ตอนนี้ เราอายุ 28 อีก 1 เดือน กว่าๆ จะ เข้า 29 ละ ปัญหาที่มีตอนนี้คือ อาการนอนไม่หลับ อยากหลับ แต่ทำไงก็ไม่หลับ กำหนดลมหายใจเข้า-ออก พุท-โท ก็ยังไม่ช่วยอะไร ตอนนี้เวลาที่กำลังพิมพ์ 05.26 น. ตาเรายังสว่างอยู่เลย แต่ใจเราอยากหลับ แต่สมองกับตาไม่ยอมหลับ เครียดนะคะ แบบนี้ เพราะมันกระทบกับชีวิตประจำวัน แม้ทุกวันนี้สามีจะเลี้ยงให้อยู่บ้านเฉยๆ แต่งานบ้านก็ต้องทำ ก็เลยเป็นสาเหตุที่อยากมาระบายสักหน่อย
ตอนนี้เกลียดตัวเองที่เป็นคนหลับยาก ตื่นง่าย อยากจะหลับแบบคนอื่นเค้า คือ 23.00 น. เต็มที่ก็ง่วงละหลับ ตื่นมาตอนเช้า สดชื่น แต่นี่อะไร วันๆกว่าจะหลับ ตี4-5 ไม่ก็6โมง วันไหนพอได้ง่วงนอนไวๆ เช่น 4ทุ่ม ก็จะมีเรื่องต้องให้ตื่น และสุดท้ายกว่าจะหลับได้ก็ ตี4-5 เหมือนเดิม ทรมาณไหม ที่เป็นแบบนี้ ทรมาณมาก ไม่ได้อยากนอนดึกๆและตื่นบ่ายๆหรอก เพราะมันไม่มีเวลาในการใช้ชีวิตประจำวันแบบปกติ ไหนใกล้จะเริ่มงานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้อีก จะทำงานไหวไหม กินยาพารา 3 เม็ด ยังไม่หลับเลย แต่ถ้าให้กินยาแก้แพ้ ก็จะง่วงเกินเหตุ หลับอย่างเดียว 12 ชม.บางทีก็มากกว่านั้น งานบ้านก็มีต้องทำ ถ้ากินยากว่าจะตื่นคงเย็น เสื้อผ้าสามีก็ไม่ได้ซักให้มัน ถ้ากลับมาเห็นว่าเราซักเย็นๆ ก็จะบ่นว่าเอาแต่เล่นเกมส์ดึกๆ กลางคืนไม่นอน สาเหตุนี้เพราะก่อนหน้านี้เคยเล่นเกมส์ๆนึง ที่เล่นจนหลับคาโทรศัพท์ เลยเล่นให้หลับ และมีเหตุการณ์ที่เพื่อนโทรมาตอนใกล้เที่ยงคืนเราตื่นมารับสายและก็กว่าจะข่มให้หลับก็ตี3 เราอยากนอนได้ปกติ เหมือนเมื่อก่อนตอนทำงาน แค่ตกดึกก็ง่วงละนอนตื่นเช้ามาอาบน้ำทำงาน ไม่ใช่ ยิ่งดึกยิ่งตาสว่าง บางทีถึงขนาดยอมหักดิบ ไม่หลับไปจนเย็นอีกวันเพื่อจะนอน แต่สุดท้ายก็มาง่วงตอนสายๆ และนอนไป 2 ชม. พอตกดึกก็ไม่ง่วงอีก กว่าจะหลับได้ก็ตี 3 และก็ตื่นเที่ยงเหมือนเดิม อยากออกไปวิ่งออกกำลังกายนะ แต่สามีเราเป็นคนขี้หวงจนเกินเหตุ เรารำคาญเลยตัดบทไม่วิ่ง เลยเปลี่ยนเป็นมาทำงานบ้านทุกอย่างตอนเย็นแทนให้มันเหนื่อยๆ ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะเหนื่อยก็แค่แป๊บๆ ทรมาณนะ ที่เป็นแบบนี้ อึดอัด อยากหลับได้ปกติแบบคนอื่นเขาจัง ไม่อยากนอนตอนคนเขาไปทำงานกันหมดแล้ว นี่ก็ฟังเสียงคนข้างบ้านกำลังอาบน้ำไปทำงานอยู่ ในขณะที่เรายังไม่ง่วง แต่ใจอยากจะหลับ ก็ไม่หลับสักที บางคืนก็นอนคิดว่าเป็นเพราะอะไรเราถึงไม่หลับ เพราะเราชอบคิดมากหรอ แต่มุกครั้งที่อยากหลับ ก็พยายามหยุดคิด แต่สุดท้ายก็ไม่หลับ ความรู้สึกแบบนี้ทรมาณมากเลยค่ะ
อาการนอนไม่หลับ หลับยาก ตื่นง่าย มันทรมาณนะ ใครเป็นบ้างไหม
ตอนนี้เกลียดตัวเองที่เป็นคนหลับยาก ตื่นง่าย อยากจะหลับแบบคนอื่นเค้า คือ 23.00 น. เต็มที่ก็ง่วงละหลับ ตื่นมาตอนเช้า สดชื่น แต่นี่อะไร วันๆกว่าจะหลับ ตี4-5 ไม่ก็6โมง วันไหนพอได้ง่วงนอนไวๆ เช่น 4ทุ่ม ก็จะมีเรื่องต้องให้ตื่น และสุดท้ายกว่าจะหลับได้ก็ ตี4-5 เหมือนเดิม ทรมาณไหม ที่เป็นแบบนี้ ทรมาณมาก ไม่ได้อยากนอนดึกๆและตื่นบ่ายๆหรอก เพราะมันไม่มีเวลาในการใช้ชีวิตประจำวันแบบปกติ ไหนใกล้จะเริ่มงานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้อีก จะทำงานไหวไหม กินยาพารา 3 เม็ด ยังไม่หลับเลย แต่ถ้าให้กินยาแก้แพ้ ก็จะง่วงเกินเหตุ หลับอย่างเดียว 12 ชม.บางทีก็มากกว่านั้น งานบ้านก็มีต้องทำ ถ้ากินยากว่าจะตื่นคงเย็น เสื้อผ้าสามีก็ไม่ได้ซักให้มัน ถ้ากลับมาเห็นว่าเราซักเย็นๆ ก็จะบ่นว่าเอาแต่เล่นเกมส์ดึกๆ กลางคืนไม่นอน สาเหตุนี้เพราะก่อนหน้านี้เคยเล่นเกมส์ๆนึง ที่เล่นจนหลับคาโทรศัพท์ เลยเล่นให้หลับ และมีเหตุการณ์ที่เพื่อนโทรมาตอนใกล้เที่ยงคืนเราตื่นมารับสายและก็กว่าจะข่มให้หลับก็ตี3 เราอยากนอนได้ปกติ เหมือนเมื่อก่อนตอนทำงาน แค่ตกดึกก็ง่วงละนอนตื่นเช้ามาอาบน้ำทำงาน ไม่ใช่ ยิ่งดึกยิ่งตาสว่าง บางทีถึงขนาดยอมหักดิบ ไม่หลับไปจนเย็นอีกวันเพื่อจะนอน แต่สุดท้ายก็มาง่วงตอนสายๆ และนอนไป 2 ชม. พอตกดึกก็ไม่ง่วงอีก กว่าจะหลับได้ก็ตี 3 และก็ตื่นเที่ยงเหมือนเดิม อยากออกไปวิ่งออกกำลังกายนะ แต่สามีเราเป็นคนขี้หวงจนเกินเหตุ เรารำคาญเลยตัดบทไม่วิ่ง เลยเปลี่ยนเป็นมาทำงานบ้านทุกอย่างตอนเย็นแทนให้มันเหนื่อยๆ ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะเหนื่อยก็แค่แป๊บๆ ทรมาณนะ ที่เป็นแบบนี้ อึดอัด อยากหลับได้ปกติแบบคนอื่นเขาจัง ไม่อยากนอนตอนคนเขาไปทำงานกันหมดแล้ว นี่ก็ฟังเสียงคนข้างบ้านกำลังอาบน้ำไปทำงานอยู่ ในขณะที่เรายังไม่ง่วง แต่ใจอยากจะหลับ ก็ไม่หลับสักที บางคืนก็นอนคิดว่าเป็นเพราะอะไรเราถึงไม่หลับ เพราะเราชอบคิดมากหรอ แต่มุกครั้งที่อยากหลับ ก็พยายามหยุดคิด แต่สุดท้ายก็ไม่หลับ ความรู้สึกแบบนี้ทรมาณมากเลยค่ะ