รบกวนช่วยวิเคราะห์คุณค่าของเรื่อง สามัคคีเภทคำฉันท์ อินทรวิเชียรฉันท์11 ตอนแผนการแยบยลซ้อนกลวัชชี🙏
-ด้านสังคม
-ด้านการใช้ภาษา ใช้ภาษาอย่างไร+ยกตัวอย่าง
-ด้านเนื้อหา ประโยชน์ ข้อคิด แนวคิด
เขียนฉันท์ลักษณ์
อินทรวิเชียร ฉันท์11
ควรเพื่อจะสมเพช ภยเวทนาการ
ด้วยท่านพฤฒาจารย์ พะกระทบประสบทัณฑ์
โดยเต็มกตัญญู กตเวทิตาครัน
ใหญ่ยิ่งและยากอัน นรอื่นจะอาจทน
หยั่งชอบนิยมเชื่อ สละเนื้อและเลือดตน
ยอมรับทุเรศผล ขรการณ์พะพานกาย
ไป่เห็นกะเจ็บแสบ ชิวแทบจะทำลาย
มอบสัตย์สมรรถหมาย มนมั่นมิหวั่นไหว
หวังแผน ณ แผ่นดิน ผิถวิลสะดวกใด
เกื้อกิจสฤษฎ์ไป บิมิเลี่ยงละเบี่ยงเบือน
ยากที่จะมีใคร หฤทัยประทักษ์เหมือน
กัดฟันบฟั่นเฟือน สติอดสะกดเอา
พวกราชมัลโดย พลโบยมิใช่เบา
สุดหัตถแห่งเขา ขณะหวดสิพึงกลัว
บงเนื้อก็เนื้อเต้น พิศเส้นสรีร์รัว
ทั่วร่างและทั้งตัว ก็ระริกระริวไหว
แลหลังละลามโล หิตโอ้เลอะหลั่งไป
เพ่งผาดอนาถใจ ระกะร่อยเพราะรอยหวาย
เนื่องนับอเนกแนว ระยะแถวตลอดลาย
เฆี่ยนครบสยบกาย สิรพับพะกับคา
หมู่ญาติอมาตย์มิต รสนิทและเสนา
สังเวชณเหตุสา หสล้วนสลดใจ
สุดที่จะกลั้นโท มนโศกอาลัย
ถ้วนหน้ามิว่าใคร ขณะเห็นบเว้นคน
แก้ไขและได้คืน สติฟื้นประทังตน
จึ่งราชบุรุษกล บกกรก็โกนหัว
เสื่อมสีสะผมเผ้า สิริเปล่าประจานตัว
เป็นเยี่ยงประหยัดกลัว ผิมลักจะหลาบจำ
เสร็จกิจประการกัล ปนพลันประกาศทำ
บัพพาชนีย์กรรม ดุจราชโองการ
แน่นหน้ามหาชน ขณะยลทิชาจารย์
แสนสุดจะสงสาร สรศัพท์ประสาสันทน์
บางคนกมลอ่อน อุระข้อนพิไรพรรณน์
บางพวกพิสัยฉัน กุธเกลียดก็เสียดสี
บางเหล่าก็เป็นกลาง พิเคราะห์ข้างพิจารณ์ดี
บางหมู่กรุณมี ณหทัยก็ให้ของ
พราหมณ์วัสสการเส กลเล่ห์และทำนอง
ท่าทางละอย่างผอง นรสิ้นบสงสัย
ปลงอาตม์นิราศรา ชคฤห์ฐานมุ่งไป
สู่เทศสถานไกล บุรรัฐวัชชีฯ
ถอดความ อินทรวิชียร ฉันท์ฯ
น่าสมเพชวัสสการพราหมณ์ต้องได้รับทุกขเวทนา ด้วยความกตัญญูกตเวทีอันยิ่งใหญ่ และยากที่จะมีบุคคลใดทนได้ เพื่อทดลองความคิด โดยยอมสละเนื้อและเลือดของตนเอง ยอมรับผลอันน่าเวทนาและเหตุร้ายที่เกิดขึ้นกับตนเอง แม้ชีวิตแทบสูญสิ้นก็ไม่เห็นจะเจ็บแสบแต่อย่างใด เพราะมั่นใจในความซื่อสัตย์อย่างไม่แปรผัน เมื่อพระเจ้าแผ่นดินมีพระราชประสงค์จะดำเนินแผนการของแผ่นดินโดยความสะดวกวิธีใด ก็ปฏิบัติสนองไปตามพระราชประสงค์โดยมิได้หลีกเลี่ยงและบิดเบือน ยากจะมีผู้ใดมีจิตใจเข้มแข็ง กัดฟันทน ตั้งสติมั่นคงเช่นนี้
เจ้าหน้าที่ผู้ทำหน้าที่ลงโทษโบยอย่างหนัก หวดลงไปจนสุดแรงดูน่าเกรงกลัว มองดูเห็นเนื้อเต้นระริก เส้นเอ็นสั่นรัวไปทั่วทั้งร่างกาย มองดูที่แผ่นหลังเลือดไหลเปรอะไปหมด แผลแตกเป็นริ้วรอยดูน่าอนาถใจ รอยแผลนั้นนับไม่ถ้วนเต็มไปหมดทั้งตัว ครั้นเฆี่ยนครบก็หมดสติ คอพับอยู่กับคา ญาติสนิทมิตรสหายและทหารพากันสลดใจในเหตุร้าย ไม่สามารถกลั้นความเศร้าโศกเสียใจได้ ทุกคนไม่ว่าใครเมื่อได้มองเห็นไม่เว้นสักคนเดียว
เมื่อแก้ไขจนฟื้นคืนสติแล้ว ช่างตัดผมก็โกนหัว เป็นที่เสื่อมเสียศีรษะและเผ้าผม ความเป็นมงคลก็หมดไป เป็นการประจานตัวเอง เป็นเยี่ยงอย่างให้เกิดความเกรงกลัว ถ้าใครได้เห็นก็จะเกิดความขยาดและจำไว้ เมื่อเสร็จกิจการโกนผมก็ประกาศขับไล่ตามพระราชโองการ มหาชนมากมายพากันมาดูพราหมณ์เฒ่าด้วยความสงสาร ต่างพากันพูดจาเซ็งแซ่ บางคนจิตใจอ่อนไหวก็ร้องไห้คร่ำครวญ บางคนมีใจโกรธแค้นก็ด่าเสียดสี บางคนมีใจเป็นกลางก็มองในด้านดี ส่วนคนที่มีใจเมตตากรุณาก็ให้สิ่งของ วัสสการพราหมณ์แกล้งทำตามกลอุบาย ท่าทางแต่ละอย่าง จนคนทั้งหลายไม่สงสัยเลย แล้วก็ตกลงใจเดินทางจากราชคฤห์มุ่งตรงไปยังแคว้นวัชชี
(จบตอนที่ ๓ แผนการแยบยล ซ้อนกลวัชชี)
..... อ่านต่อได้ที่:
https://www.gotoknow.org/posts/323673 
รบกวนช่วยวิเคราะห์คุณค่าของเรื่อง สามัคคีเภทคำฉันท์ อินทรวิเชียนฉันท์11 ตอนแผนการแยบยลซ้อนกลวัชชี!!!
-ด้านสังคม
-ด้านการใช้ภาษา ใช้ภาษาอย่างไร+ยกตัวอย่าง
-ด้านเนื้อหา ประโยชน์ ข้อคิด แนวคิด
เขียนฉันท์ลักษณ์
อินทรวิเชียร ฉันท์11
ควรเพื่อจะสมเพช ภยเวทนาการ
ด้วยท่านพฤฒาจารย์ พะกระทบประสบทัณฑ์
โดยเต็มกตัญญู กตเวทิตาครัน
ใหญ่ยิ่งและยากอัน นรอื่นจะอาจทน
หยั่งชอบนิยมเชื่อ สละเนื้อและเลือดตน
ยอมรับทุเรศผล ขรการณ์พะพานกาย
ไป่เห็นกะเจ็บแสบ ชิวแทบจะทำลาย
มอบสัตย์สมรรถหมาย มนมั่นมิหวั่นไหว
หวังแผน ณ แผ่นดิน ผิถวิลสะดวกใด
เกื้อกิจสฤษฎ์ไป บิมิเลี่ยงละเบี่ยงเบือน
ยากที่จะมีใคร หฤทัยประทักษ์เหมือน
กัดฟันบฟั่นเฟือน สติอดสะกดเอา
พวกราชมัลโดย พลโบยมิใช่เบา
สุดหัตถแห่งเขา ขณะหวดสิพึงกลัว
บงเนื้อก็เนื้อเต้น พิศเส้นสรีร์รัว
ทั่วร่างและทั้งตัว ก็ระริกระริวไหว
แลหลังละลามโล หิตโอ้เลอะหลั่งไป
เพ่งผาดอนาถใจ ระกะร่อยเพราะรอยหวาย
เนื่องนับอเนกแนว ระยะแถวตลอดลาย
เฆี่ยนครบสยบกาย สิรพับพะกับคา
หมู่ญาติอมาตย์มิต รสนิทและเสนา
สังเวชณเหตุสา หสล้วนสลดใจ
สุดที่จะกลั้นโท มนโศกอาลัย
ถ้วนหน้ามิว่าใคร ขณะเห็นบเว้นคน
แก้ไขและได้คืน สติฟื้นประทังตน
จึ่งราชบุรุษกล บกกรก็โกนหัว
เสื่อมสีสะผมเผ้า สิริเปล่าประจานตัว
เป็นเยี่ยงประหยัดกลัว ผิมลักจะหลาบจำ
เสร็จกิจประการกัล ปนพลันประกาศทำ
บัพพาชนีย์กรรม ดุจราชโองการ
แน่นหน้ามหาชน ขณะยลทิชาจารย์
แสนสุดจะสงสาร สรศัพท์ประสาสันทน์
บางคนกมลอ่อน อุระข้อนพิไรพรรณน์
บางพวกพิสัยฉัน กุธเกลียดก็เสียดสี
บางเหล่าก็เป็นกลาง พิเคราะห์ข้างพิจารณ์ดี
บางหมู่กรุณมี ณหทัยก็ให้ของ
พราหมณ์วัสสการเส กลเล่ห์และทำนอง
ท่าทางละอย่างผอง นรสิ้นบสงสัย
ปลงอาตม์นิราศรา ชคฤห์ฐานมุ่งไป
สู่เทศสถานไกล บุรรัฐวัชชีฯ
ถอดความ อินทรวิชียร ฉันท์ฯ
น่าสมเพชวัสสการพราหมณ์ต้องได้รับทุกขเวทนา ด้วยความกตัญญูกตเวทีอันยิ่งใหญ่ และยากที่จะมีบุคคลใดทนได้ เพื่อทดลองความคิด โดยยอมสละเนื้อและเลือดของตนเอง ยอมรับผลอันน่าเวทนาและเหตุร้ายที่เกิดขึ้นกับตนเอง แม้ชีวิตแทบสูญสิ้นก็ไม่เห็นจะเจ็บแสบแต่อย่างใด เพราะมั่นใจในความซื่อสัตย์อย่างไม่แปรผัน เมื่อพระเจ้าแผ่นดินมีพระราชประสงค์จะดำเนินแผนการของแผ่นดินโดยความสะดวกวิธีใด ก็ปฏิบัติสนองไปตามพระราชประสงค์โดยมิได้หลีกเลี่ยงและบิดเบือน ยากจะมีผู้ใดมีจิตใจเข้มแข็ง กัดฟันทน ตั้งสติมั่นคงเช่นนี้
เจ้าหน้าที่ผู้ทำหน้าที่ลงโทษโบยอย่างหนัก หวดลงไปจนสุดแรงดูน่าเกรงกลัว มองดูเห็นเนื้อเต้นระริก เส้นเอ็นสั่นรัวไปทั่วทั้งร่างกาย มองดูที่แผ่นหลังเลือดไหลเปรอะไปหมด แผลแตกเป็นริ้วรอยดูน่าอนาถใจ รอยแผลนั้นนับไม่ถ้วนเต็มไปหมดทั้งตัว ครั้นเฆี่ยนครบก็หมดสติ คอพับอยู่กับคา ญาติสนิทมิตรสหายและทหารพากันสลดใจในเหตุร้าย ไม่สามารถกลั้นความเศร้าโศกเสียใจได้ ทุกคนไม่ว่าใครเมื่อได้มองเห็นไม่เว้นสักคนเดียว
เมื่อแก้ไขจนฟื้นคืนสติแล้ว ช่างตัดผมก็โกนหัว เป็นที่เสื่อมเสียศีรษะและเผ้าผม ความเป็นมงคลก็หมดไป เป็นการประจานตัวเอง เป็นเยี่ยงอย่างให้เกิดความเกรงกลัว ถ้าใครได้เห็นก็จะเกิดความขยาดและจำไว้ เมื่อเสร็จกิจการโกนผมก็ประกาศขับไล่ตามพระราชโองการ มหาชนมากมายพากันมาดูพราหมณ์เฒ่าด้วยความสงสาร ต่างพากันพูดจาเซ็งแซ่ บางคนจิตใจอ่อนไหวก็ร้องไห้คร่ำครวญ บางคนมีใจโกรธแค้นก็ด่าเสียดสี บางคนมีใจเป็นกลางก็มองในด้านดี ส่วนคนที่มีใจเมตตากรุณาก็ให้สิ่งของ วัสสการพราหมณ์แกล้งทำตามกลอุบาย ท่าทางแต่ละอย่าง จนคนทั้งหลายไม่สงสัยเลย แล้วก็ตกลงใจเดินทางจากราชคฤห์มุ่งตรงไปยังแคว้นวัชชี
(จบตอนที่ ๓ แผนการแยบยล ซ้อนกลวัชชี)
..... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/323673