A Monster Calls เป็นภาพยนตร์ดาร์คแฟนตาซีที่กำกับโดย J.A. Bayona โดยสร้างมาจากวรรณกรรมชื่อดังของอังกฤษ

     มีเนื้อหาเกี่ยวกับ คอเนอร์ (Lewis MacDougall) เด็กหนุ่มที่ต้องเผชิญกับปัญหาอันหนักหน่วงของชีวิตและต้องแบกรับความกดดันที่เกินกว่าเด็กทั่วไปจะได้รับ แม่ที่ป่วยหนักเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย เพื่อนในโรงเรียนแกล้ง พ่อแม่แยกทางกัน...

     ในคืนหนึ่ง ณ เวลา 12.07 น. (เที่ยงคืน) เสียงประหลาดดังขึ้นมาจากต้นไม้ต้นหนึ่งที่มีอายุเก่าแก่และอยู่ไม่ไกลไปจากบ้านของเขา อสูรยักษ์ (Liam Neeson) กำลังลุกขึ้นมามีชีวิตและตรงเข้ามาหาเขาอย่างไม่รีรอ เมื่อได้ทั้งสองได้พบกัน มอนสเตอร์ยักษ์จึงได้ตกลงกับคอเนอร์ว่า เขาจะมาเล่านิทานให้คอเนอร์ฟังทุกคืนแต่มีข้อแม้ว่านิทานเรื่องสุดท้ายคอเนอร์ต้องเป็นคนเล่านิทานเรื่องนี้เอง

     A Monster Calls เป็นหนังดาร์กแฟนตาซี-ดราม่าที่ดีอีกเรื่องหนึ่ง และได้รับเสียงวิจารณ์เชิงบวกในปีนี้ (2016) หนังมีเนื้อหาที่เล่าออกมาในเชิงปรัชญาผสมกับดราม่าบีบอารมณ์หนักๆ ประเด็นในเรื่องเน้นโฟกัสไปที่เรื่องครอบครัวและจิตใจของคอเนอร์ที่กำลังใกล้จะแตกสลายเต็มที... ถ้าให้เปรียบเทียบกับหนังที่มีจุดประสงค์เดียวกัน ก็มีคอนเซ็ตป์คล้ายคลึงกับ Totoro (1988) ผสานกับการอธิบายจิตใจอย่าง Inside out (2015)

      แต่ทั้งนี้หนังไม่ได้แสดงออกมาในสีสันที่สดใสอย่างสองแอนิเมชั่นที่ว่ามา ตรงกันข้ามทำออกมาในรูปแบบที่หม่นหมองดราม่าแทน... ทำให้ A Monster Calls เป็นหนังสอนชีวิตด้วยประเด็นหนักหัวที่ใช้ได้เลย

      คำเตือน: ความดาร์กของเรื่องไม่จัดอยู่ในเลเวลหนังสำหรับเด็กดู (อย่าไปเผลอดู Poster แล้วคิดว่าจะเป็นแฟนตาซีเด็กดูได้)

      ตัวหนังดำเนินเรื่องในลักษณะซับซ้อน หนังจะผลัดกันเล่าไปมาระหว่างนิทานและเรื่องราวหลัก เรื่องราวหลักจะสัมพันธ์กับนิทานที่อสูรยักษ์เล่า (เนื้อเรื่องรอง) สำหรับเรื่องราวในนิทาน เราต้องตีความเพื่อประสานกับเนื้อเรื่องหลัก เพื่อให้เข้าใจถึงแก่นของหนัง จุดนี้ช่วยให้ A Monster Calls มีประเด็นลึกและมีชั้นเชิงการเล่าเรื่อง

      แม้ว่าภาพและบรรยากาศของนิทานจะค่อนข้างหม่นหมอง แต่หลายๆ ซีนก็สะเทือนอารมณ์ ต้องขอชื่นชมแก่นของเรื่องจากวรรณกรรมว่า 'ลึกซึ้งและคมคาย' กระตุ้นเราให้กลับมาฉุกคิดเกี่ยวกับตัวเองได้ ความคิดของคอเนอร์ค่อยๆ เติบโตผ่านเหตุการณ์และเรื่องราวต่างๆ มีมุมที่เขาต้องสู้กับความคิดตัวเองและสู้กับโลกแห่งความเป็นจริง

     หนังใช้ Symbol บางอย่างสื่อความหมายแทนที่จะให้เราเข้าใจตรงๆ โดยมีสีน้ำเป็นสื่อเชื่อมเรื่อง เช่น การมาแต่ละครั้งของอสูรยักษ์ (ที่เหมือนฝันร้ายที่คอเนอร์ต้องเผชิญอยู่ทุกค่ำคืน) และช่วงในภวังค์ฝันและนิทาน ก็จะมีการใช้สีน้ำสื่ออารมณ์ต่างๆ ผมมองว่าสีน้ำมีนัยยะในเชิงนามธรรมมากกว่าภาพจริง จึง Support ตัวเรื่องที่เป็นแนวแฟนตาซี

     ส่วนการดำเนินเรื่องของหนังจะดำเนินแบบนิ่งๆ (มีเนือยบ้าง) หนังค่อยๆ ขยับเข้าสู่แก่นเรื่องช้าๆ พร้อมกับจบเรื่องได้อย่างสวยงามประณีต

     ด้าน Production ตัวหนังดีไซน์บรรยากาศออกมาได้ดี ในโทนอึนครึม เพื่อสร้างความรู้สึกเหงา โดดเดี่ยว (ให้เข้ากับฟีลลิ่งตัวละคร) ส่วนฉาก CG ก็ทำได้เนียน CG เนียนตา สมจริง (การันตีคุณภาพจากทีมสร้าง AVATAR และทีมอำนวยการสร้างจาก Pan's Labyrinth) 

     ด้านดนตรีประกอบได้รับการประพันธ์โดย Fernando Velazquez ซาวน์และอารมณ์นิ่ง ซึ้ง ปนหดหู่ ภาพของเด็กที่กำลังค่อยๆเติบโต ปัญหาชีวิตที่เผชิญ ความรักความผูกพันธ์ระหว่างแม่กับลูก ผสานกับเนื้อเรื่องได้เป็นอย่างดี (ยิ่งเพลงในฉากสุดท้ายตอนจบกับ End Credit ทำได้เยี่ยมจริง)

      Lewis MacDougall (Conor) แจ้งเกิดอย่างเต็มรูปแบบ เอาบทอยู่หมัด ในฉากที่บ้าคลั่ง โกรธ ใส่อารมณ์ได้ราวกับเด็กคลั่งจริงๆ รวมทั้งในเวลาที่เสียใจ เศร้า ร้องไห้ ก็ถ่ายทอดออกมาได้เหมือนคนที่ใจกำลังจะแตกสลาย

     ในส่วนนักแสดงคนอื่นก็แสดงได้ดีโดยเฉพาะ Felicity Jones (แม่) แสดงออกมาได้ดี อีกคนที่ไม่พูดถึงไม่ได้ก็ Sigourney Weaver (ย่า) ที่มาด้วยคาแรคเตอร์นิ่งดุ แต่ก็รักหลานและลูกสาว แกแสดงออกทางแววตาได้เยี่ยมเลย

     ในโลกใบนี้และในชีวิตมนุษย์ ไม่มีใครดีที่สุดและเลวที่สุด... เราทุกคนล้วนต้องพบกับเรื่องน่าเศร้าและเรื่องที่ทำให้สุขอยู่เสมอ ประสบการณ์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาจะเป็นผู้ให้มุมมองชีวิตให้กับเรา ทุกอารมณ์ โกรธ เศร้า เสียใจ ช่วยให้เราเติบโตขึ้น เพียงแต่บางทีเรื่องราวเหล่านี้ก็ไม่ได้เหมือนกับในนิยายก่อนนอนที่จะจบอย่างมีความสุขทุกครั้ง บางครั้งมันก็โหดร้ายเกินกว่าจะทนทานไหว...

     การจากลาเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต ชีวิตมีการจากลาเสมอ แม้ว่าเราจะรักใครมากแค่ไหน อยากยื้อไว้มากเท่าไหร่ เราก็หนีจากการจากลาไม่ได้...  การจากลาจึงถือเป็นสัจธรรมอย่างหนึ่งของโลก ดังนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะจัดการกับความรู้สึกนั้นอย่างไร เราอยากจะยื้อเอาไว้ หรือว่าจะปล่อยวางเพื่อก้าวเดินต่อไป สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ เราต้องยอมรับใจเราเองให้ได้ เราจึงจะเข้มแข็งและสามารถเดินต่อไปได้อย่างมั่นคง

     สำหรับ A Monster Calls ผมให้คะแนน 7.5/10 (มีข้อเสียตรงที่มีเนือยและเอื่อยไปหน่อย แต่ในเรื่องแง่คิดปรัชญาให้เลย 10/10)

     A Monster Calls คือหนังดีที่อาจดูไม่สนุก ไม่ได้เหมาะกับทุกคน ค่อนข้างเหมาะกับคนชอบตีความ ตัวเนื้อเรื่องที่ดราม่า ลึกซึ้ง ประกอบกับการเล่าเรื่อง การเชื่อมโยงเนื้อเรื่องความสัมพันธ์ต่างๆ ทำให้คนดูประทับใจ ส่วนการดำเนินเรื่องจะเป็นแนวเรื่อยๆ ไม่เร่ง ไม่บีบ งานภาพ CG หนังเนี้ยบ สวยงามเนียนจากทีมสร้าง AVATAR

-----------------------------