หลายคนเคยสงสัยว่าอาการ เดจาวู คืออะไร เกิดจากอะไร และมันหมายถึงอะไร ผมเองก็สงสัย เพราะว่าผมเป็นหนึ่งคนที่มีอาการแบบนี้ บ่อยมาก
ย้ำว่าบ่อยมากจนน่ากลัว ผมจะรู้สึกว่าตัวเองเคยทำแบบนี้มาก่อน หรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันเคยเกิดขึ้นในอดีตมาก่อน
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอาการแปลกๆที่เกิดขึ้นกับตัวผม ผมเคยไปพบแพทย์หลายครั้ง แต่ก็ได้ข้อสรุปเดิมๆว่า ผมวิตกกังวลหรือคิดมากจนเกินไป แรกๆหมอก็ถามผมว่าทำงานอะไร ผมทำงานเกี่ยวกับการเงินของสำนักงานสรรพสมิตครับ ซึ่งถ้าถามว่าอาชีพของผมเป็นอาชีพที่เกิดความวิตกกังวลหรือคิดมากรึป่าว ก็อาจจะใช่ครับ...
เรื่องมีอยู่ว่า อาการแปลกๆเหล่านี้มันเกิดกับผมมาตั้งแต่สมัยที่ผมยังเป็นเด็กๆจนถึงปัจจุบัน มันเป็นปัญหากับชีวิตประจำวันของผมมาก
เวลาผมไปเที่ยวที่ไหน ผมจะรู้สึกว่าเคยมาแล้ว ซึ่งมันไม่มีความตื่นเต้นเลย แฟนทุกคนผมก็เลิกเพราะเหตุผลว่า "ผมไม่รู้สึกตื่นเต้น" ปัจจุบันผมโสดครับ
ใช้ชีวิตแบบน่าเบื่อๆเพราะอาการบ้าๆเนี่ย แต่แม่ผมบอกว่ามันคือนิมิตแห่งอนาคตครับ มันจะเกิดนิมิตแบบนีตอนผมฝัน หรือตอนที่ผมไม่มีสติ
แต่สมองส่วนนึงของผมจะยังจำสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่มันจะนึกไม่ออกจนกว่าจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นอีกครั้งนึง
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์ขึ้นอีกครั้ง ผมถึงจะนึกออกเสมอไป บางครั้งผมก็นึกออกก่อนที่เร่องจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำ
วันที่พี่ชายผมจะกลับมาบ้านเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว (พี่ผมอยู่ญี่ปุ่น)
เดจาวูที่เกิดขึ้นคือ พี่ชายผมจะโทรมา แล้วบอกว่าให้ทำอาหารไว้รอ แล้วก็บอกว่าจะซื้อของมาฝาก
ถามผมกับแม่ว่าชอบอะไร และเราก็คุยกันประมาณ 5 นาที ก่อนจะวางสาย ไม่นานพี่ผมก็โดนรถชนตายก่อนจะได้กลับมาถึงบ้าน
เมื่อเดือนกันยายน ของปี 2556 พี่ชายผมก็โทรมาจริงๆ พูดเหมือนข้างบนเป้ะ! ก่อนจะวางสาย ผมก็พูดออกไปว่า
"ระวังตัวหน่อยนะ กูรู้ว่าจะโดนรถชนตาย" มันก็ด่าผม และผมก็โดนแม่ตบเพราะว่าปากหมา ตอนนั้นผมก็แค่พูดตามอาการบ้าๆบอๆ
แรกๆที่บ้านก็มองว่าผมไม่เต็มบาท อยู่ๆก็พูดจาแปลกๆ แต่มันเกิดขึ้นจริงๆครับ พี่ผมโดนรถชนที่โยโกฮาม่า เลยต้องเลื่อนวันเวลากลับบ้าน
แต่โชคดีที่ไม่ตายเหมือนในเดจาวูของผม
หลังจากได้สติมันก็โทรมาที่บ้านแล้วขอสายผม ขอคุยกับผมเป็นคนแรก พอผมได้คุยกับมัน มันก็ถามผมว่า "รู้ได้ไง"
รู้ได้ยังไงว่าจะเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นผมก็เปิดใจคุยกับมันตรงๆว่าผมมีอาการแปลกๆ
(ผมไม่ค่อยกล้าที่จะเล่าให้ใครฟัง บางคนที่เล่าให้ฟัง บ้างก็ว่าผมเป็นบ้า บ้างก็ว่าผมคิดมาก)
มันบอกผมว่าตั้งตื่นเช้ามา ก็มีอาการใจหวิวๆ เหมือนไม่อยากจะออกจากห้อง (ที่ญี่ปุ่นเป็นห้องพัก) แต่ก็ต้องกลับบ้าน เพราะทำพาสปอตไว้แล้ว
หลังจากที่ผมท้วง มันก็ระวังตัว เก็บคำพูดผมมาคิดตลอดทางที่จะกลับบ้าน แต่ตอนจะข้ามถนนที่โยโกฮาม่า มันบอกว่าสัญญาณไฟข้ามได้
และมันก็ข้ามตรงทางม้าลาย อยู่ๆก็มีรถส่งของวิ่งมาด้วยความเร็วเหมือนไม่มีเบรค ชนเข้าที่ร่าง ตอนนั้นไม่รู้สติแล้วครับ
รู้อีกทีก็อยู่โรงบาล
ยังมีอีกหลายเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม บางเรื่องผมก็ไม่สามารถช่วยได้ ผมเห็นคนรอบข้างตายต่อหน้าต่อตามานักต่อนัก
แต่การที่เรารับรู้ และเราไปช่วยหรือบอกคนอื่น แม่ผมบอกว่ามันเป็นการตัดอายุตัวเองครั้งละ 1 ปี
เหมือนว่ากรรมของคนอื่น เจ้ากรรมนายเวรเขามาเอาคืน แต่เรากลับไปช่วยเขา เป็นการเอาชีวิตของเราไปต่อรองกับเจ้ากรรมนายเวรคนอื่น
เพื่อผ่อนผันชีวิต
ใครมีเหตุการณ์หรืออาการแบบนี้ มาแชร์บ้างนะครับ
อาการ "เดจาวู"
ย้ำว่าบ่อยมากจนน่ากลัว ผมจะรู้สึกว่าตัวเองเคยทำแบบนี้มาก่อน หรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันเคยเกิดขึ้นในอดีตมาก่อน
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอาการแปลกๆที่เกิดขึ้นกับตัวผม ผมเคยไปพบแพทย์หลายครั้ง แต่ก็ได้ข้อสรุปเดิมๆว่า ผมวิตกกังวลหรือคิดมากจนเกินไป แรกๆหมอก็ถามผมว่าทำงานอะไร ผมทำงานเกี่ยวกับการเงินของสำนักงานสรรพสมิตครับ ซึ่งถ้าถามว่าอาชีพของผมเป็นอาชีพที่เกิดความวิตกกังวลหรือคิดมากรึป่าว ก็อาจจะใช่ครับ...
เรื่องมีอยู่ว่า อาการแปลกๆเหล่านี้มันเกิดกับผมมาตั้งแต่สมัยที่ผมยังเป็นเด็กๆจนถึงปัจจุบัน มันเป็นปัญหากับชีวิตประจำวันของผมมาก
เวลาผมไปเที่ยวที่ไหน ผมจะรู้สึกว่าเคยมาแล้ว ซึ่งมันไม่มีความตื่นเต้นเลย แฟนทุกคนผมก็เลิกเพราะเหตุผลว่า "ผมไม่รู้สึกตื่นเต้น" ปัจจุบันผมโสดครับ
ใช้ชีวิตแบบน่าเบื่อๆเพราะอาการบ้าๆเนี่ย แต่แม่ผมบอกว่ามันคือนิมิตแห่งอนาคตครับ มันจะเกิดนิมิตแบบนีตอนผมฝัน หรือตอนที่ผมไม่มีสติ
แต่สมองส่วนนึงของผมจะยังจำสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่มันจะนึกไม่ออกจนกว่าจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นอีกครั้งนึง
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์ขึ้นอีกครั้ง ผมถึงจะนึกออกเสมอไป บางครั้งผมก็นึกออกก่อนที่เร่องจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำ
วันที่พี่ชายผมจะกลับมาบ้านเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว (พี่ผมอยู่ญี่ปุ่น)
เดจาวูที่เกิดขึ้นคือ พี่ชายผมจะโทรมา แล้วบอกว่าให้ทำอาหารไว้รอ แล้วก็บอกว่าจะซื้อของมาฝาก
ถามผมกับแม่ว่าชอบอะไร และเราก็คุยกันประมาณ 5 นาที ก่อนจะวางสาย ไม่นานพี่ผมก็โดนรถชนตายก่อนจะได้กลับมาถึงบ้าน
เมื่อเดือนกันยายน ของปี 2556 พี่ชายผมก็โทรมาจริงๆ พูดเหมือนข้างบนเป้ะ! ก่อนจะวางสาย ผมก็พูดออกไปว่า
"ระวังตัวหน่อยนะ กูรู้ว่าจะโดนรถชนตาย" มันก็ด่าผม และผมก็โดนแม่ตบเพราะว่าปากหมา ตอนนั้นผมก็แค่พูดตามอาการบ้าๆบอๆ
แรกๆที่บ้านก็มองว่าผมไม่เต็มบาท อยู่ๆก็พูดจาแปลกๆ แต่มันเกิดขึ้นจริงๆครับ พี่ผมโดนรถชนที่โยโกฮาม่า เลยต้องเลื่อนวันเวลากลับบ้าน
แต่โชคดีที่ไม่ตายเหมือนในเดจาวูของผม
หลังจากได้สติมันก็โทรมาที่บ้านแล้วขอสายผม ขอคุยกับผมเป็นคนแรก พอผมได้คุยกับมัน มันก็ถามผมว่า "รู้ได้ไง"
รู้ได้ยังไงว่าจะเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นผมก็เปิดใจคุยกับมันตรงๆว่าผมมีอาการแปลกๆ
(ผมไม่ค่อยกล้าที่จะเล่าให้ใครฟัง บางคนที่เล่าให้ฟัง บ้างก็ว่าผมเป็นบ้า บ้างก็ว่าผมคิดมาก)
มันบอกผมว่าตั้งตื่นเช้ามา ก็มีอาการใจหวิวๆ เหมือนไม่อยากจะออกจากห้อง (ที่ญี่ปุ่นเป็นห้องพัก) แต่ก็ต้องกลับบ้าน เพราะทำพาสปอตไว้แล้ว
หลังจากที่ผมท้วง มันก็ระวังตัว เก็บคำพูดผมมาคิดตลอดทางที่จะกลับบ้าน แต่ตอนจะข้ามถนนที่โยโกฮาม่า มันบอกว่าสัญญาณไฟข้ามได้
และมันก็ข้ามตรงทางม้าลาย อยู่ๆก็มีรถส่งของวิ่งมาด้วยความเร็วเหมือนไม่มีเบรค ชนเข้าที่ร่าง ตอนนั้นไม่รู้สติแล้วครับ
รู้อีกทีก็อยู่โรงบาล
ยังมีอีกหลายเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม บางเรื่องผมก็ไม่สามารถช่วยได้ ผมเห็นคนรอบข้างตายต่อหน้าต่อตามานักต่อนัก
แต่การที่เรารับรู้ และเราไปช่วยหรือบอกคนอื่น แม่ผมบอกว่ามันเป็นการตัดอายุตัวเองครั้งละ 1 ปี
เหมือนว่ากรรมของคนอื่น เจ้ากรรมนายเวรเขามาเอาคืน แต่เรากลับไปช่วยเขา เป็นการเอาชีวิตของเราไปต่อรองกับเจ้ากรรมนายเวรคนอื่น
เพื่อผ่อนผันชีวิต
ใครมีเหตุการณ์หรืออาการแบบนี้ มาแชร์บ้างนะครับ