สวัสดี และนี่ก็เป็นกระทู้แรกของฉัน ตัดสินใจสมัครอยากระบายและก็อยากได้คำแนะนำ
ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปี 3 แล้วนะ มันมีเหตุการณ์พิเศษตรงที่ ความรักครั้งแรกเข้ามาทักทายฉัน ฉันไม่เคยคบใครมาก่อนไม่เคยรู้สึกดีกับใคร ก่อนอื่นฉันต้องบอกบุคลิกของฉันก่อน ฉันเป็นผู้หญิงเงียบๆไม่ค่อยพูดเท่าไหร่นิ่งๆขรึมๆขาลุยแต่โคตรซุ่มซ่ามคบแต่เพื่อนผู้ชายนั่นแหละสไตล์ฉัน แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหลังจากที่ได้เจอเขา ฉันเคยเขียนmaster list ของผู้ชายในฝันไว้นะ ตั้งใจว่าถ้าไม่เจอผู้ชายที่เขียนไว้ในMaster list ก็จะไม่สนใจใครเลย และฉันก็ได้เจอกับเขาตอนที่ฉันไปเล่นบาส (เจ้าชายในmaster list) วันนั้นที่ยิมมีฉันคนเดียว เขาเข้ามาขอเล่นบาสกับฉัน ความรู้สึกแรกที่ได้สบตาสมองและหัวใจของฉันบอกว่านี่แหละเจ้าชายใน Master list หัวใจฉันเต้นแปลกๆไม่เป็นจังหวะ ทุกอย่างสตั้น ไปหมด ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยิ้มและก็พยักหน้า เขาเป็นคนที่พูดเก่งมาก และฉันก็มีหน้าที่แค่ฟัง ยิ้ม พยักหน้า เราเล่นบาสกันไปด้วยก็ทำความรู้จักไปในตัว เขาบอกว่าเรียนแพทย์แผนจีน ในตอนนั้นก็สตั้นเข้าไปอีก (เจ้าชายในMaster list ต้องเป็นแพทย์) เล่นบาสด้วยกัน 2 คน ในยิม 2 ชั่วโมงไม่ได้พัก (ไม่รู้ว่าทำไมไม่เหนื่อยแต่กลับบ้านมานี่หลับเป็นตาย) เราก็ไปคืนลูกบาสด้วยกัน(ยืมบาสมหาลัยมา) และฉันเซ็นชื่อผิดช่อง แล้วเราก็แยกย้ายไม่ได้ขอไลน์ไม่ได้ขอเฟสไม่ได้ขอเบอร์ หลังจากนั้นฉันก็ไปยิมทุกวัน แต่ก็ไม่เคยเจอเขา ผ่านไป 3 อาทิตย์ ฉันนึกขึ้นได้ว่าเคยเซ็นชื่อผิดช่องในช่องเซ็นชื่อคืนอุปกรณ์ของเขา ก็เลยไปแอบดูในเอกสารยืมคืน ได้เบอร์เขามานะ (ร้ายกาจ) ตัดสินใจ @line @Face @Instagram เราก็คุยกันนะ เขาตอบบ้างไม่ได้ตอบบ้าง แต่ส่วนใหญ่เขาจะชอบถ่ายรูปภาพอาหารเวลาที่เขาไปกินกับคครอบครัวหรือไปกับเพื่อนมาให้ฉันดูตลอด ความรู้สึกของฉันที่มีให้เขาตั้งแต่วันแรก จนถึงตอนนี้ก็ 4 เดือนแล้วที่คุยกัน เวลาเจอตัวเขาจริงๆเวลาเรียนแล้วเดินผ่าน เราจะทำได้แค่โบกมือทักทายแล้วยิ้มให้กัน (ตั้งแต่วันแรกเขาไม่เรียกฉันว่าพี่ จะใช้คำแทนว่าเธอกับเขา) ต้องบอกก่อนนะฉันต้องควบคุมความรู้สึกตัวเองอย่างมาก พยายามไม่คิดไปเอง ทุกๆอย่างต้องมีสติจริงๆ ฉันหันกลับมามองตัวเอง มองคนรอบข้างมากขึ้น เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่ไม่แต่งตัว เชยๆ ใส่อะไรก็ได้ก็ออกจากบ้านได้ละ แต่ก็ไม่ใช่กางเกงเจๆนะ เปิดใจไปเรียนพัฒนาบุคคลิกภาพ เรียนแต่งหน้าเมื่อก่อนไปเคยสนใจอะไรตัวเองเลย เอาเป็นว่าจากลิงทะโมนตัวนั้น 4เดือนที่ผ่านมา เป็นผู้หญิงขึ้นเยอะเลย เขาก็สงสัยนะ ถึงจะเปลี่ยนไป ฉันก็ยังเป็นตัวของตัวเอง นิสัยอันไหนที่ไม่ดีก็เปลี่ยน เสื้อผ้าอันไหนที่ใส่แล้วไม่โอเครก็ลองปรับลุค ใบหน้าที่ไม่เคยสัมผัสเครื่องสำอางค์ ก็ใช้แค่ครีมกันแดดกับแป้งแข็ง ลิปสีมัน แค่เนี้ย แต่ทุกๆครั้งที่ฉันได้เจอเขา คุยกับเขา ให้กำลังใจเขา ฉันจะเขียนใส่ไดอารี่ไว้นะ และจุคพีคก็อยู่ตรงที่ เขาต้องไปเรียนต่อที่จีนตอนเทอม2 ไป 7 เดือน พอเขาสอบเสร็จ ฉันตัดสินใจ เอาไดอารี่ที่ฉันเขียนให้เขา ทุกๆความรู้สึกดีๆที่ฉันมีให้เขา ฉันได้รับกลับมาแล้วเปลี่ยนเป็บแรงผลักดันให้ตัวฉันเอง วันนั้นเขาโทรหาฉัน 3 รอบ จากผู้ชายที่พูดเก่ง เขาเปลี่ยนเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยพูด เหมือนว่าจะพูดอะไรก็ระวังคำพูดมากขึ้น เขาจะพูดก็ต่อเมื่อฉันถาม แล้วเขาก็จะเล่าให้ฉันฟัง แต่ในไลน์เขาเคยพิมพ์แบบไหนก็พิมพ์แบบนั้น ภาพก็ยังคงส่งเหมือนเดิม ฉันก็คุยกับเขานะว่าขอไปส่งเขาที่สนามบินได้ไหม ถ้าฉันไปจะอึดอัดหรือป่าว เขาก็บอกว่า ถ้าอยากมาก็มาสิครับ ถ้าถามว่าอึดอัดไหมก็ไม่อึดอัดหรอก แล้วฉันก็ถามไปต่อว่า แล้วอยากให้ฉันไปส่งหรือป่าว (เพื่อนสิงห์สอน) และเขาก็ตอบกลับมาว่า อันนี้ขอไม่บอกได้ไหมครับ 5555 เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งเขาที่สนามบิน แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวางตัวแบบไหน บางทีก็รู้สึกอึดอัด กับความรู้สึกแบบนี้นะ และอีกอย่างฉันก็ไม่เคยมีแฟน หรือมีความรู้สึกพิเศษแบบนี้ให้ใครมาก่อน และก็อยากรู้ว่าเขารู้สึกดีเหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกดีกับเขาหรือเปล่า แต่ก็ไม่กล้าถามกลัวว่าเขาจะอึดอัด แต่ไหงกลายเป็นฉันที่รู้สึกอึดอัดซะเอง (มีทุกความรู้สึกจริงๆตอนนี้)
เมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นส่วนหนึ่งในโลกของคุณ ?
ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปี 3 แล้วนะ มันมีเหตุการณ์พิเศษตรงที่ ความรักครั้งแรกเข้ามาทักทายฉัน ฉันไม่เคยคบใครมาก่อนไม่เคยรู้สึกดีกับใคร ก่อนอื่นฉันต้องบอกบุคลิกของฉันก่อน ฉันเป็นผู้หญิงเงียบๆไม่ค่อยพูดเท่าไหร่นิ่งๆขรึมๆขาลุยแต่โคตรซุ่มซ่ามคบแต่เพื่อนผู้ชายนั่นแหละสไตล์ฉัน แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหลังจากที่ได้เจอเขา ฉันเคยเขียนmaster list ของผู้ชายในฝันไว้นะ ตั้งใจว่าถ้าไม่เจอผู้ชายที่เขียนไว้ในMaster list ก็จะไม่สนใจใครเลย และฉันก็ได้เจอกับเขาตอนที่ฉันไปเล่นบาส (เจ้าชายในmaster list) วันนั้นที่ยิมมีฉันคนเดียว เขาเข้ามาขอเล่นบาสกับฉัน ความรู้สึกแรกที่ได้สบตาสมองและหัวใจของฉันบอกว่านี่แหละเจ้าชายใน Master list หัวใจฉันเต้นแปลกๆไม่เป็นจังหวะ ทุกอย่างสตั้น ไปหมด ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยิ้มและก็พยักหน้า เขาเป็นคนที่พูดเก่งมาก และฉันก็มีหน้าที่แค่ฟัง ยิ้ม พยักหน้า เราเล่นบาสกันไปด้วยก็ทำความรู้จักไปในตัว เขาบอกว่าเรียนแพทย์แผนจีน ในตอนนั้นก็สตั้นเข้าไปอีก (เจ้าชายในMaster list ต้องเป็นแพทย์) เล่นบาสด้วยกัน 2 คน ในยิม 2 ชั่วโมงไม่ได้พัก (ไม่รู้ว่าทำไมไม่เหนื่อยแต่กลับบ้านมานี่หลับเป็นตาย) เราก็ไปคืนลูกบาสด้วยกัน(ยืมบาสมหาลัยมา) และฉันเซ็นชื่อผิดช่อง แล้วเราก็แยกย้ายไม่ได้ขอไลน์ไม่ได้ขอเฟสไม่ได้ขอเบอร์ หลังจากนั้นฉันก็ไปยิมทุกวัน แต่ก็ไม่เคยเจอเขา ผ่านไป 3 อาทิตย์ ฉันนึกขึ้นได้ว่าเคยเซ็นชื่อผิดช่องในช่องเซ็นชื่อคืนอุปกรณ์ของเขา ก็เลยไปแอบดูในเอกสารยืมคืน ได้เบอร์เขามานะ (ร้ายกาจ) ตัดสินใจ @line @Face @Instagram เราก็คุยกันนะ เขาตอบบ้างไม่ได้ตอบบ้าง แต่ส่วนใหญ่เขาจะชอบถ่ายรูปภาพอาหารเวลาที่เขาไปกินกับคครอบครัวหรือไปกับเพื่อนมาให้ฉันดูตลอด ความรู้สึกของฉันที่มีให้เขาตั้งแต่วันแรก จนถึงตอนนี้ก็ 4 เดือนแล้วที่คุยกัน เวลาเจอตัวเขาจริงๆเวลาเรียนแล้วเดินผ่าน เราจะทำได้แค่โบกมือทักทายแล้วยิ้มให้กัน (ตั้งแต่วันแรกเขาไม่เรียกฉันว่าพี่ จะใช้คำแทนว่าเธอกับเขา) ต้องบอกก่อนนะฉันต้องควบคุมความรู้สึกตัวเองอย่างมาก พยายามไม่คิดไปเอง ทุกๆอย่างต้องมีสติจริงๆ ฉันหันกลับมามองตัวเอง มองคนรอบข้างมากขึ้น เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่ไม่แต่งตัว เชยๆ ใส่อะไรก็ได้ก็ออกจากบ้านได้ละ แต่ก็ไม่ใช่กางเกงเจๆนะ เปิดใจไปเรียนพัฒนาบุคคลิกภาพ เรียนแต่งหน้าเมื่อก่อนไปเคยสนใจอะไรตัวเองเลย เอาเป็นว่าจากลิงทะโมนตัวนั้น 4เดือนที่ผ่านมา เป็นผู้หญิงขึ้นเยอะเลย เขาก็สงสัยนะ ถึงจะเปลี่ยนไป ฉันก็ยังเป็นตัวของตัวเอง นิสัยอันไหนที่ไม่ดีก็เปลี่ยน เสื้อผ้าอันไหนที่ใส่แล้วไม่โอเครก็ลองปรับลุค ใบหน้าที่ไม่เคยสัมผัสเครื่องสำอางค์ ก็ใช้แค่ครีมกันแดดกับแป้งแข็ง ลิปสีมัน แค่เนี้ย แต่ทุกๆครั้งที่ฉันได้เจอเขา คุยกับเขา ให้กำลังใจเขา ฉันจะเขียนใส่ไดอารี่ไว้นะ และจุคพีคก็อยู่ตรงที่ เขาต้องไปเรียนต่อที่จีนตอนเทอม2 ไป 7 เดือน พอเขาสอบเสร็จ ฉันตัดสินใจ เอาไดอารี่ที่ฉันเขียนให้เขา ทุกๆความรู้สึกดีๆที่ฉันมีให้เขา ฉันได้รับกลับมาแล้วเปลี่ยนเป็บแรงผลักดันให้ตัวฉันเอง วันนั้นเขาโทรหาฉัน 3 รอบ จากผู้ชายที่พูดเก่ง เขาเปลี่ยนเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยพูด เหมือนว่าจะพูดอะไรก็ระวังคำพูดมากขึ้น เขาจะพูดก็ต่อเมื่อฉันถาม แล้วเขาก็จะเล่าให้ฉันฟัง แต่ในไลน์เขาเคยพิมพ์แบบไหนก็พิมพ์แบบนั้น ภาพก็ยังคงส่งเหมือนเดิม ฉันก็คุยกับเขานะว่าขอไปส่งเขาที่สนามบินได้ไหม ถ้าฉันไปจะอึดอัดหรือป่าว เขาก็บอกว่า ถ้าอยากมาก็มาสิครับ ถ้าถามว่าอึดอัดไหมก็ไม่อึดอัดหรอก แล้วฉันก็ถามไปต่อว่า แล้วอยากให้ฉันไปส่งหรือป่าว (เพื่อนสิงห์สอน) และเขาก็ตอบกลับมาว่า อันนี้ขอไม่บอกได้ไหมครับ 5555 เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งเขาที่สนามบิน แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวางตัวแบบไหน บางทีก็รู้สึกอึดอัด กับความรู้สึกแบบนี้นะ และอีกอย่างฉันก็ไม่เคยมีแฟน หรือมีความรู้สึกพิเศษแบบนี้ให้ใครมาก่อน และก็อยากรู้ว่าเขารู้สึกดีเหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกดีกับเขาหรือเปล่า แต่ก็ไม่กล้าถามกลัวว่าเขาจะอึดอัด แต่ไหงกลายเป็นฉันที่รู้สึกอึดอัดซะเอง (มีทุกความรู้สึกจริงๆตอนนี้)