สวัสดีค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันเนาะ
ดิฉันอายุ ยี่สิบปลายๆแล้วค่ะ คบกันแฟนมาได้ครึ่งปี ซึ่งแฟนเราแก่กว่าเราประมาน 7 ปีค่ะ เรากับแฟนเป็นคนขี้หึงเหมือนกันค่ะ โดยปกติก็"อยู่"ด้วยกันเกือบทุกวัน ช่วงหลังเลิกงานค่ะ แต่ด้วยงานของแฟนจะต้องเดินทางตลอด คือเราเดาไม่ถูกเลยค่ะว่าแต่ละวันเขาจะไปอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ ถ้าไม่ไลน์ถาม โทรตาม ยกเว้นแต่ว่าเขาจะโทรมาบอก ส่งรูปผ่านไลน์มาให้ดูว่าพี่อยู่ที่นี่นะ...
แต่ด้วยงานของเราอยู่แต่ในออฟฟิสค่ะ วันๆนี่แทบไม่ได้ออกไปไหนเลย ทำให้เขาไม่ค่อยจะสนใจตามเราเท่าไหร่ถ้าเป็นในเวลางาน แต่ถ้าวันไหนเป็นวันหยุดแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาจะตามค่ะ.. กลัวเราแอบไปกับผู้ชายอื่นบ้าง หรือกลัวว่าจะแอบหนีเที่ยวกลางคืนบ้าง (เราเป็นผู้หญิงชอบปาร์ตี้ค่ะ)
แต่นิสัยเราเป็นคนไม่ตามค่ะ เพราะถ้าโทรแล้วไม่รับโทรศัพย์เราจะโมโห (เขาจะไม่ค่อยชอบรับเวลาเราโทรไป ไม่รู้ทำอะไรอยู่ บางที 2-3 ชม. ถึงฌทรกลับมา) เลยตัดปัญหาด้วยการไม่โทร จบ. อยากคุยโทรมาเองละกัน เพราะเราคิดว่ายิ่งเราตาม ผู้ชายจะยิ่งรำคาญ แล้วอีกอย่าง.. ถ้าคนมันคิดจะนอกใจ ต่อให้ตามยังไงมันก็หาทางไปอยู่ดี
แต่ประเด็นคือ... พอเราเงียบๆไป เราก็รู้สึกไม่เป็นสุขในใจอยู่แล้วค่ะ เขาก็จะคอยระแวงคอยตาม แต่พอเรารายงานทุกอย่าง ทำไมเรารู้สึกว่าเราเป็นของตาย เราเสียเปรียบ !!!!!!
อยากทราบความคิดเห็นของคู่อื่นค่ะ ว่าทำยังไง ถึงจะดูไม่น่าเบื่อ แต่ก็อยากให้ความสัมพันธ์ไม่มีช่องหว่างของความระแวงจนมันบานปลายเป็นเรื่องใหญ่
ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นเลยค่ะ
เราควรทำเป็นไม่สนใจให้เขาวิ่งตาม หรือควรรายงานทุกอย่างให้เขาไว้ใจดีคะ?
ดิฉันอายุ ยี่สิบปลายๆแล้วค่ะ คบกันแฟนมาได้ครึ่งปี ซึ่งแฟนเราแก่กว่าเราประมาน 7 ปีค่ะ เรากับแฟนเป็นคนขี้หึงเหมือนกันค่ะ โดยปกติก็"อยู่"ด้วยกันเกือบทุกวัน ช่วงหลังเลิกงานค่ะ แต่ด้วยงานของแฟนจะต้องเดินทางตลอด คือเราเดาไม่ถูกเลยค่ะว่าแต่ละวันเขาจะไปอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ ถ้าไม่ไลน์ถาม โทรตาม ยกเว้นแต่ว่าเขาจะโทรมาบอก ส่งรูปผ่านไลน์มาให้ดูว่าพี่อยู่ที่นี่นะ...
แต่ด้วยงานของเราอยู่แต่ในออฟฟิสค่ะ วันๆนี่แทบไม่ได้ออกไปไหนเลย ทำให้เขาไม่ค่อยจะสนใจตามเราเท่าไหร่ถ้าเป็นในเวลางาน แต่ถ้าวันไหนเป็นวันหยุดแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาจะตามค่ะ.. กลัวเราแอบไปกับผู้ชายอื่นบ้าง หรือกลัวว่าจะแอบหนีเที่ยวกลางคืนบ้าง (เราเป็นผู้หญิงชอบปาร์ตี้ค่ะ)
แต่นิสัยเราเป็นคนไม่ตามค่ะ เพราะถ้าโทรแล้วไม่รับโทรศัพย์เราจะโมโห (เขาจะไม่ค่อยชอบรับเวลาเราโทรไป ไม่รู้ทำอะไรอยู่ บางที 2-3 ชม. ถึงฌทรกลับมา) เลยตัดปัญหาด้วยการไม่โทร จบ. อยากคุยโทรมาเองละกัน เพราะเราคิดว่ายิ่งเราตาม ผู้ชายจะยิ่งรำคาญ แล้วอีกอย่าง.. ถ้าคนมันคิดจะนอกใจ ต่อให้ตามยังไงมันก็หาทางไปอยู่ดี
แต่ประเด็นคือ... พอเราเงียบๆไป เราก็รู้สึกไม่เป็นสุขในใจอยู่แล้วค่ะ เขาก็จะคอยระแวงคอยตาม แต่พอเรารายงานทุกอย่าง ทำไมเรารู้สึกว่าเราเป็นของตาย เราเสียเปรียบ !!!!!!
อยากทราบความคิดเห็นของคู่อื่นค่ะ ว่าทำยังไง ถึงจะดูไม่น่าเบื่อ แต่ก็อยากให้ความสัมพันธ์ไม่มีช่องหว่างของความระแวงจนมันบานปลายเป็นเรื่องใหญ่
ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นเลยค่ะ