เรื่องมันมีอยู่ว่า

เรื่องของผมเกิดขึ้นเมื่อ 6 ปีทีแล้ว สมัยที่ยังไม่มีใครรู้จักกับ Facebook หรือ Line ที่พวกคนยังใช้ MSN ติดต่อสื่อสารกัน ผมได้รู้จักกับผู้หญิงกับคนๆนึง อายุ 16 อยู่ กทม ตัวผมอายุ 18 อยู่ต่างจังหวัด เรารู้จักกันในโลกออนไลน์ ก่อนเราจะได้รู้จักกันเธอเคยบอกว่าเรื่องของเราไม่สามารถเป็นจริงได้ ผมคิดว่ามันเลวไหล มันเป็นคำพูดที่คนพึ่งรู้จักกัน ถ้าหากได้รู้จักกันนานกว่านี้ เธออาจจะลืมคำพูดที่เธอเคยบอกไว้ก็ได้ เรารู้จักกันได้ 4 ปี โทรศัพคุยกันนานๆครั้ง ส่วนใหญ่ก็คุยใน MSN และในเกมส์ วันเกิดของผมเธอจะส่งข้อความเบิร์ดเดย์ให้ผมทุกปี จนถึงปี2013 เธอบอกว่าจะไปเรียนต่อเมืองนอก 4 ปี เมื่อเรียนจบมัธยมปลาย จนวันเกิดผมปีนั้นเธอก็ส่งข้อความเบิร์ดเดย์ผมเหมือนทุกปี แต่ปีนั้นมันทำให้ผมรู้สึกเศร้า เพราะเป็นปีสุดท้ายและวันสุดท้ายที่ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนี้ เธอได้ไปเรียนต่อที่เมืองนอก ผมยังไม่ได้บอกลาเธอด้วยซ้ำ ผมโทรไปเบอร์น้าของเธอ เขาไม่สารถมาให้เบอร์ติดต่อที่เมืองนอกได้ และเมื่อเวลาผ่านไปผมก็ได้โทรไปอีกครั้ง แต่กลับพบว่าเป็นเบอร์ของคนอื่นและได้สอบถาม เขาบอกว่าพึ่งซื้อเบอร์มาใหม่ ผมคงต้องตัดใจและทำใจ ปีนี้เธอคงเรียนจบแล้ว ผมยังจำและคิดถึงเรื่องราวนี้ก็เพราะ เธอคือรักแรกของผม ขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านเรื่องราวของผม และผมก็หวังว่าผมจะได้รู้จักและได้คุยกับผู้หญิงคนนี้อีกสักครั้งเธอคนนั้นชื่อว่า...เลิฟ