คุณผู้ชายคะ เมื่อไหร่ที่เราควรจะถามว่า ตกลงเราเป็นอะไรกัน

กระทู้คำถาม
เราอายุ30กว่าแล้วค่ะ ในชีวิตที่ผ่านมา มีเพื่อนผู้ชายน้อย แฟนไม่เคยมี แต่มีคน
เข้ามาคุยด้วย(แล้วจากไป) สม่ำเสมอ..
และครั้งนี้ โลกหมุนให้ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต..เป็นผู้ชายอายุน้อยกว่า 5ปี แต่ความคิดและบุคลิกโตกว่าเรา จนเราลืมคืดไปเลยว่าเค้าอายุน้อยกว่าเราเท่าไหร่
วันที่เจอกันครั้งแรก รู้สึกเหมือนไฟช็อต ใจเต้นแรง เขินเหมือนเป็นสาวอายุน้อย ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยค่ะ...วันแรกที่เจอกันรู้
สึกเบลอไปหมด เจอกันแค่5นาที ไม่กล้ามองหน้าเค้าด้วยซ้ำ แต่หลังจากนั้นรู้สึกอยากจะเจอกับเค้าอีก อยากจะพูดกับเค้าอีก
"งาน"ทำให้ได้เจอกันบ่อยๆ คุยกันบ่อยๆ จากคุยกันเรื่องงาน บทสนทนาเริ่มยาวขึ้นมากขึ้น
เหมือนมีเรื่องคุยกันแบบไม่มีวันจบ นอกเวลางานใช้ไลน์คุยกันมากขึ้นๆ พูดจริงๆ แรกๆ เราก็แค่
รุ้สึกสนุกที่จะคุยกับคนนี้ แลกเปลี่ยนความคิดเห็น มุมมองชีวิต ประสบการณ์ คุยกันเพราะเป็นเพื่อนกัน รู้จักกัน รู้ว่าเค้าเพิ่งเลิกกับแฟน แต่แรกๆเราก็ไม่ได้คิดว่าอะไร แค่รู้สึกว่าเป็นเพื่อนคุย ไม่ได้จีบกัน จริงอยู่ที่ว่า เค้าเคยพูดหยอดเราบ้าง เช่น วันนี้ตาเจ็บช่วยดูให้หน่อยสิ ว่าอะไร
เข้าตา "ใช่ความรักรึเปล่า" หรือ เล่นเป่ายิ้งฉุบเลือกร้านอาหารกัน แล้วแทนที่เค้าจะออกกรรไกร ค้อน หรือ กระดาษ
แต่เค้าทำมือเป็น i love you ออกมาแทน ... เราหัวเราะกับสิ่งที่เค้าทำ แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรมากไปกว่าล้อเล่น
ที่ผ่านมาเรารู้สึกว่า เราทำความเข้าใจ ทำความรู้จักตัวตนของกันและกัน ทุกๆวันจะถามกันว่าวันนี้เป็นยังไง ดีหรือไม่ดียังไง ทำความรู้จักกับโลกส่วนตัวของกันและกัน
เราชอบอยู่อย่าง...ทุกครั้งที่คิดเห็นไม่ตรงกัน ไม่ว่าเรื่องใดๆ เค้าจะคุยจะอธิบายเสมอว่าทำไมคิดอย่างนั้น
ทำอย่างนั้น และเค้าจะบอกเราทุกครั้งว่า เราไม่ได้ทะเลาะกันเพื่อเอาชนะ แต่คุยกันเพื่อให้เข้าใจกัน และทุกครั้ง
เค้าจะถามเราว่า "เข้าใจกันใช่มั้ย เข้าใจตรงกันใช่มั๊ย" เค้าไม่เคยขอให้เราปรับเปลี่ยนอะไรให้ถูกใจเค้า เค้าบอก
ให้เราทั้งสองคนปรับหาความพอดีของกันและกัน
ผ่านวันเวลาเป็นเดือนๆ เจอกันแทบทุกวัน คุยกันทุกวัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกันวันละนานๆ การพูดคุยกัน การเจอกัน
เป็นความเคยชินหนึ่งในชีวิต เค้าดูแลเราดี ดีแบบที่ผู้ชายที่ออกตัวว่าตัวเองเป็นคนไม่หวานจะดูแลเราได้
ไปข้างนอกช่วยถือกระเป๋า ถือของให้ วันไหนเรางานยุ่ง เค้าจะซื้อข้าว ซื้อขนมมาส่งให้เสมอ และด้วยความที่เราเริ่มจากการเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นเราสองคนจึงสบายใจที่จะแชร์ค่าอาหาร ค่ากิจกรรมต่างๆที่ทำด้วยกัน ผู้ชายไม่ต้องเลี้ยง ไม่ต้องออกตังค์ให้ และมันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่กินข้าวด้วยกันจนวันนี้
เค้าวางตัวกับเราอย่างสุภาพ ไม่ฉวยโอกาสจับมือหรือแตะต้องตัวเราแม้ว่าจะสนิทกัน แต่หลายๆครั้งเราก็ไม่รู้ว่า
เราควรคิดควรรู้สึกกับการกระทำของเค้าได้รึเปล่า เช่น เรากินแซนวิชแล้วซอสเลอะปาก เค้าเอามือมาเช็ดปากให้
เราคิดกระดุมเสื้อข้างหลังไม่ครบ เค้าก็ติดกระดุมให้ ป้อนขนมเรา เอามือมาลูบหัวเรา เราใส่กระโปรงสั้นเค้าก็ถอดเสื้อ
สูทมาคลุมขาให้เรา ...มันมีความหมายในการกระทำรึเปล่าคะคุณผู้ชาย
หลายๆครั้งเราก็อยากจะมั่นใจว่าเค้าน่าจะชอบเรา แต่ก็มีบ่อยครั้งที่เราไม่แน่ใจ แม้เราจะเจอกันบ่อย แต่ก็มีบางวันที่เหมือนกับว่าเค้าจะอยู่ในโลกที่เราเข้าไม่ถึง ไม่อ่านไลน์ ไม่ตอบไลน์เป็นวันๆ แล้วดึกๆ ส่งไลน์มาว่า วันนี้ซ่อมเครื่องอะไรซักอย่าง ทำสวน ออกกำลังกาย....หายไปเป็นวันๆ (มันไม่มีเวลาคุยกันขนาดนั้นเลยหรอ) หรือบางที เราชวนไปดูหนัง เค้าก็ตอบแค่ว่าไม่อยากดู แล้วบทสนทนาเรืองหนังก็จบแค่นั้น (จะไม่เอาใจเราหน่อยเลยหรอ..เราอยากดูนะ)

เรามีเพื่อนผู้ชายน้อยและไม่เคยคบใครแบบจริงจัง เราไม่รู้ว่าผู้ชายทำแบบนี่แปล
ว่าอะไร... เพื่อนกันทำแบบนี้รึเปล่าคะ อยากจะถามว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ก็กลัวทำให้เค้าอึดอัด หรือ อาจทำให้เสียเพื่อนเพราะเค้าไม่ได้คิดอะไรมากกว่าเป็นเพื่อนกัน
คุณๆว่ายังไงกันคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่