ครับ ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมา4-5ปีมีลูกด้วยกัน1คน ที่ผ่านมาผมให้อยู่บ้านเลี้ยงลูกมาตลอด ซึ่งตัวแฟนผมจะเป็นคนซุ่มซ่าม เดินอยู่ในบ้านก็เตะนั่นเตะนี่พังไปก็เยอะ ขนาดบางทีนั่งกินข้าวกันอยู่ดีๆ ใช้ไปเอาน้ำในตู้เย็น เดินกลับมาเตะจานข้าวผมกระเด็นก็ยังมี จนลูกเริ่มเข้าโรงเรียน ค่าใช้จ่ายเริ่มเยอะ เค้าเลยมีความคิดอยากหางานทำ ส่วนลูกแม่ยายดูแล(ซึ่งเค้าก็ขอดูแลมานานแล้ว) งานแรกขายของช่วยเค้า ก็คิดเงิน ทอนเงินผิดๆถูก สิ้นเดือนก็ได้ออกพร้อมเงินเดือนพอดี ทีนี้ติดใจหาเงินได้เอง ไปทำร้านอาหาร ก็เสต็ปเดิม ลูกค้าสั่งอีกอย่างได้มาอีกอย่าง ทำจานแตกนี่ มีเกือบทุกวัน แรกๆเข้าไป ผมจะถามทุกวันว่าเป็นไงบ้าง ok มั้ย เพื่อนร่วมงานดีมั้ย 4-5วันแรก ก็ยิ้มตอบ ดีอย่างนู้น อย่างนี้ ทุกคนคุยด้วย พี่คนนั้นดี น้องคนนี้ชวนกินนั่นกินนี่ แต่ไม่เกินครึ่งเดือน เริ่มกลับบ้านมา หน้าบึ่งมาแระ โดนบ่นมั่ง ด่ามั่ง แต่ผมไม่ได้คิดอะไร เพราะผมรู้อยู่แล้ว ว่าแฟนผมเป็นไง ช่วงแรกๆก่อนไปทำงาน ผมจะบอกเค้าทุกว่า..สู้ๆนะ นานๆเข้า จากคำว่าสู้ๆนะ กลายเป็น ทำไปเถอะ อย่าคิดมาก เดี๊ยวเค้าก็ไล่ออกเอง จนทุกวันนี้ก็อยู่บ้านเฉยๆ ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะผมไม่อยากกดดันหรือบังคับเค้าให้ช่วยผมหาเงิน เพราะผมรู้ว่าเค้าเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ก็ได้แต่ทำใจ แต่ใจลึกๆ ก็อยากให้เค้าหายจากอาการแบบนี้ เบื่อตอบมากเวลาเจอคำถาม ทำไมไม่ให้เมียหางานหล่ะ ใครมีวิธีอะไรดีๆ แนะนำผมหน่อย
แฟนผม ทำงานที่ไหนได้ไม่เกิน2เดือน ไม่เคยออกเอง โดนไล่ออกตลอด ทำไงดีครับ