รู้ว่าคงมีคนด่ามากกว่าเข้าใจ
ชีวิตเรา หวานอมขมกลืน มา 5 ปี กับคำว่าอะไรก็ไม่รู้ เมียน้อย เมียเก็บ คู่นอน ไม่น่าจะใช่สักอย่าง ปีแรก เค๊าบอกว่าหย่ากับเมีย แยกกันอยู่
หลังจากปีที่ 2 เราจับได้ว่าทำไมต้องโทรคุยกันทุกวัน ถึงมายอมรับว่าไม่ได้หย่า แค่แยกกันอยู่ พอเราขอให้ทำอะไรกับเราให้ชัดเจน เพื่อพ่อแม่เรา บอกเราว่าจะทำให้ มาจนถึงวันนี้ ทุกครั้งที่เราบอกเลิก ขอจากกันไปดีดี ก็ต้องมาร้องไห้ เสียใจ บอกรักเรามากทุกครั้งไป พอเราถามถึงเรื่องครอบครัวกับเรา เงียบ เงียบจิงจิง  เราโง่มากที่ยังอยู่ โง่จิงจิง ทั้งทั้งที่ถ้าเราเดินออกไป เค๊าก็คงไม่ทำอะไรเพื่อยื้อเราไว้หรอก แค่บอกเราว่ารัก คำหวานหวานให้อยู่ต่อกับเค๊า
เราเหนื่อย เหนื่อยมาก คงเป็นเวรกำ  อยากขอคำแนะนำ แต่คงเป็นคำด่ามากกกว่า เราเข้าใจ