นี่เป็นกระทู้แรกครับ ที่ผมตัดสินใจเขียน ผมอึดอัดมาก ระบายกับใครไม่ได้
ผมกับแฟนที่พึ่งเลิกกันไป เคยคบกันตั้งแต่ผมอายุ16 คบกันได้2ปี ก็เลิกครับ ประมาณ1ปีที่เลิกกัน แล้วกลับมาคบกันได้2ปีกว่าๆ สาเหตุที่เลิกกันค่อนข้าง
คลุมเครือ หรือ อาจจะชัดเจน แต่ผมยังไม่ยอมรับความจริง ผมเป็นคนคิดมากครับ ชอบระแวงว่าเธอจะคุยกับคนอื่น เธอมักจะปฏิเสธผม ไม่ค่อยชอบให้ผมยุ่งในเรื่อง การแชททั้งในเฟสหรือไลน์ ด้วยความที่ผมเชื่อใจ แต่เซนท์มันบอกให้ผมต้องทำสิ่งที่ไม่น่าทำ คือแอบเข้าเฟสเธอ พบว่า เธอคุยกับหลายๆคน แต่ในทำนองคุยเล่นครับ ผมก็อดคิดมากไม่ได้ ทะเลาะกันด้วยเรื่องพวกนี้บ่อย จนหลังๆผมไม่กล้ายุ่งเรื่องพวกนี้ พยายามปรับความคิดของตัวเอง ให้ไม่คิดมากครับ แต่ผมเป็นชอบไม่ลืม ชอบจำเหตุการณ์ต่างๆมาคิด เพื่อประติดประต่อให้ตอบความสงสัยที่ผมมีเอง
ก่อนหน้าที่เราจะกลับมาคบกัน เธอคบกับ ผช คนหนึ่ง ซึ้งเธอให้เหตุผลว่า ที่คบเพราะต้องการจะลืมผมในช่วงนั้น แต่สุดท้ายเธอก็กลับมา แต่ช่วงกลับมาใหม่ ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะเหมือนเธอรู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิม และยังคุยกับแฟนเก่าคนนั้น เป็นพักๆ ซึ่งผมก็โวยวาย แต่หลังๆเธอให้เหตุผลว่า คิดว่าเป็นแค่คนรู้จัก ไม่ได้คิดอะไรเกินนั้น ประกอบกับเธอรู้สึกผิดที่ทิ้งเขากลับมาหาผม ผมก็เข้าใจส่วนนี้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ตอนนี้ผมอายุ22ครับ เธออายุน้อยกว่าผม3ปี คืออายุ19 เรียนมหาลัยแล้ว ตอนเช้าไปมหาลัยช่วงแรก เธอก็เล่าว่า มีเพื่อนชาย ชอบเธอครับ ซึ่งเธอก็คุยแชท และ เคยไปเที่ยวด้วยกัน ทั้งๆที่รู้ว่าเพื่อนคนนั้นชอบธออยู่ ผมอึดอัด เพราะเวลาถามเรื่องพวกนี้ เธอจะเหวี่ยง หรือไม่ก็เงียบไปเฉยๆ เวลาเราทะเลาะกัน จะเงียบ เป็นวันๆ บางทีไม่คุยกันหลายวันเลย ซึ่งเธอก็ยังบริสุทธิ์ ใจตรงที่เล่าให้เราฟังครับ ว่าเพื่อนมาชอบ แต่มาเล่าตอนหลัง ว่าเพื่อนขอมาหาที่หอพักด้วย
ตอนนั้นผมไม่ชอบเลยจริงๆ แต่สุดท้ายเธอบอกว่าก็ไม่ได้มาหากันน่ะครับ
ผมกับเธออยู่คนล่ะจังหวัด ซึ่งตอนแรกเคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่ต้องการกันเพราะผมติดงานครับ ก็พยายามหาทางย้ายกลับบ้าน เพื่อให้อยู่ใกล้กัน
แต่ติดขั้นตอนระบบงานราชการ
จุดเริ่มต้นของการเลิกกัน เนื่องมาจาก ผมคุยน้อยลง เพราะจะทุ่มให้กับการอ่านหนังสือสอบมหาลัย ผมเรียนรามครับ แล้วผมไปเจอโพสของรุ่นน้องผู้ชาย
ที่ผมรู้จัก เท่าที่ผมรู้จักน้องคนนั้นนิสัยดี และ ไม่ได้เกเร โพสเกี่ยวกับร้านเหล้าและเธอก็ไปคอมเมนท์ ทำให้ผมรู้ว่าเธอ ไปร้านเหล้าตอนกลางคืน มาแล้วหลายครั้ง ด้วยความคิดมากเพราะโดยปกติผมไม่ดื่มเหล้าของมึนเมา ด้วยความหวง และพึ่งรู้ จึงพูดจาชวนทะเลาะ เธอก็ให้เหตุผล ว่าที่ไม่บอก ก็รู้ว่าเราจะเป็นแบบนี้ ก็จริงครับ แต่ผมใช้คำพูดว่ารับไม่ได้หลายอย่างในตัวเธอ และ ไปถามเธอว่ายังอยากจะคบกันอีกมั้ย
ซึ่งผมไม่ควรถามแบบนั้นและพูดแบบนั้น เพราะเราก็อยู่ไกลกันอยู่แล้ว เธอจึงขอเลิกกับผม ผมเองก็ตกใจกับคำตอบ ถามซ้ำๆหลายครั้ง คำตอบเดิมก็คือ เลิกครับ และเธอก็รู้สึกกับผมไม่เหมือนเดิม อาจเพราะไม่ค่อยได้คุยกัน เช้าวันต่อมาผมไปขอคืนดี เธอบอกว่า เธอเหนื่อย ยังรักแต่ขอห่าง เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น
ผมก็พยายามยอมรับการตัดสินใจ
หลังจากนั้น เราก็ยังคุยกันครับ อาจมีคุยเยอะบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่เวลาว่างของเรา ของเขา แต่ผมก็ยังหวังจะกลับไปครับ แต่ไม่กล้าขอคืนดี เพราะอยากกลับบ้านไปให้ได้ก่อน ซึ่งไม่รู้ว่าอีกนานไหม เพราะอีกเหตุผลที่เธอเลิก เพราะรอเราไม่ได้ครับ
ทุกวันนี้ผมยังคงรัก ยังห่วง เธอก็เล่าว่าไปดื่มเหล้ามาตี3-4ผมก็ห่วง แต่เธอมีคนคอยดูแล รุ่นพี่และครูที่สนิท เป็นนักดนตรีที่ร้านเหล้า คอยดูแลและไปส่ง
แต่ผมก็ยังมองว่ามันดึกเกินไป แอปเปิลไอดีผมยังไม่สมัครใหม่ เลยเห็นการโทรว่าเทอไม่ได้รับสายจากครูช่วงตี3กว่าถึง7สาย ผมจึงห่วงและคิดมากอีก
แต่ได้แต่เก็บไว้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เธอสนิทกับครูคนนี้มาก และเรียกฉายาว่าลุง 55
ตอนนี้เธอก็ยังคงคุยกับเราบ้าง ซึ่งผมไม่ทราบว่าเพราะยังรัก หรือแค่อยากห่างกันด้วยดี หรือเธอแค่คุยเผื่อไว้ เพราะความคิดมากของผม เธอคงคุยกับคนอื่นด้วย ซึ่งมันก็เป็นสิทธิของเธอไปแล้ว ผมสับสน บางครั้งอึดอัด นอนไม่หลับทั้งคืน เพราะมัวคิดทบทวนแต่หาคำตอบไม่ได้ ยิ่งคิดยิ่งตัน
จึงมาโพสลงพันทิป เพื่อจะปรึกษาครับ ว่า ผมควรทำอย่างไรต่อ ควรจากกนเงียบหายไป หรือ ควรสู้ต่อ
สับสน ไม่เข้าใจ ในตัวตนของผู้หญิงคนหนึ่ง
ผมกับแฟนที่พึ่งเลิกกันไป เคยคบกันตั้งแต่ผมอายุ16 คบกันได้2ปี ก็เลิกครับ ประมาณ1ปีที่เลิกกัน แล้วกลับมาคบกันได้2ปีกว่าๆ สาเหตุที่เลิกกันค่อนข้าง
คลุมเครือ หรือ อาจจะชัดเจน แต่ผมยังไม่ยอมรับความจริง ผมเป็นคนคิดมากครับ ชอบระแวงว่าเธอจะคุยกับคนอื่น เธอมักจะปฏิเสธผม ไม่ค่อยชอบให้ผมยุ่งในเรื่อง การแชททั้งในเฟสหรือไลน์ ด้วยความที่ผมเชื่อใจ แต่เซนท์มันบอกให้ผมต้องทำสิ่งที่ไม่น่าทำ คือแอบเข้าเฟสเธอ พบว่า เธอคุยกับหลายๆคน แต่ในทำนองคุยเล่นครับ ผมก็อดคิดมากไม่ได้ ทะเลาะกันด้วยเรื่องพวกนี้บ่อย จนหลังๆผมไม่กล้ายุ่งเรื่องพวกนี้ พยายามปรับความคิดของตัวเอง ให้ไม่คิดมากครับ แต่ผมเป็นชอบไม่ลืม ชอบจำเหตุการณ์ต่างๆมาคิด เพื่อประติดประต่อให้ตอบความสงสัยที่ผมมีเอง
ก่อนหน้าที่เราจะกลับมาคบกัน เธอคบกับ ผช คนหนึ่ง ซึ้งเธอให้เหตุผลว่า ที่คบเพราะต้องการจะลืมผมในช่วงนั้น แต่สุดท้ายเธอก็กลับมา แต่ช่วงกลับมาใหม่ ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะเหมือนเธอรู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิม และยังคุยกับแฟนเก่าคนนั้น เป็นพักๆ ซึ่งผมก็โวยวาย แต่หลังๆเธอให้เหตุผลว่า คิดว่าเป็นแค่คนรู้จัก ไม่ได้คิดอะไรเกินนั้น ประกอบกับเธอรู้สึกผิดที่ทิ้งเขากลับมาหาผม ผมก็เข้าใจส่วนนี้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ตอนนี้ผมอายุ22ครับ เธออายุน้อยกว่าผม3ปี คืออายุ19 เรียนมหาลัยแล้ว ตอนเช้าไปมหาลัยช่วงแรก เธอก็เล่าว่า มีเพื่อนชาย ชอบเธอครับ ซึ่งเธอก็คุยแชท และ เคยไปเที่ยวด้วยกัน ทั้งๆที่รู้ว่าเพื่อนคนนั้นชอบธออยู่ ผมอึดอัด เพราะเวลาถามเรื่องพวกนี้ เธอจะเหวี่ยง หรือไม่ก็เงียบไปเฉยๆ เวลาเราทะเลาะกัน จะเงียบ เป็นวันๆ บางทีไม่คุยกันหลายวันเลย ซึ่งเธอก็ยังบริสุทธิ์ ใจตรงที่เล่าให้เราฟังครับ ว่าเพื่อนมาชอบ แต่มาเล่าตอนหลัง ว่าเพื่อนขอมาหาที่หอพักด้วย
ตอนนั้นผมไม่ชอบเลยจริงๆ แต่สุดท้ายเธอบอกว่าก็ไม่ได้มาหากันน่ะครับ
ผมกับเธออยู่คนล่ะจังหวัด ซึ่งตอนแรกเคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่ต้องการกันเพราะผมติดงานครับ ก็พยายามหาทางย้ายกลับบ้าน เพื่อให้อยู่ใกล้กัน
แต่ติดขั้นตอนระบบงานราชการ
จุดเริ่มต้นของการเลิกกัน เนื่องมาจาก ผมคุยน้อยลง เพราะจะทุ่มให้กับการอ่านหนังสือสอบมหาลัย ผมเรียนรามครับ แล้วผมไปเจอโพสของรุ่นน้องผู้ชาย
ที่ผมรู้จัก เท่าที่ผมรู้จักน้องคนนั้นนิสัยดี และ ไม่ได้เกเร โพสเกี่ยวกับร้านเหล้าและเธอก็ไปคอมเมนท์ ทำให้ผมรู้ว่าเธอ ไปร้านเหล้าตอนกลางคืน มาแล้วหลายครั้ง ด้วยความคิดมากเพราะโดยปกติผมไม่ดื่มเหล้าของมึนเมา ด้วยความหวง และพึ่งรู้ จึงพูดจาชวนทะเลาะ เธอก็ให้เหตุผล ว่าที่ไม่บอก ก็รู้ว่าเราจะเป็นแบบนี้ ก็จริงครับ แต่ผมใช้คำพูดว่ารับไม่ได้หลายอย่างในตัวเธอ และ ไปถามเธอว่ายังอยากจะคบกันอีกมั้ย
ซึ่งผมไม่ควรถามแบบนั้นและพูดแบบนั้น เพราะเราก็อยู่ไกลกันอยู่แล้ว เธอจึงขอเลิกกับผม ผมเองก็ตกใจกับคำตอบ ถามซ้ำๆหลายครั้ง คำตอบเดิมก็คือ เลิกครับ และเธอก็รู้สึกกับผมไม่เหมือนเดิม อาจเพราะไม่ค่อยได้คุยกัน เช้าวันต่อมาผมไปขอคืนดี เธอบอกว่า เธอเหนื่อย ยังรักแต่ขอห่าง เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น
ผมก็พยายามยอมรับการตัดสินใจ
หลังจากนั้น เราก็ยังคุยกันครับ อาจมีคุยเยอะบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่เวลาว่างของเรา ของเขา แต่ผมก็ยังหวังจะกลับไปครับ แต่ไม่กล้าขอคืนดี เพราะอยากกลับบ้านไปให้ได้ก่อน ซึ่งไม่รู้ว่าอีกนานไหม เพราะอีกเหตุผลที่เธอเลิก เพราะรอเราไม่ได้ครับ
ทุกวันนี้ผมยังคงรัก ยังห่วง เธอก็เล่าว่าไปดื่มเหล้ามาตี3-4ผมก็ห่วง แต่เธอมีคนคอยดูแล รุ่นพี่และครูที่สนิท เป็นนักดนตรีที่ร้านเหล้า คอยดูแลและไปส่ง
แต่ผมก็ยังมองว่ามันดึกเกินไป แอปเปิลไอดีผมยังไม่สมัครใหม่ เลยเห็นการโทรว่าเทอไม่ได้รับสายจากครูช่วงตี3กว่าถึง7สาย ผมจึงห่วงและคิดมากอีก
แต่ได้แต่เก็บไว้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เธอสนิทกับครูคนนี้มาก และเรียกฉายาว่าลุง 55
ตอนนี้เธอก็ยังคงคุยกับเราบ้าง ซึ่งผมไม่ทราบว่าเพราะยังรัก หรือแค่อยากห่างกันด้วยดี หรือเธอแค่คุยเผื่อไว้ เพราะความคิดมากของผม เธอคงคุยกับคนอื่นด้วย ซึ่งมันก็เป็นสิทธิของเธอไปแล้ว ผมสับสน บางครั้งอึดอัด นอนไม่หลับทั้งคืน เพราะมัวคิดทบทวนแต่หาคำตอบไม่ได้ ยิ่งคิดยิ่งตัน
จึงมาโพสลงพันทิป เพื่อจะปรึกษาครับ ว่า ผมควรทำอย่างไรต่อ ควรจากกนเงียบหายไป หรือ ควรสู้ต่อ