พอเหรอ เราอยากขอคำปรึกษาหน่อยค่ะว่าหลังจากนี้เราควรจะทำยังไงดีให้ไม่ไปยุ่งกับเขา เราจะอยู่ยังไงดีคะ  เราเบลอๆถ้าแท็กผิดห้องหรือพิมพ์ผิดยังไงขอโทษด้วยนะคะ