** กระทู้นี้ไม่ได้จะมาว่าใครผิด ใครถูก แต่ เราแค่จะมาพูดด้านของเรา .
เริ่มคือเรารู้จักผู้ชายคนนึง เป็นรุ่นน้องที่มหาลัย ซึ่งตัวเราเรียนจบแล้ว ส่วนรุ่นน้องยังเรียนอยู่
เราก็คุยกันผ่านfacebookค่ะ มีวีดีโอคอลบ้าง ส่วนตัวน้องเค้าค่อนข้างเด็กและติกเกมมาก
ยังไม่เคยเจอกันนะคะ พอเราคุยกันได้สักพัก ก็มีนัดเจอค่ะ
เราก็นอนด้วยกัน และก็มีอะไรกันแล้วไม่ได้มีการป้องกันอะไรค่ะ
*ซึ่งอันนี้เราเข้าใจว่าเราเป็นคนผิดเอง เราเป็นคนขอเค้าเอง เพราะเวลาที่อยู่ด้วยกันเค้าจับนู่นนี้ จูบ กอด ตลอดเวลา เรายอมรับค่ะว่าเรามีอารมณ์เอง* หลังจากวันนั้นเรากังวลตลอดค่ะ เราก็บอกเค้าตลอดว่าจะท้องมั้ย และสุดท้ายเราก็ท้องค่ะ
เราเครียดมากและค่อนข้างสับสน ปรึกษาเค้าๆก็บอกไม่พร้อมตลอด เค้าเด็ก เค้าต้องเรียน สุดท้ายเค้าก็บอกให้เราเอาออก เราก็เครียดไปอีก
หลังจากนั้นพ่อแม่เค้าเริ่มสงสัยค่ะ ว่าเรามีอะไรกันรึป่าว (คือพ่อแม่เค้าค่อนข้างจะเป็นคนตามใจลูกมากและรักลูกมาก เวลามีปัญหากันพ่อแม่เค้าจะชอบเคลียร์ให้ตลอด) ช่วงนั้นเป็นวันเกิดเค้า เค้าขอให้เราซื้อของขวัญให้ ราคาประมาณ 2000-3000 บาท เราบอกเค้าว่าทีเราเค้าไม่เคยซื้ออะไรให้เลย เค้าให้เหตุผลว่าเราโตกว่า ส่วนเค้ายังใช้เงินพ่อแม่อยู่ เราก็โอเค เราซื้อไว้ให้ ในวันที่เค้ามาเที่ยววันเกิดและตั้งใจจะมาหาเรา เราก็ไม่ได้ไปหาเค้าค่ะ เพราะเราสับสน เราไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กในท้อง ตอนแรกเราตัดสินใจจะบอกพ่อแม่เค้านะคะ แต่ในใจก็คิดว่าเราจะเอาคนเห็นแก่ตัวแบบนี้มาเป็นพ่อของลูกจริงๆหรอ เด็กที่ติดพ่อแม่ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ขับรถขี่รถยังไม่ได้ และเด็กที่เอาแต่ใจตัวเองถึงขั้นสุด เค้าพูดตลอดว่ากลัวบาปแต่เค้ายังยืนยันว่าเค้าเป็นพ่อคนไม่ได้เค้าเด็ก ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราค่อนข้างสับสน เราไม่รู้จะทำยังไงต่อ เราตัดสินใจไม่แน่วแน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เพราะเราเครียด เราไม่กล้าสู้หน้า เราไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อยังไง เราดีเราทะเลาะกับเค้าจนพ่อแม่เค้าบอกว่าเรางี่เง่าเเล้วพยายามถามความจริงจากเราว่ามีปัญหาอะไรกัน
และสุดท้ายเราอยากจะจบเรื่องนี้เราเลยบอกเค้าว่าเรากินยาเอาเด็กในท้องออกแล้ว ทั้งๆที่เราไม่ได้กิน แต่เรื่องมันไม่จบ เพราะพ่อกับแม่ของเค้ามาเห็นแชทในเฟชบุคว่าเราท้อง แล้วโทรมาหาเรา พยายามขอจะคุยกับพ่อแม่ของเรา ตอนนั้นเราตัดสินใจเด็ดขาดว่าเราจะไม่ยุ่งกับเค้าอีก
เราเลยบอกแม่แม่ไปว่ามันเป็นการแกล้งเล่นกันเฉยๆ และในวันนั้นเป็นวันที่แม่เค้าด่าเราคำแรกว่า "เราง่าย"
เราก็บอกว่าถ้าต่อให้หนูท้องจริงๆ หนูขอไม่รับความรับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น!
หลังจากนั้นเป็นเค้าที่มาบอกเราว่า พ่อแม่เค้าเกลียดเรามาก เราเหมือนเด็กเรางี่เง่าต่างๆนาๆ
ตอนนั้นเราตัดสินใจเลิกกับเค้า ความรู้สึกเรามีแต่เกลียดกับแค้น เกลียดมาก และแค้นมาก เราคิดแต่ว่าทำไมชีวิตเราถึงเป็นเเบบนี้แต่ทำไมชีวิตเค้าดูมีความสุข คุยกับคนนู้นคนนี้ จนวันนึงเราเห็นว่าเค้ามีแฟนใหม่ซึ่งเพิ่งเลิกกับเราได้แค่1-2วัน เราตัดสินใจสืบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร สุดท้ายเราก็รู้ เเละเราก็รู้ว่าขนาดเวลาที่เค้ายังคงคุยกับเรายังแสดงความเป็นห่วงเราอยู่ เค้าไปหาผู้หญิงคนอื่นและนอนค้างคืนด้วยกัน ณ เวลานั้นเราโกรธนะคะ แต่ไม่ได้โกรธเพราะความหึง เราโกระเพราะเรารู้สึกว่าเค้าไม่มีจิตสำนึกเลย สุดท้ายเราเล่าเรื่องทุกอย่างให้ผู้หญิงคนนั้นฟัง เค้าก็รับฟังและเค้าสองคนก็เลิกกัน ซึ่งในตอนนี้ผช.ยังแก้ตัวต่างๆนาๆ ซึ่งน้องผูญ.เค้าก็แคปข้อความมาให้เราอ่านตลอด หลังจากนั้นมันก็โพสท์ด่า และเราก็โพสท์ด่า คือใจเราอย่างจะแฉ แต่คือเราว่าถ้าเราโพสท์อะไรไปมันเหมือนเป็นการประจานตัวเองด้วย เราเลยลองไปปรึกษากับเพื่อนสนิทสมัยมัธยมของมัน ทำให้เรารู้อีกว่า ผู้ชายคนนี้ มีปัญหาเรื่องผู้หญิงมาเยอะมาก มีทั้งคลิปวีดีโอ มีทั้งคนเคยจะแฉยันที่บ้าน พอเรารู้เรื่องนี้เราก็คิดเเต่ว่าเราพลาดเอง
หลังจากนั้น เราก็ได้คุยกับคนอีกหลายๆคน ซึ่งทุกคนที่เราคุยมันก็มีทั้งให้กำลังใจเรา และเล่าว่าตลอดเวลาที่อยู่ในมหาลัยมันเป็นคนแบบไหน
จากนั้นเราก็จบเรื่องนี้ไป .. แต่เราไม่ได้บอกพ่อกับแม่นะคะเราบอกแค่เพื่อนสนิทว่าเราท้อง แต่ใจเรายังไม่กล้าจะบอกเรื่องนี้กับคนในบ้าน
จนวันนึง เราปวดท้องมาก แล้วมีเลือดออกมาจากตรงนั้น ค่ะ เราต้องเสียลูก เพราะ เด็กในครรภ์ไม่สมบูรณ์ วันนั้นเป็นวันที่พ่อเรารู้เรื่องค่ะ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเรามาก ออกไปทางสอนกับให้กำลังใจมากกว่า
หลังจากนั้นมาเป็นเดือนๆ ผู้ชายคนนั้นมีแฟนใหม่อีกหลายคน ..
และมาวันนึงเค้าทักมาหาเราและถามเราเรื่องท้อง ตอนนั้นเราด่าไปเลยค่ะ เพราะเค้ามีเจตนาจะมาจับผิดมากกว่า เค้ายังคงเชื่อว่าเราไม่ได้ท้อง (อย่างที่เราบอกตอนแรกว่าเราไม่อยากได้ความรับผิดชอบใดๆจากครอบครัวนั้น)
และเมื่อเร็วๆนี้เราไปฉลองกับเพื่อน ซึ่งกลับมาแบบค่อนข้างเมา เรามาเปิดเฟชบุค เห็นเฟชบุคของเค้าขึ้นตรงแนะนำเพื่อน ทำให้เราโพสท์ด่าเค้าอีกครั้งนึง
แน่นอนค่ะว่าเค้าได้โพสท์เฟชบุคตอบโต้ ทำนองว่าเราโกหกหรือเราทำตัวเป็นคนที่ถูกและเค้าได้เล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนแบบเพื่อนสนิทครอบครัวหรือใครๆฟังหมดแล้ว ซึ่งมันทำให้เราโกรธมาก เพราะว่าคอมเม้นของโพสท์เค้าค่อนข้างเป็นเรื่องตลกหยอกล้อ ซึ่งเราก็คิดว่า เรื่องแย่ๆของเรามันกลายเป็นเรื่องสนุกของคนกลุ่มนั้นหรอ ทุกคนมองเรายังไง มันสนุกมากขนาดนั้นเลยหรอ ทำไม่คนแบบนั้นถึงมีคนอวย ทำไมเราถึงมองเป็นคนที่ดูแย่ ทำไมเรื่องที่ทำเราเกือบจะเป็นบ้า กลายเป็นเรื่องสนุกของคนพวกนั้นหรอ ทุกคนมองมันเป็นเรื่องตลกหรอ คนบางคนเลือกที่จะฟังความข้างเดียว แล้วปักใจเชื่อ ทำให้อีกคนนึงเป็นคนที่ดูแย่ ความจริงมันมีสองด้านเสมอจริงๆค่ะ แต่คนส่วนน้อยมากๆที่จะเลือกฟังความทั้งสองฝ่าย บางคนเลือกที่จะฟังแค่ฝ่ายเดียว พวกคุณรู้มั้ยคะว่าการกระทำของพวกคุณมันทำให้คนอื่นทุกข์ใจ มันทรมาณ มันไม่ใช่เรื่องที่ตลก ถ้าวันนึงเรื่องแบบนี้มันไปเกิดกับคนใกล้ตัวคุณ คุณจะเอามาหยอกล้อกันสนุกสนานแบบนี้มั้ยคะ ตอนนี้คนเสียหายมันไม่ใช่เพื่อนของคุณ แต่มันเป็นเรา เราไม่สนุกกับพวกคุณด้วยค่ะ
ขอพื้นที่ระบาย ให้กับการกระทำเลวๆของผู้ชายคนนึงที่ไร้จิตสำนึกแบบสุดๆ
เริ่มคือเรารู้จักผู้ชายคนนึง เป็นรุ่นน้องที่มหาลัย ซึ่งตัวเราเรียนจบแล้ว ส่วนรุ่นน้องยังเรียนอยู่
เราก็คุยกันผ่านfacebookค่ะ มีวีดีโอคอลบ้าง ส่วนตัวน้องเค้าค่อนข้างเด็กและติกเกมมาก
ยังไม่เคยเจอกันนะคะ พอเราคุยกันได้สักพัก ก็มีนัดเจอค่ะ
เราก็นอนด้วยกัน และก็มีอะไรกันแล้วไม่ได้มีการป้องกันอะไรค่ะ *ซึ่งอันนี้เราเข้าใจว่าเราเป็นคนผิดเอง เราเป็นคนขอเค้าเอง เพราะเวลาที่อยู่ด้วยกันเค้าจับนู่นนี้ จูบ กอด ตลอดเวลา เรายอมรับค่ะว่าเรามีอารมณ์เอง* หลังจากวันนั้นเรากังวลตลอดค่ะ เราก็บอกเค้าตลอดว่าจะท้องมั้ย และสุดท้ายเราก็ท้องค่ะ
เราเครียดมากและค่อนข้างสับสน ปรึกษาเค้าๆก็บอกไม่พร้อมตลอด เค้าเด็ก เค้าต้องเรียน สุดท้ายเค้าก็บอกให้เราเอาออก เราก็เครียดไปอีก
หลังจากนั้นพ่อแม่เค้าเริ่มสงสัยค่ะ ว่าเรามีอะไรกันรึป่าว (คือพ่อแม่เค้าค่อนข้างจะเป็นคนตามใจลูกมากและรักลูกมาก เวลามีปัญหากันพ่อแม่เค้าจะชอบเคลียร์ให้ตลอด) ช่วงนั้นเป็นวันเกิดเค้า เค้าขอให้เราซื้อของขวัญให้ ราคาประมาณ 2000-3000 บาท เราบอกเค้าว่าทีเราเค้าไม่เคยซื้ออะไรให้เลย เค้าให้เหตุผลว่าเราโตกว่า ส่วนเค้ายังใช้เงินพ่อแม่อยู่ เราก็โอเค เราซื้อไว้ให้ ในวันที่เค้ามาเที่ยววันเกิดและตั้งใจจะมาหาเรา เราก็ไม่ได้ไปหาเค้าค่ะ เพราะเราสับสน เราไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กในท้อง ตอนแรกเราตัดสินใจจะบอกพ่อแม่เค้านะคะ แต่ในใจก็คิดว่าเราจะเอาคนเห็นแก่ตัวแบบนี้มาเป็นพ่อของลูกจริงๆหรอ เด็กที่ติดพ่อแม่ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ขับรถขี่รถยังไม่ได้ และเด็กที่เอาแต่ใจตัวเองถึงขั้นสุด เค้าพูดตลอดว่ากลัวบาปแต่เค้ายังยืนยันว่าเค้าเป็นพ่อคนไม่ได้เค้าเด็ก ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราค่อนข้างสับสน เราไม่รู้จะทำยังไงต่อ เราตัดสินใจไม่แน่วแน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เพราะเราเครียด เราไม่กล้าสู้หน้า เราไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อยังไง เราดีเราทะเลาะกับเค้าจนพ่อแม่เค้าบอกว่าเรางี่เง่าเเล้วพยายามถามความจริงจากเราว่ามีปัญหาอะไรกัน
และสุดท้ายเราอยากจะจบเรื่องนี้เราเลยบอกเค้าว่าเรากินยาเอาเด็กในท้องออกแล้ว ทั้งๆที่เราไม่ได้กิน แต่เรื่องมันไม่จบ เพราะพ่อกับแม่ของเค้ามาเห็นแชทในเฟชบุคว่าเราท้อง แล้วโทรมาหาเรา พยายามขอจะคุยกับพ่อแม่ของเรา ตอนนั้นเราตัดสินใจเด็ดขาดว่าเราจะไม่ยุ่งกับเค้าอีก
เราเลยบอกแม่แม่ไปว่ามันเป็นการแกล้งเล่นกันเฉยๆ และในวันนั้นเป็นวันที่แม่เค้าด่าเราคำแรกว่า "เราง่าย"
เราก็บอกว่าถ้าต่อให้หนูท้องจริงๆ หนูขอไม่รับความรับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น!
หลังจากนั้นเป็นเค้าที่มาบอกเราว่า พ่อแม่เค้าเกลียดเรามาก เราเหมือนเด็กเรางี่เง่าต่างๆนาๆ
ตอนนั้นเราตัดสินใจเลิกกับเค้า ความรู้สึกเรามีแต่เกลียดกับแค้น เกลียดมาก และแค้นมาก เราคิดแต่ว่าทำไมชีวิตเราถึงเป็นเเบบนี้แต่ทำไมชีวิตเค้าดูมีความสุข คุยกับคนนู้นคนนี้ จนวันนึงเราเห็นว่าเค้ามีแฟนใหม่ซึ่งเพิ่งเลิกกับเราได้แค่1-2วัน เราตัดสินใจสืบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร สุดท้ายเราก็รู้ เเละเราก็รู้ว่าขนาดเวลาที่เค้ายังคงคุยกับเรายังแสดงความเป็นห่วงเราอยู่ เค้าไปหาผู้หญิงคนอื่นและนอนค้างคืนด้วยกัน ณ เวลานั้นเราโกรธนะคะ แต่ไม่ได้โกรธเพราะความหึง เราโกระเพราะเรารู้สึกว่าเค้าไม่มีจิตสำนึกเลย สุดท้ายเราเล่าเรื่องทุกอย่างให้ผู้หญิงคนนั้นฟัง เค้าก็รับฟังและเค้าสองคนก็เลิกกัน ซึ่งในตอนนี้ผช.ยังแก้ตัวต่างๆนาๆ ซึ่งน้องผูญ.เค้าก็แคปข้อความมาให้เราอ่านตลอด หลังจากนั้นมันก็โพสท์ด่า และเราก็โพสท์ด่า คือใจเราอย่างจะแฉ แต่คือเราว่าถ้าเราโพสท์อะไรไปมันเหมือนเป็นการประจานตัวเองด้วย เราเลยลองไปปรึกษากับเพื่อนสนิทสมัยมัธยมของมัน ทำให้เรารู้อีกว่า ผู้ชายคนนี้ มีปัญหาเรื่องผู้หญิงมาเยอะมาก มีทั้งคลิปวีดีโอ มีทั้งคนเคยจะแฉยันที่บ้าน พอเรารู้เรื่องนี้เราก็คิดเเต่ว่าเราพลาดเอง
หลังจากนั้น เราก็ได้คุยกับคนอีกหลายๆคน ซึ่งทุกคนที่เราคุยมันก็มีทั้งให้กำลังใจเรา และเล่าว่าตลอดเวลาที่อยู่ในมหาลัยมันเป็นคนแบบไหน
จากนั้นเราก็จบเรื่องนี้ไป .. แต่เราไม่ได้บอกพ่อกับแม่นะคะเราบอกแค่เพื่อนสนิทว่าเราท้อง แต่ใจเรายังไม่กล้าจะบอกเรื่องนี้กับคนในบ้าน
จนวันนึง เราปวดท้องมาก แล้วมีเลือดออกมาจากตรงนั้น ค่ะ เราต้องเสียลูก เพราะ เด็กในครรภ์ไม่สมบูรณ์ วันนั้นเป็นวันที่พ่อเรารู้เรื่องค่ะ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเรามาก ออกไปทางสอนกับให้กำลังใจมากกว่า
หลังจากนั้นมาเป็นเดือนๆ ผู้ชายคนนั้นมีแฟนใหม่อีกหลายคน ..
และมาวันนึงเค้าทักมาหาเราและถามเราเรื่องท้อง ตอนนั้นเราด่าไปเลยค่ะ เพราะเค้ามีเจตนาจะมาจับผิดมากกว่า เค้ายังคงเชื่อว่าเราไม่ได้ท้อง (อย่างที่เราบอกตอนแรกว่าเราไม่อยากได้ความรับผิดชอบใดๆจากครอบครัวนั้น)
และเมื่อเร็วๆนี้เราไปฉลองกับเพื่อน ซึ่งกลับมาแบบค่อนข้างเมา เรามาเปิดเฟชบุค เห็นเฟชบุคของเค้าขึ้นตรงแนะนำเพื่อน ทำให้เราโพสท์ด่าเค้าอีกครั้งนึง
แน่นอนค่ะว่าเค้าได้โพสท์เฟชบุคตอบโต้ ทำนองว่าเราโกหกหรือเราทำตัวเป็นคนที่ถูกและเค้าได้เล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนแบบเพื่อนสนิทครอบครัวหรือใครๆฟังหมดแล้ว ซึ่งมันทำให้เราโกรธมาก เพราะว่าคอมเม้นของโพสท์เค้าค่อนข้างเป็นเรื่องตลกหยอกล้อ ซึ่งเราก็คิดว่า เรื่องแย่ๆของเรามันกลายเป็นเรื่องสนุกของคนกลุ่มนั้นหรอ ทุกคนมองเรายังไง มันสนุกมากขนาดนั้นเลยหรอ ทำไม่คนแบบนั้นถึงมีคนอวย ทำไมเราถึงมองเป็นคนที่ดูแย่ ทำไมเรื่องที่ทำเราเกือบจะเป็นบ้า กลายเป็นเรื่องสนุกของคนพวกนั้นหรอ ทุกคนมองมันเป็นเรื่องตลกหรอ คนบางคนเลือกที่จะฟังความข้างเดียว แล้วปักใจเชื่อ ทำให้อีกคนนึงเป็นคนที่ดูแย่ ความจริงมันมีสองด้านเสมอจริงๆค่ะ แต่คนส่วนน้อยมากๆที่จะเลือกฟังความทั้งสองฝ่าย บางคนเลือกที่จะฟังแค่ฝ่ายเดียว พวกคุณรู้มั้ยคะว่าการกระทำของพวกคุณมันทำให้คนอื่นทุกข์ใจ มันทรมาณ มันไม่ใช่เรื่องที่ตลก ถ้าวันนึงเรื่องแบบนี้มันไปเกิดกับคนใกล้ตัวคุณ คุณจะเอามาหยอกล้อกันสนุกสนานแบบนี้มั้ยคะ ตอนนี้คนเสียหายมันไม่ใช่เพื่อนของคุณ แต่มันเป็นเรา เราไม่สนุกกับพวกคุณด้วยค่ะ