สวัสดีค่ะ ขอรบกวนคำแนะนำหน่อยนะคะ
ขอให้ข้อมูลตัวเองก่อนคะ เราเป็นคนพิการอัมพาต ร่างกายเคลื่อนไหวไม่ได้ตั้งแต่ท่องล่างไม่มีความรู้สึกตั้งแต่สะโพกลงไป เป็นมาตั้งแต่อายุย่าง 10 ขวบ ปัจจุบันนี้อายุ 32 ปี ใช้ชีวิตนั่งรถเข็นมาร่วม 22 ปี แล้ว มีพฤติกรรมชอบนอนดึกโต้รุ่งตี 4-ตี 5 เป็นประจำ ติดชอบทานชาเย็นอย่างน้อยวันละ 1-2 ถุง
ไม่เคยเข้าออกโรงพยาบาลมาร่วม 17 ปี จนมีวันหนึงก่อนหน้านี้ประมาณ 2 สัปดาห์ก่อน เรานั่งเล่นอยู่หน้าบ้านแล้วมีงูมาเลื้อยตัดหน้าอยู่ไม่ไกล พ่อเห็นก็สะกิดด้านหลังบอกว่า"งู" เราก็หันไปดู แล้วซักพักก็ใจเต้นแปลกๆ นึกกังวลต่างๆนานาสงสัยว่างูมันเลื้อยมาจากทางไหนแล้วมันได้กัดเท้าอะไรเรารึป่าว เพราะเราไม่มีความรู้สึกด้านล่าง
เราก็กังวลแต่ตรวจดูแล้วไม่มีอะไรผิดปรกติ แต่ใจและร่างกายเราตั้งแต่ตอนนั้นก็เกิดความผิดปรกติ มีอาการหายใจไม่ค่อยสุด ตื่นเต้น เป็นตั้งแต่ช่วง 6 โมงเย็นยันเรานอน แต่พอตื่นนอนก็หายไม่มีอาการอะไร ผ่านไป 2 วัน ก็เกิดอาการหายใจไม่ทั่วท้องหายใจไม่สุด อยู่ดีๆก็เป็นขึ้นมาเองเฉย ประมาณช่วง 3 ทุ่มกว่าที่มีอาการหายใจผิดปรกติ แล้วก็ยิ่งเป็นหนักขึ้นหนักขึ้น เริ่มจากมึนๆหัวโคลงเคลง ใจเต้นเร็ว มือเย็น เหมือนจะเป็นลม ยิ่งเป็นเราก็ยิ่งตกใจยิ่งร้องไห้ จนหายใจไม่ออกเหมือนคนจะจมน้ำตาย อาการก็วูบๆใจเต้นเร็วรู้สึกหัวสมองเบาๆหายใจไม่สุดอากาศไม่เข้า ต้องหายใจทางปาก
พ่อกับแม่ก็เรียกญาติจะพาไปส่งโรงบาลแต่เราไม่อยากไปเพราะมีปัญหาเรื่องน้ำหนักที่มาก (น่าจะร้อยกิโลนิดๆเราไม่เคยช่างเพราะยืนช่างน้ำหนักไม่ได้แต่รู้ตัวว่าอ้วนมากๆ ^^") ลำบากคนอื่นแล้วก้ทำให้เค้าแบกทุลักทุเลแต่พ่อกับแม่ก็ยืนยันพยายามจะพาไปให้ได้ เราก็ยอมให้เค้าพาไป แต่แล้วเราปวดฉี่กระทันหัน ญาติก็ให้ยามาอมใต้ลิ้นช่วยขยายหลอดเลือดหัวใจ (พอดีญาติเป็นโรคหัวใจมียานี้พกไว้ติดรถพอดี)
พอเราทำธุระถ่ายเบาเสร็จแล้ว ก็นั่งพักทำสมาธิหายใจเข้าออก แล้วขึ้นรถเข็นมานั่งใหม่ รู้สึกว่าอาการดีขึ้นหน่อย เลยบอกว่าไม่ต้องพาไปโรงบาลแล้ว แต่ใจก็ยังเต้นเร็วผิดจังหวะอยู่พร้อมกับอาการรู้สึกหายใจไม่ค่อยเข้า ต้องหายใจทางปากช่วย จนฝืนนอนหลับไป ตื่นมาเช้าวันต่อมาอาการเป็น ไม่เยอะเหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่มีอาการมือเย็นหายใจไม่ค่อยอิ่มแล้วชอบหาวทั้งที่ไม่ได้ง่วง จะหาวก็หาวไม่สุด รู้สึกหัวเบาๆโหวงเหวงมึนๆ แต่ไม่มีอาการปวด
ตกค่ำพ่อก็กลัวอาการจะหนักเหมือนเมื่อคืน เลยตามรถโรงพยาบาลใกล้บ้านมารับ ใจเราไม่อยากไปไม่อยากรักษา เคยบอกแม่แล้วว่าถ้าเราเป็นอะไรไป ไม่ต้องรักษาให้แล้วน่ะเรายอมตายจะได้หมดกรรมแต่แม่และพ่อเป็นห่วง บอกว่าถ้าเป็นไรจะได้รีบรักษาแล้วรถมารับถึงบ้านแล้วต้องไป ไม่งั้นวันหลังติดต่อไปเค้าจะไม่ยอมมาอีกก็เลยจำยอมไป ไปเข้าห้องฉุกเฉินตรวจความดัน (ความดัน 114 ) เบาหวาน ตรวจหัวใจไฟฟ้า เอ็กซเรย์ เจาะเลือดหาไทรอยด์ ก็ร่วมมือยินยอมให้เค้าตรวจเชคอย่าง หมอเวรบอกว่าหัวใจ ปอด เบาหวาน ความดัน ปรกติไม่มีอะไร สงสัยว่าเราอาจเป้นโรคกรดไหลย้อนแล้วก็จ่ายยาแก้กระเพาะ พร้อมลดความดัน+ใจสั่นมาให้ แต่ได้เจาะเลือดหาไทรรอยด์เผื่อว่าอาจจะเป็น แต่ต้องรอฟังผลอีก 2 สัปดาห์ (วันที่ 30 พ.ย 59 นี้ครบวันนัดฟังผล) เราก็กลับบ้านลุ้นผลว่าจะออกมายังไง
แต่ตั้งแต่วันที่เริ่มมีอาการ อาการก็ไม่ทุเลาลงเลยกลับยิ่งเป็นหนักยิ่งกลางคืนถ้าเรานอนเกินเที่ยงคืนจะมีภาวะที่แน่นหายใจไม่เข้า หูอื้อ หัวมึนๆโหวงเหวง ขาดอากาศหายใจ จนต้องไข้วคว้าหาอากาศอากาศก็ไม่เข้า เหมือนจิตเราจะหลุดหายใจเหนื่อยหอบจนปวดที่ช่วงหลังและใต้อกด้านขวา จนเรานอนร้องไห้ทุกคืนจะตายก็ไม่ตาย มันทรมานมาก ก็เริ่มมีภาวะที่นอนไม่หลับ กินก็ไม่กล้ากิน แต่เราก็ไม่ผอมนะยังอ้วนเท่าเดิม 555
จนวันศุกร์ที่ผ่านมาอาจจะวิตกเกินเหตุหรือยังไง ก่อนหน้านี้ไม่เคยสังเกตุคอตัวเอง จับดูเล่นๆเรารู้สึกว่ามันบวมขึ้น แล้วก็น้ำลายเหนียวๆ หาข้อมูลในเน็ตเลยวิตกและกังวล อาการมันเหมือนไทรรอยด์เป็นพิษชัดๆเลย แถมมีอาการเพิ่มเติมคือ ชารู้สึกจั๊กจี้ที่นิ้วซ้ายร่างกายไม่ค่อยมีแรง พอบอกแม่ แม่ก็วิตกกังวลเป็นห่วงบอกว่าจะพาไปเช็คที่โรงพยาล ม.อ หาดใหญ่ดีกว่า จะได้รู้ผลและรักษาเร็ว ที่บ้านก็เตรียมตัวยกครัวกันพาเราไปหาหมอที่โรงพยาบาลวันหยุดนอกเวลาเมื่อวานนี้ ไปหาหมอแผนกหูคอจมูก คุณหมอสอบถามอาการและให้เราอ้าปากเช็คที่คอในคอใต้คอ บอกว่าไม่ใช่ไทรอยด์แน่นอน เราก็ยังไม่มั่นใจ หมอบอกว่าเพื่อความชัวร์ หมอจะให้เจาะเลือดเช็คให้แน่นอนเราจะได้มั่นใจ พอเจาะเลือดฟังผลเสร็จ หมอบอกว่าค่าไทรรอด์เราปรกติหมดทุกตัว คุณสบายใจได้แล้วน่ะ เราก็ดีใจสบายใจแล้วที่เราไม่ต้องเป็นโรคอะไร
แต่เราถามหมอว่าแล้วเราเป็นโรคอะไรทำไมถึงได้หายใจไม่สุดตลอดเวลาและรู้สึกเหนื่อยง่ายใจเต้นเร็วแบบนี้ คุณหมอบอกว่าหมอไม่รู้ให้ไปติดต่อแผนกอายุรกรรมหมอหัวใจดู พ่อแม่เราก็ไปติดต่อเรื่องหาหมอที่แผนกอายุรกรรมเล่าอาการให้คุณพยาบาลที่ทำบัตรคิวฟัง เค้าบอกว่าหมอเฉพาะโรคหัวใจจะเข้าตรวจทุกวันอังคาร และ พฤหัส แต่คิวยาวมากที่มีลงในตารางแล้ว 400 กว่าคน ปัญหาของเรานอกจากเรื่องคิวที่ลำบากแล้ว การเดินทางมาที่นี่ก็ลำบากด้วย เลยอยากปรึกษาท่านผู้รู้ในนี้ พอจะทราบอาการที่เราเล่ามาทั้งหมดนี้ว่าเกิดจากโรคอะไรได้บ้างค่ะ
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่าน
และกราบขอบพระคุณล่วงหน้ามากนะคะสำหรับคำแนะนำ _/\_
มีอาการหายใจไม่สุด อ่อนเพลีย รู้สึกหัวมึนๆงงๆวูบๆเกิดจากสาเหตุโรคอะไรได้บ้าง
ขอให้ข้อมูลตัวเองก่อนคะ เราเป็นคนพิการอัมพาต ร่างกายเคลื่อนไหวไม่ได้ตั้งแต่ท่องล่างไม่มีความรู้สึกตั้งแต่สะโพกลงไป เป็นมาตั้งแต่อายุย่าง 10 ขวบ ปัจจุบันนี้อายุ 32 ปี ใช้ชีวิตนั่งรถเข็นมาร่วม 22 ปี แล้ว มีพฤติกรรมชอบนอนดึกโต้รุ่งตี 4-ตี 5 เป็นประจำ ติดชอบทานชาเย็นอย่างน้อยวันละ 1-2 ถุง
ไม่เคยเข้าออกโรงพยาบาลมาร่วม 17 ปี จนมีวันหนึงก่อนหน้านี้ประมาณ 2 สัปดาห์ก่อน เรานั่งเล่นอยู่หน้าบ้านแล้วมีงูมาเลื้อยตัดหน้าอยู่ไม่ไกล พ่อเห็นก็สะกิดด้านหลังบอกว่า"งู" เราก็หันไปดู แล้วซักพักก็ใจเต้นแปลกๆ นึกกังวลต่างๆนานาสงสัยว่างูมันเลื้อยมาจากทางไหนแล้วมันได้กัดเท้าอะไรเรารึป่าว เพราะเราไม่มีความรู้สึกด้านล่าง
เราก็กังวลแต่ตรวจดูแล้วไม่มีอะไรผิดปรกติ แต่ใจและร่างกายเราตั้งแต่ตอนนั้นก็เกิดความผิดปรกติ มีอาการหายใจไม่ค่อยสุด ตื่นเต้น เป็นตั้งแต่ช่วง 6 โมงเย็นยันเรานอน แต่พอตื่นนอนก็หายไม่มีอาการอะไร ผ่านไป 2 วัน ก็เกิดอาการหายใจไม่ทั่วท้องหายใจไม่สุด อยู่ดีๆก็เป็นขึ้นมาเองเฉย ประมาณช่วง 3 ทุ่มกว่าที่มีอาการหายใจผิดปรกติ แล้วก็ยิ่งเป็นหนักขึ้นหนักขึ้น เริ่มจากมึนๆหัวโคลงเคลง ใจเต้นเร็ว มือเย็น เหมือนจะเป็นลม ยิ่งเป็นเราก็ยิ่งตกใจยิ่งร้องไห้ จนหายใจไม่ออกเหมือนคนจะจมน้ำตาย อาการก็วูบๆใจเต้นเร็วรู้สึกหัวสมองเบาๆหายใจไม่สุดอากาศไม่เข้า ต้องหายใจทางปาก
พ่อกับแม่ก็เรียกญาติจะพาไปส่งโรงบาลแต่เราไม่อยากไปเพราะมีปัญหาเรื่องน้ำหนักที่มาก (น่าจะร้อยกิโลนิดๆเราไม่เคยช่างเพราะยืนช่างน้ำหนักไม่ได้แต่รู้ตัวว่าอ้วนมากๆ ^^") ลำบากคนอื่นแล้วก้ทำให้เค้าแบกทุลักทุเลแต่พ่อกับแม่ก็ยืนยันพยายามจะพาไปให้ได้ เราก็ยอมให้เค้าพาไป แต่แล้วเราปวดฉี่กระทันหัน ญาติก็ให้ยามาอมใต้ลิ้นช่วยขยายหลอดเลือดหัวใจ (พอดีญาติเป็นโรคหัวใจมียานี้พกไว้ติดรถพอดี)
พอเราทำธุระถ่ายเบาเสร็จแล้ว ก็นั่งพักทำสมาธิหายใจเข้าออก แล้วขึ้นรถเข็นมานั่งใหม่ รู้สึกว่าอาการดีขึ้นหน่อย เลยบอกว่าไม่ต้องพาไปโรงบาลแล้ว แต่ใจก็ยังเต้นเร็วผิดจังหวะอยู่พร้อมกับอาการรู้สึกหายใจไม่ค่อยเข้า ต้องหายใจทางปากช่วย จนฝืนนอนหลับไป ตื่นมาเช้าวันต่อมาอาการเป็น ไม่เยอะเหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่มีอาการมือเย็นหายใจไม่ค่อยอิ่มแล้วชอบหาวทั้งที่ไม่ได้ง่วง จะหาวก็หาวไม่สุด รู้สึกหัวเบาๆโหวงเหวงมึนๆ แต่ไม่มีอาการปวด
ตกค่ำพ่อก็กลัวอาการจะหนักเหมือนเมื่อคืน เลยตามรถโรงพยาบาลใกล้บ้านมารับ ใจเราไม่อยากไปไม่อยากรักษา เคยบอกแม่แล้วว่าถ้าเราเป็นอะไรไป ไม่ต้องรักษาให้แล้วน่ะเรายอมตายจะได้หมดกรรมแต่แม่และพ่อเป็นห่วง บอกว่าถ้าเป็นไรจะได้รีบรักษาแล้วรถมารับถึงบ้านแล้วต้องไป ไม่งั้นวันหลังติดต่อไปเค้าจะไม่ยอมมาอีกก็เลยจำยอมไป ไปเข้าห้องฉุกเฉินตรวจความดัน (ความดัน 114 ) เบาหวาน ตรวจหัวใจไฟฟ้า เอ็กซเรย์ เจาะเลือดหาไทรอยด์ ก็ร่วมมือยินยอมให้เค้าตรวจเชคอย่าง หมอเวรบอกว่าหัวใจ ปอด เบาหวาน ความดัน ปรกติไม่มีอะไร สงสัยว่าเราอาจเป้นโรคกรดไหลย้อนแล้วก็จ่ายยาแก้กระเพาะ พร้อมลดความดัน+ใจสั่นมาให้ แต่ได้เจาะเลือดหาไทรรอยด์เผื่อว่าอาจจะเป็น แต่ต้องรอฟังผลอีก 2 สัปดาห์ (วันที่ 30 พ.ย 59 นี้ครบวันนัดฟังผล) เราก็กลับบ้านลุ้นผลว่าจะออกมายังไง
แต่ตั้งแต่วันที่เริ่มมีอาการ อาการก็ไม่ทุเลาลงเลยกลับยิ่งเป็นหนักยิ่งกลางคืนถ้าเรานอนเกินเที่ยงคืนจะมีภาวะที่แน่นหายใจไม่เข้า หูอื้อ หัวมึนๆโหวงเหวง ขาดอากาศหายใจ จนต้องไข้วคว้าหาอากาศอากาศก็ไม่เข้า เหมือนจิตเราจะหลุดหายใจเหนื่อยหอบจนปวดที่ช่วงหลังและใต้อกด้านขวา จนเรานอนร้องไห้ทุกคืนจะตายก็ไม่ตาย มันทรมานมาก ก็เริ่มมีภาวะที่นอนไม่หลับ กินก็ไม่กล้ากิน แต่เราก็ไม่ผอมนะยังอ้วนเท่าเดิม 555
จนวันศุกร์ที่ผ่านมาอาจจะวิตกเกินเหตุหรือยังไง ก่อนหน้านี้ไม่เคยสังเกตุคอตัวเอง จับดูเล่นๆเรารู้สึกว่ามันบวมขึ้น แล้วก็น้ำลายเหนียวๆ หาข้อมูลในเน็ตเลยวิตกและกังวล อาการมันเหมือนไทรรอยด์เป็นพิษชัดๆเลย แถมมีอาการเพิ่มเติมคือ ชารู้สึกจั๊กจี้ที่นิ้วซ้ายร่างกายไม่ค่อยมีแรง พอบอกแม่ แม่ก็วิตกกังวลเป็นห่วงบอกว่าจะพาไปเช็คที่โรงพยาล ม.อ หาดใหญ่ดีกว่า จะได้รู้ผลและรักษาเร็ว ที่บ้านก็เตรียมตัวยกครัวกันพาเราไปหาหมอที่โรงพยาบาลวันหยุดนอกเวลาเมื่อวานนี้ ไปหาหมอแผนกหูคอจมูก คุณหมอสอบถามอาการและให้เราอ้าปากเช็คที่คอในคอใต้คอ บอกว่าไม่ใช่ไทรอยด์แน่นอน เราก็ยังไม่มั่นใจ หมอบอกว่าเพื่อความชัวร์ หมอจะให้เจาะเลือดเช็คให้แน่นอนเราจะได้มั่นใจ พอเจาะเลือดฟังผลเสร็จ หมอบอกว่าค่าไทรรอด์เราปรกติหมดทุกตัว คุณสบายใจได้แล้วน่ะ เราก็ดีใจสบายใจแล้วที่เราไม่ต้องเป็นโรคอะไร
แต่เราถามหมอว่าแล้วเราเป็นโรคอะไรทำไมถึงได้หายใจไม่สุดตลอดเวลาและรู้สึกเหนื่อยง่ายใจเต้นเร็วแบบนี้ คุณหมอบอกว่าหมอไม่รู้ให้ไปติดต่อแผนกอายุรกรรมหมอหัวใจดู พ่อแม่เราก็ไปติดต่อเรื่องหาหมอที่แผนกอายุรกรรมเล่าอาการให้คุณพยาบาลที่ทำบัตรคิวฟัง เค้าบอกว่าหมอเฉพาะโรคหัวใจจะเข้าตรวจทุกวันอังคาร และ พฤหัส แต่คิวยาวมากที่มีลงในตารางแล้ว 400 กว่าคน ปัญหาของเรานอกจากเรื่องคิวที่ลำบากแล้ว การเดินทางมาที่นี่ก็ลำบากด้วย เลยอยากปรึกษาท่านผู้รู้ในนี้ พอจะทราบอาการที่เราเล่ามาทั้งหมดนี้ว่าเกิดจากโรคอะไรได้บ้างค่ะ
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่าน
และกราบขอบพระคุณล่วงหน้ามากนะคะสำหรับคำแนะนำ _/\_