ตอบหน่อยน้าครับไหว้ล้าครับ
คือเค้าก็เป็นเพื่อนกับผมนี่แหละครับไปโรงเรียนกันทุกวันไปพร้อมกันกลับด้วยกันผมเคยคิดว่ามันจะรู้สึกกับผมไหมตอนนี้ผมอ่านใจมันไม่ออกเลยแม้นิดเดียวก็ไม่ออก ผมอยากถามมันว่ามันรู้สึกยังไงกับผมน้ะแต่ผมไม่กล้ากลัวจากคนรู้จักกลายเป้นคนแปลกหน้าจากเพื่อนกลายเป็นคนเกลียดกันแบบนี้อ้ะครับถ้ามองในแหง่ดีคือถามตรงๆแล้วได้เป็นแฟนผมอยากให้เป็นแบบนั้นแต่ผมไม่กล้าเสี่ยงเลยครับผมอยากอยู่แบบนี้ไปจนวันมันปัจฉิมซึ่งผมเป็นน้องมันปีนึงแต่ผมก็ไม่คิดว่าอยากจะได้มันมาเป็นคู่ครองเพราะหลงผมอยากได้มาเป็นคู่ชีวิตครับทั้งชีวิตมีแฟนมา2คนเองครับคนแรกก็คบกัน 3ปีกว่าไม่เคยได้กันน้ะครับแต่เหตุผลที่ว่าเค้าเจอคนทีดีกว่าผมผมก็เสียใจน้ะแต่ทำไรไม่ได้ก็เลิกกันคนที่สองนี่ปีกว่าก็ไม่เคยได้กันแต่ก็เลิกกันกับเหตุผลเดียวกันกับคนแรกผมเลยถามว่าเลิกกันเพราะเค้าดีกว่าผมไช่ไหมถ้าเลิกกับเค้าก็คงใช้เหตุผลนี้มาหลายคนแล้วเนอะก็เหมือนเดิมกับเลิก ผมไม่เคยคบกับใครน้อยกว่าปีเลยครับ2คนนี่จริงจังครับ แต่ถ้าคบเด็กๆก็สัก4-5เดือนรู้กันอยู่น้ะครับว่านิสัยเด็กๆมันเป้นยังไงรู้ว่างี่เง่าแต่ผมก็รับได้แต่ก็หลายเหตุผลครับถ้ารวมที่งหมดก็2บวกกับคนที่จริงจังอีก2 ก็4คน 2คนเด็กๆนี่เหตุผลเยอะครับ ไม่มีเวลามั่ง พาไปไหนมาไหนไม่ไกลผมก็เอาใจใส่มันตลอดแค่ผมบอกว่านอนก่อนน้ะเพลียเพราะผมก็พามันไปขับรถเที่ยวเค้าก็เหมือนงอลแต่อันนี้ผมว่าไร้สาระกว่างอแงเป้นเด้กไปได้ทั้งๆมันก็รู้ว่าผมขับรถให้มันผมก็ต้องเพลียมั่งตื้นมาก้โดนบอกเลยเฉยเลยครับก็ไม่คิดไรครับก็เสียใจเหมือนเดิมครับผมคิดว่าคนมีแฟนบ่อยๆนี่ลำบากน้ะครับต้องคอยคุยทุกๆวันมันต้องมีเบื่อกันบ้างสำหรับผมคุยน้อยน้ะในเฟส แต่ตัวจริงนี่คุยน้ำลายแห้งเลยผมก็อยากจะรู้ครับว่าเพื่อนทอมผมมันจะ รู้สึกบ้างไหมในใจก็ไม่กล้าจะบอกมันกลัวความสัมพันมันเปลี่ยนแปลง
ผมแอบชอบทอมอ้ะครับแบบเหมือนเค้าจะเป้นทอมมาก่อนแต่พอผมคอยไปรับไปส่งเค้าก้ไม่มีแฟนเลยครับแบบนี้เค้าจะรู้สึกกับผมไหมครับ
คือเค้าก็เป็นเพื่อนกับผมนี่แหละครับไปโรงเรียนกันทุกวันไปพร้อมกันกลับด้วยกันผมเคยคิดว่ามันจะรู้สึกกับผมไหมตอนนี้ผมอ่านใจมันไม่ออกเลยแม้นิดเดียวก็ไม่ออก ผมอยากถามมันว่ามันรู้สึกยังไงกับผมน้ะแต่ผมไม่กล้ากลัวจากคนรู้จักกลายเป้นคนแปลกหน้าจากเพื่อนกลายเป็นคนเกลียดกันแบบนี้อ้ะครับถ้ามองในแหง่ดีคือถามตรงๆแล้วได้เป็นแฟนผมอยากให้เป็นแบบนั้นแต่ผมไม่กล้าเสี่ยงเลยครับผมอยากอยู่แบบนี้ไปจนวันมันปัจฉิมซึ่งผมเป็นน้องมันปีนึงแต่ผมก็ไม่คิดว่าอยากจะได้มันมาเป็นคู่ครองเพราะหลงผมอยากได้มาเป็นคู่ชีวิตครับทั้งชีวิตมีแฟนมา2คนเองครับคนแรกก็คบกัน 3ปีกว่าไม่เคยได้กันน้ะครับแต่เหตุผลที่ว่าเค้าเจอคนทีดีกว่าผมผมก็เสียใจน้ะแต่ทำไรไม่ได้ก็เลิกกันคนที่สองนี่ปีกว่าก็ไม่เคยได้กันแต่ก็เลิกกันกับเหตุผลเดียวกันกับคนแรกผมเลยถามว่าเลิกกันเพราะเค้าดีกว่าผมไช่ไหมถ้าเลิกกับเค้าก็คงใช้เหตุผลนี้มาหลายคนแล้วเนอะก็เหมือนเดิมกับเลิก ผมไม่เคยคบกับใครน้อยกว่าปีเลยครับ2คนนี่จริงจังครับ แต่ถ้าคบเด็กๆก็สัก4-5เดือนรู้กันอยู่น้ะครับว่านิสัยเด็กๆมันเป้นยังไงรู้ว่างี่เง่าแต่ผมก็รับได้แต่ก็หลายเหตุผลครับถ้ารวมที่งหมดก็2บวกกับคนที่จริงจังอีก2 ก็4คน 2คนเด็กๆนี่เหตุผลเยอะครับ ไม่มีเวลามั่ง พาไปไหนมาไหนไม่ไกลผมก็เอาใจใส่มันตลอดแค่ผมบอกว่านอนก่อนน้ะเพลียเพราะผมก็พามันไปขับรถเที่ยวเค้าก็เหมือนงอลแต่อันนี้ผมว่าไร้สาระกว่างอแงเป้นเด้กไปได้ทั้งๆมันก็รู้ว่าผมขับรถให้มันผมก็ต้องเพลียมั่งตื้นมาก้โดนบอกเลยเฉยเลยครับก็ไม่คิดไรครับก็เสียใจเหมือนเดิมครับผมคิดว่าคนมีแฟนบ่อยๆนี่ลำบากน้ะครับต้องคอยคุยทุกๆวันมันต้องมีเบื่อกันบ้างสำหรับผมคุยน้อยน้ะในเฟส แต่ตัวจริงนี่คุยน้ำลายแห้งเลยผมก็อยากจะรู้ครับว่าเพื่อนทอมผมมันจะ รู้สึกบ้างไหมในใจก็ไม่กล้าจะบอกมันกลัวความสัมพันมันเปลี่ยนแปลง