ไม่ค่อยได้ดูละครไทยที่ให้ความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว
ความรู้สึกที่เหมือนมีน้ำใสๆมาชะล้างจิตใจที่อ่อนล้า (เวอร์ไปนิด แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆนะคะ อิอิ)
สบายใจทุกครั้งที่ได้ดู อบอุ่นใจ มีความสุข
ที่สำคัญ มันสนุก และพีคมาก...แม้จะไม่แรง ไม่เผ็ด ไม่แซบ ไม่เร้าใจ หรือ เร้าอารมณ์ใดๆ ก็ตาม

มันสนุกเหมือนตอนที่เราได้อยู่กับเพื่อนที่รู้ใจ  
ไปเที่ยวกัน คุยกัน ทำเรื่องบ้าๆพร้อมกัน ผ่านเรื่องร้ายๆไปด้วยกัน ความรู้สึกแบบนั้นเป๊ะ!

อาจเพราะไม่มีจุดขายเอาใจตลาดคอยเรียกคนดู  กระแสเรื่องนี้เลยเงียบฉี่….
ฉายไปเงียบๆ แล้วก็จบไปเงียบๆ
ถึงอย่างนั้น เชื่อว่าคนที่ได้ดูหลายคน คงจะเกิดอาการ “ตกหลุมรัก” ไม่ต่างกัน กับ ละครเรียบๆแต่กินใจเรื่องนี้

“อยากจะร้องดังดังเดอะซีรีส์”