สวัสดีค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 25 ปี ทำงานที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แฟนอายุ 29 ปีค่ะ เราคบกับแฟนมาเกือบ 2 ปีแล้วค่ะ
เรากับแฟนรู้จักกันได้เพราะเป็นเพื่อนของพี่ชาย .. เราคบกับเค้าเพราะ เมื่อก่อนเวลาครอบครัวเรามีปัญหา ไม่ว่าจะเรื่องเงิน หรือ เรื่องอื่นๆ พี่เค้าจะคอยช่วยเสมอ ทำให้เรารู้สึกว่า คนๆ นี้พึ่งพาได้, รับครอบครัวเราได้
พอเราได้คบจริงๆ พี่เค้าเป็นคนค่อนข้าง "นิสัยผู้ชาย" ... คือ ประมาณว่า ติดเพื่อน, กินเหล้า ที่สำคัญคือ ไม่ค่อยทำงาน เพราะบ้านมีฐานะ
(ที่เราบอกนิสัยผู้ชาย ณ ที่นี้ คือ ผู้ชายจริงๆ เลยค่ะ แบบ .. กระด้าง เอาใจไม่เป็น อ้อนไม่เป็น ไม่ได้เหมารวมหมดนะคะ)
เรื่องติดเพื่อน กับ ดื่มเหล้า นี่เราพอทราบมาบ้างค่ะ แต่เรื่องไม่ได้ทำงาน นี่เราไม่ทราบมาก่อนจริงๆ จนมาคบกัน
ช่วงปีแรกๆ เรายอมรับเลยค่ะ ที่เราคบเค้า เพราะตอนนั้นเรามีปัญหามาก ไม่ว่าจะเรื่องเงิน เรื่องงาน เรื่องครอบครัว
เราอดทนคบ อดทนทำทุกอย่าง ยอมเค้าแทบจะทุกอย่าง บางทีเค้าเมาหัวราน้ำ ก็มีแต่เรา ที่คอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ แม่แฟนก็ไว้ใจเรา
เราร้องไห้แทบทุกวัน มันเหมือน .. ทำไมต้องมาฝืนกับคนแบบนี้ด้วย !! อารมณ์ประมาณนี้อ่ะค่ะ แต่เราก็ต้องทน เพราะ เราเดือดร้อน
จะคุยกับครอบครัวก็ไม่อยาก เพราะ ไม่อยากให้ครอบครัวมาเครียดด้วย แค่นี้ก็เครียดกันมากพอแล้ว
ถามว่า เราเคยเปิดอกคุยกับเค้าไหม ??
เคยค่ะ .. คุยบ่อยมาก
ทำได้ 2-3 วัน ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
จนเราขอเลิก ..
คราวนี้ เค้าเริ่มเปลี่ยนเลยค่ะ
ขอเราคืนดี .. ขอโอกาส ยอมหมดทุกอย่าง โอเค .. คราวนี้เราก็ตั้งเงื่อนไข โน้นนั่นนี่ บอกหมดเลยค่ะต้องการอะไรบ้าง เค้าบอกจะพยายามทำให้ได้
เค้าก็เริ่มดีขึ้นจริงๆ ค่ะ
ไม่ค่อยออกไปดื่มเหล้า .. ถ้าดื่ม ก็จะมีวันประจำ หรือขอเราก่อน หรือเอาเราไปด้วย
โทรหาก็รับโทรศัพท์มากขึ้นกว่าเดิม และให้เช็คโทรศัพท์ได้ ตั้งรหัสตามใจเราเลย
เอาใจมากขึ้น ฝึกทำอาหาร ยอมเราแทบทุกอย่าง
วันไหนที่เรางอน พอกลับบ้านมาก็จะทำกับข้าวรอไว้ให้ อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้าง แต่เราก็ดีใจมาก ที่เค้าพยายาม
เรารักเค้ามากค่ะ
ติดอยู่เรื่องเดียว .. และสำคัญมาก คือ .. งาน
ช่วงหลังๆ มา ครอบครัวพี่เค้ามีปัญหา คือ ไม่ได้มีเงินเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะแม่ขาดทุนเยอะมาก จากการเปิดกิจการ
ทั้งแม่เค้า แล้วก็เรา บอกให้เค้าหางานทำ .. งานอะไรก็ได้ เพื่อเอามาเลี้ยงตัวเองและจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน
เราไม่ค่อยขอแฟนค่ะ แทบจะไม่เลย ยกเว้นเวลาไปไหนมาไหน พี่เค้าก็จะออกเงิน แต่ถ้าเราอยากได้อะไร เราก็จะซื้อเองตลอด ไม่เคยขอให้แฟนซื้อให้
ถ้าเงินออกเราก็จะเลี้ยงแฟนบ้าง ช่วยกันออกค่าใช้จ่ายบ้าง
เราพยายามหางานให้แฟนค่ะ อันไหนน่าสนใจ อันไหนเค้าทำได้ เราก็ทะยอยส่งให้
เค้ามองผ่านๆ ก็ไม่ค่อยสนใจ .. จนบางทีเราเหนื่อยกับการหาให้มาก
เค้าสนใจอะไรแปปๆ ก็เบื่อ
เดี๋ยวอยากทำโน่นนั่นนี่ เราก็ช่วยหาข้อมูล ช่วยซื้ออุปกรณ์ .. กลับกลายต้องมานั่งทำเองก็มี
เหมือนเราต้องคอยกระตุ้นเค้าตลอดเวลา .. จนเราเหนื่อย
เรากระตุ้นตัวเองไม่พอ .. ยังต้องมากระตุ้นแฟนให้ทำโน่นนั่นนี่อีก เราเหนื่อยมากเลยค่ะ
เรารู้ว่าตอนนี้เค้ากำลังลำบาก แม่เค้าก็พูดกับเราตลอดว่าเครียดขนาดไหน แม่เค้าก็ฝากความหวังไว้ที่เรา
เราไม่อยากทิ้งเค้าเลยค่ะ เราอยากดึงเค้าขึ้นมา แล้วไปด้วยกัน .. เราอยากเห็นเค้ามีงานทำ อยากเห็นแม่เค้ามีความสุข
แต่ตอนนี้เราเหนื่อยมาก ..
เค้าก็เครียด พอเครียด ก็เริ่มดื่มเหล้า เริ่มออกไปข้างนอก ..
เราบอกกับเค้าว่า .. เราจะให้โอกาสเค้าถึงสิ้นปี ในการหางานทำให้ได้
เค้าอายุ 29 แล้ว เราไม่อยากมานั่งบอกเหมือนเด็กจบใหม่ ให้หางานทำ
เราอยากให้เค้าเรียงลำดับความสำคัญในชีวิต
.. ตอนนี้เรากำลังตัดสินใจ .. ว่าจะอยู่ หรือ ไป
ถ้าอยู่ .. เราต้องกระตุ้นเค้าอีกนานแค่ไหน ??
เรา 25 เค้า 29 แล้ว มันถึงวัยที่ต้องสร้างครอบครัวได้แล้วไหม ??
หรือต้องรอนานขนาดไหน ถึงพร้อม ??
ถ้าไป .. เรารักเค้ามากค่ะ
ไปเหมือนทิ้งเค้าไว้กลางทาง เราไม่อยากทำแบบนั้นเลยค่ะ
แต่เราก็มีสิ่งที่เราต้องทำอยู่ เราอยากเป็นแอร์ค่ะ เราก็ต้องตั้งใจ และ พยายามมากเหมือนกัน
ปรึกษาเพื่อน ปรึกษาครอบครัวแล้ว .. เค้าก็แล้วแต่เราค่ะ เราเลยไม่รู้ทำยังไงดี
.. ขอผู้มีประสบการณ์ หรือ คำแนะนำดีๆ บอกทีค่ะ
เราใจไม่แข็งพอจะตัดสินจริงๆ ค่ะ
เลือกไม่ได้ กับ "อนาคต" หรือ "คนที่รัก"
ตอนนี้เราอายุ 25 ปี ทำงานที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แฟนอายุ 29 ปีค่ะ เราคบกับแฟนมาเกือบ 2 ปีแล้วค่ะ
เรากับแฟนรู้จักกันได้เพราะเป็นเพื่อนของพี่ชาย .. เราคบกับเค้าเพราะ เมื่อก่อนเวลาครอบครัวเรามีปัญหา ไม่ว่าจะเรื่องเงิน หรือ เรื่องอื่นๆ พี่เค้าจะคอยช่วยเสมอ ทำให้เรารู้สึกว่า คนๆ นี้พึ่งพาได้, รับครอบครัวเราได้
พอเราได้คบจริงๆ พี่เค้าเป็นคนค่อนข้าง "นิสัยผู้ชาย" ... คือ ประมาณว่า ติดเพื่อน, กินเหล้า ที่สำคัญคือ ไม่ค่อยทำงาน เพราะบ้านมีฐานะ
(ที่เราบอกนิสัยผู้ชาย ณ ที่นี้ คือ ผู้ชายจริงๆ เลยค่ะ แบบ .. กระด้าง เอาใจไม่เป็น อ้อนไม่เป็น ไม่ได้เหมารวมหมดนะคะ)
เรื่องติดเพื่อน กับ ดื่มเหล้า นี่เราพอทราบมาบ้างค่ะ แต่เรื่องไม่ได้ทำงาน นี่เราไม่ทราบมาก่อนจริงๆ จนมาคบกัน
ช่วงปีแรกๆ เรายอมรับเลยค่ะ ที่เราคบเค้า เพราะตอนนั้นเรามีปัญหามาก ไม่ว่าจะเรื่องเงิน เรื่องงาน เรื่องครอบครัว
เราอดทนคบ อดทนทำทุกอย่าง ยอมเค้าแทบจะทุกอย่าง บางทีเค้าเมาหัวราน้ำ ก็มีแต่เรา ที่คอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ แม่แฟนก็ไว้ใจเรา
เราร้องไห้แทบทุกวัน มันเหมือน .. ทำไมต้องมาฝืนกับคนแบบนี้ด้วย !! อารมณ์ประมาณนี้อ่ะค่ะ แต่เราก็ต้องทน เพราะ เราเดือดร้อน
จะคุยกับครอบครัวก็ไม่อยาก เพราะ ไม่อยากให้ครอบครัวมาเครียดด้วย แค่นี้ก็เครียดกันมากพอแล้ว
ถามว่า เราเคยเปิดอกคุยกับเค้าไหม ??
เคยค่ะ .. คุยบ่อยมาก
ทำได้ 2-3 วัน ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
จนเราขอเลิก ..
คราวนี้ เค้าเริ่มเปลี่ยนเลยค่ะ
ขอเราคืนดี .. ขอโอกาส ยอมหมดทุกอย่าง โอเค .. คราวนี้เราก็ตั้งเงื่อนไข โน้นนั่นนี่ บอกหมดเลยค่ะต้องการอะไรบ้าง เค้าบอกจะพยายามทำให้ได้
เค้าก็เริ่มดีขึ้นจริงๆ ค่ะ
ไม่ค่อยออกไปดื่มเหล้า .. ถ้าดื่ม ก็จะมีวันประจำ หรือขอเราก่อน หรือเอาเราไปด้วย
โทรหาก็รับโทรศัพท์มากขึ้นกว่าเดิม และให้เช็คโทรศัพท์ได้ ตั้งรหัสตามใจเราเลย
เอาใจมากขึ้น ฝึกทำอาหาร ยอมเราแทบทุกอย่าง
วันไหนที่เรางอน พอกลับบ้านมาก็จะทำกับข้าวรอไว้ให้ อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้าง แต่เราก็ดีใจมาก ที่เค้าพยายาม
เรารักเค้ามากค่ะ
ติดอยู่เรื่องเดียว .. และสำคัญมาก คือ .. งาน
ช่วงหลังๆ มา ครอบครัวพี่เค้ามีปัญหา คือ ไม่ได้มีเงินเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะแม่ขาดทุนเยอะมาก จากการเปิดกิจการ
ทั้งแม่เค้า แล้วก็เรา บอกให้เค้าหางานทำ .. งานอะไรก็ได้ เพื่อเอามาเลี้ยงตัวเองและจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน
เราไม่ค่อยขอแฟนค่ะ แทบจะไม่เลย ยกเว้นเวลาไปไหนมาไหน พี่เค้าก็จะออกเงิน แต่ถ้าเราอยากได้อะไร เราก็จะซื้อเองตลอด ไม่เคยขอให้แฟนซื้อให้
ถ้าเงินออกเราก็จะเลี้ยงแฟนบ้าง ช่วยกันออกค่าใช้จ่ายบ้าง
เราพยายามหางานให้แฟนค่ะ อันไหนน่าสนใจ อันไหนเค้าทำได้ เราก็ทะยอยส่งให้
เค้ามองผ่านๆ ก็ไม่ค่อยสนใจ .. จนบางทีเราเหนื่อยกับการหาให้มาก
เค้าสนใจอะไรแปปๆ ก็เบื่อ
เดี๋ยวอยากทำโน่นนั่นนี่ เราก็ช่วยหาข้อมูล ช่วยซื้ออุปกรณ์ .. กลับกลายต้องมานั่งทำเองก็มี
เหมือนเราต้องคอยกระตุ้นเค้าตลอดเวลา .. จนเราเหนื่อย
เรากระตุ้นตัวเองไม่พอ .. ยังต้องมากระตุ้นแฟนให้ทำโน่นนั่นนี่อีก เราเหนื่อยมากเลยค่ะ
เรารู้ว่าตอนนี้เค้ากำลังลำบาก แม่เค้าก็พูดกับเราตลอดว่าเครียดขนาดไหน แม่เค้าก็ฝากความหวังไว้ที่เรา
เราไม่อยากทิ้งเค้าเลยค่ะ เราอยากดึงเค้าขึ้นมา แล้วไปด้วยกัน .. เราอยากเห็นเค้ามีงานทำ อยากเห็นแม่เค้ามีความสุข
แต่ตอนนี้เราเหนื่อยมาก ..
เค้าก็เครียด พอเครียด ก็เริ่มดื่มเหล้า เริ่มออกไปข้างนอก ..
เราบอกกับเค้าว่า .. เราจะให้โอกาสเค้าถึงสิ้นปี ในการหางานทำให้ได้
เค้าอายุ 29 แล้ว เราไม่อยากมานั่งบอกเหมือนเด็กจบใหม่ ให้หางานทำ
เราอยากให้เค้าเรียงลำดับความสำคัญในชีวิต
.. ตอนนี้เรากำลังตัดสินใจ .. ว่าจะอยู่ หรือ ไป
ถ้าอยู่ .. เราต้องกระตุ้นเค้าอีกนานแค่ไหน ??
เรา 25 เค้า 29 แล้ว มันถึงวัยที่ต้องสร้างครอบครัวได้แล้วไหม ??
หรือต้องรอนานขนาดไหน ถึงพร้อม ??
ถ้าไป .. เรารักเค้ามากค่ะ
ไปเหมือนทิ้งเค้าไว้กลางทาง เราไม่อยากทำแบบนั้นเลยค่ะ
แต่เราก็มีสิ่งที่เราต้องทำอยู่ เราอยากเป็นแอร์ค่ะ เราก็ต้องตั้งใจ และ พยายามมากเหมือนกัน
ปรึกษาเพื่อน ปรึกษาครอบครัวแล้ว .. เค้าก็แล้วแต่เราค่ะ เราเลยไม่รู้ทำยังไงดี
.. ขอผู้มีประสบการณ์ หรือ คำแนะนำดีๆ บอกทีค่ะ
เราใจไม่แข็งพอจะตัดสินจริงๆ ค่ะ