จากเกย์ในวันนั้น มาเป็นผ.ฉันในวันนี้

ก่อนอื่นเลย อย่างที่บบอกนะค่ะ ว่าไม่ใช่เรื่องของ จขกท เองเป็นเรื่องของคนใกล้ตัวเนอะ แต่จะขอเล่าเหมือนเป็นเรื่องของตัวเอง เพื่อง่ายในการเล่าเนอะ เนื้อหาก็อาจจะมีเกินจริงไปบ้างเพื่อเพิ่มอรรถรสให้สนุกนะค่ะ มาเริ่มกันเล้ยยย~

ย้อนกลับไปเมื่อ3ปีที่แล้ว ตอนนั้นก็เป็นปีสุดท้ายในรั้วมหาลัยของเรา อีกไม่กี่เดือนก็จะสอบแล้ว เรากับเพื่อนก็นัดกันไปปล่อยสมองหน่อย (ไปหาผู้555) ขอแนะนำเพื่อนก่อนเนอะ แก๊งเรามีกัน4คน (รวมเราด้วย) คนแรกเราเองสมมุติชื่อพิงค์ สวยสุดในแก๊ง (ใช่หรอ?) ขาว หมวย ตัวเล็ก ดัดฟัน คนต่อมาสมมุติชื่อกวาง สาวสวย ตาคม บ้านรวย แต่ปากหมาไปนิดดดดด555 คนต่อมาสมมุติชื่อ พิม สาว ผมสั้น น่ารัก ขี้เล่น และคนสุดท้ายพระเอกของเรื่อง555 สมมุติชื่อมาร์ช หนุ่มหล่อ สูง ขาว บ้านรวย สาวๆในมอตามกรี๊ดเยอะมากกก แต่นั่นแหละค่ะมันเป็นเกย์ แต่มันบอกนะว่ามันก็ชอบผู้หญิงเหมือนกันแต่ก็ชอบผู้ชายมากกว่า (เอิ่มมๆ) มาๆ เข้าเรื่องต่อ เราก็นัดกันไปเที่ยวผับนึง ตอนนี้ก็อยู่ผับกันครบละขาดแต่...
เรา  ๆ อีมาร์ชมันยังติดต่อไม่ได้อีกหรอ?
กวาง  เอ่อ ไม่รู้เป็นไร ติดต่อไม่ได้เนี่ย (เราก็เริ่มกังวล เพราะมาร์ชไม่เคยติดต่อไม่ได้)
พิม  นู้นไง มาแล้ว (มันชี้ไปทางประตู)
เราก็หันไป มาร์ชมันก็วิ่งมากอดเราแล้วร้องไห้หนักมาก เราก็ตกใจ ก็พยายามปลอมมัน อย่าร้องนะ เป็นไรบอกกูดิ่ มันก็ไม่พูดไรก็กอดร้องไห้ไปพักนึง พอมันใจเย็นมันก็เล่าให้ฟังว่า ผู้มันทิ้ง (แฟนมัน คบกันมาเกือบปี) ไปหาชะนีปี1 อยู่มอที่เดียวกับเรานี่แหละ มันก็ร้องไห้อีก
กวาง  เห้ยไม มันทำงี้ว่ะ เห็นชะนีดีกว่าเพื่อนกูหรอ เ_วว่ะ!!
ตอนนั่นกวางคือเดือดมากกก ถามมาร์ชจะตบมั้ย กูเปิดให้555 (กวางมันเป็นคนใจร้อน แต่รักเพื่อนมากค่ะ เวลาใครมีปัญหาบอกกวาง กวางเคลียร์ให้หมด)
มาร์ช  ไม่ต้องหรอก กูพอแล้วว่ะ ถ้ามันอยากไปกับชะนีนั่นมากก็ปล่อย เหอะ พวกวันนี้แบกกูกลับด้วยนะ
ไม่พูพร่ำค่ะ มันหยิบแก้วขึ้นแ_กเลย เหล้านะเพื่อนไม่ใช่น้ำเปล่า เราก็เห็นเพื่อนเครียดเอาว่ะ เราก็กอดคอมันแล้วบอกมันว่าอย่าคิดมาก ผู้ชายคนเดียว เดี๋ยวกูพาหาใหม่เอาให้เด็ดกว่าเดิมอีก เราชูแก้วขึ้น เดี๋ยววันนี้กูเมาเป็นเพื่อนเอง เราก็ยกซดเลยค่ะ เราก็กินกันจนผับปิด ตอนนั้นทั้งเรา ทั้งมาร์ช เมาเละ! มาร์ชเวลาเมามันจะโครตพูดมากเลย มันบ่นๆแฟนมันไปร้องไห้ไป ส่วนเราหรอ หึ! เวลาเมานี้จะชอบอ่อยไปทั่ว อ่อยยันหมาอ่ะ (เห็นหมาก็นึกว่าคน) กวางกับพิมก็ลากเรากับมาร์ชกลับคอนโด (เรา4คนอยู่คอนโดเดียวกันอยู่กันแบบรูมเมทเรากับมาร์ช พิมกับกวาง แต่อยู่คนละชั้นกัน) พอมันลากเรากับมาร์ชมาทิ้งที่เตียงเสร็จมันก็กลับห้อง จากเงียบไปสักพักมาร์ชมันก็ร้องไห้ขึ้นมาอีก เราก็ลุกขึ้นมาปลอมมัน
เรา  หยุดร้องได้แล้ว จะไปเสียดายมันทำไมว่ะ ผู้ชายเ_วๆ แบบนั้น (ใส่อารมด้วย)
มาร์ช  ก็กูรักมันนิ่ว่ะ คิดดิ่คนแบบกูเนี่ย จะมีใครรักจริงๆ สักกี่คนว่ะ!!
เรา  แล้วมีแค่มันรึไงที่รัก กูก็รัก กวางกับพิมก็รัก ยังพ่อแม่อีก เขาก็รักทั้งนั่นแคร์ทำไมกะอีแค่ผู้ชายคนนึงว่ะ (เราเอามือสองข้างจับหน้ามาร์ช) ฟังกูนะ ต่อให้ไม่มีใคร ยังมีกู กูอยู่ข้างๆ
อยู่ภายใต้ความเงียบ มาร์ชหยุดร้อง เราสองคนมองตากันและกัน แล้วหน้าเราก็ค่อยๆ เข้าใกล้กันและ ที่ละนิด ที่ละนิด จน..

ใครอยากให้มาต่อก็บอกนะ