เมื่อเรากับญาติที่เรานับถือกันเหมือนพี่ชายรักกัน จะเกิดอะไรขึ้น และเป็นไปได้ไหมที่เราจะรักกัน?????

สวัสดีค่ะ เราชื่อ มด (ชื่อจริงๆเราเลยค่ะ) แม่เรามีพี่สาวอยู่คนนึง พี่สาวแม่เราไปแต่งงานกับ คนฮ่องกง แล้วย้ายไปอยู่โน่น เราพอจะจำได้ว่าเขามีลูกชายคนนึง ตอนเด็กๆผิวเหลืองยังไงก็ไม่รู้ จำได้ว่า ตอนนั้นเราอายุประมาณ8ขวบ เขาอายุประมาณ12ขวบ เราเคยเจอกัน จนเขาไปเรียนต่อที่ฮ่องกงนานมากๆ
เอาล่ะถึงเวลาเล่าเรื่องของความรัก
เราเรียกเขาว่าพี่นาย เพราะเราถือศักดิ์ว่าเขาเป็นพี่ชายนี่แหร่ะ เรากับพี่นายไม่ได้เจอกันมาประมาณ10ปีได้มั้ง แล้ววันที่พี่นายกับมาก็ปีที่ผ่านมานี่แหล่ะ จำได้ว่า วันที่16 กรกฎาคม พ.ศ.2558 วันนั้นเราไปเที่ยวกับเพื่อนเราก็เลยไม่รู้ว่าพี่เขากลับมา จนตอนเช้าตื่นมาเจอหน้า ผช คนนึง  !!! หล่อมากคือ ขาว คิ้วเข้ม สูง นั่งคุยกะแม่เราอยู่ เราตกใจ ใจสั่นมาก แต่พอรู้ว่าเป็นลูกชายของพี่สาวแม่ เราก็เลยหมดหวังไป
เรายังทักเขาอยู่เลยนะว่าชื่ออะไรมาจากไหนอะไรแบบนี้แหละ จนรู้ว่าเคยเล่นด้วยกันตอนสมัยเด็กๆอ่ะ พี่นายคือแบบ หล่อมากนะ ตอนแรกเราก็คิดว่าชอบพี่เขาเพราะเขาหล่อ ตรงสเปค แต่มันมีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ทำมห้เรารักพี่เขาอย่างสุดหัวใจ คือ เคาว์ดาวน์ปีไหม่ 2558 ก่อนจะถึง 2559  พี่เขาชวนเราไปเที่ยวนะ คือเราก้อ ไปสิค่ะรอไร
แต่ไปเที่ยวกับครอบครัวไง เห้อ ฝันสลาย คือ บ้านเราชอบไปเที่ยวเป็นแก้งค์ครอบครัว ไม่นิยมไปไหนคนเดียวหรือสองต่อสอง
พี่เขาร้องเพลงเพราะมากอะแก เราเคยถามพี่เขานะว่ามีแฟนยังอะแบบนี้แบบว่า
เรา : พี่นาย มีแฟนป่ะเนี่ย
นาย:มี มีเยอะ แต่เลิกแล้วนะ
เรา:อ้าว ทำไมอ่ะ (กูมีหวังแล้วววว)
นาย:ไม่รู้ แฟนมีได้หลายคนนะ แต่คู่ชีวิตมีได้แค่คนเดียว
เรา:แล้วคู่ชีวิตมียัง
นาย:หึ
  เรากับพี่นานเริ่มตัวติดกันบ่อย ถ้าไม่บอกเพื่อนๆว่าเป็นญาติกันคงไม่มีใครเชื่อแน่ๆ  พี่นายจะชอบซื้อของให้เรานะ แบบไม่สนว่าเราอยากได้ไม่ได้อ่ะ
เราก็ไม่อยากรบกวนพี่เขานะ แต่ถ้าใครไม่เจอกับตัวคงไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันยากเกินจะอธิบายอ่ะ จนวันนึงแม่ พ่อ พี่สาวแม่ น้องสาวเรา ไปเที่ยวที่ภูเกต เราไปไม่ได้เพราะติดเรียน ส่วนพี่นายก็ไม่ไปอ่ะ อันนี้ก้อไม่ทราบสาเหตุ จนตอนกลางคืนนี่แหล่ะ พี่นายบอกว่า
นาย:มดๆ มาอยู่หนัง
เรา:หนังอะไร ไม่ดู ง่วง
นาย:เห้ย นี่จะไม่ดูจริงๆเหรอ
เรา:แล้วจะให้ดูอะไรล่ะ
นาย:หนัง ผีไง
เรา:หึๆ กลัว
นาย: มีพี่อยู่จะกลัวอะไร (เป็นคำพูดที่น่ารักมากก)
เรา: เห้ย พูดอย่างนี้หวั่นไหวนะโว้ย
นาย: หวั่นไหวอะไร ไม่เห็นต้องเป็นไรเลย เร็ว เดี๋ยวพี่ก็กลับฮ่องกงแล้ว
เราใจหายไปแวบนึง
เรา:ไม่กลับไม่ได้เหรอพี่นาย
นาย:บ้า  บ้านพี่อยู่ที่โน่นนะจะให้พี่มาอาศัยบ้านญาตินานๆมันก้อไม่ดีหรอก เกรงใจ
เรา:แล้วถ้ามดจะไปอยู่บ้านพี่บ้างล่ะ
นาย:ไปดิ ไปได้
เรา:นี่พี่นาย ตั้งแต่วันแรกที่เจอพี่นะ หนูไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย
นาย:ทำไม เปนอะไร
เรา:ถ้ามดจะบอกว่ามดชอบพี่นาย พี่นายจะเชื่อไหม
เราพูดไปแบบเต็มปาก ไม่อายที่จะบอก เพราะเก็บความรู้สึกนี้มานานมากพอแล้ว
นาย: มด มดเปนไร
เรา:มดรักพี่
นาย:พี่ ก้ออยากจะให้มันเป็นอย่างนั้นนะ แต่แม่พี่กับแม่มด คงไม่okแน่ๆ
เรา:แอบคบก็ได้พี่คบแอบไม่ต้องมีใครรู้
นาย:เอาจริงเหรอ
ตั้งแต่วันนั้นมาเรากับพี่นายก็คบกันมาจะพอ1ปีแล้วค่ะ แต่ก็ไม่มีใครรู้ความสัมพัน ชองเรากับพี่เขาเลย จนเราคิดว่ามันผิด  ผิดที่ญาติกันจะมารักกัน แต่ความรักมันก้อไม่มีใครห้ามมันได้นี่ค่ะ แล้วเราจะเริ่มต้นบอกแม่เราว่ายังไง แม่เรากับแม่พี่นานจะยอมรับได้ไหม ความรักของเราจะเป็นไปได้ไหม นี่ล่ะค่ะที่ปวดหัว ไม่กล้าบอก กลัวว่าเรากับพี่เขาจะไม่ได้เจอกัน ตอนนี้พี่เขากับไปฮ่องกงได้เกลือบ2เดือนแล้วค่ะ แต่เราก็ติดต่อกัน คุยวิดีโอคอลตลอดนะ คุณผู้อ่านคิดยังไงกับชีวิตรักแบบนี้ค่ะ