แรม ๑๐ ค่ำ เดือนอ้าย ปีมะแม ปฐมยาม ณ หงสาวดี

การศึกครานี้กรุงศรีเกณฑ์กรีฑาทัพ เข้าหงสาวดี อันพระยาเกรียติศักด์ คะเนทัพ จับศึกได้ว่า หัวหมู่มุ้ย และ กรมหมื่นสิโรจน์ จักเปนแนวหน้าเข้าประทะทะลวงประตูเมืองเหล่ารามัญ จะหวั่นเพียงกรมหมื่นสิโรจน์แม้นจะตรึงแนวรับฝั่งหงสาได้ หากแต่เป็นผู้มีเมตาตาสูง มิเคยยอมตัดหัวศรัตรู แม้ยามเข้าถึงประตูเมือง เกรงจะเสียการใหญ่ หากกลับมายังกรุงศรีเกรงจะเป็นที่ครหา
ทัพแดนกลาง เจ้าพระยาชนาธิปควบคุมกลศึกเปี่ยมแสนยานุภาพเข้าทะลวงในที่ราบ ร่วมกับ จมื่นสารัช ผู้คุมกลเถื่อนจำบัง ยับยั้งพม่ารุกกลับยามเพลี่ยงพล้ำในทัพหน้า  อีกด้วยนายพันปกเกล้า ผู้เลื่องลือด้านการพลางกายหายในสมรภูมิ จักเปนกลเด็ดให้พม่าหลงในเล่ห์เพทุบายนี้ ขนาบซ้ายเน้นสาดอาวุธระยะไกลให้พระยาธีรธร คอยต้อนเข้าประชิด ขนาบขวาออกญาทิศตรองโด เคลื่อนสูงกำราบเข้าตี ให้ระส่ำระส่าย หากแต่ให้ระวังม้าเร็วหงสาจะเคลื่อนมาให้รำคาญใจทางขนาบด้านนี้
ทัพหลังจางวางธนบูรณ์ ให้คอยเตรียมรับปืนใหญ่ยิงมาจากแนวหลังของพม่า และพร้อมเคลื่อนเข้าช่วยซ้อนทัพของหัวหมู่อดิสรณ์ แลหัวหมู่กรวิทย์ให้ไวพลัน มิอาจปล่อยให้ทัพพม่าตลบหลังเข้าตีได้ หากไซร้ได้เกิดเล่ห์สนกลใด ให้พม่ารุกเข้าถึงชั้นในได้ขอพระยากวินทร์ จงปกป้องประตูเมืองจนกว่าชีวีจะหาไม่
   ศึกครานี้นั่น แม้นพม่าได้เปรียบสมรภูมิ หากแต่กรุงศรีนั้นเหล่าเสนาบดี แม่ทัพ นายกอง ล้วนเชี่ยวชาญกลศึก จักนำชัยกลับกรุงศรีแน่แท้แล