ต้องเป็นลูกแบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็นลูกกตัญญู?

เราเป็นลูกคนโตมีพี่น้องทั้งหมด3คน สมมุติน้องชื่อABพ่อกับแม่ส่งเราไปเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ป.1(รร ราชประชานุเคราะห์)ไป รร แต่ละครั้งได้ตังเทอมละ300บาทจนจบม.3เราเลยย้าย รร ไปเรียน รร ประจำตำบลต่างตำบล(อยู่หอพักฟรีในโรงเรียน)เราแทบจะไม่ได้ขอตังพ่อกับแม่ใช้เลยส่วนใหญ่รับจ้างตอนเย็นและเสาร์-อาทิตย์และได้กู้เงินเรียน ตอนม.5ซึ่งทุกๆเดือนที่เงินกู้ออกแม่จะโทรมาบอกให้ช่วยโอนสักร้อยสองร้อยให้น้องคนรองหน่อยเราก็โอน(ฐานะที่บ้านยากจนมาก)หรือบางเดือนแม่ขอให้โอนให้แม่สัก500เดี๋ยวแม่หาได้จะคืนซึ่งเราไม่เอาคืนอยู่แล้วจนจบม.6แม่บอกไม่ต้องเรียนแล้วแม่ไม่มีตังส่งเรียนให้หางานทำแล้วส่งน้องๆเรียนดีก่วาเราเลยมาหางานทำที่กรุงเทพแต่เราก็แอบไปสมัครเรียนมหาลัยเปิด แต่จะทำงานมากก่วา แต่ก็โชคดีพอสมัครงานปุ๊บเค้าก็รับทำงานเลย เราก็ทำงานมาเรื่อยๆส่งเงินกลับบ้านทุกเดือน เงินเดือนเราน้อยนะเพราะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย จนกระทั่งทางบ้านพ่อกับแม่มีปัญหากันเลยหย่ากัน เค้าไม่บอกว่าลูกคนไหนอยู่กับใคร บอกแค่ว่าอยู่กับใครได้หมด แรกๆก็เหมือนไม่มีปัญหาไรนะ พอผ่านไปสักพัก เริ่มจะมีปัญหาพ่อกับแม่ไม่สนใจน้องๆเลย แม่ไม่ค่อยโทรหาเรา เราโทรไปก็ไม่รับสาย แม่จะโทรมาเฉพาะตอนเงินเราออกแม่ก็จะบอกแค่ว่า เงินออกแล้วช่วยซื้อของใช้ส่งไปให้น้องB(เรียนอยู่ประถม)หน่อยเราก็ซื้อส่งไป ช่วยโอนเงินเท่านี้เท่านั้นให้น้องA(เรียนอยู่ม.ปลาย)หน่อยเราก็โอนและเป็นแบบนี้มาทุกเดือนหรือบางเดือนแม่ก็ขอ บางเดือนพ่อก็ขอเราให้หมด (ตอนนี้พ่อกับแม่แยกกันอยู่แล้ว) แม่ไปหางานทำในตัวเมืองส่วนพ่อทำไร่อยู่บ้าน รวมๆแล้วตอนนี้น้องๆเรา เรารับผิดชอบหมดแทบจะทุกอย่างไม่ว่าค่าเทอมค่ากินแต่ละเดือนค่าของใช้ส่วนตัว ไหนยังจะของเราอีก จนกระทั่งเดือนที่ผ่านมาพ่อขอตังซ่อมห้องน้ำเราก็โอนไปและซื้อของใช้ให้น้องๆ2คนและของเราตังก็หมดแล้ว แม่ก็โทรมาบอกว่าให้ช่วยโอนตังให้แม่ยืมก่อน เราก็เลยถามไปว่า "ตังแม่เพิ่งออกไม่ใช่หรอ"แม่ก็ไม่ตอบแล้วก็วางไป เราโทรไปก็ไม่รับอีก สักพักแม่โทรกลับมาถามว่าเราโอนตังไปยัง เราก็เลยบอกไปว่าซื้อของให้น้องและส่งให้พ่อซ่อมห้องน้ำแล้วเงินเดือนนี้หมดแล้วเหลือแค่ใช้ถึงสิ้นเดือน แม่ก็บอกว่าทำไมตอนแม่เดือดร้อนถึงไม่ช่วยแม่ ไม่รักแม่แล้วหรอ ไม่น่าคลอดมาเลย ทำไมถึงเป็นลูกอกตัญญูไม่รู้คุณ พอโตเลี้ยงตัวเองได้ก็ลืมแม่ ว่าสารพัดเราก็ได้แต่ร้องไห้คิดในใจที่ผ่านมาเรายังเป็นลูกที่ไม่ดีพอหรอ เราเป็นผู้หญิงไม่เจ้าสำอาง ไม่เที่ยว ซื้อเสื้อผ้ารองเท้านานๆซื้อที เพราะเราต้องประหยัด เราโทรหาแม่ แม่ไม่รับสายเราเลยทักเฟสไปก็ไม่อ่าน เราไม่รู้แม่เดือดร้อนเรื่องไรเพราะแม่ไปอยู่กับน้าแม่ก็ทำงานทุกวันน้องๆและเราแม่ก็ไม่ได้ส่งเสียอะไรแล้ว ตอนนี้เราเครียดมาก ไม่รู้จะเป็นลูกแบบไหนเค้าถึงจะพอใจ หรือเราจะยังเป็นลูกที่ไม่ดีพอ ใครพอมีวิธีหรือแนวทางแก้ไขช่วยแนะนำหน่อยค่ะ เราแทบไม่ได้ทะเลาะกับพ่อและแม่เลยเพราะเค้าไม่ค่อยคุยกับเรา เราอยู่ รร ประจำแต่เด็กเลยไม่ติดบ้านไม่ติดพ่อกับแม่เหมือนน้องๆ
ปล จริงๆแค่อยากระบาย      เรื่องจริงไม่อิงแต่ง....
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยนะคะ อาจจะเรียบเรียงอะไรไม่ถูก